ตอนที่ 20 ขั้นหนึ่งระดับสูงสุด
ตกกลางคืน มีเวรยามทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ ! "เอ๋ เสี่ยวฮวาง นายว่าวันพรุ่งนี้เราจะได้ไปฆ่าซอมบี้ไหม"
"เหล่าหยาง ฉันว่านายอย่าพูดอะไรเรื่อยเปื่อยเลย ตั้งใจเฝ้ายามไปเถอะ ได้ยินว่าซ่งเจิงได้ไปยั่วโมโหสุนัขกลายพันธุ์ตัวหนึ่งเข้า พวกเราอย่าประมาทเลย ไม่อย่างนั้นจะทำให้เจ้าสุนัขกลายพันธุ์นั่นเข้าไปในแคมป์ได้นะ!"
"โอเค เสี่ยวฮวางนายไปพักก่อนเถอะ ฉันจะเฝ้ายามให้เอง นายยังเด็กจะให้มานอนดึกแบบผู้ใหญ่ไม่ได้หรอกนะ "
"อือ ! เหล่าหยาง หากนายอยากพักผ่อนก็เรียกฉันนะ ฉันจะได้มาจัดการต่อ" ผ่านไปครึ่งคืน คบเพลิงที่จุดตามบริเวณนอกแคมป์ก็สั่นไหวไปมา ตอนนั้นเองที่เหล่าหยางลืมตาขึ้นมา ! เขาปลุกเสี่ยวฮวางที่นอนอยู่ข้างๆให้ตื่น แต่เสี่ยวฮวางที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวนั้นยังคงนอนหลับสบายไม่ได้สนใจ เมื่อเขานั้นรู้สึกขนลุกขึ้นมา ยังไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรอีก เขาก็เตะเสี่ยวฮวางให้กระเด็นออกไปเพื่อให้เสี่ยวฮวางตื่น ！
เพราะว่าตอนนี้เขามองเห็นเจ้าสุนัขกลายพันธุ์ขนาดเมตรกว่ากำลังวิ่งเข้ามาทางเขาและเสี่ยวฮวางแล้ว! หลังจากที่เสี่ยงฮวางรู้สึกตัว เขาก็เอ่ยขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่โดนปลุก "เหล่าหยาง นายทำอะไรน่ะ！" ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เสี่ยวฮวางก็มองไปยังเหล่าหยางที่กำลังโดนสุนัขกลายพันธุ์นั้นทำร้ายอยู่ทันที จากนั้นเสี่ยวฮวางก็รีบตะโกนเสียงดังทันที "สุนัขกลายพันธุ์บุกแล้ว ！" พูดจบเขาก็หยิบเอาแท่งเหล็กที่อยู่ข้างๆขึ้นมาตีเข้าไปที่หัวของสุนัขกลายพันธุ์ทันที
ทุกคนในแคมป์ถูกทำให้ตื่นขึ้นมาทันที ซ่งเจิงเดินออกมาจากแคมป์เขามองเห็นว่าเหล่าหยางกำลังถูกสุนัขกลายพันธุ์ทำร้ายอยู่ ส่วนเสี่ยงฮวางนั้นก็หยิบแท่งเหล็กขึ้นมาตีที่หัวของมัน ! แต่ว่าการกระทำนั้นไม่มีประโยชน์อะไร เพราะสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้มีพลังในการป้องกันที่แข็งแกร่งมาก การตีมันแบบนี้กระเทือนถึงแค่ผิวหนังของมันเท่านั้น ! ซ่งเจิงจึงหยิบกระทะเหล็กขึ้นมาแล้วเดินตรงไปฟาดที่หน้าของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นอย่างไม่ลังเล !
ทำไมถึงตีเข้าไปที่หน้ามันน่ะเหรอ ! นั่นก็เพราะว่าซ่งเจิงเห็นว่าที่หน้าของมันนั้นมีแผลอยู่ก่อนแล้ว รอยแผลนั้นลากยาวตั้งแต่หางตามาจนถึงปากด้านล่างของสุนัขกลายพันธุ์ ! เมื่อสุนัขกลายพันธุ์นั้นได้รับบาดเจ็บจากการถูกตี มันก็รีบถอยออกมาทันที เสี่ยวฮวางรีบลากตัวเหล่าหยางออกจากสุนัขกลายพันธุ์ทันทีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต !
