px

เรื่อง : The Strongest System จบแล้ว!!!
บทที่ 71 : หวงเสี่ยวชุนที่น่าสงสาร


บทที่ 71 : หวงเสี่ยวชุนที่น่าสงสาร

 

ก่อนที่จะจากไปหลินฟ่านเดินกลับมาข้างเตียงที่เหมยยู่เอ๋อร์นอนอยู่อีกครั้ง เขาจี้นิ้วออกไปพร้อมกับใช้ "ดัชนีปลิดบุปผา" ทันทีเพื่อให้ร่างกายของนางอ่อนแรงลง แต่หลินฟ่านคิดว่ามันอาจจะยังไม่ปลอดภัยมากพอเขาจึงใช้ "เสือร้ายขโมยใจ" ซ้ำไปที่หน้าอกของนางอีกครั้ง

หน้าอกของเหมยยู่เอ๋อนั้นงดงามมากอยู่แล้ว หลินฟ่านกลัวว่าเขาอาจจะทำลายความงดงามนี้จึงหวั่นใจเล็กน้อยในขณะที่ลงมือ  แต่เมื่อลงมือไปแล้วรูปร่างหน้าอกของนางยังไม่เปลี่ยนแปลงไปเขาก็รู้สึกโล่งใจ ‘ถ้าเธอตื่นขึ้นมาแล้วยังมีแรงเหลือนี่ คงต้องยอมรับเธอแล้วล่ะ’

เขาได้รับ EXP จำนวนมากพอสมควรหลังใช้  "เสือร้ายขโมยใจ" ใส่นมของเหมยยู่เอ๋อฺร์ แต่น่าเสียดาย ที่ตอนนี้เขามีภารกิจยิ่งใหญ่ต้องไปทำ จึงไม่ว่างมาเก็บ EXP อะไรตอนนี้

หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องที่ต้องทำหลินฟ่านก็เคาะศีรษะเหมยยู่เอ๋อด้วยอิฐแดง 95 อีกครั้ง ก่อนที่จะออกมาแล้วปิดประตูห้อง  เมื่อออกมาแล้วหลินฟ่านก็มองสำรวจรอบด้านเล็กน้อย ตอนนี้เริ่มมีเหล่าศิษย์ที่เริ่มหอบหิ้วสตรีขึ้นห้องกันมาอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งมีผู้ที่จูงมือกันขึ้นสวรรค์ไปบ้างแล้ว ...

มีศิษย์บางคนที่ถูกสตรีของนิกายบุปผาไร้สิ้นสุดล่อลวงขึ้นมา หลินฟ่านที่เห็นก็รู้สึกว่าน่าสมเพชอย่างบอกไม่ถูก...สำหรับบางคนที่หลินฟ่านตรวจสอบดูและพบว่ามันมีระดับที่สูงและดูมีสิ่งของราคาแพงมากๆติดตัว หลินฟ่านจะเข้าไปช่วยเหลือ เพราะคิดว่ามันคงเป็นเหล่าศิษย์ระดับผู้นำในนิกายหรือสำนัก

หลินฟ่านพยายามให้ความช่วยเหลือผู้ที่เขาคิดว่ายังสามารถช่วยเหลือได้ บางคนที่เขาเข้าไปพบและเห็นว่ามังกรของพวกมันเข้าถ้ำไปทั้งลำตัวและกำลังถูกดูดพลังอยู่เขาก็จนปัญญาจะช่วยเหลือ พวกที่ช่วยเหลือได้ส่วนมากจะเป็นพวกที่มังกรพึ่งผงาดหรือกำลังสู้รบกันอยู่เท่านั้น...และแน่นอนว่าคนที่เขาเข้าไปช่วย เขาต้องทำการเรียกเก็บค่าตอบแทนมาด้วย

หลังจากที่หลินฟ่านพึ่งเสร็จสิ้นภารกิจช่วยเหลือศิษย์ระดับสูงของนิกายไปอีกคนหนึ่งพลันมีเสียงน่าสะพรึงกลัวเสียงหนึ่งดังขึ้น "หวงเสี่ยวชุนของนิกายฮั่นหยวนไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้! ... " ตอนนี้พลังงานของเหมยยู่เอ๋อร์แผ่กระจายออกมาทั่วหอจันทร์กระจ่าง กลิ่นอายอำมหิตและจิตสังหารที่มากมายล้นทะลักออกมาอย่างน่าหวาดกลัว ...และนั่น...มันก็ไปขัดขวางหนทางสู่สวรรค์ของบุรุษสตรีมากมายหลายคู่อีกด้วย

เหล่าบุรุษของแต่ละนิกายที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับศิษย์สตรีจากนิกาบุปผาไร้สิ้นสุด รู้สึกกับหวาดกลัวและตกใจกับจิตสังหารและแรงกดดันของเหมยยู่เอ๋อร์จนต้องหยุดชะงัก

