GG: บทที่ 13 – ความฝันที่เร้าอารมณ์
ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! : บทที่ 13 – ความฝันที่เร้าอารมณ์
"ปัง!"
ชิงหยาปิดประตูห้องน้ำอย่างไร้ความปราณีและเสียงโครมครามก็ดังออกมาจากห้องน้ำ
“ ถ้าคุณทำลายอะไร คุณจะต้องจ่ายมัน” เย่ฮัวพิงหัวของเขาไว้ที่มือแล้วตะโกนออกมา
เสียงในห้องน้ำก็หยุดลงครู่หนึ่งหลังจากนั้นเสียงก็ดังขึ้นกว่าเดิม ฟังราวกับว่ามีคนกำลังพังบ้าน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชิงหยาเดินออกจากห้องน้ำในขณะที่คลุมด้วยผ้าเช็ดตัว “ เรียกใครซักคนมาซ้อมก๊อกน้ำ มันงอ”
“ ไม่ฟรี คุณโทร”
“ตามใจชอบ ไม่ว่ายังไงนี่ก็ไม่ใช่บ้านของฉัน” ชิงหยาแบมือของเธอแล้วนั่งบนเตียงจากนั้นใช้ผ้าห่มคลุมร่างกายที่สวยงามของเธอที่แม้แต่เธอเองก็น้ำลายไหลเมื่อมอง
เย่ฮัวสูดลมหายใจเข้าและออกจากนั้นหยิบโทรศัพท์ที่ด้านข้างขึ้นมาและส่งข้อความไปหาเว่ยชาง ในฐานะที่เป็นเจ้าเหนือหัวหากต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ฉันต้องการลูกน้องไปทำไม
อย่างไรก็ตาม เลี่ยกูหนีไปไหนอีกวันนี้? เป็นไปได้ไหมที่เขาไปพบกับผู้หญิงคนดังอีกครั้ง? เขาไม่มีความทะเยอทะยานเลยสักนิด
“ สุนัขของคุณอยู่ที่ไหน?” ชิงหยาพิงหัวเตียงแล้วดูการ์ตูนพร้อมกับเย่ฮัว
“ เขาออกไปหาคู่” เย่ฮัวตอบอย่างสงบ
คิ้วของชิงหยาขมวดย่น “ คุณพูดดีๆได้ไหม!”
“ เขาออกไปสืบพันธุ์ลูกหลาน”
"คุณ!!! เย่ฮัวนี่คุณเป็นแบบนี้ตลอดเลยงั้นเหรอ? " ชิงหยาพูดด้วยน้ำลึก ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ควรจะป่วยและตอนนี้ฉันคิดว่า ฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่ลูกของฉันจะติดเชื้อจากเขา?
เย่ฮัวพูดอย่างเฉยเมย “ไม่”
“ เมื่อก่อนคุณเป็นยังไง”
เย่ฮัวหันไปมอง ชิงหยาที่งดงามที่อยู่บนเตียงและพูดอย่างเฉยเมย “ ในอดีตฉันเป็นคนที่ทำให้คนอื่นรู้สึกหวาดกลัว”
“ เย่ฮัวตอนคุณไม่พยายามทำตัวเท่ คุณหล่อมากเลย” ชิงหยาส่ายหัวอย่างหมดหวัง เธอรู้สึกว่าเย่ฮัวเป็นเหมือนเด็กไม่รู้จักโต
เย่ฮัวหัวเราะเบา ๆ “ทำตัวเท่เหรอ? ในอดีตมีคนมากมายที่พยายามทำตัวเท่ต่อหน้าฉัน แต่ก็ไม่มีใครทำได้สำเร็จ”
