“ ความสามารถที่ไร้ประโยชน์ มันไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน”
เมื่อมองไปที่ร่างทั้งสามของ รอส ที่รายล้อมรอบเขา โอนิกูโม่ ก็ตะคอกอย่างเย็นชา พร้อมกับเปิดใช้ฮาคิสังเกตุ ร่ายรำดาบกวาดฟันไปที่ร่างแยกและร่างจริงของ รอส .
ร่างแยกจะมีความแข็งแกร่งและครอบครองส่วนหนึ่งของพลังบิดเบือน จึงทำให้ โอนิกูโม่ จัดการได้ยากขึ้น
ซี่ ซี่!
ปราณดาบหลายๆปราณที่ โอนิกูโม่ โจมตีเข้ามานั้นถูกคว้าจับด้วยมือเปล่า หลังจากนั้นมันก็ถูกบิดกลายเป็นลูกบอลพลังงานย้อนกลับไปหา โอนิกูโม่
เมื่อ โอนิกูโม่ เห็นลูกบอลพลังงานย้อนกลับมา เขาจึงยกเท้ากวาดเตะส่งคลื่นลมของ รันเฮียคุ(เท้าวายุ)เข้าปะทะ แต่ในเวลานี้ รอส ได้พุ่งติดตามเข้ามาพร้อมกับรวบรวมพลังบิดเบือนครอบคลุมหมัดแล้วกระแทกโจมตีออกไป
ในเวลาเดียวกัน.
ร่างแยกทั้งสองของ รอส ก็พุ่งเข้ามาโจมตีเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าด้านซ้ายและขวาคือร่างแยก และส่งการโจมตีไปที่ รอส ที่อยู่ด้านหน้า แต่ร่างกายยังคงสร้างสภาวะตื่นตัวจากความผิดปกติของจิตใต้สำนึก
ตูม!
ดาบที่ถูกห่อหุ้มด้วยฮาคิเกราะซึ่งอยู่ในมือของ โอนิกูโม่ แสดงให้เห็นถึงสัญญาณของความไม่มั่นคง ดาบสองเล่มสั่นอย่างรุนแรงและเกิดเสียง หึ่ง หึ่ง ตลอดเวลา
“ ดูเหมือนว่านายจะไม่สามารถรับมือกับความสามารถที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้นะ”
รอส หัวเราะเยาะเหยียบเท้าเปิดใช้ โชล และใช้ร่างแยกเปลี่ยนตำแหน่งอยู่ตลอดเวลาโดยที่มี โอนิกูโม่ เป็นศูนย์กลาง
ใบหน้าของ โอนิกูโม่ ปรากฏแววเคร่งเครียด ทันใดนั้นเขาก็หลับตาลงเพื่อค้นหาตำแหน่ง รอส พร้อมกับเปิดใช้ ฮาคิสังเกตุ และ คามิเอะ(กายากระดาษ) ในขณะที่ถือดาบเอาไว้ทั้งสองมือ
“ฮาคิเกราะ”
พลังสีดำราวกับหมึกปรากฏออกมาล้อมรอบดาบคู่ของเขาจนมันกลายเป็นดาบสีดำทมึน
พลังฮาคิเกราะ นั้นสามารถเพิ่มการป้องกันและการโจมตีให้กับอาวุธ แม้ว่าฮาคิเกราะของ โอนิกูโม่ จะยังไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ แต่ก็ยังพอใช้ได้
“ ฮาคิเกราะ…”
รอส จ้องมองดาบคู่ของ โอนิกูโม่ ที่ถูกเคลือบกลายเป็นสีดำ แต่ก็ยังสงบโดยที่ไม่มีวี่แววของความหวาดกลัว เขาขยับความคิดของเขาและกระตุ้นพลังของผลบิดเบือนอย่างเต็มที่
“ กำปั้นบิดเบือน!”
“ ดาบคู่ใบไหล… ฟุซุน!”
ดาบคู่ โอนิกูโม่ ปะทะหมัดบิดเบือน
ตูม!
