"ตาของฉัน…"
“มันเริ่มฟื้นคืนกลับมาเป็นปกติแล้ว”
ไม่ไกลนักกลุ่มทหารเรือที่กำลังน้ำหูน้ำตาไหลจากแสงแฟลชของ รอส ก็ค่อยๆฟื้นฟูขึ้นมาเมื่อพวกเขามองไปที่ โอนิกูโม่ พวกเขาต่างก็ตกใจ
ลูกน้องคนสนิทของ โอนิกูโม่ ที่เดินทางมาจากศูนย์บัญชาการใหญ่ด้วยกัน ก็เผยสีหน้าหวาดกลัวกล่าวว่า“ ทักษะชีวิตที่หวนคืน ฉันได้เห็นเพียงสองครั้งเท่านั้น ฉันไม่คาดคิดเลยว่าเพื่อที่จะจัดการกับ มืออสูรรอส พลเรือตรีถึงกับใช้ทักษะนั่น”
“สามารถทำให้พลเรือตรีโอนิกูโม่ ใช้ทักษะนี้ได้ ฉันกลัวว่าการต่อสู้คงจะจบลงอย่างรวดเร็ว”
ทหารเรือบางคนที่ติดตามมาจากศูนย์บัญชาการใหญ่และคอยช่วยเหลือ โอนิกูโม่ มองไปที่บริเวณต่อสู้
พื้นที่ต่อสู้
เส้นขนของ โอนิกูโม่ กระจัดกระจายอยู่ที่ไหล่และหลังมันได้ถูกรวมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างขาของแมงมุม มีดาบยาวหกเล่มอยู่ในมือทั้งหก ร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงกลายเป็นครึ่งแมงมุมตามนามของเขา “โอนิกูโม่”ที่แปลว่า “แมงมุมปีศาจ”
“ที่ผ่านมาแกสามารถรับมือทักษะดาบคู่ของฉันได้ แต่ในตอนนี้มันเป็นดาบแปดเล่ม ดูสิว่าแกจะรับมือยังไง!”
ใบหน้าของเขาบูดบึ้งเยือกเย็นและเมื่อเอ่ยจบเขาก็ก้าวไปหา รอส ดาบยาวทั้งหกที่ถือโดยขาแมงมุมพร้อมกับดาบทั้งสองที่ถือด้วยมือของเขา กวาดกระแทกปราณดาบ สร้างเป็นตาข่ายอันแน่นหนาที่แข็งแกร่งออกไป
และในขณะที่ส่งคลื่นปราณดาบ ร่างของเขากระโดดขึ้นไปในอากาศกวาดขาตวัดเตะส่งคลื่นลมของ รันเฮียคุ(เท้าวายุ) ออกไปหา รอส อีกทางหนึ่ง
“เทคนิคดาบที่ยุ่งเหยิง”
รอส กระตุ้นพลังของผลบิดเบือนให้มารวมตัวกันที่มือของเขาจากนั้นก็จับตาข่ายปราณดาบและคลื่นลมฉีกกระชากมันออกจากกัน!
“เทคนิคดาบของนายถือว่าใช้ได้แต่มันยังไม่คณามือของฉัน”
รอส ก้าวผ่านปราณดาบที่ถูกทำลายพุ่งเข้าปะทะกับ โอนิกูโม่ โดยที่ดวงตาของเขายังคงสงบนิ่งและไม่แยแส จากนั้นก็เหวี่ยงหมัดของเขาอย่างรวดเร็ว
โอนิกูโม่ ยกดาบยาวที่อยู่ในมือทั้งสองข้างสะกัดกั้นกำปั้นของ รอส ในขณะที่อีกหกดาบกวาดลงบนใบหน้าและกะโหลกศีรษะของเขา
“ก็อาจจะจริง แต่ดาบทั้งหกนี้มีความพิเศษและแกมีแค่สองมือเท่านั้น!”
ควับ ควับ ควับ!
ดาบยาวหกเล่มถูกพัวพันเข้าด้วยกันเป็นตาข่ายดาบที่มีความหนาแน่นสูงเข้าล้อมรอบ รอส อย่างสมบูรณ์ แม้ว่า รอส จะเปิดใช้ คามิเอะ(กายากระดาษ) มันก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ทั้งหมดเขาถูกดาบโจมตีเป็นครั้งคราว
เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาถูกตัดขาดพร้อมกับทิ้งรอยเลือดบนผิวของเขา แต่พลังบิดเบือนก็ทำให้ความแข็งแกร่งของดาบทั้งแปดนั้นลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน
แต่.
