ตอนที่ 18 ความหวังของทีมสำรวจ
คำพูดต่อจากนั้นของซ่งเจิงทำให้เหล่าทีมสำรวจต่างมีความหวังขึ้นมา "กระทะที่อยู่ในมือของผม เมื่อได้ใช้มันฆ่าซอมบี้แล้ว มันสามารถที่จะผลิตอาหารและน้ำสะอาดออกมาได้!"
เมื่อทุกคนได้ยินประโยคนั้นทำให้เหล่าสมาชิกทีมต่างโฮ่ร้องกันออกมา ！หลังจากใช้กระทะนั้นฆ่าซอมบี้แล้วยังได้อาหารกับน้ำอีกงั้นเหรอ ? ถ้าอย่างนั้นต่อไปก็ไม่ต้องพึ่งอาหารจากเมืองข้างในแล้วน่ะสิ ในใจของคนหลายคนนั้นมีความโลภเกิดขึ้นมาทันที ！
แต่ว่าซ่งเจิงนั้นก็ได้ดับฝันของพวกคนโลภด้วยประโยคต่อมา ! "กระทะใบนี้ได้ทำข้อผูกมัดกับฉันแล้ว ! ไม่ใช่ว่าใครก็ได้ที่สามารถใช้มันได้ ถ้าหากว่าฉันตายไป กระทะใบนี้ก็จะไร้ประสิทธิภาพทันที !"
ซ่งเจิงรู้ว่าคนเหล่านั้นไม่เชื่อแน่นอน เขาจึงเดินไปยังร่างของแมวกลายพันธุ์ที่ตายไปแล้ว ซ่งเจิงก็ยกกระทะขึ้นแล้วฟาดไปที่หัวของแมวกลายพันธุ์ตัวนั้นทันที
"ติง ! ดูดซับพลังงานสำเร็จ !"
"น้ำยาวิวัฒนาการขั้นต่ำสุด ได้ถูกเปลี่ยนให้เป็นแพนเค้กและน้ำดื่ม สำเร็จเรียบร้อย !"
ทุกคนต่างมองไปยังกระทะเหล็กที่มีแพนเค้กและน้ำดื่มออกมา พวกเขาตาโตด้วยความตกตะลึง !
มีบางคนวิ่งเข้ามายืนอยู่ข้างๆซ่งเจิง แล้วเอื้อมมือไปหยิบกระทะเหล็ก จากนั้นแพนเค้กและน้ำดื่มที่เคยมีอยู่ในกระทะก็ได้หายไปทันที ! พวกเขานั้นก็รีบส่งกระทะให้ซ่งเจิงทันที !
มันเป็นอย่างที่ว่าจริงๆ ต่อไปพวกเขาไม่ต้องหิวตายแล้ว !
เหล่าสมาชิกในทีมสำรวจนั้นต่างหัวเราะขึ้นมาด้วยความดีใจ ! แต่ในตอนที่พวกเขากำลังหัวเราะกันอยู่นั้น พวกเขาก็กลัวว่าจะมีซอมบี้ที่ยังไม่ได้ปรากฏตัวก่อนหน้านี้จะได้ยินแล้วโผล่ออกมาอีกจึงพากันเงียบลง !
