ตอนที่ 30 เวลาแห่งการต่อสู้
ซ่งเจิงและคนอื่นๆแอบเข้าไปในหมู่บ้านอีกครั้ง เดิมทีหมู่บ้านแห่งนี้มีเสียงดังครึกครื้น แต่ไม่นานเสียงเหล่านั้นก็ค่อยๆหายไป ซ่งเจิงและคนอื่นๆมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง ฉู่อี้หลับตาลงเพื่อหาจิตสัมผัสของซอมบี้ เมื่อเขาไม่พบอะไรก็โบกมือส่งสัญญาณ
เจ้าลิงผอมและฉู่อี้นั้นอยู่ด้านหน้า ส่วนซ่งเจิงกับพี่ชายกุ้ยเดินอยู่ด้านหลัง แบ่งเป็นสองกลุ่ม ถ้าหากมีใครคนใดคนหนึ่งโดนโจมตี อีกคนก็จะช่วยไว้ได้ทัน หลังจากที่ทุกคนมองรอบๆอย่างละเอียดอีกสองสามครั้ง เมื่อมั่นใจว่าไม่มีอันตรายแล้วจึงเดินทางต่อ
แม้ว่าซ่งเจิงจะเป็นคนที่มีดวงตาเปล่งประกายที่สุด แต่เรื่องนั้นเขากลับเป็นคนที่ดวงซวยที่สุด เมื่อซ่งเจิงเดินไปได้ไม่ไกล จู่ๆ ก็เกิดอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาที่หน้าของเจ้าลิงผอม เขาตกใจอย่างมากจนยกดาบยาวขึ้นมาหวังจะจัดการศัตรู แต่เมื่อดูรอบๆ ก็ไม่พบซอมบี้แม้แต่ตัวเดียว......
เจ้าลิงผอมเม้มปาก แล้วหันกลับไปมองซ่งเจิงคนที่ทำตัวแปลกประหลาด ซ่งเจิงก็มองเจ้าลิงผอมกลับ เขารีบชี้ไปยังที่สิบเอ็ดนาฬิกา ห่างออกไปราวสามสิบเมตร—ไก่กลายพันธุ์ตัวหนึ่งกำลังอยู่ท่ามกลางวงล้อมของไก่ตัวอื่น ๆอยู่......
แต่เป็นเพราะว่าไก่ตัวนั้นหันหลังให้พวกเขาอยู่ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าพวกมันกำลังทำอะไรกัน และก็เพราะว่าสถานที่ที่พวกมันอยู่นั้นค่อนข้างไกลและเป็นที่ลับ ทำให้ทุกคนไม่สามารถมองเห็นพวกมันได้ในครั้งแรก
ซ่งเจิงทำท่าทางปาดคอตัวเองให้กับทุกคน เจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยพยักหน้า ส่วนฉู่อี้นั้นค่อยๆดึงมีดกริชออกมา เขาทำท่าจะ "ปา"มีดกริชที่อยู่ในมือแต่ก็โดนห้ามเอาไว้
ทั้งสี่คนมองหน้ากัน ไอสังหารแพร่กระจายไปรอบๆทั้งสี่คน พี่ชายกุ้ยนั้นชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว แล้วค่อยๆนับ สาม สอง หนึ่ง!
ทั้งสามคนก็ตระโกนขึ้นมาในใจว่า ค้อน กรรไกร กระดาษ ! เข้าลิงผอมนั้นออกค้อน ซ่งเจิงกับฉู่อี้นั้นออกกระดาษ ! แววตาของซ่งเจิงปรากฏแววกระหายการต่อสู้ ส่วนพี่ชายกุ้ยนับอีกครั้ง สาม สอง หนึ่ง !
ซ่งเจิงค่อยๆยิ้มออกมา ค้อน ! ฉู่อี้นั้นมีสีหน้าแห่งชัยชนะปรากฏอยู่ แต่เขาออก...กรร...ไกร !
