บทที่ 58 : ผลงานที่สวยสดงดงามที่สุดในโลกหล้า!!
หลินฟ่านหยุดมือลงเมื่อตอนนี้ได้รับ EXP ของพลิกสวรรค์ผันแปรพิภพมาเกินครึ่ง ที่ต้องหยุดเพราะมันไม่รู้ว่าคนอื่นจะมาถึงห้องนี้เมื่อไหร่ โดยเฉพาะเจ้าสำนักคนนั้น... ที่ต้องหยุดเพราะมันต้องใช้เวลากับราชินีอีกด้วย
ตอนนี้เป้าของจักรพรรดิหยางมันบวมจนน่าตกใจ
ถ้าเป็นคนปกติหลินฟ่านหยุดมือไปนานแล้วเพราะมโนธรรมในหัวใจ แต่กลับจักรพรรดิหยางเขาลงมืออย่างถึงที่สุดเพราะมันมุ่งร้ายนิกายเขา
"เอาล่ะ ไอกร๊วก ต่อไปตาราชินีเมียเอ็งละอยู่นิ่งๆล่ะ"
หลินฟ่านหยิบอิฐแดงขึ้นมาก่อนจะแพ่นกะโหลกจักรพรรดิหยางไป 2 ที อย่างหนักหน่วง แล้วมันก็หันมาสนใจราชินี
"โอ้วแม่จ้าวววว งามแท้เหลา ... โอ้ยสวยน่ารักขนาดนี้ เราทุบลงไปได้ยังไง โธ่ๆ?" อ๊า...เรามันคลบาปป! แต่ขออีกสักทีนะกันเหนียว" หลินฟ่านนั้นตอนแรกไม่ได้สนใจหน้าตาราชินีมากนักเพราะความเครียด แต่ตอนนี้เมื่อมองชัดๆเขาถึงรู้ว่านางงดงามขนาดไหน เขาเลยลดความแรงในการเคาะหัวนางลงมาหน่อยนึง
ความสวยงามของนางนั้นนับว่าเลิศพบจบแดน แต่ทว่านิสัยใจคอภายในนั้นกลับเหมือนสตรีทั่วๆไป มีรัก โลภ โกรธ หลง ไม่ได้เป็นนางเซียนอะไรทำนองนั้น หลินฟ่านคว้ามือที่อ่อนนุ่มไร้แรงต้านราวกับไร้ซึ่งกระดูกขึ้นมา ก่อนที่จะครุ่นคิดอะไรเล็กน้อย
‘โอ้ววว มือของเธอดูสวยงามเรียวเล็กเหมาะกับหนอนน้อยของไอจักรพรรดินั่นเป็นบ้า หึหึไม่สิ ตอนนี้เป็นหนอนยักษ์ไปแล้ว น่าจะกำไม่รอบแหะ แต่นับว่ายังเหมาะสมกันอยู่ ฮ่าฮ่าฮ่า’ หลินฟ่านคิดสัปดนขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างลามก
"ไอหยาาา เป็นแม่ของแผ่นดินทั้งทีทำไมอุปกรณ์ให้นมลูกถึงอันเท่านี้เล่าปั๊ดโธ่ มันจะไปพอกินได้ยังไง หื้ม...โชคดีนะเนี่ยมาเจอกับพี่ ไม่ต้องห่วงนะน้องสาว พี่ชายจะช่วยให้อวบอึ๋มใหญ่บึ้มเอง"
หลินฟ่านสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนที่จะทำมือราวกับหนวดของปลาหมึก
"จู่โจมมมม…"
"เสือร้ายขโมยใจ"
'ติ๊ง!!... ขอแสดงความยินดี "เสือร้ายขโมยใจ" EXP +80,000 "
เมื่อได้เห็น EXP ของวิชา "เสือร้ายขโมยใจ" พุ่งพรวดๆหลินฟ่านถึงกับดีใจ เขาเคยใช้มันกับหนี่หมันเทียนแล้วแต่ว่ามันไม่สามารถเพิ่มมากไปกว่าจุดๆหนึ่ง ทำให้เขารู้สึกว่ามันลำบากและขึ้นยากไม่น้อย