แพนเค้ก1แผ่นถูกฉีกแบ่งกันไปอย่างรวดเร็ว! เขาฉีกแบ่งให้ทุกคน ! เมื่อทุกคนมองไปยังแพนเค้กที่อยู่ในมือ ก็พากันค่อยๆกัดลงไปอย่างช้าๆ "อร่อย ! อร่อยมากๆเลย ! "
ทุกคนพากันพูดถึงแต่เรื่องของแพนเค้ก
ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยอยู่นั้นเฉินเฟิงก็ตะโกนขึ้นมาว่า "เงียบเดี๋ยวนี้ ! ฉันจะแต่งตั้งซ่งเจิงให้เป็นผู้ช่วยหัวหน้าทีม พวกนายมีความคิดเห็นยังไงกันบ้าง ? "
เมื่อทุกคนได้ยินก็พูดออกมาอย่างพร้อมเพรียงกันว่า "ไม่มีปัญหาครับ ！"
แต่ว่าซ่งเจิงนั้นเขากลับลุกขึ้นมาอย่างไม่สบายใจ ก่อนจะเกาหัวพลางพูดว่า "เป็นได้จริงๆเหรอครับ ? ผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อทีมเลยนะครับ ? "
ในโลกก่อนเขาก็ไม่เคยทำอะไรที่เป็นผู้นำจริงๆเลยสักครั้ง การเป็นผู้นำกลุ่มสุขศึกษานั้นยากมากสำหรับเขา แล้วอีกอย่างเขายังถูกอาจารย์สุขศึกษาจับได้ว่าเขาซุกกางเกงในนับสิบตัวไว้ที่ใต้เตียงอีกต่างหาก และเรื่องนี้จึงทำให้เขาถูกไล่ออก ! มันช่างโชคไม่ดีจริงๆ !
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? หัวหน้าซ่งเจิง หากว่าเมื่อครู่ไม่ได้นายช่วยชีวิตของพวกเราไว้ ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะตายด้วยน้ำมือของแมวกลายพันธ์ไปแล้วก็ได้ !"
"ใช่ๆ รองหัวหน้าซ่งเจิง ! ถ้าหากไม่ได้นายล่ะก็ คืนนี้จะต้องมีคนตายมากมายอย่างแน่นอน !"
"งั้นฉันก็เป็นรองหัวหน้าแล้วน่ะสิ ! งั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ !" ซ่งเจิงมองไปยังทุกคนที่สามัคคีกันแบบนี้ ในใจของเขาก็มีความสุขมาก ในโลกอนาคตนี้ ทุกคนจิตใจดีกันมากทีเดียว !
"ตอนนี้พวกเราก็สามารถไปล่าซอมบี้เพื่อเก็บน้ำอาหารได้แล้วใช่ไหม !" หัวหน้าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมาว่า "ได้ ! แต่หวังว่านายจะมีพลังมากพอที่จะปกป้องคนของตัวเองได้นะ! เพราะว่าในกลุ่มของเรามีเพียงนายคนเดียวเท่านั้นที่มีความสามารถพิเศษ"
"ตกลง!" เมื่อทุกคนได้ยินคำตอบของซ่งเจิงที่เขาพูดออกไป ทุกคนก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา พวกเขาพอใจกับรองหัวหน้าคนนี้มาก !
"เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว ใครที่เฝ้าเวรก็เฝ้าไป คนอื่นไปพักผ่อนได้! อีกอย่างพวกเรายังไม่มีแรงมากพอในตอนนี้ จึงไม่สามารถต้านทานพวกซอมบี้ได้ ! ฉันไม่ได้หวังให้พวกนายตายก่อนที่จะได้มีพลังกันหรอกนะ ! คืนนี้พักผ่อนซะ พรุ่งนี้เราต้องออกไปล่าซอมบี้กัน !"
เมื่อซ่งเจิงกลับมาถึงที่พัก เขามองไปยังชุดนอนของหลี่หวานหรูด้วยความตกตะลึง ! ทำไมถึงสวมเสื้อผ้าแบบนี้มานอนที่แคมป์ของเขากันนะ ? ไม่กลัวโดนเขาทำมิดีมิร้ายหรือยังไง ?
คิดว่าเขาไม่ได้เป็นผู้ชายรึยังไงกัน ! วันนี้เขาจะประชดเธอให้ดู !
"หือ ? พี่เจิงกลับมาแล้วเหรอ ? "
"อือ ! ฉันกลับมาแล้ว !" พูดจบ ซ่งเจิงยังคงตื่นเต้นกับอาการดีใจของทุกคนอยู่ เขาอุ้มหลี่หวานหรูขึ้นมา แล้วจูบเธอทันที !
