ตอนที่ 31 สถานการณ์คับขัน!
“ฆ่ามัน !”
ในใจของฮวางซางรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า หากยิ่งยื้อเวลานานมากเท่าไหร่ ซอมบี้ที่รวมตัวขึ้นมาใหม่และสุนัขกลายพันธุ์เหล่านั้นก็จะยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งอัตราการชนะของพวกเขาก็ยิ่งเลือนลางมากขึ้นเท่านั้นอีกด้วย ไม่ได้อยากพูดโอ้เว่อร์เกินจริงสักนิดเดียวว่าตอนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขาแล้ว
จากนั้น ฮวางซางก็ได้ตะโกนออกมา หลังจากนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดไปด้านหน้าและถือโอกาสที่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันยังไม่ฟื้นคืนสติกลับมา กวัดแกว่งขวานสุดกำลังที่มี สับไปยังบาดแผลบนหลังหัวที่ถูกเขาทุบด้วยรูปปั้นโละของเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวอย่างโหดเหี้ยม
ตึง !
กรอบ !
ถึงแม้ว่าพละกำลังของเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้จะแข็งแกร่งจนน่าตกใจก็ตาม แต่การโจมตีด้วยรูปปั้นทั้งสองครั้งเมื่อสักครู่นั้นได้สร้างบาดแผลขนาดใหญ่ขึ้น ไม่เพียงแต่เนื้อบนบาดแผลนั้นจะถูกฉีกขาดแล้ว แม้กระทั่งกระดูกภายในบาดแผลนั้นก็ยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
เมื่อเห็นเช่นนี้ภายใต้การสับด้วยพลังทั้งหมดของฮวางซางนั้น ส่งผลให้ปลายมีดขวานอันคมเฉียบของขวานด้ามนั้นสับไปบนกะโหลกของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นจนแยกออกก่อนที่เสียงระเบิดคล้ายกับโลกหะอันรุนแรงดังขึ้น
แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือถึงแม้ว่าคุณภาพของขวานที่ทหารใช้นั้นจะดีมากก็ตาม แต่หลังจากต้องแบกรับการโจมตีอันรุนแรงติดต่อกันหลายครั้งเข้า ในที่สุดด้ามจับที่ทำจากวัสดุไม้ก็ถึงขีดจำกัด มันหักออกจากกันจนเกิดเป็นรอยแตก เหลือทิ้งไว้เพียงใบมีดขวานและด้ามจับครึ่งหนึ่งทีค้างอยู่บนหัวของเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวตัวนั้น
ฮวางซางได้พลาดโอกาสที่จะสร้างบาดแผลที่ลึกเข้าไปอีกขั้นหรือแม้กระทางคร่าชีวิตเจ้าสัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวตัวนี้แล้ว!
“อ่ากกกกกก!”
หัวกะโหลกที่ถูกขวานสับจนแยกออก แม้กระทั่งใบมีดขวานส่วนหนึ่งเสียบมิดเข้าไปในหัวของมัน สัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวที่กลายพันธุ์มาจากซอมบี้ตัวนี้ ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมา จนมันอดที่จะตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคืองและเจ็บปวดอย่างบ้างคลั่งไม่ได้ ก่อนที่มือขวาจะกวัดแกว่งขึ้นมา หันไปทุบฮวางซางนั้นอย่างโหดเหี้ยม
“แม่งเอ๊ย!”
เนื่องจากพลังที่สูญเสียไปเป็นจำนวนมากจากการออกแรงเมื่อสักครู่นี้ อีกทั้งยังได้รับแรงสั่นสะเทือนที่สะท้อนกลับมาไม่น้อย ดังนั้นฮวางซางจึงไม่สามารถหลบหลีกจากขอบเขตการโจมตีของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ในครั้งแรก เมื่อเห็นแขนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเนื้องอกนั้นกวาดออกมา ฮวางซางทำได้เพียงยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาปกป้องตัวเองจากพลังการโจมตีที่ทั้งรุนแรงและรวดเร็วนี้ได้เท่านั้น
แผละ!
