เมืองเฮก
ดูเหมือนเมืองธรรมดา แต่ชาวเมืองอาศัยอยู่ด้วยความหวาดกลัวเพราะมีสมาชิก คาโปเน่ มาเฟีย อยู่เป็นจำนวนมากภายในเมือง
แก๊งเหล่านี้สมรู้ร่วมคิดกับหน่วยงานท้องถิ่นและแม้กระทั่งมีการซื้อขายอย่างลับๆกับทหารเรือ พวกมันทำสิ่งกฏหมายทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการปล้น ฆ่า หรือลอบวางเพลิง
ใจกลางเมือง
มีการตกแต่งภายนอกที่เรียบง่าย แต่การตกแต่งภายในนั้นหรูหรามาก
ในห้องโถงที่ชั้นบนสุดของอาคารมีชายอ้วนสวมชุดสูทสีดำ กำลังนั่ง ดูข้อมูลที่เพิ่งถูกส่งมา เขาส่ายหน้าพร้อมกับเผยสีหน้ารังเกียจ เหยียดหยาม
“ไอ้พวกทหารเรือช่างไร้ประโยชน์อย่างเช่นเคย เข้าปิดล้อมขนาดนั้นยังปล่อยให้มันหลบหนีไปได้”
ชื่อของเขาคือ คาโปเน่ ริกิ เขาเป็นหนึ่งใน ผู้บริหารระดับสูงของ คาโปเน่ แฟมิลี่ รับผิดชอบการพัฒนาแก๊งใต้ดินในอาณาเขตทางทะเล
ชายในชุดสูทสีดำสวมแว่นตาที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ก็เอ่ยขึ้นมา:
“ บางทีความแข็งแกร่งของ มืออสูรรอส อาจเหนือความคาดหมายก็ได้ หัวหน้าคิดว่ามันจะสืบสาวมาถึงเราหรือไม่”
“มันรู้แล้วยังไงล่ะ? ฉันได้ตรวจสอบข้อมูลของ มืออสูรรอส มาแล้ว มันมักจะอยู่ตัวคนเดียวเสมอ แล้วมันจะทำอะไรกับเราได้ กองกำลังของเรามีมากมาย จะไปแพ้คนแค่เพียงคนเดียวได้ยังไง ความแข็งแกร่งของพวกเราแม้แต่กองทัพเรือยังไม่กล้าที่จะทำอะไร!”
ริกิ ส่ายหน้าอย่างดูถูกเหยียดหยาม พร้อมกับหยิบไวน์แดงขึ้นมาจิบเบาๆ
อย่างไรก็ตาม
ขณะที่เขากำลังจิบไวน์แดงอยู่นั้น จู่ๆอาคารทั้งหลังก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทำให้ไวน์แดงในแก้วของเขาหกลงกับพื้น
ริกิ โกรธมาก เขาวางแก้วแล้วยืนขึ้น
"อะไร? เกิดอะไรขึ้น?!"
“ หัว…หัวหน้าริกิ มีคนมาก่อกวนข้างนอก!”
สมาชิกของ คาโปเน่ วิ่งเข้ามาจากข้างนอก พร้อมกับรายงานต่อ ริกิ บนใบหน้าของเขามันเต็มไปด้วยความสยองขวัญ
หลังจากพูดจบ บรรยากาศภายในห้องโถงเงียบลงในทันที พวกเขาต่างก็พากันตกตะลึง
ริกิ ก็ตกใจเช่นกัน เขาเอ่ยขึ้นว่า“มันเป็นใคร? ไอ้พวกกองทัพเรือ หรือไอ้พวกกลุ่มโดโป หรือไม่? ทำไมถึงไม่มีข่าวคราวความเคลื่อนไหวของพวกมัน”
“ ไม่…ไม่ใช่ กองทัพเรือหรือพวกโดโป มันเป็น มืออสูรรอส ที่มาที่นี่เพียงคนเดียว!”
สมาชิกแก๊งสั่นเทาด้วยความกลัวในขณะที่เอ่ยออกมา
ดวงตาของ ริกิ เบิกกว้าง
“ มืออสูรรอส? แค่มันคนเดียวเหรอ? มันกำลังจะทำอะไร มันกล้ามาที่นี่ เพียงคนเดียวเชียวหรือ? พวกแกออกไป ไปฆ่ามัน!”
