คาโปเน่เบจจ์ หนึ่งในผู้มีอำนาจตัดสินใจหลักของ คาโปเน่ แฟมิลี่ และมันไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะสามารถนำพา คาโปเน่ แฟมิลี่ เป็นขุมกำลังที่แข็งแกร่งในเวลาอันสั้น
โรบิน ยืนอยู่ด้านหลัง รอส และกระซิบข้อมูลของ คาโปเน่ เบจจ์
เนื่องจาก คาโปเน่ เบจจ์ เป็นหนึ่งในลุคกี้ยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุด และเป็นหนึ่งในซุปเปอร์โนวาในอนาคต รอส จึงรู้จักเขามากกว่า โรบิน เขาฟังข้อมูลอยู่เงียบๆ โดยไม่ได้แสดงออกอะไร
“ บัดซบ … คาโปเน่ เบจจ์ ไอ้พวก คาโปเน่แฟมิลี่ จู่ ๆ ก็โผล่มาที่นี่ โดยที่พวกเราไม่รู้สึกระแคะระคายเลย”
ชายชรา เดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่สมาชิกคาโปเน่ ใบหน้าของเขาเผยแววน่าเกลียดอย่างยิ่ง
คาโปเน่ เบจจ์ นำสมาชิกแก๊งค์จำนวนมากมาที่นี่ และปิดล้อมอาคาร ยึดครองถนนและอาคารอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว อาวุธปืนแต่ละกระบอกก็เล็งมาที่อาคาร ที่พวกเขาอยู่
“การกระทำของพวกแกมันชักช้าเกินไป”
“ ทำอะไรเชื่องช้าย่อมนำไปสู่ความล้มเหลวได้ มันช่างน่าเสียดายที่ทุกอย่างมันจำเป็นที่จะต้องจบลงที่นี่”
เบจจ์ สูบซิการ์ พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปด้านบน กล้ามเนื้อบริเวณแก้มทั้งสองข้างขยับขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยยิ้มสยองขวัญ ที่ทำให้หัวใจพองโต เผยให้เห็นความมั่นใจว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือ
บ้าเอ้ย!
ชายชรา ไม่เข้าใจว่าข่าวรั่วไหลออกไปได้อย่างไร เขากัดฟันของเขาเอาไว้แน่น พร้อมกับผลักหน้าต่างเปิดออกครึ่งหนึ่งแล้วชี้ไปที่ คาโปเน่ เบจจ์:
แกคิดที่จะทำอะไร? คาโปเน่ เบจจ์!
“ แน่นอนก่อนที่แกจะทำการค้ากับกลุ่มโจรสลัด แกก็ต้องคำนึงถึงผลที่จะตามมา และฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด .... โดยเฉพาะแก มืออสูรรอส”
เบจจ์ มองไปที่ ชายชรา พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ช้า ไม่เร็ว
ประโยคนี้ไม่เพียงแต่ ชายชราหมวกดำ จะตกใจเท่านั้น แม้แต่ รอส และ โรบิน พวกเขาก็ตกใจเล็กน้อยเช่นกัน
พวกเขาคิดว่าการที่มันมาล้อมรอบคงเกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่ไม่ได้คาดคิดเลยว่า มันได้วางแผนเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
“ แกคงอยู่ข้างในสินะ มืออสูรรอส? ในเมื่อแกอยู่ข้างใน ฉันเดาว่า ไอ้พวกกลุ่มโจรสลัดที่อยู่ด้านใน ก็น่าจะถูกแกสังหารไปหมดแล้ว”
เบจจ์ จ้องมองที่ด้านบนของอาคารพร้อมกับพ่นควันซิการ์ออกมา
รอส ผลักหน้าต่างออกไปครึ่งบาน และมองไปที่ปืนจำนวนมากที่เล็งเป้ามาที่เขา จากนั้นเขาก็มองไปที่ เบจจ์ อย่างใจเย็นและพูดว่า:
“ นายรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่”