บางทีอาจเป็นเพราะได้รับเชื้อไวรัสและพลังเหนือมนุษย์เพิ่มเข้าไป ดังนั้นพละกำลังของเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวตัวนี้จึงได้แข็งแกร่งมากกว่าฮวางซางไม่น้อยเลยทีเดียว ภายใต้การโจมตีด้วยความโกรธแค้นของเขา ฮวางซางที่เหมือนถูกอัดด้วยไม้เบสบอลอย่างแรงจนตัวแข็งทื่อไป ก็ถูกแขนขนาดใหญ่นั้นกวาดออกไปเต็มแรงจนลอยละลิ่วออกไป ล้มลงไปกองกับพื้นเป็นระยะทาง 7-8 เมตร
และในเวลาเดียวกัน การกระแทกที่รุนแรงนั้นได้สร้างความเจ็บปวดให้กับแขนทั้งสองข้างที่ใช้ปกป้องตัวเองของฮวางซาง จนกระทั่งได้ยินเสียงแตกหักของกระดูกเบาๆดังขึ้นมา อีกทั้งหลังจากที่ล้มลงไปกองกับพื้นแล้วก็สร้างความอึดอัดตรงหน้าอกของเขา จนกระอักเลือดอย่างรุนแรงออกมา
เห็นได้ชัดว่า การต้านทานการโจมตีนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้แขนทั้งสองข้างของเขาได้รับบาดเจ็บแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังทำให้เข้าได้รับบาดเจ็บภายในอีกด้วย
แต่ในเวลานี้ พลังงานความอบอุ่นและความสะอาดกลับทะลักออกมาจากภายในร่างกายของฮวางซาง หลังจากนั้นก็รวมตัวขึ้นอย่างรวดเร็วตรงบริเวณหน้าอกและแขนทั้งสองข้างที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาทั้งสองที่ทุเลาลงทันที ร่างกายที่เดิมทีอ่อนแอของเขาก็ได้ฟื้นคืนกลับมาบางส่วนด้วยเช่นกัน
“หู้ว...”
หลังจากที่เช็ดเลือดมุมปากแล้ว ดวงตาของฮวางซางก็ฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นมาทันทีทันใด จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพุ่งเข้าไปหาสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวตัวนั้นอีกครั้ง
ก่อนหน้านั้นเขาเองก็เคยถูกสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวนี้ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บแล้วครั้งหนึ่ง จึงได้ค้นพบว่าหลังจากที่บรรลุวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้วมันได้สร้างประสิทธิภาพของการการรักษาและฟื้นคืนที่แข็งแกร่งขึ้นมาด้วย ดังนั้นสิ่งนี่จึงกลายเป็นที่พึ่งเพียงอย่างเดียวที่ทำให้เขากล้าที่จะเข้าสู้อย่างเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวตัวนี้
ถึงอย่างไรวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่งในตอนนี้ก็ได้ปรากฏความสามารถในการฟื้นตัวอันแข็งแกร่งออกมาแล้ว ขอเพียงแค่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ถูกเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวตัวนี้ฆ่าตายหรือทำให้พิการไปซะก่อน หลังจากนั้นก็เข้าต่อสู้กับเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้อย่างต่อเนื่องจนกว่าเขาจะฆ่าอีกฝ่าย หรือจะถูกอีกฝ่ายฆ่าตาย !
“โฮก!”
สัตว์ประหลาดบิดเบี้ยวในตอนนี้แทบจะสูญเสียสติปัญญาไปในสิ้นเชิง เมื่อเห็นฮวางซางที่ถูกตัวเองโจมตีจนกระอักเลือดแบบนั้นพุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง ทำให้ความโกรธของมันทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก ก่อนจะส่งเสียงคำรามออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาฮวางซางเช่นกัน เพื่อหมายจะเข่นฆ่าเจ้าหนุ่มคนนี้ให้ได้
แต่ในเวลานี้ความเย็นยะเยือกที่ยากเกินคำบรรยายกลับแผ่ขยายออกมาจากเท้าขวาของมัน ดูเหมือนว่าเท้าขวาของมันนั้นจะแข็งทื่อจนเริ่มสูญเสียความรู้สึกไป
เมื่อมันหันกลับไปมอง กลับพบว่าเจ้าหนุ่มที่ยิงดวงตาของตัวเองคนนั้นไม่รู้ว่าโผล่มาอยู่ข้างกายตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ใช้มือข้างหนึ่งกดลงไปบนเท้าของมัน ในเวลานี้ ความหนาวเย็นถึงขีดสุดก็ได้กำลังทะลักออกมาจากมือของเจ้าหนุ่มนี้ แล้วเข้ามาปกคลุมไปทั่วเท้า ก่อนจับตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็งหนาๆอยู่บนเท้าของมัน!