ประตูห้องพักหลายต่อหลายห้องถูกเปิดออกมาโดยพร้อมเพรียงกัน ทั้งเหล่าบุรุษและสตรีที่ถูกขัดจังหวะในขณะที่กำลังจะถึงจุดสุดยอดรู้สึกเสียอารมณ์อย่างมาก ยิ่งเหล่าบุรุษที่มังกรกำลังจะปลดปล่อยเชื้อพลังมังกรด้วยแล้ว แต่กลับมาตกใจจนต้องหดหายกลับไปนั้น เป็นอะไรที่มันคันในหัวใจยากจะเกาอย่างมาก...

แต่เกือบทุกคนที่ออกมาเมื่อพบกับโทสะของเหมยยู่เอ๋อร์นั้นพวกมันก็ต่างต้องเงียบปากกันเป็นแถว เพราะระดับของนางนับว่าสูงกว่าพวกมันไปไกลโข พวกมันได้แต่จดจำหน้าตากับรูปร่างของนางไว้ เพื่อกลับไป ‘ทำร้ายนางในจินตนาการ’ ยามค่ำคืนนี้ ...อะไรที่ควรถูกปลดปล่อยจะอย่างไรมันก็ต้องถูกปลดปล่อย

"เฮ่ แม่นางเจ้ามาโวยวายดุร้ายทำอันใดกัน?" ทันใดนั้นเองศิษย์ระดับชั้นนำจากนิกายฮั่นหยวนคนหนึ่งก็เปิดประตูออกมาพร้อม มันใส่เสื้อหลวมๆพร้อมกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวอย่างมาก มังกรของมันกำลังจะหลั่งน้ำทิพย์อยู่แล้ว แต่ทว่าถูกขัดขวางด้วยเสียงตะโกนน่าสะพรึงพร้อมทั้งจิตสังหารของสตรีดุร้ายคนนี้ จนมันต้องหดตัวลงไปเสียอย่างนั้น

สำหรับตัวมันนี่เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างมาก

"หวงเสี่ยวชุนจากนิกายฮั่นหยวนไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้" ท่าทางที่อ่อนแอน่าทะนุถนอมของเหมยยู่เอ๋อร์หายไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้หน้าตาและท่าทางของนางดุร้ายอย่างมาก

เมื่อนางได้สติตื่นขึ้นมานางก็พบว่าร่างกายถูกสกัดจุดเอาไว้นางก็ตื่นตระหนกมาก ยังดีที่นางใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจสามารถคลายจุดได้ และเมื่อตรวจสอบภายในแหวนมิตินางก็พบว่าสิ่งของมีค่าและทองคำดำจำนวนมากมายของนางกลับอันตรธานหายไป อีกทั้งความเจ็บปวดบริเวณปทุมถันก็จู่โจมนางอย่างหนักจนแทบไม่อาจทานทน

ไอตัวอุบาทว์บัดซบนั่นกล้าขโมยของๆนางอีกทั้งยังกล้าขืนใจนางอย่างรุนแรงเสียอีก..ถึงแม้จะแปลกใจเล็กน้อยที่ด้านล่างของนางจะไม่รู้สึกอะไรก็ตาม แต่จะอย่างไรนางก็จะให้มันชดใช้อย่างสาสม

“แล้วเจ้าต้องการอันใดจากศิษย์น้องของข้ากัน? หรือว่าเจ้ายังไม่สุขสมเพียงพองั้นหรือ หากเช่นนั้นข้าสามารถช่วยเจ้าได้ ... ฮ่าฮ่า” ผู้นำศิษย์คนนั้นกล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน มันคลำเป้าพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"หุบปาก" เหมยยู่เอ๋อร์ ตวาดเสียงดุร้ายออกไป

"อะไร หรือเจ้าอยากประลองกับข้า?" ศิษย์นิกายฮั่นหยวนคนนั้นหาได้กลัวไม่ ถึงแม้เหมยยู่เอ๋อร์จะมีระดับบ่มเพาะถึงระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 2 แต่สำหรับมันแค่นี้ไม่นับว่าเป็นอะไรได้ หาได้มีความจำเป็นต้องหวาดกลัวนางแม้แต่น้อย

"เฮ่ๆ พวกเจ้าอย่าได้โต้เถียงกันอีกเลย ใจเย็นๆลงก่อน แม่นางเหมยยู่เอ๋อร์เหตุใดเจ้าไม่บอกเล่า ว่าเจ้าตามหาหวงเสี่ยวชุนจากนิกายฮั่นหยวนเพราะเหตุใด? หากเจ้าไม่บอกกล่าวมาพวกเราจะรู้ แล้วช่วยเหลือเจ้าได้อย่างไรเล่า?" ศิษย์ของนิกายกระบี่สาย ลมกล่าวออกมา พวกมันหวังจะช่วยเหมยยู่เอ๋อร์เพื่อหวังผลบางอย่าง

