“ ขอบะหมี่ทะเลชามนึง.”
เมื่อเขามาถึงร้านอาหารเล็ก ๆ ในเมือง รอส ก็นั่งลงพร้อมกับกล่าวทักทายเจ้าของร้าน และสั่งบะหมี่ทะเล
เจ้าของร้านอาหารนั้นรู้จักและคุ้นเคยกับ รอส เป็นอย่างดี หลังจากยิ้มรับเขาก็เทน้ำหนึ่งแก้วให้กับ รอส จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องครัวด้านหลัง และผูกผ้ากันเปื้อนของเขา
ในขณะที่ รอส กำลังดื่มน้ำ และครุ่นคิดแนวทางในการพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาอยู่นั้น
จู่ๆ
ก็เกิดการจลาจลวุ่นวายบนท้องถนน มันขัดจังหวะความคิดของ รอส เขาเงยหน้าขึ้นมอง และเห็นทหารเรือกลุ่มใหญ่ ที่มีอาวุธครบมือ เดินผ่านถนน ราวกับว่ากำลังค้นหาอะไรบางอย่างไปรอบๆ
"พวกมันกำลังทำอะไร?"
ใบหน้าของ รอส เผยแววสงสัยพลางครุ่นคิด หรือมีโจรสลัดปะปนอยู่ในเมืองนี้?
ขณะที่เขานั่งอยู่กับที่ และมองดูเหล่าทหารเรือที่กำลังทำการค้นหาบางสิ่งบางอย่างอยู่รอบๆ ทันใดนั้น ทหารเรือบางคนก็เห็นเขานั่งอยู่ในร้านอาหาร
"มันอยู่นั่น!"
เหล่าทหารเรือต่างก็มองมาทางเขา พร้อมกับส่งเสียงตะโกน จากนั้นก็ยกปืนขึ้นและเล็งเป้าไปที่ รอส
เพียงแค่ชั่วครู่เดียว ทหารเรือมากมายต่างก็เข้าล้อมรอบร้านอาหาร โดยมี รอส นั่งอยู่ตรงกลาง พร้อมกับปากกระบอกปืนที่เล็งไปที่เขา
“ เจ้าสารเลว รอส จงยอมแพ้ซะ!”
“ อย่าพยายามต่อต้าน พวกเราได้ล้อมเอาไว้หมดแล้ว!”
หัวหน้าทหารเรือคนหนึ่ง เดินออกมาจากกลุ่มและเดินมาที่ด้านหน้า เขาถือดาบยาวไว้ในมือของเขา แล้วร้องตะโกนไปที่ รอส ด้วยท่าทางจริงจัง
รอส ยังคงถือแก้วน้ำดื่มอยู่ในมือของเขา และมองไปที่ฉากด้านหน้า ซึ่งมันเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
"นายกำลังทำอะไร…!"
เขามองไปรอบ ๆ ร้านอาหารทั้งหมด พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้น จากนั้นก็วางแก้วน้ำลง และเอ่ยถามออกไป
“หืม?”
หัวหน้าทหารเรือขมวดคิ้ว แต่ตะโกนออกไปทันทีด้วยสีหน้าเย็นชา:“ อย่าแสร้งทำเป็นโง่! อาชญากรรมที่แกได้ก่อขึ้นนั้นไม่อาจปฏิเสธได้ จงยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง!”
"ฉัน? อาชญากรรม?"
ใบหน้าของ รอส เริ่มเผยแววหงุดหงิดแต่ก็ยังมีความสงสัย ในฐานะนักล่าโจรสลัด การล่าโจรสลัด มันมีความผิดอย่างงั้นเหรอ?
สำหรับการพิจารณาการรับ โรบิ้น มาเป็นลูกเรือของเขา เขายังไม่ได้เริ่มทำ กองทัพเรือคงไม่มีใครสามารถพยากรณ์หรืออ่านความคิดของใครต่อใครได้แน่นอน
สำหรับสถานการณ์ในตอนนี้ รอส ก็ยังไม่เข้าใจ เมื่อหัวหน้าทหารเรือเห็นว่า รอส ยังคง 'เฉยเมย' ต่อคำพูดของเขา จึงตะโกนออกมาอีกว่า: "อย่าชักช้าจงยอมแพ้ ไม่เช่นนั้นเราจะเปิดฉากการโจมตี!"