ฉู่อี้มีสีหน้าผิดหวัง แต่เขาก็ยอมถอยหลังออกมาอย่างไม่เต็มใจ ปล่อยให้ซ่งเจิงนั้นออกไปฆ่าไก่กลายพันธุ์
ในตอนที่ทุกคนลงมติให้ซ่งเจิงเป็นคนเปิดการโจมตีในวันนี้ เหล่าไก่กลายพันธุ์พวกนั้นก็หันหน้ามามองพวกเขา เมื่อพวกมันเห็นว่าทั้งสี่คนที่เป่ายิงฉุบกันเสร็จอยู่นั้น พวกมันก็เงยหน้าขึ้นแล้ว—"กระต๊าก กระต๊าก !!"
ซ่งเจิงพึ่งจะเดินออกไปได้สองก้าว ก็ได้ยินเสียงไก่กลายพันธุ์ส่งเสียงโวยวายกันยกใหญ่ ! ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องรออะไรแล้ว เขาก้าวเท้าขวาออกไป ! พุ่งตรงไปยังไก่กลายพันธุ์อย่างสุดตัว เจ้าไก่กลายพันธุ์เหล่านั้นก็เหมือนกลัวตาย...พวกมันรีบบินหนีไปทันที
ซ่งเจิงรู้สึกโมโห ทำไมเมื่อเขามาถึงบริเวณที่เป็ดพวกนั้นอยู่แล้วถึงบินหนีไปง่ายๆแบบนี้นะ เอ่อ ไม่ใช่สิ บริเวณไก่พวกนั้นต่างหาก
ซ่งเจิงพุ่งหนวดพลังจิตออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ พวกไก่กลายพันธุ์ก็เร่งความเร็วในการบินมากขึ้น แต่ก็ยังเร็วไม่เท่าหนวดพลังจิตของซ่งเจิงอยู่ดี เมื่อมันบินขึ้นไปอยู่ในกลางอากาศก็ถูกซ่งเจิงจับมัดรวมกันราวกับบ๊ะจ่าง ซ่งเจิงยกกระทะของตัวเองขึ้นมาแล้วเขวี้ยงออกไป "ปึง !" ฝีมือระดับเอ ! มือทองแห่งการHead Shot !
{ได้รับน้ำยาวิวัฒนาการระดับหนึ่ง หนึ่งครั้ง}
ซ่งเจิงทำปากยู่ ที่แท้เจ้าไก่พวกนี้ที่รู้จักการหนีเอาตัวรอดอยู่ระดับหนึ่งนี่เอง แล้วเขาก็ดันมาเจอกับไก่กลายพันธุ์ระดับหนึ่งที่แสนหายากพอดิบพอดีอีก แต่น่าเสียดายที่การต่อสู้ครั้งนี้...กลับมองไม่ออกเลยว่าที่ทำไปทั้งหมดนั้นเพื่ออะไร
ประเดิมเป็นการเปิดการประลอง ! และเมื่อปิดการประลอง ! ซ่งเจิงก็ชูกระทะขึ้นมา แล้ว "ยิ้มแบบลี่ขุย" ไปยังทั้งสามคนที่อยู่ด้านหลัง !
น่าเสียดาย สุดท้ายพวกเขาก็ยังคงปล่อยให้ไก่กลายพันธุ์ได้แพร่กระจายข่าวอยู่ดี โดยที่ไม่รอให้ทั้งสี่คนได้เตรียมตัว ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเตรียมตัวด้วยซ้ำ โดยที่ไม่ต้องรอนานพวกเขาก็เจอกับ...
"โฮก ! โฮก---"
เสียงขู่คำรามต่ำก็ค่อยๆดังขึ้น พร้อมกับพุ่งตรงมาทางที่พวกเขาอยู่ทั้งสี่คน เมื่อซ่งเจิงมองไปยังพระอาทิตย์ที่อยู่ตรงกลางหัว เขาก็ถมน้ำลายสองครั้ง "ให้ตายซิ ดูเหมือนว่าพระอาทิตย์จะใช้ไม่ได้กับพวกซอมบี้เหล่านี้แล้วล่ะ..."
เมื่อพูดจบ เมฆก้อนใหญ่ก็เคลื่อนตัวเข้ามาบังพระอาทิตย์อย่างพอดิบพอดี ฉู่อี้มองไปยังซ่งเจิงด้วยใบหน้าบ่งบอกว่าช่างโชคร้ายเหลือเกิน "ไอ้คนปากเสีย !"