“อ่ากกกกก!”
เท้าขวาที่ถูกหลิวซินใช้พลังแช่แข็งไว้นั้น ได้สร้างความโกรธเคืองแก่เจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวมากขึ้นไปอีก หลังจากนั้นก็ได้ส่งเสียงคำรามออกมา ก่อนที่แขนขนาดใหญ่นั้นจะกวัดแกว่งขึ้นมาแล้วทุบไปที่หลิวซิน
แต่หลิวซินนั้นได้ทำการเตรียมการป้องกันไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นแทบจะพริบตาเดียวที่เขาสังเกตเห็นเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวนั้น เขาจึงดึงมือขวาของตัวเองกลับมา จากนั้นก็กลิ้งไปด้านหลัง เพื่อทิ้งระยะห่างจากเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่แขนขนาดใหญ่ของมันทุบลงมาพอดี
เห็นได้ชัดว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่ยอมปล่อยหลิวซินไปง่ายๆ ดังนั้นหลังจากที่โจมตีไม่สำเร็จ มันได้ส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้ง แล้วย่างก้าวอย่างหนักแน่นตรงเข้าไปหาหลิวซินทันที
พลังแช่แข็งเหนือมนุษย์ของหลิวซินนั้นทำให้มันสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามขนาดใหญ่ ดังนั้นมันจำเป็นจะต้องกำจัดคนที่แช่แข็งตัวเองจนสร้างผลกระทบกับการเคลื่อนไหวของมันซะก่อน！
กรอบ!
เพียงแต่ว่าเท้าขวาของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ถูกหลิวซินแช่งเข็งไว้แล้ว ดังนั้นตอนที่เขาไล่ตามหลิวซินไปนั้น เท้าขวาที่ถูกหลิวแช่แข็งไว้ก็ปรากฏรอยร้าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นชิ้นเนื้อภายนอกพื้นผิวก็เริ่มแตกกระจายอกเป็นชิ้นๆ กลายเป็นเนื้อแช่แข็งสีแดงเข้มที่ร่วงหล่นลงมาบนพื้น เผยให้เห็นเลือดเนื้อภายในที่ยังไม่ได้ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้น เลือดจำนวนมากที่อยู่ภายในบาดแผลที่ขาขวาที่บาดเจ็บของมันได้ทะลักออกมาอย่างน่ากลัวเพราะเกิดจากกล้ามเนื้อที่ถูกแช่งแข็งจนแข็งเกือบจะหนึ่งในสามส่วนของขาขวา อีกทั้งความเร็วของเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังเคลื่อนไหวช้าลงอีกด้วย
“ฮ่าฮ่า แช่แข็งแล้วก็ไม่ยังไม่ตาย หน้าด้านจริงๆ!”
เมื่อเห็นภาพนี้ หลิวซินก็อดที่จะหัวเราะออกมาดังๆไม่ได้
“ระวัง!”
แต่ในขณะที่หลิวซินกำลังหัวเราะเสียงดังอยู่นั้น ใบหน้าของฮวางซางกลับเปลี่ยนสีขึ้นมาทันใด ก่อนจะส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
เพราะมาในตอนนี้สุนัขกลายพันธุ์เข้ามาล้อมไว้ทั้งสี่ทิศแล้ว ก่อนจะทยอยกันพุ่งใส่หลิวซินด้วยความเร็วสูง
เพราะเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวที่จดจ่อกับการต่อกรกับฮวางซางก่อนหน้านั้น ดังนั้นจึงได้ถือโอกาสตอนที่หลิวซินเพ็งความสนใจทั้งหมดไปที่ตัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้น จนมองข้ามสุนัขกลายพันธุ์ที่เป็นกำลังเสริมของเจ้าสัตว์ประหลาดในบริเวณนั้น
“บัดซบเอ๊ย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของฮวางซาง ในที่สุดหลิวซินก็สังเกตเห็นสุนัขกลายพันธุ์หลายตัวนั้น จากนั้นสีหน้าก็ถอดสีลง ก่อนจะเริ่มยิงไปที่สุนัขหนึ่งในกลุ่มนั้นโดยตรง
แต่ในขณะที่เขาพยายามจะยิงสุนัขกลายพันธุ์นั้นอย่างต่อเนื่อง อยู่ๆปืนของเขาก็เกิดเสียง แกร๊ก แกร๊ก ดังขึ้นมา !