พวกมันทั้งหมดล้วนแล้วแต่คุ้นเคยกับร่างกายของศิษย์นิกายบุปผาไร้สิ้นสุดดี รูปร่างพวกนางนับว่ายอดเยี่ยมและมหัศจรรย์อีกทั้งส่วนลับยังสร้างความหฤหรรษ์ได้เหนือกว่าสตรีอื่นๆมากนัก พวกมันทุกคนล้วนยินยอมพลีกาย เสียพลังงานที่แท้จริงเพียงเล็กน้อยเพื่อให้ได้เชยชมพวกนาง กันทั้งสิ้น

เหล่าศิษย์และสาวกจากที่ต่างๆ ก็หวังที่จะช่วยเหลือให้เรื่องมันจบๆไปเช่นกันเพราะตอนนี้พวกมันล้วนแล้วแต่เสียอารมณ์เพราะถูกขัดจังหวะทำให้อารมณ์สะดุด

"ศิษย์พี่ ศิษย์พี่ ... " ทันใดนั้นเองกลิ่นเหม็นเน่าชวนคายของเก่า พร้อมร่างสกปรกโสโครกเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลทั้งสีเหลืองสีดำก็วิ่งเข้ามา....

หอจันทร์กระจ่างยามนี้นั้นได้รับการเหมาจ่าย จากองค์ชาย 13 คนนอกย่อมไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาโดยพลการ

แต่ทว่าชายคนนี้นั้นมีกลิ่นที่เหม็นเน่าและน่าขยะแขยงอย่างมาก ทำให้คนเฝ้าประตูด้านหน้าถึงกับต้องวิ่งหนี ในยามที่มันวิ่งเข้ามาใกล้ ...ดังนั้นชายปริศนาคนนี้จึงสามารถวิ่งมาถึงบริเวณห้องเสพสุขได้โดยไม่มีใครขัดขวาง ตามรายทางที่มันวิ่งผ่านล้วนมีสิ่งสกปรกหยดเลอะไปทั่ว...สร้างความสะอิดสะเอียนอย่างมาก

"หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าได้เข้ามาใกล้ข้า!"

"ศิษย์พี่ ข้าเองหวงเสี่ยวชุน ตัวโสโครกสกปรกโสมมคนนั้นเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้นและโศกเศร้าอย่างมาก อีกทั้งตอนนี้หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่ามันกำลังน้ำตาแห่งความอัปยศอดสูออกมา

"ศิษย์น้องเช่นนั้นรึ?" ศิษย์ของนิกายฮั่นหยวนถึงกับตกตะลึง ตัวโสโครกผู้นี้กลับกลายเป็นศิษย์น้องหวงไปได้อย่างไร?

"ตัวอุบาทว์ชาติชั่ว เตรียมตัวตาย!" ตอนนี้โทสะของเหมยยู่เอ๋อร์พลันปะทุขึ้นเมื่อได้ยินนาม  "หวงเสี่ยวชุน" นางจู่โจมออกไปโดยไม่คิดกล่าวถามอันใดทั้งนั้น

ผ้าแพรสีชมพูที่ถูกอัดไปด้วยพลังงานที่แท้จริงพุ่งออกไปทางหวงเสี่ยวชุนอย่างเกรี้ยวกราด

"เหมยยู่เอ๋อร์อย่าให้มันมากไปนัก คิดว่าเจ้าจะสามารถลงมือเข่นฆ่าผู้คนของนิกายฮั่นหยวนได้ตามใจชอบ ต่อหน้าข้าเช่นนั้นเรอะ!" หลี่ฮ่าวหรานก้าวออกมาปกป้องหวงเสี่ยวชุน แต่ทว่าเขาไม่คิดที่จะเข้าใกล้หวงเสี่ยวชุนมากเกินไป

"ศิษย์น้องเกิดอันใดขึ้นกับเจ้ากัน?" หลี่ฮ่าวหรานกล่าวถามออกมา

เมื่อได้ยินคำกล่าวถามของศิษย์พี่ ความในใจของหวงเสี่ยวชุนก็ปะทุออกมา

"ศิษย์พี่ ข้าถูกคนผู้หนึ่งลอบทำร้ายและปล้นชิงทรัพย์" ห่วงเสี่ยวชุนเริ่มเล่าเหตุการณ์ของเขาออกมาทั้งน้ำตา ตอนแรกหวงเสี่ยวชุนคิดว่ากำลังจะหาสมบัติพบ แต่สุดท้ายเขากลับถูกลอบทำร้าย และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ตระหนักได้ว่า ร่างกายเขาขยับไม่ได้ มันถูกทำร้ายจนไม่สามารถใช้พลังที่แท้จริงได้เลย

หวงเสี่ยวชุนพยายามดิ้นรน แต่ทว่าร่างกายเขาก็สิ้นไร้เรี่ยวแรงอย่างสิ้นเชิง แล้วสถานการณ์ที่เลวร้ายก็เกิดขึ้น เมื่อในขณะที่เขากำลังดิ้นรนเขาเผลอตกลงไปใน บ่ออุจาระ...

