GG:บทที่ 4 – คืนหนึ่งและอีกเล็กน้อย
"ไปไหน?" ชิงหยาถามเบา ๆ เต็มไปด้วยความสุขของการแก้แค้น ถอยกลับมาพูด ผู้ชายคนนี้ก็ค่อนข้างดีและยังดีกว่าอันธพาลข้างถนน
“ชั้นบน”
“ ดูเหมือนว่าคุณเตรียมพร้อมทุกเวลาเลยนะ ” ชิงหยาพูดอย่างเยือกเย็นขณะที่เธอเดินไปที่ด้านหน้าของเย่ฮัว
“ แน่นอนว่าผู้หญิงอย่างคุณยากที่จะมา”
ชิงหยาหันกลับมาและถามอย่างสงสัย “ แล้วผู้หญิงคนก่อนหน้าล่ะ?”
“ ฉันจะไม่แตะผู้หญิงคนเดิมเป็นครั้งที่สอง” เย่ฮัว พูดอย่างไม่ใส่ใจ
ชิงหยาตกตะลึงเล็กน้อยชายผู้นี้มีบุคลิกที่น่าสนใจอย่างแท้จริง ไม่ว่าในกรณีใดนี่เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เราจะไม่รู้จักกันหลังจากวันพรุ่งนี้แค่นั้น ฉันไม่คาดคิดว่าจะมีวันที่ฉันจะเป็นเช่นนี้
บนชั้นสองมี 3 ห้องห้องหนึ่งเป็นห้องทำงานหนึ่งห้องนอนและห้องสุดท้ายเป็นห้องเก็บของ เย่ฮัวพูดบอก “ ด้านซ้ายคือห้องนอน”
ชิงหยาเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องนอน จริง ๆแล้วชิงหยารู้สึกประหม่ามาก แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน
“ อ๊ะ!” ทันใดนั้นชิงหยาส่งเสียงกรีดร้องออกมา พิตบูลขนาดใหญ่ตัวหนึ่งนอนอยู่บนพื้นข้างเตียง
พร้อมกับเสียงกรีดร้อง พิตบูลเปิดตาข้างหนึ่งของมัน กลิ่นอายความหิวกระหายก็ถูกปล่อยออกมาทันที ทันใดนั้นร่างใหญ่ของมันก็ยืนขึ้นและจ้องเขม็งอยู่ที่ชิงหยา
“ เลี่ยกู กลับไป” เย่ฮัว ตะโกนอย่างใจเย็น
เลี่ยกู ผู้พึ่งได้เป็นที่รู้จักกลายเป็นที่หวาดกลัวทันที หลังจากส่งเสียงครวญครางมันก็เดินออกจากห้องนอนไป
“ คุณเป็นคนแปลก แม้แต่สุนัขที่คุณเลี้ยงก็แปลกเช่นกัน” ชิงหยานั่งอยู่บนเตียงแล้วพูดเบา ๆ พลางประเมินห้องนอน มันสะอาดมากและไม่มีกลิ่นแปลก ๆ บนผนังมีภาพเขียน 3 ภาพถูกแขวนไว้ เมื่อชิงหยาเห็นภาพวาดเธอตกตะลึงไปเล็กน้อย
‘Garçonà la Pipe’ ไม่ใช่ว่านี่เป็นผลงานของ Picasso ... นี่คือ 'Le Rêve' มันก็ยังเป็นผลงานของ Picasso อืมจริง ๆแล้วมี 'The Card Players' ด้วย
“ ภาพวาดของคุณสองสามภาพนั้นเป็นของปลอมสินะ” ชิงหยาเยาะเย้ย ดูเหมือนว่าชายคนนี้ชอบวางมาด หลอกล่อผู้หญิงไปที่ห้องของเขาและแสดงภาพวาดเหล่านั้น และถ้าผู้หญิงไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับภาพวาดเหล่านั้น พวกเธอจะติดกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ
เย่ฮัวมองไปที่ภาพวาด “ คุณคงจะต้องถามลูกน้องของฉันเขามีงานอดิเรกแปลก ๆ ในการรวบรวมสิ่งของ”
“ การสะสมของปลอมเป็นงานอดิเรกที่แปลกจริง ๆ”
เย่ฮัวไม่ตอบกลับ เขาถอดแจ๊กเก็ตของเขาออก เดินไปที่ชิงหยา และชิงหยายังรวบรวมความกล้าหาญของเธอและจ้องมองเย่ฮัว เมื่อพูดถึงเรื่องการจ้องมอง ฉันชิงหยาไม่เคยกลัวใคร!