แต่เขาไม่คิดเลยว่าเมื่อมาเจอคนนมเล็กอย่างราชินี เขากลับสามารถเก็บ EXP เสือร้ายขโมยใจ ได้อีกครั้ง หลังจากนั้นหลินฟ่านก็ใช้ เสือร้ายขโมยใจอย่างไม่หยุดยั้ง และมันเริ่มฝึกใช้ออกด้วยมือทั้งสองข้างด้วย
ตอนนั้นเขาพลาดที่ใช้มือข้างเดียวจัดการกับเต้าของหนี่หมันเทียน ทำให้ขนาดของพวกมันทั้งคู่ไม่เท่ากันในตอนแรก คราวนี้เขาจึงคิดว่าใช้มือทั้งสองข้างขยำลงไปพร้อมๆกัน น่าจะให้ผลลัพธ์ดีกว่า
"เสือร้ายขโมยใจ"
'ติ๊ง!!... ขอแสดงความยินดี "เสือร้ายขโมยใจ" EXP +80,000 "
ในขณะที่เนินน้อยๆของราชินีเริ่มกลายสภาพเป็นภูเขาขนาดมหึมา หลินฟ่านรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก
อยากรู้จริงๆว่าคนอื่นที่ใช้วิชานี้มันฝึกฝนกันอย่างไรหากไม่ได้มี EXP ให้เก็บแบบเขา?
หลินฟ่านคิดว่าหากเขาแก่ตัวลงแล้วเบื่อหน่ายกับการผจญภัย เขาจะไปเปิด คลีนิกเสริมความงามในหุบเขาลึก..
เพื่อประโยชน์ของคนทั้งโลก...
"ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดี "เสือร้ายขโมยใจ" Lv +1"
'ติ๊ง!!... "เสือร้ายขโมยใจ" Lv 19 EXP (0/1,500,000)'
เมื่อหลินฟ่านเห็นว่าเสือร้ายขโมยใจนั้นมาถึง Lv 19 แล้ว และเหลือเพียงอีกแค่นิดเดียวมันก็จะพัฒนาไปเป็นวิชาใหม่ หลินฟ่านรู้สึกตื่นเต้นและดีใจอย่างมาก
เนินน้อยๆของราชินีเปลี่ยนเป็นภูเขาขนาดมหึมาแล้ว แต่ทว่าหลินฟ่านยังไม่คิดหยุดมือจนกว่า "เสือร้ายขโมยใจ" จะพัฒนาไปอีกขั้น
"เสือร้ายขโมยใจ"
'ติ๊ง!!... ขอแสดงความยินดี "เสือร้ายขโมยใจ" EXP +60,000 "
ค่า EXP ที่ได้หลังวิชา เสือร้ายขโมยใจ เพิ่ม Lv ขึ้นมา แต่มันก็เป็นแบบนี้ตลอด แล้วมันก็ไม่ได้ลดลงมากสักเท่าไร ตราบที่มันยังมีค่า EXPขึ้นให้เก็บหลินฟ่านก็ยอมรับได้
หลินฟ่านเริ่มเข้าโหมดบ้าคลั่ง "เสือร้ายขโมยใจ" เป็นวิชาที่หลินฟ่านพึงพอใจอย่างมาก หลังจากที่หญิงสาวที่งดงามอกไข่ดาวทั้งสองคนถูกเปลี่ยนให้เป็นสาวสวยนมสะบึ้มอย่างที่เขาชอบ
'ติ๊ง!!... ขอแสดงความยินดี "เสือร้ายขโมยใจ" EXP +1"
แต่ทันใดนั้นหลินฟ่านก็หยุดชะงักลงทันที เขาตกใจมาก เขาคิดว่าเรื่องนี้มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
'อีกแล้ว มันเป็นงี้ได้ไงวะ?'