ทุกคนมองไปยังท่าทางของสัตว์ร้ายตัวมหึมาทันที มันคือสุนัขสายพันธุ์ทิเบตัน ! หน้าตาของมันน่ากลัวมากจริงๆ รอยแผลบนใบหน้าของมันนั้นทำให้คนที่เห็นต่างตกใจ ! รอยแผลนั้นยาวมาก ! นอกจากนี้ที่ฟันของมันยังมีเศษเนื้อติดอยู่ด้วย ไม่ต้องเดาเลยว่า มันพึ่งจะกัดเหล่าหยางมาแน่นอน ! มันมองไปยังซ่งเจิงพลางส่งเสียงขู่ ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามข่มขู่ซ่งเจิงอยู่ !
เหล่าหยางที่ถูกลากตัวออกมานั้นมีอาการหายใจช้าลงเรื่อยๆ ดวงตาของเสี่ยวฮวางเต็มไปด้วยน้ำตา
เขามองไปยังเหล่าหยางแล้วพูดว่า "นายจะต้องไม่เป็นอะไรนะ เหล่าหยาง ! " เหล่าหยางทำเพียงแค่ยิ้มออกมาเท่านั้น ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงอันเบาหวิวว่า "ไม่เป็นไรหรอก นายยังเด็กจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปนะ นายยังสามารถทำอะไรดีๆให้ทีมได้อีกเยอะ ฉันที่อายุครึ่งร้อยปีแล้วจะทำอะไรได้อีก อยู่ไปก็ทำให้ทุกคนเหนื่อยมากไปกว่าเดิม เรื่องอาหารการกินของทีมฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากนัก ฉันไม่สบายใจเลย ไม่สบายใจจริงๆ !" พูดจบ เหล่าหยางก็สิ้นลมหายใจไปในทันที
"เหล่าหยาง !" เสี่ยวฮวางตะโกนออกมา เขามองไปยังคนที่คอยแบ่งอาหารอันน้อยนิดของตัวเองให้เขากิน จากนั้นเสี่ยวฮวางก็ลุกขึ้นยืน แล้วหยิบแท่งเหล็กที่อยู่ที่พื้นขึ้นมา แล้วพุ่งไปหาสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นทันที ! แต่ซ่งเจิงใช้หนวดพลังจิตหยุดเขาเอาไว้ก่อน ก่อนจะพูดออกมาอย่างโมโหว่า "นายจะทำอะไร ? เหล่าหยางสละชีวิตเพื่อช่วยนายนะ นายจะตอบแทนเขาแบบนี้รึไง ? ดูแลตัวเองให้ดีก่อน ล่าซอมบี้ให้ได้มากๆ แล้วรีบพัฒนาเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ซะค่อยกลับมาแก้แค้นมัน !"
พูดจบซ่งเจิงก็กระแทกพลังออกไปเพื่อโจมตีสุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันตัวนั้น เขาคิดจะทดสอบความเร็วและพลังของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ เมื่อมันเห็นว่าซ่งเจิงจะโจมตีตัวเอง มันก็พุ่งตรงเข้ามาหาซ่งเจิงเหมือนกัน เกิดเสียงดังแสบแก้วหูออกมาจากกระทะเหล็กนั้นหลังจากที่ทั้งสองปะทะกัน ! พลังของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้ที่กระทะเหล็กสัมผัสได้นั้นน่าจะราวๆ สามถึงสี่กิโลกรัมเห็นจะได้ ซึ่งพลังระดับนี้นั้นเทียบได้กับพลังของซ่งเจิงเลยทีเดียว
ซ่งเจิงกลับมายังแคมป์ ! เขามองไปรอบๆแคมป์ด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะหันไปพูดกับทุกคนว่า "มันมีกำลังค่อนข้างมาก ราวสามถึงสี่กิโลกรัม ! มันจะต้องเป็นสุนัขกลายพันธุ์ระดับหนึ่งขั้นสูงสุดแน่นอน อีกทั้งมันยังฉลาดอีกด้วย มันไม่กล้าที่จะเข้ามาในแคมป์ของเราก็เพราะว่ากลัวพวกเราจะร่วมกันโจมตีมัน !