พลังบิดเบือนของ รอส ปะทะ ดาบคู่ของ โอนิกูโม่ ในอากาศ ดาบและหมัดไม่ได้สัมผัสกันแต่มันหยุดห่างกันประมาณครึ่งนิ้ว
ที่ศูนย์กลางระหว่างหมัดและดาบมันมีพลังความโกลาหลและพลังบิดเบือนพุ่งเข้าทำลายซึ่งกันและกันอย่างบ้าคลั่งจนเกิดเสียง ซี่ ซี่ เล็ดรอดออกมาพร้อมกับการสั่นสะเทือนที่รุนแรง
ตูม!
พลังงานดาบและพลังแห่งการบิดเบือนเกิดการระเบิดครั้งสุดท้าย คลื่นพลังงานมันพุ่งกระจายออกไปทุกทิศทางจนทำให้ รอส และ โอนิกูโม่ ถอยหลังออกไปอย่างช่วยไม่ได้
หลังจาก รอส และ โอนิกูโม่ ถอยหลังออกไปในจำนวนก้าวที่เท่าๆกันทำให้ทั้งคู่รู้สึกอึดอัดใจ
“ …ผลปีศาจสามารถพัฒนาได้ถึงระดับนี้”
ดวงตา โอนิกูโม่ จ้องมองไปทาง รอส ซึ่งคำใบ้ที่ปรากฏในแววตาคือมันน่าเหลือเชื่อ
เขาคิดว่าเขาสามารถจัดการกับ รอส ซึ่งเป็นโจรสลัดที่ไม่เคยแม้แต่จะเข้าสู่ แกรนด์ไลน์ ได้อย่างง่ายดาย แต่มาจนถึงตอนนี้เขายังไม่สามารถจัดการกับมันตามที่เขาคิดเอาไว้ได้
การต่อสู้กับโจรสลัดในเวสต์บลูนั้นเขาไม่สามารถยอมรับมันได้ เขาที่เป็นถึงพลเรือตรีซึ่งประจำการอยู่ที่ศูนย์บัญชาการใหญ่ใน แกรนด์ไลน์
และในขณะที่ โอนิกูโม่ เริ่มคิดเกี่ยวกับยุทธวิธี รอส ก็เปิดฉากโจมตีอีกครั้ง
“บิดเบือนแสง ... แฟลช!”
วิ้ง!
ในพื้นที่รอบๆ รอส มืดสลัวลง ในเวลาเดียวกันลำแสงหนึ่งพุ่งออกมาจากจุดระหว่างคิ้วของ รอส สว่างแว๊บแทงตา โอนิกูโม่ และทำให้ดวงตาของเขาเจ็บจนหลับตาลงอย่างไม่ตั้งใจ
พลังแห่งการบิดเบือนตอนนี้มันสามารถสร้าง ร่างแยกออกมา สองร่าง อีกทั้งยังสามารถรวมแสงในพื้นที่เพื่อมาสร้างแสงแฟลชที่แข็งแกร่ง
“อ๊าาาาา!”
แสงแฟลชนี้ไม่เพียง แต่จะโจมตีสายตาของ โอนิกูโม่ เท่านั้น แต่ยังปล่อยให้สายตาของผู้ที่เฝ้ามองจากระยะไกลกรีดร้อง พวกเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในดวงตาของพวกเขา
โซล!
รอส พุ่งทะยานออกไปข้างหน้าและต่อย โอนิกูโม่
ความเจ็บปวดในดวงตาของ โอนิกูโม่ ทำให้ไม่สามารถลืมตาขึ้นมอง เขาถูกบังคับให้ต้องต่อสู้โดยการยกดาบกวัดแกว่งไปมาเข้าต่อต้านและภายใต้หมัดของ รอส ทำให้ โอนิกูโม่ ถอยหลังออกไปเรื่อยๆ
ตูม! ตูม!