ตอนนี้สถานการณ์มันเหมือนกับคราวของหนี่หมันเทียนไม่มีผิด
หลินฟ่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะมองไปยังหน้าอกของราชินี
‘อาจเพราะเมื่อนมมันใหญ่ขึ้นถึงจุดๆหนึ่งแล้ววิชาเสือร้ายขโมยใจจะไม่มีผลอีกต่อไป เลยไม่ได้ EXP อะไรอีก’ หลินฟ่านคิดว่าข้อสันนิษฐานนี้ของเขาน่าจะถูกต้องที่สุดแล้ว
"เฮ้อ ไรว้า... " หลินฟ่านถอนหายใจออกมาและสังเกตได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไร เพราะอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น เสือร้ายขโมยใจ ก็จะพัฒนาเป็นวิชาใหม่แล้ว
หลังจากที่ได้เห็นเนินน้อยๆกลายเป็นสองเต้าเขย่าโลกาของราชินี หลินฟ่านก็จนปัญญา แต่ทว่ามันก็เอะใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้หลังจากมองไปยังจักรพรรดิหยางข้างๆ
‘ถ้าเราลองใช้ เสือร้ายขโมยใจ กับจักรพรรดิหยาง มันได้จะได้ EXP ป่าวหว่า’
หลินฟ่านนึกอะไรบางอย่างที่น่าจะเป็นเรื่องดีงามขึ้นมาได้!
"เสือร้ายขโมยใจ"
หลินฟ่านจู่โจมไปที่หน้าอกของจักรพรรดิหยางด้วยวิชาเสือร้ายขโมยใจทันที...แต่น่าเสียดายมันไร้ซึ่งการแจ้งเตือนใดๆ นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้ EXP นั่นเอง
แต่ทว่าถึงจะไม่ได้ EXP ผลลัพธ์ของมันยังมีอยู่เพราะ ว่าหน้าอกของจักรพรรดิหยางมันนูนขึ้นมาเล็กน้อย...
หลินฟ่านเมื่อมองเห็นก็ยิ้มกริ่ม ‘วันนี้เอ็งซวยแน่ไอหยาง ฮ่าฮ่าฮ่า’
..............
.....
..
ผ่านไปสักพัก หลินฟ่านก็หยุดมือก่อนที่จะมองไปยังทั้งคู่ ตอนนี้ทั้งจักรพรรดิหยางและราชินี...สะบึ้มจนโลกตะลึง
ไม่ว่าจะชายหรือหญิงมันส่งผลไม่ต่างกัน
หลินฟ่านตรวจสอบเวลาก็คิดว่าตอนนี้เขาคงเหลือเวลาอีกไม่มากนัก อาจจะมีใครมาได้ทุกเมื่อ
แต่ก่อนจะหนีจากไปหลินฟ่านไม่คิดว่าจะไปได้ในลักษณะนี้ เพราะมันยังไม่สมใจเขา อีกทั้งเขาเสี่ยงขนาดนี้ทำแค่นี้นับว่าไม่คุ้มอย่างมาก
‘หึหึ พวกเอ็งคิดกบฏนิกายปีศาจของข้าอย่าคิดว่าจะจบแค่นี้ ... ข้าจะทำให้พวกเอ็งสองคนต้องอับอายไปชั่วนิรันดร์ ฮ่าฮ่าฮ่า'
หลังจากนั้นหลินฟ่านก็ทำการแก้ผ้าจักรพรรดิหยาน ก่อนที่จะจัดร่างกายให้มันอยู่ในท่าหมอบคลาน หันก้นชี้ฟ้า...ท่านี้หากเป็นโลกที่หลินฟ่านจากมามันจะเรียกว่า ด๊อกกี้
หลินฟ่านพอใจกับท่านี้เล็กน้อย จักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่อยู่ในท่าทีราวกับเป็นเจ้าชายสายรับ ช่างเป็นการหยามเหยียดมันได้อย่างสาแก่ใจที่สุด
และหลินฟ่านยังคึกมากเมื่อได้จัดท่าของราชินีไปอยู่ด้านหลังของมัน พร้อมทั้งเอามือของนางกดลงไปที่เอวของมัน ราวกับจะควบขี่
ท่านี้นั้นได้ทำลายทุกจินตนาการของทุกผู้คนในโลกที่หลินฟ่านจากมาอย่างสิ้นเชิง เขาสลับตำแหน่งของชายและหญิงอย่างกลับตาลปัตร...เป็นกระบวนท่าด๊อกกี้ที่ตำแหน่งชายหญิงสลับกัน...