เขาพึ่งพูดจบ เสียงระเบิดก็ดังอยู่หน้าประตู ประตูไม้โอ๊คสีแดงที่ละเอียดอ่อน ระเบิดเป็นผุยผง ฝุ่นผงฟุ้งกระจายพร้อมกับเงาร่างหนึ่งเดินเข้ามา
“ ใครคือ… คาโปเน่ ริกิ?”
เสื้อผ้าของ รอส โบกสะบัดเล็กน้อย ดวงตาเผยแววที่ไม่แยแส แต่เมื่อพวกเขาสัมผัส ต่างก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ปลดปล่อยออกมา
หลายคนในห้องโถงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง คาโปเน่ ริกิ จากนั้นสายตาของ รอส ก็เปลี่ยนไป
“สิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองทาโรต์ คือสิ่งที่นายทำ?”
ดวงตาของ รอส ที่จ้องมอง ริกิ มันช่างน่ากลัว
ริกิ ตกตะลึงไปซักพักหลังจากจ้องมองดวงตาของ รอส แต่เขาที่เป็นถึงหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงของ คาโปเน่ แฟมิลี่ เมื่อระงับอาการตกใจได้ เขาก็นั่งลงอย่างเยือกเย็น
“แล้วยังไง?”
เมื่อเสียงของ ริกิ พูดจบลง พวกสมาชิกของ คาโปเน่ ก็วิ่งเข้ามาภายในห้องโถงจนมันเต็มไปด้วยผู้คน
ก็ดี จะได้ไม่เสียเวลาตามหา”
รอส ไม่ได้สนใจสมาชิก คาโปเน่ ที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่เขาพยักหน้า ข้อมือของเขาก็สบัดพร้อมกับกระสุนปืนที่พุ่งทะยานออกไป ปัง ปัง ปัง กระสุนหกนัด ฆ่าสมาชิกแก๊งหกคนที่วิ่งเข้ามาทันที
หลังจากนั้น.
รอส ถือปืนเดินไปข้างหน้า ตรงไปที่ ริกิ
หากว่าเขาชักช้ามันจะถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนหลายร้อยคนพร้อมกับอาวุธปืนครบมือ ซึ่งมันจะไปเป็นผลดีต่อเขา ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะเสียเวลา
“อย่าได้เย่อหยิ่งจองหอง ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!”
ดวงตาของ ริกิ เผยแววเย็นชามันเต็มไปด้วยความโกรธ เขาหยิบปืนพกสองกระบอกออกมาด้วยความเร็ว พร้อมกับยิงไปที่ รอส ในทันที
เมื่อ รอส เห็นเช่นนั้น เขาก็เปิดใช้ โซล หลบหลีกกระสุนปืนที่ยิงเข้ามา
"บัดซบ!"
ริกิ ไม่คิดเลยว่า รอส จะสามารถหลบจากกระสุนปืนของเขาในระยะใกล้ๆได้ หลังจากที่เขาสาดกระสุนไปจนหมด เขาก็ดึงดาบยาวที่เอว แล้วกวาดฟันไปที่ รอส ในทันที
รอส มองอย่างเฉยเมย เขาไม่ถอยและไม่ได้ชักดาบมาป้องกัน แต่เขากำนิ้วมือทั้งห้ากำกำปั้นอย่างแน่นหนากระแทกเข้าปะทะดาบของ ริกิ
ตูม!
หมัดของ รอส ไม่ได้ห่อหุ้มด้วย ฮาคิเกราะ แต่มันถูกห่อหุ้มด้วยพลังแห่งการบิดเบือน ดูเหมือนว่าพลังที่เข้าห่อหุ้มนั้นจะไม่ใช่สีขาว แต่มันไม่มีสี มันโปร่งใสเป็นคลื่นอากาศที่บิดเบี้ยว
นี่คือความสามารถใหม่ที่ รอส สามารถใช้ได้หลังจากอัพเกรดความสามารถของ ผลบิดเบือน ไปที่ 75 แต้ม
เขาสามารถแนบพลังแห่งการบิดเบี้ยวเข้ากับกำปั้นของเขาได้โดยตรง แม้ว่าเขาจะไม่สามารถโจมตีระยะไกลได้ แต่เขาก็มีความสามารถในการจัดการกับดาบด้วยมือเปล่า!