ซ่งเจิงยิ้มออกมาแหยๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่จับกระทะเหล็กที่อยู่ในมือแน่นขึ้น
เหมือนที่เขาบอกว่าคำพูดนั้นมีพลัง ซอมบี้สามตัวปรากฏตัวที่ด้านหน้าของซ่งเจิง เจ้าลิงผอมนั้นยกดาบขึ้นมาฟันไปที่ตัวที่อยู่ด้านตะวันตกอย่างสบายๆ ฉู่อี้ใช้เท้าเตะก้อนหินก้อนหนึ่งไปที่หัวของซอมบี้—จนหัวของมันระเบิดทันที เหลืออีกแค่หนึ่งตัวเท่านั้น เจ้าตัวสุดท้ายนี้โดนซ่งเจิงใช้กระทะฟาดเข้าไปที่หัวจนทำให้เห็นดาวแล้วก็ร่วงลงไปที่พื้นทันที
ยังไม่ทันที่ทั้งสามคนจะได้ถอนหายใจ ก็มีซอมบี้อีกห้าตัวปรากฏขึ้นมาเพิ่มอีก สองตัวที่ด้านหน้าและสามตัวที่ด้านหลัง ซอมบี้ทั้งห้าตัวเข้ามาล้อมรอบทั้งสี่คนเอาไว้ เจ้าลิงผอมหรี่ตามอง เขาเริ่มใช้สมองอีกครั้ง ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาได้ตายอยู่ที่นี่แน่ถ้าไม่รีบออกไปจากตรงนี้
เจ้าลิงผอมและฉู่อี้โจมตีซอมบี้ได้อย่างสบายๆ นั่นก็เพราะว่าคนหนึ่งเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ ส่วนอีกคนนั้นก็เป็นทหารผ่านศึกที่ผ่านการดูดซับน้ำยาวิวัฒนาการมาแล้ว ทำให้ฝีมือในการต่อสู้ของพวกเขานั้นดีทีเดียว ซ่งเจิงและพี่ชายกุ้ยร่วมมือกัน พี่ชายกุ้ยนั้นใช้มีดสปาต้าฟันแขนของซอมบี้ที่เข้ามาด้านหน้าทั้งสามตัว ทำให้การจู่โจมของมันหยุดชะงัก
ซ่งเจิงมองไปยังพี่ชายกุ้ยที่กำลังฟันแขนซอมบี้อย่างตั้งใจ เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและเรียนรู้วิธีจัดการซอมบี้ของพี่ชายกุ้ยที่ได้จัดการซอมบี้ไปแล้วหนึ่งตัว แต่ยังเหลืออีกสองตัว พี่ชายกุ้ยใช้เท้าถีบซอมบี้ให้ถอยออกไป ซ่งเจิงมองไปยังซอมบี้ที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ หลังจากนั้นก็ใช้กระทะฟาดเข้าไปที่หัวของมันจนระเบิด
ซอมบี้ตัวที่โดนพี่ชายกุ้ยถีบออกไปนั้นยังไม่ตายและมันก็เข้ามาโจมตีอีกครั้ง ซ่งเจิงก็ใช้กระทะเหล็กที่เตรียมพร้อมแล้วฟาดเข้าไปที่หัวของมันอย่างแรงทันที
{ได้รับน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำสุด สามส่วน}
เขารู้สึกอะไรบางอย่างอุ่นๆไหลผ่านเข้ามาในมือของเขา ซ่งเจิงยกกระทะขึ้นมาแล้วเขวี้ยงออกไปราวกับฮีโร่ ส่วนฉู่อี้ก็จัดการกับเหล่าซอมบี้ที่อยู่ด้านหน้าได้อย่างสบายๆ แถมยังเจียดเวลามองไปยังซ่งเจิงและพี่ชายกุ้ยที่กำลังทำการ "แสดง" กันอยู่ เขาขมวดคิ้วเป็นปม แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าอาวุธของซ่งเจิงคือกระทะ แต่ว่าเขากลับเห็นซ่งเจิงจัดการซอมบี้ได้ไม่ชำนาญเลย
ฉู่อี้รู้สึกไม่ชอบใจ อีกอย่างซ่งเจิงยังต้องยืมพลังของพี่ชายกุ้ย "เข้าช่วย" ถึงจะฆ่าซอมบี้ได้ แต่คนหนึ่งที่เป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่มีกระทะเหล็กเป็นอาวุธ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่อี้ได้รู้ว่า มนุษย์สายพันธุ์ใหม่คนนี้นั้น ไม่มีอาวุธอะไรดีๆเลยเหรอ ?