รอส ไม่มีความเมตตา เมื่อเขารู้ว่าอีกฝ่ายมีฮาคิสังเกตุ และแสงแฟลชก็คงไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก เขาไม่ต้องการเสียกำลังในการเคลื่อนที่ไปมา จึงระเบิดพลังโจมตีราวกับพายุไปที่ โอนิกูโม่
โอนิกูโม่ รู้สึกอับอายอย่างมากในขณะนี้ แม้ว่าจะมีฮาคิเกราะ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานพลังการบิดเบือนของ รอส ได้อย่างสมบูรณ์ ทุกครั้งที่หมัดสัมผัสโดนแขนของเขามันทำให้เขารู้สึกถึงความรุนแรง
“ ออกไปให้พ้นทาง!”
หลังจากถูกบังคับให้ต้องล่าถอยไปนานกว่าสิบก้าว โอนิกูโม่ ตะโกนก้อง กระชากขาของเขาเปิดใช้ รันเฮียคุ(เท้าวายุ) กระแทกคลื่นลมที่คมกริบไปที่ รอส ในขณะที่ดาบทั้งสองมือแกว่งไปมาและส่งปราณดาบมากกว่าสิบปราณออกมา
ตูม! ตูม! ตูม!
รอส ยกมือขึ้นแล้วกดคลื่นลม ปราณดาบ ทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขาราวกับจับงูจำนวนนับไม่ถ้วนและหลังจากนั้นมันก็ตกอยู่ภายใต้พลังบิดเบือน
ดวงตาของ โอนิกูโม่ ได้รับการฟื้นฟู แต่ก็ยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้เต็มที่ มันเป็นเรื่องที่น่าเสียใจจริงๆที่เขาไม่สามารถต่อต้านเทคนิคนี้ของ รอส ได้
“ แกทำให้ฉันโกรธแล้ว ไอ้เด็กเวรจากเวสต์บลู!”
เขากำลังเผชิญหน้ากับ รอส ปากก็เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา:“ แกรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงถูกเรียกว่า 'โอนิกูโม่'? นั่นเป็นเพราะ…”
ทันใดนั้นเสียงแปลกๆก็ดังขึ้น ร่างกายของเขามีเส้นขนสีดำกระจัดกระจายอยู่บนไหล่และหลังของเขาจากนั้นมันก็ยืดยาวออกมา
เส้นขนที่ยืดยาวออกมามันบิดเป็นมัดรวมกัน กลายเป็นขาแมงมุมหกขา พร้อมกับหยิบดาบยาวออกมาจากเสื้อคลุมของเขา ตั้งท่าถือแปดดาบอยู่ในมือ!
“ชีวิต…ที่หวนคืน”
รอส มอง โอนิกูโม่ ที่กลายร่างเป็นกึ่งแมงมุม เขารู้อยู่เสมอว่า โอนิกูโม่ เป็นผู้ใช้ผลปีศาจสายโซออนและยังเป็นผู้ใช้ดาบที่อยู่ในระดับสูง
ความสามารถทางด้านวิชาดาบของเขาแม้แต่ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญใน โรคุชิกิ ของกองทัพเรือก็ยังไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบได้ ด้วยร่างกายชั้นยอดที่สามารถควบคุมร่างกายและอวัยวะภายในได้อย่างอิสระ
“แกไม่เคยไปแกรนด์ไลน์ แต่กลับมีความรู้เช่นนั้น ไม่เพียงรู้ถึงการมีอยู่ของฮาคิเท่านั้น แต่ยังรู้จักทักษะดาบ “ชีวิตที่หวนคืน”ของฉันอีก มันค่อนข้างน่าประหลาดใจ”
รอยยิ้มช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง
ในช่วงสงครามมารีนฟอร์ดของหนังสือต้นฉบับ“ชีวิตที่หวนคืน”ได้กลายเป็นทักษะปกติของ โอนิกูโม่ แต่ตอนนี้มันเป็นทักษะขั้นสูงสุดของเขาเพื่อที่จะปราบปราม รอส อย่างไร้ความปราณี!