“ ฮ่าฮ่า…” ชิงหยาถูกเย่ฮัวทำให้หัวเราะ ผู้ชายคนนี้สามารถพูดคุยเรื่องไร้สาระด้วยใบหน้าที่จริงจังได้ตลอดเวลา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็สามารถโกรธฉันและทำให้ฉันร้องไห้ได้ทันที
เย่ฮัวเลือกที่จะไม่สนใจเสียงหัวเราะของชิงหยา ไม่ว่าจะเป็นยังไงเธอก็ยังเป็นแม่ของลูกของฉันด้วยเช่นกัน เพียงแค่ว่าเธอโง่ไปหน่อยแค่นั้น ฉันเป็นห่วงว่า IQ ของลูกจะโดนผู้หญิงคนนี้ดึงลงมา
หลังจากนั้นไม่นานชิงหยาพูดว่า “ ไปทานข้าวที่บ้านฉันพรุ่งนี้”
“ได้”
ง่ายจัง เพื่อนคนนี้ไม่ได้คิดที่จะล้อฉันเล่นอีกครั้งใช่มั้ย
“ เมื่อคุณอยู่ที่บ้าน คุณต้องฟังฉันทุกอย่าง”
“ได้”
ยิ่งเย่ฮัวแสดงออกเช่นนี้ ชิงหยายิ่งเกิดความกังวลมากขึ้นก็คือ เธอรู้สึกว่าเย่ฮัวไม่น่าเชื่อถือและเลอะเทอะ
ในขณะที่คิดเกี่ยวกับมันชิงหยาก็ค่อยๆหลับตาและเธอก็ฝันถึงคืนนั้น …
“ ชิงหยา! ชิงหยา!”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหูเธอ ชิงหยาตอบอย่างขุ่นเคืองว่า “ อย่ามายุ่ง ๆ ~ ฉันไม่สามารถรับมันได้อีกแล้ว ~”
“ ได้เวลากินแล้ว!” เย่ฮัวพูดด้วยทุ่มต่ำ ผู้หญิงคนนี้โง่จริง ๆ สวรรค์ เธอยังคงนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น
"กิน?"
ชิงหยาผู้ซึ่งอยู่ในความฝันอันสวยงามของเธอตื่นขึ้นมาทันทีและชี้ไปที่เย่ฮัว “นี่…คุณ !!!”
“ คุณฝันลามก” เย่ฮัวพูดอย่างเฉยเมย
“เป็นไปไม่ได้!”
เย่ฮัวแสดงออกอย่างดูถูก “ฉันจะอัดมันให้ดูคุณในครั้งต่อไป”
“ ไปตายซะ!”
ชิงหยากัดริมฝีปากของเธอแล้ว ยื่นมือออกมาสัมผัสใบหน้าของเธอและมันก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์ในทันที...
เมื่อมองไปที่ชิงหยาผู้ซึ่งรีบเข้าห้องน้ำ เย่ฮัวถอนหายใจแล้วเปิด Meituan เขาเริ่มสั่งอาหาร สตูว์เห็ดไก่ดูค่อนข้างดี แล้วก็กุ้งเครย์ฟิชทอดอีกสักอย่าง
(Meituan เป็นแอปจัดส่งอาหาร)
เมื่อชิงหยาออกมาจากห้องน้ำ กลิ่นหอมก็เต็มไปทั่วทั้งห้อง กุ้งสีแดงสดปล่อยไอน้ำออกมาทำให้อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
เมื่อดึงเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ และนั่งลง ชิงหยาก็เริ่มกินอาหารอย่างดุเดือด เมื่อมองไปที่ชิงหยาคิ้วของเย่ฮัวก็ขมวดย่น ผู้หญิงคนนี้ไม่มีมารยาทจริง ๆ!