ด้วยความที่ทั้งมือและเท้าของเขาถูกมัดอยู่ ทำให้หวงเสี่ยวชุนสิ้นหวังที่จะช่วยเหลือตัวเองและแม้จะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่สามารถขึ้นไปได้ สุดท้ายเขาก็หายใจไม่ออกจนสำลัก..แม้กระทั่งต้องทนกล้ำกลืนฝืนกินอุจาระเข้าไปบางส่วน เพื่อพยายามหายใจ... นี่ถ้าหากว่า ไม่บังเอิญมีคนเดินผ่านมาและให้ความช่วยเหลือดึงมันขึ้นมาแล้วล่ะก็  มันคง ......

หวงเสี่ยวชุนแทบไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป

"ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านต้องช่วยข้าแก้แค้น หากมันไม่ตกตายข้าไม่อาจใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างสงบสุข" หวงเสี่ยวชุนรู้สึกแค้นใจอย่างมากมันหลั่งน้ำตาลูกผู้ชาย ร้องไห้ฟูมฟายออกมาอีกครั้ง

หลี่ฮ่าวหรานพลันเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังขึ้นมาอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ศิษย์น้องเล็กเขาได้ออกมาผจญภัยในโลกกว้าง...แต่กลับเกิดเรื่องราวหนักหนาสาหัสกับจิตใจมันถึงเพียงนี้ แล้วต่อไปศิษย์น้องของมันกล้าออกมาเผชิญโลกกว้างนี้อีกได้อย่างไร?

“บัดซบ ข้าต้องแก้แค้นให้ศิษย์น้องอย่างแน่นอน”

"ศิษย์น้องผู้ใด กระทำเช่นนี้กับเจ้า?" หลี่ฮ่าวหรานกล่าวถามออกมา

"ศิษย์พี่ข้าหารู้ชื่อของมันไม่ แต่มันเป็นคนรูปร่างผอมสูง ส่วนสูงมันมากกว่าข้าหนึ่งศอก อีกทั้งมันยังโกนหนวดโกนเครา มีใบหน้าเกลี้ยงเกลาเรียบร้อย รูปร่างหน้าตาปานกลาง แต่งกายเป็นเอกลักษณ์ นอกจากนี้มันยังขโมยบัตรเชิญของข้าไปอีกด้วย" หวงเสี่ยวชุนกล่าวออกมาพร้อมน้ำตา

ตอนนี้เองท่าทางของเหมยยู่เอ๋อร์ก็เปลี่ยนไป นางย่อมรู้แล้วในตอนนี้ว่า ชื่อหวงเสี่ยวชุน เป็นไอตัวอุบาทว์นั่นแอบอ้างมาหลอกลวงนาง

"อ๊า ... ใครก็ได้ช่วยด้วย ขโมย" ทันใดนั้นเองกลับมีเสียงตะโกนออกมาอย่างโอดครวญ ดังขึ้นจากหลายๆห้องพักในเวลาที่ไม่ต่างกันมากนัก หลินฟ่านที่แอบฟังอยู่ถึงกับสะดุ้งและรีบถอนตัวจากไปทันที ตอนนี้มันไม่สนแล้วว่าหอจันทร์กระจ่างมีความลับหรือมีจุดประสงค์อะไรกันแน่..เพราะเสียงร้องทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่เป็นคนที่มันเข้าไปช่วยเหลือในขณะที่กำลังจะถูกดูดเชื้อพลัง และ ‘รับของตอบแทน’ มาทั้งสิ้น...

มันเป็นเรื่องเสี่ยงและอันตรายอย่างมากหากเขายังอยู่ที่หอนี้ต่อไป

....เขาช่วยเหลือและรับรางวัลจากศิษย์ระดับผู้นำไปได้ไม่กี่คน ห่วงเสี่ยวชุนนั่น ดันถ่อมาถึงที่นี่เสียก่อน หากตอนนี้เขาถูกจับได้แล้วล่ะก็ ไม่พ้นต้องตกตายด้วยการถูกรุมสับเป็นชิ้นๆอย่างแน่นอน

 

รีวิวผู้อ่าน