เย่ฮัวกดชิงหยาอยู่ใต้ร่างของเขาแบบนี้แล้ว ก็ยังไม่แสดงความกลัวใด ๆ
"คุณกำลังทำอะไร? คุณกำลังเตรียมสละชีวิตเพื่อความชอบธรรม? เราแค่จะสนุกกัน พยายามผ่อนคลายลงหน่อย” เสียงของเย่ฮัวสงบมาก แต่มือของเขาไม่หยุดนิ่งขณะที่เขาถอดชุดแพงที่ชิงหยาสวมอยู่ ผิวผู้หญิงนี้แน่นอนว่าดี เพิ่มคะแนน! โอ้ชุดชั้นในเหล่านั้นไม่ใช่สินค้าธรรมดาด้วย เพิ่มเงิน!
“ ผ่อนคลาย…ผ่อนคลาย” เย่ฮัว พูดอย่างอ่อนโยนและจูบริมฝีปากเชอร์รี่ที่เย้ายวนใจ และชิงหยาก็ค่อยๆผ่อนคลายลง จูบแรกของฉันก็จากไป ... คืนแรกของฉันกำลังจะจากไปในไม่ช้า ...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่ฮัว นอนลงบนร่างของ ชิงหยา เขาค้นพบว่าร่างกายของผู้หญิงคนนี้อ่อนแอเกินไป มันไม่ดี แน่ในที่สุดฉันก็ได้พบกับผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ หลังจากรอคอยมานานเช่นนี้ สิ่งนี้จะต้องดำเนินต่อไปตลอดทั้งคืน ใครจะรู้ว่าครั้งต่อไปต้องรออีกกี่ปี
“ การฟื้นฟูวิญญาณ!”
"รักษา!"
หลังจากใช้เวทย์มนตร์ระดับต่ำทั้ง 2 อย่างลงบนชิงหยาแล้ว ชิงหยาผู้ซึ่งหมดแรงเมื่อครู่ ก็กลับมามีพลังและมีชีวิตชีวาอีกครั้งในทันที เย่ฮัว ถอนหายใจเบา ๆ ฉันจำได้ว่าครั้งก่อนหน้านี้กินเวลาหนึ่งชั่วโมงก่อนที่ฉันจะต้องใช้เวทมนตร์อีกครั้ง
ตลอดจนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้น เย่ฮัวก็หยุด แล้วกอดชิงยาที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขายันเอวของเขาแล้วพูดว่า “ ดูเหมือนว่าร่างกายของฉันยังคงต้องฝึกซ้อมอีก เพียงแค่ระดับนี้และเอวของฉันก็รู้สึกเจ็บนิด ๆซะแล้ว”
ชิงหยาได้รับรู้ถึงรสชาติของการเป็นผู้หญิง มันเหมือนกับนั่งอยู่บนรถไฟเหาะ เห็นได้ชัดว่าฉันเหนื่อยจะตายแล้ว แต่ทันใดนั้นฉันก็กลับมามีพลังอีกครั้งและวงจรนี้ก็ดำเนินต่อไป ถึงอย่างนั้นพูดตามจริง ผู้ชายคนนี้ก็ทำให้ฉันมีความสุข เมื่อวานได้ฉันระบายอารมณ์เศร้าของฉันออกมามากมาย
พวกเขาสองคนนอนบนเตียงและนอนหลับตลอดบ่าย จนกระทั้ง 18.00 น. ถึงตื่นนอน ชิงหยาเปิดตาที่สวยงามของเธอเล็กน้อยและพบว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชาย เมื่อรู้สึกตัวเธอก็รู้สึตกใจ อย่างไรก็ตามหลังจากนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานเมื่อคืนนี้เธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย
“ ตื่นแล้ว?” เย่ฮัวถามอย่างเฉยเมย
“อืม”
“ ตอนนี้คุณรู้ถึงความแตกต่างระหว่างการเมาและไม่เมาแล้ว” เย่ฮัวลูบไหล่ของชิงหยาและถามเบา ๆ ผู้หญิงประเภทนี้ในยุคนี้เธอเป็นสิ่งที่คนปกติไม่สามารถจินตนาการได้ สง่างาม, เยือกเย็น และเข้มแข็ง! ผู้หญิงประเภทนี้เท่านั้นที่น่าสนใจ ... แน่นอน ยังมีร่างกายที่มีเสน่ห์ด้วยเช่นกัน
หากเกิดขึ้นภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอล์ แน่นอนตอนนี้ชิงหยาคงจะมีความคิดที่อยากฆ่าใครบางคน แต่เนื่องจากผลลัพธ์นี้เกิดขึ้นจากความตั้งใจของชิงหยาเอง เธอจึงไม่เสียใจ
"คุณชื่ออะไร?" ชิงหยาถาม อย่างน้อยเธอก็ควรรู้ชื่อของผู้ชายที่ได้รับครั้งแรกของเธอไป
เย่ฮัวตบไหล่ของชิงหยาจากนั้นลุกขึ้นจากเตียงแล้วสวมเสื้อผ้าของเขา “ นี่สำคัญมากเหรอ?”
ชิงหยาพยักหน้าและไม่ได้ถามต่อไป หลังจากนั้นเธอก็ลุกจากเตียงด้วยและสวมชุดของเธอ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเจ็บปวด ...