กระสุนภายในรังเพลิงของเขาหมดแล้ว!
และในสถานการณ์ที่เลวร้ายลงยิ่งกว่าคือ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะเปลี่ยนรังเพลิงกระสุนแต่อย่างใด
นี่มันซวยที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว!
“ไปตายซะ!”
หลังจากต่อสู้กันมาหลายครั้ง ระดับความเร็วของหลิวซินก็เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นต่อให้ต้องตกอยู่สถานการณ์อับจนเพียงใด เขาก็จะไม่มีวันหลับตาปี๋รอความตายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงกัดฟันกรอด แล้วตะโกนออกไปด้วยความโกรธ ปืนไร้กระสุนที่อยู่ในมือขวาที่ถือนั้นได้กลายเป็นอาวุธลับขึ้นมาในทันใด เขาใช้มันทุบลงไปยังสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่งอย่างรุนแรง พร้อมกับยกกำปั้นข้างซ้าย ชกไปที่สุนัขกลายพันธุ์อีกตัว
ผัวะ!ผัวะ!
ถึงแม้ว่าพละกำลังของหลิวซินจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าฮวางซางก็ตาม แต่มันก็ไกลกว่าคนทั่วไปที่ไม่ได้ถูกปลุกพลังเหนือมนุษย์ขึ้นมาแต่อย่างใด ภายใต้พลังที่เหวี่ยงออกไปเต็มแรงนั้น ปืนพกอันนั้นก็ได้ก่อเกิดพลานุภาพขึ้นมาไม่น้อย จนสามารถทุบไปบนหัวของเจ้าสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นจนหัวแตกเลือดไหล
และในเวลาเดียวกัน สุนัขกลายพันธุ์อีกตัวก็ได้ถูกกำปั้นของหลิวซินชกออกไป พลังความเย็นได้แผ่ซ่านเข้าไปในร่างกายของมันจนกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งในที่สุด!
เพียงแค่ชั่วเวลาพริบตาเดียว หลิวซินก็สามารถฆ่าสุนัขกลายพันธุ์นั้นไปได้สองตัว อีกทั้งยังขัดขวางการโจมตีของสุนัขกลายพันธุ์อีกตัวหนึ่งด้วย!
แต่ปัญหาก็คือ ในตอนนี้ยังมีสุนัขหลายพันธุ์อีก 4 ตัว!
ในจณะทีหลิวซินชกกำปั้นไปที่สุนักกลายพันธุ์ตัวนั้นจนกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง สุนัขกลายพันธุ์ที่เหลือทั้งสี่ตัวได้กระโดดพุ่งเข้ามาใส่ตัวหลิวซินจากด้านข้าง จนล้มไปกองกับพื้น ก่อนจะอ้าปากอันดุร้ายของมัน แล้วกัดไปที่คอของหลิวซินอย่างโหดเหี้ยม
“ไสหัวออกไปจากฉัน!”