เมื่อหลินฟ่านเฝ้ามองอยู่สักครู่เขากลับรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างขาดหายไป
'ใช้แล้ว!!' ความคิดบรรเจิดของหลินฟ่านปะทุขึ้น ‘มันขาดกลิ่นอายแห่งความดุดันนี่เอง’
หากพูดไปแล้วจะหาว่าคุยแต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า หลินฟ่านนั้นมีความเป็นศิลปินอยู่ไม่น้อย!! กำแพงทั้งซอยของมัน เต็มไปด้วยจิตกรรมฝาผนังจากฝีมือมันทั้งสิ้น ...หลินฟ่านได้หยิบอาวุธระดับต่ำจากช่องเก็บของมิติของเขา 1 เล่ม และยัดมันลงไปในมือขวาของราชินี
...ตอนนี้ฉากตรงหน้าของมันราวกับ ยอดสตรีควบขี่อาชาบุรุษออกศึกสงคราม ตีฝ่ากำแพงเมืองอย่างมาก
หลินฟ่านก้าวออกมาชมผลงานศิลปะขั้นเทพของตนอยู่ครู่หนึ่ง เขาพอใจกับมันมาก แต่ทว่าเขากลับรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันขาดหายไป องค์ประกอบของภาพนี้ยังไม่เจิดจรัสเท่าไรนัก
หลินฟ่านครุ่นคิดถึงผลงานศิลปะชั้นเลิศของประเทศที่เป็นเกาะประเทศหนึ่ง ที่เขามักจะติดตามผลงานใหม่ๆอยู่เสมอ
''ใช่แล้ว!' ตัวจักรพรรดิยังขาดรสชาติแห่งวิถีผู้รับบางอย่าง!
หลินฟ่านเริ่มสำรวจไปรอบๆห้องทันที และเมื่อมันเห็นไข่มุกที่ห้อยอยู่บนเพดานมันดีใจอย่างมาก มันรีบจัดการสอยไข่มุกนั้นลงมา ก่อนที่จะค่อยๆใช้พลังงานที่แท้จริงเล็กน้อยเพื่อเจาะรูไขมุกอันนั้นตรงกลางจนทะลุสองด้าน
แล้วเขาก็หาสายมาคล้องเอาไว้ ตอนนี้มันราวกับลูกปัดที่ร้อยด้วยเชือก แต่ทว่าขนาดมันใหญ่กว่ามาก..
เมื่อหลินฟ่านเห็นฝีมือในการสร้างของตัวเองมันก็ค่อนข้างพอใจอย่างมาก
หลินฟ่านนำสิ่งประดิษฐ์ของมันไปพันไว้ที่หน้าของจักรพรรดิ โดยให้จักรพรรดิอมไข่มุก ไว้ในปากอย่างเรียบร้อย
ผลงานชิ้นเองที่ยิ่งใหญ่สำเร็จเสร็จสิ้นอย่างสวยสดงดงาม ภาพนี้จะตราตรึงไปแก่ผู้ที่ได้เห็นนับพันๆรุ่น
หลินฟ่านรู้สึกว่าเขาใจเวลาไปมากแล้ว เขารีบเอาอิฐไปเคาะหัวทั้งคู่ ก่อนที่จะเตรียม ใช้วิชาเร้นกาย...
"มีคนร้ายยยยยย ..." หลินฟ่านตะโกนออกมาด้วยเสียงดังลั่น
แล้วมันก็รีบใช้เร้นกายทันที
วันนี้เรื่องราวและตำนานของจักรพรรดิจะถูกเล่าขานสืบไป...