“ ไม่ใช่ว่าคุณไม่มีเงิน? คุณเอาเงินจากที่ไหนสั่งอาหาร? " ชิงหยาปอกเปลือกกุ้งวางไว้ในน้ำซุปและกวนไปรอบ ๆ จากนั้นกินด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ มันอร่อยจริง ๆ ~
“ เงินลูกน้องของฉัน” เย่ฮัว พูดอย่างไม่แยแส
ชิงหยาเกือบจะพ่นเนื้อกุ้งออกมา “ คุณใช้เงินของคนอื่นเพื่อสั่งอาหาร! แม้ว่าคุณต้องการบริจาค แต่ก็ไม่จำเป็นต้องบริจาคเงินทั้งหมดนิใช่ไหม?”
“ ฉันพบว่ามันลำบาก ดังนั้นฉันจึงบริจาคบัตรทั้งหมดของฉัน”
“น่ากลัว!”
หลังจากหยุดเงียบสักพัก เย่ฮัวก็พูดต่อไปว่า “การใช้เงินของลูกน้องของฉันนั้นไม่ดีเลยจริง ๆ หลังจากนี้บัตรมาให้ฉันด้วยล่ะ”
มุมปากของชิงหยากระตุก "งั้นมันจะไม่เป็นไร ถ้าคุณจะใช้เงินของภรรยาของคุณงั้นหรอ?! ใครกันคือคนที่บอกว่าเงินเป็นแผ่นกระดาษจำนวนหนึ่งเท่านั้น…”
“ อย่าลืมเอาบัตรที่สามารถเบิกเงินเกินบัญชีให้ฉัน” เย่ฮัวไม่ได้สนใจสิ่งที่ชิงหยาเพิ่งพูดเลยสักนิด
ชิงหยาพูดด้วยความไม่พอใจ “ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย!”
“ เพราะคุณคือภรรยาของฉัน!” เย่ฮัวเองก็เริ่มหงุดหงิดเช่นกัน การที่ฉันใช้เงินของคุณเป็นเพราะฉันแสดงความเคารพต่อคุณและเพราะคุณเป็นแม่ของเด็ก ถ้าไม่งั้นฉันไม่แม้แต่สนใจที่จะใส่ใจคุณด้วยซ้ำ
ชิงหยาถูกทิ้งให้พูดไม่ออก ฉันจะทำเหมือนมันเป็นการจ่ายค่าแรงไห้แก่เขา!
ชิงหยาหยิบกระเป๋าที่ด้านข้าง เอาไดมอนด์การ์ดสีดำออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ เย่ฮัวรับบัตรไปอย่างเต็มใจและผูกบัตรไว้กับ WeChat ของเขาทันที “ หมายเลขรหัสคืออะไร”
“123456”
เย่ฮัวงุนงงไปเล็กน้อย แน่นอนมันเป็นสิทธิส่วนบุคคลผู้หญิงคนนี้ที่จะเลือกตั้งรหัส หลังจากผูกบัตรไว้กับ WeChat ในที่สุดเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินของ เว่ยชางอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ เว่ยชางมักจะมาบ่นกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาจึงเป็นสัตว์ประหลาดที่ตระหนี่อย่างแท้จริง
เย่ฮัวที่กำลังอารมณ์ดีพูดอย่างไม่แยแสว่า “ ช่วยฉันแกะเปลือกกุ้ง”
กุ้งที่อยู่ในมือของชิงหยา หล่นลงไปที่โต๊ะทันทีขณะที่เธอมองเย่ฮัวอย่างไม่เชื่อสายตาว่า "ทำไมต้องเป็นฉัน!"
“ เพราะคุณคือภรรยาของฉัน” เย่ฮัวพูดอย่างเฉยเมย
ชิงหยาทุบโต๊ะแล้วยืนขึ้น “ ฉันคือภรรยาของคุณหรือคนรับใช้ของคุณ!”