ในช่วงเวลาอันรวดเร็วนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่หลิวซินจะทำได้คือยกแขนขวาของตัวเองขึ้นมา แล้วขวางปากของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นไว้ แต่เนื่องจากลุกลี้ลุกลนจนเกินไป บวกกับเขาเพิ่งจะฟื้นตื่นขึ้นมา แล้วก็ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการควบคุมพลังเหนือมนุษย์นั้นสักเท่าไหร่ ดังนั้นในเวลานี้เขาจึงกระตุ้นพลังเหนือมนุษย์ของเขาไม่ทัน จึงได้ถูกสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ฝังเขี้ยวลงไปอย่างโหดเหี้ยมจากนั้นก็กัดฉีกอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ทำให้ชิ้นเนื้อแขนขวาของเขาฉีกขาดออกมาในที่สุด
พริบตาเดียว เลือดสดๆก็ได้ทะลักออกมาจากแขนของหลิวซิน เขาตะโกนกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ก่อนจะใช้เท้าเตะสุนัขกลายพันธุ์ที่เหยียบอยู่บนตัวของเขาจนลอยออกไป
และในเวลาเดียวกัน หลิวซินก็ใช้ปืนก่อนหน้านั้นทุบลงไปบนหัวของมันจนเลือดไหล แต่กลับไม่ได้คร่าชีวิตมันแต่อย่างใด ก่อนที่มันจะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง จากนั้นก็กระโดดพุ่งพรวดเข้ามาใส่แขนที่ได้รับบาดเจ็บของหลิวซิน อีกทั้งยังไม่ทันที่จะปีนขึ้นมาบนตัวของหลิวซิน มันก็ได้อ้าปากงับลงไปอีกครั้ง
อีกด้านหนึ่ง สุนัขที่หลิวซินเตะจนลอยออกไปนั้นก็ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้ง!
สิ่งที่ยากยิ่งที่สุดคือ สัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวที่เดินโซซัดโซเซไปไม่ไกลนักก็เข้ามาหาหลิวซินพร้อมกัน!
ในเวลานี้ ดูเหมือนหลิวซินจะตกไปอยู่ในสถาการณ์คับขันแล้ว!
“ไม่!”
เมื่อเห็นหลิวซินตกอยู่ในรสถานการณ์คับขัน ในใจของฮวางซางก็ร้อนใจขึ้นมาทันใด เขาจ้องเขม็งพร้อมกับส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความโกรธเคือง ก่อนจะรีบเข้าไปเป็นกำลังเสริมให้หลิว
ซินในทันที!
แต่ปัญหาคือ เพราะระยะห่างของเขากับหลิวซินในตอนนี้ ไม่ว่าจะช่วยชีวิตยังไง เขาก็ไม่สามารถช่วยหลิวซินที่ตกอยู่ในน้ำมือของสุนัขกลายพันธุ์และเจ้าสัตว์ประหลาดรูปร่างบิดเบี้ยวนั้นได้！
ในเวลานี้ ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถทำได้เพียงยืนมองเด็กหนุ่มที่เรียกเขาว่าอาจารย์และรุ่นพี่ถูกสัตว์ประหลาดเหล่านั้นฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆเท่านั้น!
ช่วงเวลานี้ คำพูดทั้งหมดของหลิวซินที่เคยพูด ที่เขาเหมือนจะเข้าใจเพียงผิวเผินก็ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา
“ฉันคือผู้ช่วยของพี่ ยังไงก็ต้องอยู่ พี่อย่ามาบังคับซะให้ยากเลย!”
“พี่ ตอนนี้ถึงตาฉันปกป้องพี่แล้ว!”
“ชีวิตของฉันยกให้เขาไปแล้ว ฉันไม่มีวันยอมให้ใครมาทำร้ายเขาเด็ดขาด!”
“พ่อ แม่ เชื่อฮ่องเต้เถอะ เขาจะต้องพาพวกเราออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!”
……
ทุกภาพที่ปรากฏขึ้นมาหัวของเขา ทำให้ฮวางซางโกรธเคืองขึ้นมาอย่างมาก เขาจะไม่ยอมให้ความไร้อำนาจนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเด็ดขาด
ในเมื่อหลิวซินเชื่อในตัวเขาขนาดนี้ แต่ตอนนี้เขากลับช่วยหลิวซินไม่ได้ได้แต่ยืนมองเขาถูกเจ้าสัตว์ประหลาดฉีกเนื้อไปต่อหน้าต่อตา !
เขาไม่ยอม!
เขาโกรธ!
ไม่!
ไม่!
เขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด!
เขาต้องช่วยหลิวซิน!
ในช่วงเวลานี้ อารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจของฮวางซางก็ได้เกินขีดจำกัดอย่างรุนแรง ภายใต้อารมณ์ที่รุนแรงเช่นนี้ ภายในร่างกายของเขาที่ดูเหมือนถูกพันธนาการไว้ได้แตกกระจายออกอย่างรุนแรง พลังงานใหม่ เริ่มไหลทะลักออกมาจากร่างกายของเขา