พวกเขาสองคนไม่ได้พูดอะไรเลยและลงไปชั้นล่าง อย่างไรก็ตามเย่ฮัว เดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์และ ชิงหยา ก็เดินออกจากบาร์ เมื่อถึงตอนนั้นความสัมพันธ์คืนเดียวก็สิ้นสุดลง
ในเวลานี้ เว่ยชาง และ ชิงหยา ก็เดินผ่านกันและกัน ตอนนี้ชิงยาเปลี่ยนกลับมาเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและไม่สามารถเข้าถึงได้ ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจของผู้หญิง ท่าทางเยือกเย็นนั้นของชิงหยา ทำให้เว่ยชางถอนหายใจ มนุษย์ที่โง่เขลาได้รับความมั่นใจจากที่ไหนกัน...
“ บอส” เว่ยชาง ตะโกนด้วยความเคารพ
เย่ฮัวหรี่ตาของเขา พลางจับคางของเขาด้วยมือขวา “ ภาพวาดที่นายสะสม ถูกผู้หญิงคนที่สองเรียกว่าเป็นของปลอม”
“บอส ฉันควรเผาภาพเขียนเหล่านั้นไหม?”
“ ลืมมันไป ฉันเคยชินกับภาพเขียนเหล่านั้นแล้ว เรากำลังจะเปิดร้านกันแล้ว ไปได้แล้วและเตรียมตัวเปิดให้พร้อม”
“ได้ครับ บอส”
เย่ฮัวที่กำลังหาวเดินขึ้นไปชั้นบน ดูเหมือนว่าบอสจะเหนื่อยจากเมื่อคืนนี้จริง ๆ เว่ยชางหัวเราะอย่างขมขื่น ดูเหมือนบอสจะเริ่มเหมือนมนุษย์มากขึ้นเรื่อย ๆ
“ เลี่ยกู รับ” ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ไส้กรอกแฮมโผล่ออกมาในมือของเว่ยชาง และเขาก็โยนมันไปที่เลี่ยกู
เลี่ยกูไม่มีความตั้งใจที่จะรับเลยสักนิด หลังจากมองที่เว่ยชาง ด้วยตาตี่ๆของมัน มันเชิดอกของมันแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความภาคภูมิใจและดูหยิ่ง
“ เฮ้อ เลี่ยกู ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีนิสัยของหมาเลย” เว่ยชางหัวเราะอย่างขมขื่น
“ ลุงเว่ย ~” ถังเว่ย เดินเข้ามาในบาร์และทักทายด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเธอจะดีขึ้นมาก
“ เสี่ยวถังมาถึงแล้ว มาเริ่มกันเลยดีกว่าเราจะเปิดร้านกันแล้ว” เว่ยชางปรบมือและตะโกนเสียงดัง หากคนธรรมดาเหล่านั้นรู้ตัวตนของ เว่ยชาง พวกเขาจะฉี่กางเกงของพวกเขาเพราะความกลัวอย่างแน่นอน!
ในฐานะอันเดด เย่ฮัวอย่างน้อยก็ยังมีโครงกระดูก และเว่ยชางก็ไม่ใช่มนุษย์แน่นอน พูดกันตามจริงเว่ยชางเป็นสัตว์ประหลาดที่แปลก จนถึงตอนนี้เย่ฮัวเองก็ยังไม่รู้ว่าเว่ยชางเป็นตัวอะไร แต่อย่างนั้น เว่ยชางก็เข้าร่วมกลุ่ม เย่ฮัวและกลายเป็นหนึ่งในเจ็ดบาป ระหว่างการต่อสู้ครั้งสุดท้ายเขามาถึงที่นี่พร้อมกับเย่ฮัวและแน่นอนว่าสุนัขนั้นก็เช่นกัน!
จริง ๆแล้ว เลี่ยกู ไม่ใช่สุนัขแต่เป็นมังกรโครงกระดูก! เลี่ยกู เป็นหนึ่งในเจ็ดบาปและเป็นสัตว์ขี่ของเย่ฮัว สำหรับสาเหตุที่เขากลายเป็นสุนัข เย่ฮัวบอกว่าเขาไม่ได้ให้อาหารสุนัขมาก่อนและอยากลองเขาเบื่อการเลี้ยงมังกรแล้ว
(裂骨: Lie Gu –Lie Gu ชื่อแปลตรงตัว ตามตัวอักษรว่า ‘บดกระดูก’ )
แรกเริ่ม เลี่ยกูปฏิเสธแต่เขาก็ค่อย ๆ ค้นพบว่าการเป็นหมาก็ไม่เลว นอนหลับหลังจากรับประทานอาหาร หลังจากนอนหลับเสร็จก็กิน ... และยังมีรางวัลเป็นครั้งคราว แค่คิดเกี่ยวกับรางวัลก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้น้ำลายของ เลี่ยกูหยดออกจากปากของเขา