หลี่หวานหรูที่ถูกจูบอยู่นั้นก็รู้สึกสมองโล่งว่างเปล่าไปหมด ! เขาไม่ได้ต้องการเราไม่ใช่เหรอ ? ทำไมเขาถึงมาจูบเราล่ะ ?
ในตอนที่หลี่หวานหรูกำลังมีความคิดมากมายตีกันในหัว ซ่งเจิงก็หัวเราะออกมา "ครั้งต่อไปอย่าสวมเสื้อผ้าแบบนี้อีก ! ฉันยังหนุ่มและเลือดร้อนฉันอาจจะห้ามใจไม่ไหวเอาก็ได้นะ ระวังให้ดีล่ะ ครั้งต่อไปฉันไม่ปล่อยเธอแน่ !"
ใบหน้าของหลี่หวานหรูนั้นแดงขึ้นมาทันที ผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถรับได้กับคำวิจารณ์แบบนี้กันหรอกนะ ! ประโยคสุดท้ายนั้นทำให้หลี่หวาหรูตกใจมากจริงๆ อะไรที่เรียกว่า ฉันยังหนุ่มและเลือดร้อนอาจจะห้ามใจไม่ไหวก็ได้ !
หลี่หวานหรูที่มีอาการหน้าแดงนั้นรีบกลับไปยังแคมป์ของเธอทันที ใจของเธอยังคงเต้นแรงไม่หยุด ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ? หรือว่าเราชอบเขาให้แล้วเหรอ? เขาแค่ช่วยปู่ของเราเท่านั้นเองนี่ อีกอย่างเรายังสัญญาแล้วว่าจะมอบร่างกายให้แก่เขา
แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ซ่งเจิง พี่เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ ?
ในตอนนั้นเองในใจของซ่งเจิงรู้สึกป่าเถื่อนมากขึ้น ! เขาอยากจะเปลี่ยนทีมของเขาให้กลายเป็นกองทัพต่อสู้ผู้ชำนาญด้านการฆ่าซอมบี้ไปเลย ! แต่เขารู้ว่า เรื่องนี้มันทำได้ยากลำบาก เขาจะต้องสะสมน้ำยาวิวัฒนาการให้ได้เป็นจำนวนมากให้ได้เสียก่อน ! วันนี้เขาได้พูดเรื่องของกระทะเหล็กออกไปแล้วและเขายังได้เป็นถึงรองหัวหน้าก็เพราะว่าเหตุผลนี้! เขาเลยอยากจะสร้างอำนาจชื่อเสียงที่ไม่มีใครในทีมสามารถเทียบได้ ! ปัญหาก็มีเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น
เช้าวันที่สอง ทุกคนออกมารวมตัวทานอาหารเช้ากันที่ด้านนอกแคมป์ ! วันนี้พวกเขา ไม่มีท่าทีซังกะตายเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป! ตอนนี้พวกเขามีพลังเต็มเปี่ยม ! นั่นก็เพราะว่าตอนนี้พวกเขามีความหวังแล้ว ! ความหวังในครั้งนี้ก็คือกระทะเหล็กของซ่งเจิง ! แต่ว่าซ่งเจิงนั้นได้เตรียมตัวพร้อมแล้ว ! ในเมื่อเขาอยากจะสร้างอำนาจและชื่อเสียง! เขาจึงจำเป็นต้องเป็นผู้นำ ! เขาจะต้องแสดงพลังในการฆ่าซอมบี้ให้คนในทีมได้เห็น ！
"วันนี้ ! พวกเราจะออกไปทำอะไรกัน คงไม่ต้องให้ฉันพูดหรอกนะ ! ไป! พวกเราจะไปล่าซอมบี้กัน พวกหัวหน้าจะอยู่คุมที่แคมป์ ฉันจะนำพวกนายไปล่าซอมบี้เอง ! เราจะออกไปล่าอาหารสำหรับวันนี้จากซอมบี้กัน ！"
เนื่องจากบริเวณที่อยู่นั้นคนค่อนข้างน้อย ! ที่นี่เป็นหมู่บ้าน เป็นหมู่บ้านที่สามารถอธิบายได้ด้วยสองคำที่ว่า ! รกร้าง !