“...”
รอส ขมวดคิ้วพร้อมสีหน้าที่เย็นชา
การที่เขาเลือก อาชีพนักล่าโจรสลัด เพราะระบบความสามารถพิเศษ จำเป็นต้องตามล่าโจรสลัด ในอีกทางหนึ่งเขาไม่ต้องการถูกไล่ล่าโดยพวกทหารเรือ และขัดแย้งกับมารีนฟอร์ด
แต่การที่ไม่ต้องการขัดแย้งกับกองทัพเรือ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะกลัวพวกมัน เขาถูกยัดข้อหาว่าเป็นอาชญากร ให้เขายอมแพ้และยอมรับการจับกุม พวกมันคิดว่าจะจัดการเขาได้ง่ายๆอย่างงั้นหรือ?
“ นายบอกฉันก่อนได้รึไม่ว่า ฉันได้ก่ออาชญากรรมอะไร?”
รอส มองอย่างเย็นชาไปยังทหารเรือที่อยู่ด้านนอก
หลังจาก หัวหน้าทหารเรือ ได้ยินเช่นนั้นก็แสดงความโกรธออกมาทันที:“ เมื่อแกถูกจับกุม แกก็จะรู้เองว่าได้ทำชั่วอะไรไว้!”
หลังจากพูดจบ เขาก็สั่งให้ทหารหลายคน ลั่นไกปืนทันที กระสุนจำนวนนับพันถูกยิงมาที่ รอส
ตูม!
เกือบจะในทันทีที่ ทหารเรือกราดกระสุนปืนเข้ามา พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของ รอส นั้น แตกออกเหมือนใยแมงมุม โต๊ะข้างหน้าเขาก็ระเบิดออก คนทั้งหมดกลายเป็นภาพตกค้าง และหายตัวไปจากร้านอาหาร
“ แล้วคนล่ะ มันหายไปไหน?!"
หัวหน้าทหารเรือ ตกใจ เขามองออกไปรอบๆเพื่อค้นหา รอส ที่หายตัวไปอย่างลึกลับ
ไม่ไกลออกไป รอส ยืนอยู่บนหลังคาพร้อมกับจ้องมองมายังพื้นด้านล่าง เขาพบว่าเมืองทั้งเมืองถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มทหารเรือและตรงชายฝั่งที่อยู่ห่างไกลออกไป ก็มีเรือประจัญบานสองลำ จอดรออยู่ตรงนั้น
ช่างเป็นเรื่องใหญ่ …
นอกเหนือจากการตามล่าโจรสลัด เขายังไม่ได้ทำอะไรที่เป็นภัยคุกคามต่อกองทัพเรือ ในตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีบางอย่างเกิดขึ้น และมันถูกโยนลงมาที่หัวของเขา
รอส รู้สึกรำคาญ ภายในดวงตาที่ลึกล้ำของเขาแสดงร่องรอยของความโกรธ มันเป็นใครที่พยายามโยนความผิดมาให้เขา
ก่อนอื่น ต้องรู้ก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น
รอส ลงมาจากหลังคาและมาถึงถนนสายหนึ่ง เขาดึงทหารเรือคนสุดท้ายของกลุ่มที่เดินผ่านมา ให้เข้ามาในตรอกซอย
“ ถ้าไม่อยากตาย อย่าส่งเสียง”
รอส หยิบกริชออกมาจากกระเป๋าของเขา และกดไปที่คอของทหารเรือคนนั้น พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก
ใบหน้าของ ทหารเรือ นั้นแสดงความหวาดกลัวเป็นอย่างมากและเขาต้องการที่จะเปล่งเสียงออกมาดังๆ แต่คมกริชที่เยือกเย็นกดลงที่คอของเขา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบคอ
รอส ถามอย่างเย็นชา:
“ คำถามแรก พวกนายมีจุดประสงค์อะไร?”
"ฉัน..."
ทหารเรือ มองดู รอส ด้วยความสยองขวัญ กลัวว่าคอของเขา จะถูกตัดออก หากว่าเขาส่ายหน้า
รอส วางกริชห่างออกไปเล็กน้อยพูดอย่างใจเย็นว่า: "พูดมา!"