ทุกคนต้องระมัดระวังตัวเองไว้ วันนี้ใครอยากจะร่วมต่อสู้กับสุนัขกลายพันธุ์นี้กับฉันให้แสดงตัวออกมาเลย !" เสี่ยวฮวางรีบตอบกลับทันที "ฉันจะไปด้วย"
"ดี ! รอโอกาสก่อนแล้วเราจะโจมตีเข้าที่หน้าของมัน เพราะว่าที่หน้าของมันนั้นมีบาดแผลอยู่ ! ถ้าหากว่าไม่สามารถฆ่ามันได้ในครั้งนี้ คนของเราทั้งหมดก็จะถูกมันฆ่าตายแทน !"
โฮก ! สุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันนั้นร้องขู่คำรามออกมา ซ่งเจิงเป็นคนแรกที่เข้าไปโจมตีมันทันที ! ปึง ปัง ! ไม่นานก็เกิดเสียงปะทะกับกระทะดังขึ้นเสียงดัง ! ส่วนคนอื่นๆนั้นก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
แต่ว่าหลังจากการปะทะ ทุกคนต่างก็ใช้พลังของตัวเองไปมากกว่าครึ่งของพลังที่ตัวเองมี หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเขาจะต้องตายกันหมดอย่างไม่ต้องสงสัย ซ่งเจิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกถึงเรื่องเล่าของสุนัขที่มีหัวที่แข็งแรงแต่เอวของมันนั้นอ่อนแอขึ้นมา แต่กับสุนัขกลายพันธุ์ระดับหนึ่งขั้นสูงสุดแบบนี้นั้นจะใช้ได้ผลหรือไม่ เขาไม่มีทางรู้ได้เลย แต่ตอนนี้คงจะต้องดันทุรังที่จะทำแบบนี้เท่านั้น !
เขาพยายามให้ทุกคนสลับกันโจมตีสุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันระดับหนึ่งขั้นสูงสุดนี้ และเมื่อมีโอกาส เขาก็ใช้กระทะเหล็กของเขาเข้าไปโจมตีมันอย่างสุดแรงเกิด จนมันกรีดร้องออกมาเสียงดัง ซ่งเจิงใช้โอกาสจากการบาดเจ็บของมัน สั่งให้ทุกคนโจมตีเข้าไปที่เอวของมัน !
ไม่รู้ว่าเสี่ยวฮวางนั้นไปเอาไม้เบสบอลมาจากไหนฟาดไปยังร่างของสุนัขกลายพันธุ์ตัวนี้อย่างสุดแรงเกิด จนทำให้มันเกิดแผลฉีกที่เอวของมัน หลังจากนั้นแผลจากเอวนั้นก็ฉีกกว้างขึ้นจนไปถึงคอของมัน ในช่วงสุดท้ายทุกคนกลับวางมือแล้วให้ซ่งเจิงใช้พลังจากกระทะเหล็กนั้นจัดการมันเป็นคนสุดท้าย !
เขายืนนิ่งรอจนกว่าจะได้ยินเสียงตอบรับของกระทะขึ้นในหัว แต่ว่าไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว สิ่งที่เขาเห็นนั้นคือลมหายใจของเจ้าสุนัขกลายพันธุ์ตัวนั้นค่อยๆแผ่วลง มันกำลังจะตาย ! ร่างกายของมันมีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก เลือดเหล่านั้นไหลออกมาจากบาดแผลที่เอวของมัน
ส่วนกระทะของเขาที่ถืออยู่นั้นเหมือนจะทำให้ทิเบตันตัวนั้นดูดเลือดของมันกลับเข้าไปที่ร่างของมันทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ! ดูเหมือนแผลของสุนัขกลายพันธุ์
ทิเบตันขั้นหนึ่งระดับสูงสุดนั้นจะหายไปในทันที มันส่ายหัวไปมาก่อนจะคาบกระทะเหล็กที่ซ่งเจิงถืออยู่นั้นทิ้งไป พลังของมันนั้นช่างน่าตกใจจริงๆ ! ซ่งเจิงที่ถูกโยนไปพร้อมกระทะอย่างรุนแรงก็กระแทกกับพื้นอย่างแรงจนเกิดหลุมลึก เวลานี้ถือว่าเป็นช่วงวิกฤตเมื่อสุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันนั้นพัฒนาพลังจนเพิ่มขึ้นเป็นขั้นที่สองแล้ว !