คนกลุ่มหนึ่งค่อยๆเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างช้าๆและระมัดระวัง ! ทุกคนมีอาการตื่นตัว แถมการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้คนทั้งทีมตื่นตัวเพิ่มขึ้นได้ในทันที !
โฮ่ง หากฟังให้ดีเสียงนั้นเหมือนเสียงสุนัขเห่า แต่ว่าหากตั้งใจฟังจริงๆแล้วล่ะก็มันคือเสียงแห่งความโกรธและกระหายเลือด ！
"สุนัขกลายพันธุ์ ！ ทุกคนระวังตัวด้วย !"
มีสุนัขกลายพันธุ์ออกมาจากห้องนั้นราวสิบตัว ! หัวของพวกมันนั้นเน่าเฟะ ! หูที่ล่วงลงกับร่างกายที่เต็มไปด้วยแผลเน่านี่คือสุนัขกลายพันธุ์อย่างนั้นเหรอ ?
"ทุกคนระวังตัวด้วย ！" เมื่อพูดจบซ่งเจิงก็พุ่งไปข้างหน้าและเริ่มปะทะกับสุนัขกลายพันธุ์เหล่านั้น เมื่อทุกคนเห็นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของซ่งเจิงก็ทำให้คนอื่นๆในทีมนั้นเกิดอาการฮึกเหิมขึ้นมาทัน ！
โลกที่มีจุดจบแบบนี้นั้น มนุษย์ที่น่าสงสารจะต้องวิ่งหนีเหล่าซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์ ! แต่จะให้พวกเขามีกระจิตกระใจที่จะไปต่อสู้กับซอมบี้ แล้วยังต้องหาอาหารเพื่อเลี้ยงร่างกายอีก แบบนั้นมันดูจะเป็นกำลังใจที่น้อยไปหน่อย !
แต่ตอนนี้เหล่าซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์สามารถเป็นอาหารสำหรับการใช้ชีวิตได้แล้ว !
คนอื่นนั้นไม่ได้อ่อนแอเลยสักนิด พวกเขาพุ่งเข้าไปแล้วเล็งที่หัวของสุนัขทันที ! แต่ว่า เหล่าสุนัขกลายพันธุ์พวกนี้มีเรื่องที่ต้องระวังอยู่หนึ่งอย่าง นั้นคือพวกมันสามารถกัดอาวุธได้ และก็สามารถโจมตีด้วยกีบเท้าของมันได้ ! เพราะว่าเมื่อมันได้รับเชื้อแล้ว ฟันและเล็บของมันจะคมขึ้นและอันตรายมากยิ่งขึ้นไปอีก !
แต่ว่าซ่งเจิงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่นัก ! เขาใช้หนวดพลังจิตในการรัดศีรษะของสุนัขกลายพันธุ์ไว้ ！แล้วทำให้มันล้มลงไป! ซ่งเจิงพบว่า เมื่อเหล่าสุนัขกลายพันธุ์หนีไปได้ พวกมันจะเพิ่มความแข็งแกร่งและมีความเร็วที่เพิ่มขึ้นไปอีกขั้นทันที ！
"ตึง ！" สุนัขกลายพันธุ์ล้มลงอีกแล้ว ！
ซ่งเจิงคิดคำนวนดูว่าตัวเขานั้นได้ใช้พลังกับสุนัขกลายพันธุ์ทั้งหมดสามนาที นั้นก็เพราะว่าพลังอันแข็งแกร่งของมันและพลังของเขาที่ยังไม่ค่อยแข็งแกร่งมากนัก ทำให้ใช้พลังได้เพียงสามนาทีเท่านั้น ! แต่ว่าหากสามนาทีไม่สามารถจัดการกับสุนัขกลายพันธุ์นี้ได้ คนที่โชคร้ายคงจะเป็นเขาเองนี่แหละ !