“ ความล้าหลังของหน่วยข่าวกรองจะนำไปสู่ผลลัพธ์เช่นนี้…กลุ่มโจรสลัดมีเครือข่ายที่ชัดเจนเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสาร พวกเขาค้นพบแกโดยไม่คาดคิด ในระหว่างที่แกกำลังติดตามกลุ่มโจรสลัด”
เบจจ์ มองไปที่ รอส และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส
รอส เคยฆ่า คาโปเน่ ริกิ หนึ่งในขุมพลังของคาโปเน่แฟมิลี่ และ เป็นศัตรูตัวฉกาจ หลังจากค้นพบร่องรอยของ รอส มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะตรวจสอบอย่างละเอียดโดยไม่ยอมให้มันหลุดรอดไปได้
รอส หันหน้ามองไปที่ โรบิน
โรบิน ถอนหายใจและเอ่ยขึ้นว่า:“ ข้อมูลที่เรารวบรวมมาก่อนหน้านั้นมาจากโลกใต้ดิน กลุ่มมาเฟียคาโปเน่ รับผิดชอบส่วนใหญ่ ของโลกใต้ดินเวสต์บลู ฉันประมาทไปหน่อย”
"ไม่เลย"
รอส ส่ายหน้าเล็กน้อย:“ มันไม่เกี่ยวกับเธอ มันเป็นเพราะฉันเองที่ลงมือบ่อยจนเกินไปโดยไม่ปิดบังซ่อนเร้น กลุ่มมาเฟียคาโปเน่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายข่าวกรอง จึงสามารถรับรู้ความเคลื่อนไหวของฉัน”
รอส หันหน้าของเขากลับไปมอง เบจจ์ อีกครั้ง น้ำเสียงยังคงเฉยชา:“ นับว่านายยังคงฉลาด แต่การที่นายมาเสียเวลาอธิบายอะไรมากมายเนี่ย นายคิดว่านายสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์แล้วอย่างงั้นเหรอ?”
เบจจ์ กางมือทั้งสองออกไป มีสมาชิกกลุ่มจำนวนมากมายยืนถือปืนอยู่ข้างหลังเขา พร้อมกับเผยรอยยิ้มเยาะเย้ย
“ ใช่ เพราะกำลังของเรามันต่างกัน”
“ แม้ว่าแกจะแข็งแกร่ง แต่ก็ตายได้เหมือนกัน”
เมื่อเทียบกับแก๊งอื่นๆ ที่แย่งชิงดินแดนและอำนาจ คาโปเน่ เบจจ์ นั้นแตกต่างกันมาก ความสนุกของเขาไม่ใช่เพื่อแย่งชิงอำนาจและเงิน แต่เพื่อมองดูความสับสนวุ่นวายและความสิ้นหวังของผู้อื่น
เมื่อ ชายชราที่สวมหมวกสีดำ ได้ฟังคำพูดของ เบจจ์ มันทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาอดไม่ได้ที่จะกำหมัดไว้แน่นและตะโกนไปที่ เบจจ์:
“คาโปเน่ เบจจ์! อย่าลืมว่าแกอยู่ที่ไหนถ้าแกกล้าทำอะไรที่นี่เราจะจัด ... ”
ปัง! !
คำพูดของเขายังไม่ทันจบ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นจากท้องถนน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ เบจจ์ ได้ถือปืนอยู่ในมือ ปากกระบอกปืนมีควันลอยล่องออกมา และระหว่างคิ้วของชายชรา ได้ปรากฏหลุมเลือดขึ้น ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ทรุดฮวบลงไปนอนกองกับพื้น
“เสียงดังน่ารำคาญว่ะ”
เบจจ์ เอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแส:“ถล่มที่นี่ให้ราบ อย่าให้ใครหนีรอดไปได้!”
ปังปัง! ปังปัง!!
หลังจาก เบจจ์ ออกคำสั่ง ปืนน้อยใหญ่ก็ถูกระดมยิงไปยังอาคารที่ รอส อยู่ มันไม่ได้ยิงไปแค่ชั้นบนสุดแต่มันยิงไปทั่วทั้งอาคาร
กระสุนปืนนับไม่ถ้วนเจาะทะลุหน้าต่างและตัวอาคาร บริเวณโดยรอบมีแต่เสียงคำรามของอาวุธปืน ทำให้พลเรือนจำนวนมากต่างพากันหลบหนีออกจากบริเวณไปอยู่ที่ระยะไกลๆด้วยท่าทางที่หวาดกลัว
……………………..