“ จับ…จับ มืออสูรรอส…”
เมื่อ ทหารเรือ เห็นกริชขยับออกไป เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่มันก็ยังคงเป็นความกลัว จึงทำให้เขาพูดติดอ่าง
หลังจาก รอส พยักหน้า มองตาทหารเรือแล้วถามอย่างเยือกเย็น:
“ คำถามที่สอง ทำไมถึงต้องจับกุมฉัน”
ทหารเรือใช้เวลาครู่หนึ่ง เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า รอส จะถามคำถามเช่นนี้ ดวงตาของเขาเกิดความสับสน แต่เขายังคงตอบคำถาม ภายใต้การคุกคามของกริชที่จ่อตรงคอของเขา
“มัน…มันเกิดโศกนาฏกรรมในเมืองทาโรต์…และนายคือคนร้าย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คิ้วของ รอส ก็ขมวดขึ้น เขากำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่เมืองทาโรต์ กันแน่ แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านนอกถนน
“ มันเคยมาที่นี่!”
เมื่อเห็นว่า ร่องรอยถูกค้นพบโดยทหารเรือ รอส จึงไม่ได้ถามอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าเรื่องราวในครั้งนี้ มันได้เกิดบางสิ่งบางอย่างที่เมืองทาโรต์อย่างลึกลับ และมันได้มีใครบางคนวางแผนการ โยนความผิดมาที่เขา เพราะฉะนัั้นเขาจะต้องตรวจสอบเรื่องนี้
ฟุบ!
รอส ใช้โซล อีกครั้ง และร่างของเขาก็หายไปจากตรอกซอกซอย ทำให้ทหารเรือที่ถูกจับ ปรากฏสีหน้าสับสนและสงสัย
“ นี่เขาไม่รู้เหรอ ว่าทำไมพวกเราถึงตามจับเขา”
………………..
ทหารเรือ ที่ประจำอยู่ เวสต์บลู นั้นแตกต่างจาก ทหารเรือ ของ อีสบลู มาก
ในทะเลตะวันออก โจรสลัดที่มีค่าหัว 5 ล้านเบรี่ สามารถยกตัวเองเป็นกัปตัน ส่วนโจรสลัด ที่มีค่าหัวสูงที่สุดของอีสต์บลู มีค่าหัวเพียง 20 ล้านเบรี่เท่านั้น
ในเวสต์บลู โจรสลัดมีค่าหัวสูงที่สุดถึง 50 ล้านเบรี่ แม้กระทั่งค่าหัว 30 ล้านเบรี่ ในเขตแดนทะเลแห่งนี้ ก็ยังมีอยู่มากมาย
ดังนั้นทะเลสีน้ำเงินของเวสต์บลูจึงอันตรายมากกว่า อีสต์บลู ซึ่งหมายความว่า ความแข็งแกร่งโดยรวมของ ทหารเรือที่ประจำอยู่เวสต์บลู นั้นแข็งแกร่งกว่า ทหารเรือที่อยู่ อีสต์บลู บางทีมันมีความแข็งแกร่งสูงที่สุดในบรรดาทะเลทั้งสี่
โจรสลัดที่มีค่าหัว 20 ล้านเบรี่ เมื่อเผชิญหน้ากับผู้บัญชาการทหารเรือ ที่นี่ โดยทั่วไปแล้วมันมีแต่ต้องวิ่งหนี มันมีช่องว่างที่ใหญ่มาก มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ เพราะผู้บัญชาการทหารเรือแต่ละคน สามารถจับกุม โจรสลัดที่มีค่าหัว 30 ล้านเบรี่ ได้เป็นอย่างน้อย
แต่.
รอส ที่มีระบบพรสวรรค์พิเศษ ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ก็เพียงพอที่จะ จัดการโจรสลัดที่มีค่าหัว 30 ล้านเบรี่ และระดับ ผู้บัญชาการทหารเรือประจำสาขา ได้
ดังนั้นภายใต้ การล้อมกรอบของ กองทัพเรือ รอส ไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรมากมายในการกำจัด ทหารเรือ และออกจากเมือง