“ มีกฎมากมายสำหรับการเป็นภรรยาของฉัน คุณสามารถเรียนรู้ได้อย่างช้า ๆ ” เย่ฮัวกล่าวอย่างใจเย็น
ชิงหยาตะโกน “ ใครก็ตามที่ต้องการเป็นภรรยาของคุณก็เชิญเลย ฉันยินดีต้อนรับ ไม่ว่าในกรณีใดหลังจากลูกของฉันเกิด เราจะหย่า”
หลังจากชิงหยาพูดจบบรรยากาศภายในห้องก็ถูกแช่แข็งทันที สายตาเย่หัวจับจ้องอยู่ที่ชิงหยาและเย่ฮัวมองเธอจนกระทั้งเธอถอยกลับไป
ชิงหยาไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นคนผิดเลย การให้เงินเขาและการให้กำเนิดลูกกับเขา ฉันไม่ว่าจะมากหรือน้อยฉันก็ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่เขา และเขาก็ยังคงต้องการสิ่งนี้โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของฉันเลย ที่ฉันไม่กระแทกประตูและออกไป ก็ถือว่าฉันเห็นแก่หน้าเขามากแล้ว
ชิงหยานั่งกินข้าวต่อบนเก้าอี้ตัวเล็ก กินดีกว่าเสียแรงเปล่า คุณก็จ้องมองโง่ ๆ แล้วดูฉันกินต่อไปก็แล้วกัน!
ในอดีตเย่ฮัวนั้นอยู่กินคนเดียว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะแกะมันเอง แต่ตอนนี้มันแตกต่างตอนนี้เขามีภรรยาแล้ว! เนื่องจากตอนนี้ฉันมีภรรยาแล้วฉันไม่ต้องแกะเองอีกแล้ว ถ้าฉันต้องแกะเปลือกตัวเองและเรื่องนี้ถูกเล่าลือออกไป ฉันจะเอาหน้าของฉันไปไว้ที่ไหน!
เพื่อนคนนี้ไม่ได้กินจริงเหรอ? ตอนบ่ายเขาก็ไม่ได้กินและในคืนนี้เขาก็ยังคงจะดันทุรังใส่ฉันอีกเหรอ?
ลืมไปเถอะ เพราะเห็นว่าคุณน่าสงสารมากฉันจะแกะกุ้งให้คุณ จากนั้นให้รางวัลคุณด้วยก้นไก่ด้วยแล้วกันฮ่าฮ่า ~
เมื่อเห็นว่าชิงหยากำลังเริ่มที่จะแกะอาหารให้เขา อารมณ์ของเย่ฮัวก็ดีขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกว่าวันนี้เขาปั่นป่วนเล็กน้อย และมนุษยธรรมของเขาซึ่งเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาสองสามปี เกือบจะพังลงในวันนี้
เมื่อได้เห็นเย่ฮัวกินเนื้อกุ้งที่เธอแกะเปลือกให้ ชิงหยาก็มีความรู้สึกแปลก ๆ อยู่ในใจของเธอและโดยไม่รู้ตัวเธอก็แกะเปลือกกุ้งอีกตัวให้เย่ฮัว หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยกันอีกต่อไป ชิงหยากินกุ้งตัวหนึ่งแล้วแกะเปลือกกุ้งอีกตัวหนึ่งให้เย่ฮัวและในพริบตากุ้งเครย์ฟิชสองสามตัวถูกกิน
“ ฉันอิ่มแล้ว นิ้วมือของฉันเจ็บจากการแกะเปลือกกุ้งทั้งหมดนั้น” ชิงหยาบุ้ยปากของเธอ เมื่อมองที่นิ้วมือที่อ่อนโยนของเธอแล้ว ก็ได้แต่รู้สึกเจ็บหัวใจอย่างไม่หยุดหย่อนสำหรับนิ้วมือของเธอ
เย่ฮัวหันหลังกลับและพูดอย่างเฉยเมย “จัดโต๊ะให้เรียบร้อย”
“ คุณ !!!” เย่ฮัวจะต้องถูกสวรรค์ส่งมาเพื่อลงโทษฉันแน่ ๆ ฉันต้องอดทน! อดทนต่ออีก 9 เดือน!