ภายในอาคาร
เมื่อชายชรา พยายามพูดข่มขู่ คาโปเน่ เบจจ์ รอส ได้ปิดม่านหน้าต่างลงและหันไปหา โรบิน:
“ลงไปข้างล่างกันเถอะ”
"ค่ะ"
โรบิน รู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่เมื่อสังเกตุเห็นว่า รอส ยังคงสงบ มันทำให้หัวใจของเธอพลอยสงบลงไปด้วย
ตัวตนของ รอส เธอเฝ้ามองมาหลายเดือนแล้ว เขาเป็นคนที่มีความคล้ายคลึงกับเธอ ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นไร เขายังคงสงบ
และในสถานการณ์เช่นนี้
ไม่เพียงแค่ความสงบ แต่เขายังสามารถตอบสนองและวิเคราะห์ถึงวิธีการจัดการกับสถานการณ์นี้ โดยไม่ให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง
ปัง!
อย่างไรก็ตามก่อนที่ โรบิน จะตาม รอส ลงไป ชายชราหมวกดำก็ถูกยิงโดย เบจจ์ พร้อมกับกระสุนที่สาดเข้ามา!
ปัง ปัง! ปัง! !
กระจกรอบตัวพังลงมาในทันที และกระสุนจำนวนมากก็มาพร้อมกับเศษกระจกหน้าต่างกระเด็นตกไปรอบ ๆ ห้อง
โรบิน เอนกายลงโดยไม่รู้ตัว เพื่อหลีกเลี่ยงกระสุนปืนที่สาดเข้ามาจากหน้าต่าง แต่ก่อนที่ เธอ จะเอนตัวลงไปมากกว่านี้ รอส ก็ก้าวมาข้างหน้าและโอบกอดเธอเอาไว้
ฟุบ!
เศษกระจกที่กระเด็น และกระสุนปืนพุ่งมาที่หลังของ รอส แต่มันก็ไม่อาจทะลวงผ่านพลังแปลกๆที่ห่อหุ้มร่างกายของเขาไปได้
ในเวลาเดียวกันพื้นใต้ฝ่าเท้าของ รอส ก็บิดเบี้ยวและแตกเป็นเสี่ยงๆ โดยพลังของผลบิดเบือน จากนั้นพื้นก็ทรุดตัวลงอย่างกระทันหัน
ปัง ปัง! ปัง! !
ท่ามกลางเสียงคำรามของกระสุนปืนที่สาดยิงเข้ามา รอส ยังคงโอบกอด โรบิน ในขณะที่ตกลงมาจากด้านบนผ่านช่องขนาดใหญ่ที่เขาสร้างขึ้น จนมาถึงด้านล่างของอาคาร
ตูม!
ด้วยพลังแห่งการบิดเบือน พื้นหนาๆของชั้นหินบิดเบี้ยวและยุบตัวลงเป็นวงกลมภายในรัศมีความกว้างประมาณสองเมตร มันได้ปรากฏบนพื้นของอาคารชั้นหนึ่ง และมันยังคงทรุดตัวลงไปในพื้นหินเรื่อยๆ
เมื่อมันถึงระดับความลึกประมาณสามเมตร รอส จึงหยุดพลังความสามารถลง หลังจากปล่อย โรบิน จากการโอบกอด เขาก็ยกมือขึ้นแตะไปที่ผนังด้านข้าง เขาต้องการสร้างพื้นที่ใต้ดินที่ไม่สามารถโจมตีด้วยอาวุธปืน
แกร็ก! แกร็ก!
รอส ทำลายผนังด้วยพลังบิดเบือนมันถูกเจาะเข้าไปเรื่อยๆ จากนั้นเขาก็หันไปมอง เด็กสาวที่อยู่ด้านหลัง:
“ฉันไม่คิดเลยว่า พวกมันจะทำการโจมตีอย่างรวดเร็ว รอให้ฉันจัดการกับพวกมันก่อน แล้วเราค่อยออกไป”
“ ค่ะ กัปตัน ”
ดวงตาสีดำของ โรบิน มองไปที่ รอส อย่างสงบนิ่ง ภายใต้ความมืดในหลุมลึก แก้มของเธอปรากฏสีแดงระเรือที่ไม่อาจมองเห็น
เธอหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับตบฝุ่นที่ตกลงบนไหล่และเสื้อผ้าของเธอ จากนั้นตรวจสอบสถานการณ์ปัจจุบันอย่างเงียบ ๆ