ไม่ต้องรอให้ฉู่อี้พูดถึงสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกมา ก็มีกลุ่มซอมบี้และสุนัขกลายพันธุ์ปรากฏขึ้นตรงหน้าของพวกเขา เจ้าลิงผอมนั้นมีสีหน้านิ่งสงบ มองไปยังซ่งเจิงและพี่ชายกุ้ยที่กำลังกวักมือจากกลุ่มซอมบี้ที่อยู่ไม่ไกล เกรงว่า...สุนัขกลายพันธุ์ระดับสองตัวนั้นกำลังมาที่หมู่บ้านแห่งนี้แล้ว
ซ่งเจิงมองไปยังสุนัขกลายพันธุ์ที่อยู่ด้านหน้า สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสงบทันที มนุษย์ที่กลายเป็นซอมบี้มีเพียงกำลังและความอึดเท่านั้นที่เพิ่มขึ้น แต่ถ้าเป็นสัตว์ที่ติดเชื้อล่ะก็ พวกมันจัดการได้ยากกว่าซอมบี้เสียอีก
ซอมบี้และสุนัขกลายพันธุ์มองไปยังพวกของซ่งเจิง พวกมันพุ่งเข้ามาโจมตีอย่างไม่รีรอ พวกซอมบี้ระดับต่ำนั้นไม่ทันได้เห็นว่าซ่งเจิงได้เตรียมยกเท้าขึ้นมาเตะไปที่หัวของพวกมันไว้แล้ว ในหัวของซ่งเจิงกำลังคำนวณถึงระยะใกล้ที่เหมาะสมที่ซอมบี้และสุนัขกลายพันธุ์จะเข้ามา เมื่อพวกมันอยู่ห่างจากซ่งเจิงราวสี่ถึงห้าเมตร ซ่งเจิงก็ตัดสินใจใช้หนวดพลังจิตพุ่งเข้าไปรัดซอมบี้และสุนัขกลายพันธุ์รวมเข้าด้วยกันเป็นบ๊ะจ่าง
เมื่อเห็นแบบนั้นซ่งเจิงก็ยิ้มเหี้ยมออกมาพร้อมกับชูกระทะขึ้น แล้วเล็งไปที่ "หัว" ของซอมบี้และสุนัขกลายพันธุ์ให้ระเบิดออกทันที
{ได้รับน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำสุดห้าส่วน}
ซ่งเจิงตื่นเต้นจนลูบริมฝีปากของตัวเอง เขากำลังคิดคำนวณบางอย่างในใจ รวมกับของเมื่อวานกับวันนี้แล้ว กระทะเหล็กได้รวบรวมน้ำยาวิวัฒนาการไปแล้วสี่สิบแปดส่วน อย่างมากก็พัฒนาขึ้นมาได้แค่ระดับสอง
ซ่งเจิงมองไปยังร่างของสุนัขกลายพันธุ์กับซอมบี้ที่นอนเกลื่อนกลาดตามพื้น ดวงตาของเขาก้ปรากฏประกายแวววาวออกมา
ซ่งเจิงเอากระทะเหล็กไว้ที่ด้านหลัง แล้วไปยืมมีดสปาต้าของพี่ชายกุ้ยมาถือไว้ในระดับหน้าอกของตัวเอง ซ่งเจิงลูบมีดสปาต้าอย่างเบามือ หากให้ใช้กระทะเหล็กคงจะไม่สะดวก ใช้มีดต่างหากถึงจะเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง
เจ้าพวกซอมบี้นเลวทราม---ตายซะเถอะ !