แกร็ก!
เมื่อดาบของ ริกิ แตะถูกพลังบิดเบือนบางส่วน ดาบทั้งหมดถูกบิดอยู่กลางอากาศทีละนิ้วทีละนิ้ว เขาพยายามกดดาบลงไปแต่มันก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย!
“ ผลปีศาจ……”
ดวงตาของ ริกิ หดแคบลง แต่เขาในตอนนี้เหมือนขี่อยู่หลังเสือมันยากที่จะลง เขาร้องคำรามก้อง จับดาบทั้งสองมือพยายามที่จะกดมันลงไปอย่างดุเดือด
แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ แต่ดาบยาวที่เขาถือก็ยังคงบิดและหักด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
แกร็ก! แกร็ก! !
สุดท้ายดาบทั้งหมดก็ถูกบิดจนเป็นเกลียว
รอส กำกำปั้นของเขาบดขยี้ดาบจนมันกลายเป็นลูกเหล็กพร้อมกับขว้างไปที่หัวของสมาชิกแก๊งที่วิ่งเข้ามา
"แก..."
ใบหน้าของ ริกิ ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เมื่อได้สติเขาต้องการที่จะกระโดดออกจากหน้าต่าง แต่ก่อนที่เขาจะก้าวถอยหลัง รอส ก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับจับคอของเขากดลงบนผนัง
“คิดจะหนีออกไปง่ายๆ?”
รอส เอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแส
ริกิ เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของ คาโปเน่ แฟมิลี่ การต่อสู้ไม่ว่าจะใหญ่รึเล็กเขาก็ผ่านมาหมดแล้ว แต่มันเป็นครั้งแรกที่เขา ถูกจัดการในฐานของตนเอง
เขารู้สึกว่ามือที่จับลำคอของเขา มีพลังที่มองไม่เห็นไหลผ่าน อย่างแผ่วเบา เขานึกถึงฉากที่ดาบของเขาถูกบิดเป็นเกลียว มันทำให้ ริกิ เริ่มรู้สึกหวาดกลัวอยู่ภายใน
“ อย่า อย่า เข้ามา! พวกแกทั้งหมดถอยออกไป!”
เขาตะโกนด้วยความกลัว
สมาชิกแก๊งค์หลายคนที่พยายามจะพุ่งเข้ามาช่วยเหลือ แต่หลังจากได้ยินคำพูดของ ริกิ พวกเขามองหน้ากันด้วยความกลัวและในที่สุดก็ถอยออกไปทีละคน
รอส เหลือบมองไปที่ประตูแล้วจ้องมองไปที่ ริกิ ที่ถูกเขากดลำคอติดกับผนัง
“ ในตอนนี้ ไม่มีใครรบกวนเราแล้ว”
“ แก…แกต้องการอะไร ฉันสามารถให้เงินแก ถ้าแกต้องการเงิน!”
สำหรับ ริกิ ชีวิตของเขาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และเนื่องจาก รอส เป็น นักล่าโจรสลัด สิ่งที่เขาต้องการก็คงไม่มีอะไรมากไปกว่าเงิน
“ ไม่ ฉันไม่สนใจเรื่องเงิน”
รอส ส่ายหน้า เขาดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากแขนของเขาพร้อมกับปากกา แล้วโยนลงบนพื้น จากนั้นก็กดไปที่อุปกรณ์บันทึกเสียงที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาโยนความผิดให้ฉัน สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในเมืองทาโรต์ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน ฉันต้องการให้นายบอกความจริงของเรื่องนี้กับกองทัพเรือ”
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ รอส ริกิ ก็ตกตะลึงเล็กน้อย เขามองปากกาและกระดาษที่ รอส โยนลงบนพื้นแล้วส่ายหัวทันที
“นี่คือสิ่งที่แกต้องการ…แต่เสียใจด้วย แม้ว่าแกจะบังคับขู่เข็นฉันยังไง มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะฉันไม่ใช่คนบงการในเรื่องนี้”
“ นายไม่ได้เป็นคนสั่ง?”