ซ่งเจิงยังคงนอนอยู่ที่หลุมนั้น เขาเห็นสุนัขกลายพันธุ์ขั้นที่สองนั้นกำลังไถลตัวลงมา ด้วยความเร็วของมันเรียกได้ว่าน่ากลัวมาก ซ่งเจิงทำได้เพียงแค่ยกกระทะเหล็กขึ้นมาป้องกันไว้เท่านั้น
ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ซ่งเจิงก็ถูกสุนัขกลายพันธุ์ขั้นสองนั้นฟาดลงไปที่พื้น ทำให้ทุกคนเกิดอาการกังวลขึ้นมาในใจ เพราะว่าเพียงแค่ซ่งเจิงมาอยู่ที่นี่ไม่กี่วัน เขาก็กลายเป็นที่รักของทุกคนแล้ว ! ส่วนสุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันมันหมุนตัวแล้วยกเท้าขึ้นลูบจมูกเพื่อที่จะเตรียมตัวโจมตีครั้งที่สอง
ตอนนี้ทุกคนไม่มีเวลามาเสียใจแล้ว พวกเขารีบหาที่กำบังทันที ทุกคนหลบไปอยู่ใต้ที่กำบังอยู่นานแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของสุนัขกลายพันธุ์เลย ที่จริงแล้วตอนที่ซ่งเจิงโดนกระแทกลงไปกับพื้นนั้นเขาได้ใช้กระทะเหล็กช่วยเอาไว้ แม้ว่าเขาจะได้รับแรงกระแทกจนข้างในบอบช้ำ แต่เขาก็ยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ เมื่อเขากำลังปีนขึ้นมาจากหลุมนั้น
ตอนนี้สุนัขกลายพันธุ์ยังไม่รู้ว่าเขาปีนขึ้นมาจากหลุมแล้ว ! ทุกคนที่ถอยไปหาที่กำบังนั้นเมื่อเห็นว่าซ่งเจิงค่อยๆกำลังปีนขึ้นมาจากหลุม หลังจากที่เขาขึ้นมาได้แล้วเขาก็กระโดดลงไปยังท่อระบายน้ำเพื่อที่จะกลบกลิ่นของตัวเองเอาไว้
เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนก็ทำตามเขาโดยการหาท่อน้ำที่ใกล้ที่สุดเพื่อที่จะกระโดดลงไปลบกลิ่นของตัวเองทันที ยังดีที่ถึงแม้ว่าในท่อระบายน้ำนั้นจะมีหนูซอมบี้ตัวเล็กๆอยู่ แต่พวกมันไม่ได้มีพลังอะไรมากนัก เมื่อเจอแสงสว่างพวกมันก็หนีไปทันที
เสี่ยวฮวางเป็นคนแรกที่กระโดดลงไปในท่อน้ำ แล้วไปรวมตัวกับซ่งเจิงเพื่อรอเวลา ! เพราะว่าเจ้าสุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันตัวนี้นั้นเมื่อได้พัฒนาเป็นขั้นสองแล้วมันไม่ได้มีแค่พลังและความเร็วเพิ่มขึ้นมาเป็นเท่าตัวเท่านั้น ความสามารถพิเศษของมันยังถูกพัฒนาขึ้นมาอีกด้วยแม้ว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นนั้นทุกคนยังไม่มีใครสามารถบอกได้ !
โชคดีที่สุนัขกลายพันธุ์ทิเบตันตัวนี้นั้นเมื่อไม่สามารถหาเหยื่อของมันได้แล้ว มันก็ทำได้เพียงเดินจากไปทันที !