คิ้วของ รอส ขมวดขึ้น
ปากของ ริกิ ถูกยกขึ้นเล็กน้อยกล่าวว่า:“ ต้องการรู้ว่าใครเป็นคนวางแผนการ? คิดรึว่าฉันจะ… อ๊ากกกก !!”
เขายังพูดไม่ทันจบ กล้ามเนื้อบริเวณแขนทั้งหมดถูกบิดเป็นเกลียวอย่างน่ากลัว
"มันเป็นใคร?"
รอส เอ่ยถามอย่างเฉยเมย
“ แก ไอ้บัดซบ ฉันขอสาปแช่ง…”
ใบหน้าของ ริกิ บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเขาร้องคำรามกึกก้องพร้อมกับตะโกนด่าออกมา แต่เมื่อสัมผัสกับดวงตาที่เย็นชาของ รอส มันทำให้เขาหยุดชะงักลงในทันที
เมื่อความเจ็บมันประดังเข้ามาเรื่อยๆ ในที่สุดเขาก็ยอมเปิดปากออกมา:
“ เป็นนาวาโทไรกะ ของ กองทัพเรือ นี่คือแผนการของเขา ทุกอย่างมันเป็นการกระทำของเขา และฉันได้รับแค่ผลพลอยได้เท่านั้น”
“ ทหารเรือ…นาวาโท ไรกะ …”
รอส พึมพำเบาๆ สีหน้าของเขาไม่สามารถคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เขามองไปทาง ริกิ พร้อมกับสั่นข้อมือของเขา
แกร็ก! !
แขนของ ริกิ ถูกบิดเป็นเกลียวทันทีทันใดเนื้อกระดูกและเลือดแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็โหมกระหน่ำเข้ามาอีกครั้ง
“ฉันต้องการฟังความจริง”
รอส เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
ภายใต้ความเจ็บปวด ริกิ อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องแล้วพูดว่า“ แก…แกมันไอ้บ้า! ฉันบอกความจริงไปหมดแล้ว!”
"งั้นเหรอ?"
รอส จับไปที่แขนอีกข้างของ ริกิ มันถูกบิดจนเป็นเกลียวอีกครั้ง ชิ้นเนื้อกระดูกตกลงสู่พื้นห้องโถง
“โอ้ ดูเหมือนว่านายจะพูดความจริงอย่างงั้นสินะ”
รอส ค่อยๆปล่อยร่างของ ริกิ จนมันกองลงกับพื้น จากนั้นเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังท้องทะเลสีฟ้าอันกว้างไกล ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
เหตุการณ์นี้มันเกี่ยวข้องกับกองทัพเรือ รอส ได้สันนิษฐานจากจุดเริ่มต้น ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้มันชักจะใหญ่ หากไม่มีการอนุมัติจากภายใน หรือได้รับการช่วยเหลือจากภายในของกองทัพ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะดำเนินการทุกอย่าง.
ปัญหาในตอนนี้คือ …
ไรกะ วางแผนการนี้เพียงลำพัง หรือว่าเป็นแผนการของพวกกองทัพเรือทั้งหมด?
รอส ได้หลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่เกิดขึ้นกับกองทัพเรือ เพราะเขาไม่ชอบที่จะมีปัญหาจนถูกจับตามอง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะกลัวพวกมัน!
“ ทะเล มันยังคงสวยงาม”
รอส เผยรอยยิ้มออกมา
เขาวางแผนที่จะไปที่ฐานทัพเรือประจำสาขา เพื่อจัดการปัญหา
เขาไม่ต้องการถูกตามล่า เขาไม่ต้องการเป็นโจรสลัด แต่ถ้าเขาไม่มีทางเลือกอื่น เขาก็จะเป็นโจรสลัด …
จากนั้นเขาจะทำให้โลกนี้ ท้องฟ้าที่สมบูรณ์นี้ พลิกกลับหัวกลับหางจนสั่นสะเทือนเลือนลั่น!