รอส ก็ยังคงมีรอยแผลมากกว่าหนึ่งโหลปรากฏเพิ่มขึ้น
ส่วนทางด้านของ โอนิกูโม่ ก็ไม่ดีไปกว่ากันมากนัก ดาบทั้งหกที่อยู่ด้านหลังถูกทำลายไปสามเหลือเพียงสามเล่มเท่านั้นที่ยังคงไม่บุบสลาย
สำหรับแขนของเขาหลังจากปะทะกับ รอส อย่างหนักหน่วงและรุนแรง กล้ามเนื้อก็ค่อยๆปวดระบมขึ้น แม้ว่าตอนนี้เขายังพอทนพลังบิดเบือนของ รอส ได้ แต่หากปล่อยไว้นานกว่านี้เกรงว่ามันจะไม่เป็นผลดีต่อตัวเขามากนัก
“ ทำไมแกยังคงต่อต้าน การที่ได้ตายด้วยน้ำมือของฉันภายใต้ความยุติธรรมคือโชคชะตาของแก!”
โอนิกูโม่ ควบคุมเจ็ดดาบตวัดกวาดฟันอย่างต่อเนื่อง
“ความยุติธรรม? ไร้สาระ!"
เสื้อผ้าของ รอส ฉีกขาดและร่างกายของเขามีร่องรอยบาดแผล แต่การแสดงออกทางสีหน้าของเขายังคงไม่แยแส ราวกับว่าไม่มีความรู้สึกใดๆ ความสงบทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว
หมัดของเขาชกปราณดาบของ โอนิกูโม่ อย่างต่อเนื่องและได้รับบาดแผลเพิ่มขึ้นทีละนิดทีละนิดเช่นกัน แต่หัวใจของเขากลับสงบมากขึ้นดั่งฤดูใบไม้ผลิในหุบเขาที่เงียบสงบ
ทักษะดาบชิวิตที่หวนคืนของ โอนิกูโม่ ในสายตาของ รอส ค่อยๆเปลี่ยนจากความเร็วอันบ้าคลั่งเป็นความสงบที่ค่อยๆมองเห็นเส้นทางการเคลื่อนที่ของดาบเหล่านั้น
เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
ดาบที่กวาดฟันเข้ามาของ โอนิกูโม่ จากที่เคยสร้างบาดแผลให้ร่างกายของ รอส มันก็เริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆเท้าของเขาเริ่มเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่ว ร่างกายก็พลิ้วไหวราวกับสายน้ำหลบหลีกดาบทั้งแปดที่กวาดฟันลงมา
เมื่อเวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆโอนิกูโม่ ก็เริ่มสังเกตุถึงความผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถสร้างบาดแผลให้กับ รอส ได้ในช่วงแรก แต่แล้วจู่ๆมันก็สามารถหลบหลีกการโจมตีของเขาได้ทั้งหมด
การหลบหลีกของ รอส นั้นคล้ายกับ คามิเอะ(กายากระดาษ)ใน โรคุชิกิ ของกองทัพเรือ แต่แตกต่างกันเล็กน้อย
คามิเอะ(กายากระดาษ)เป็นเพียงสถานะหลบหลีกที่บริสุทธิ์ เมื่อคุณต้องการเริ่มการโจมตีคุณต้องออกจากสถานะของ คามิเอะ แต่ รอส นั้นทั้งโจมตีและหลบหลีก แต่ละการกระทำมีความยืดหยุ่นและแม่นยำ
"นี่คือ……."
“ฮาคิสังเกตุ!”
โอนิกูโม่ อดไม่ได้ที่จะจ้องมองดู รอส ที่อยู่ตรงหน้าเขาเผยให้เห็นการแสดงออกที่เหลือเชื่อ หาก รอส คิดจะใช้ ฮาคิสังเกตุ ก็ต้องใช้นานแล้วไม่จำเป็นต้องรอจนถึงตอนนี้ มันมีความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียว ... เขากำลังเรียนรู้ในขณะต่อสู้!
ทุกคนมีศักยภาพมากพอที่จะปลุกฮาคิให้ตื่นขึ้นในระหว่างการต่อสู้โดยตรง โอนิกูโม่ ก็ได้พบกับคนเหล่านั้นเช่นกัน แต่คนเหล่านั้นล้วนได้พบในแกรนด์ไลน์หรือแม้กระทั่งช่วงครึ่งหลังของนิวเวิลด์
เขาไม่เคยคิดเลยว่า รอส โจรสลัดแห่งเวสต์บลูจะเข้าใจ ฮาคิ!
ทั้งที่มันไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้ใน แกรนด์ไลน์ ไม่เคยมีประสบการณ์ชีวิตและความตาย มันไม่เคยเจอกับความตึงเครียดและความสยองขวัญ แต่มันกลับสามารถปลุกฮาคิให้ตื่นขึ้นได้อย่างไร !
หัวใจของโอนิกูโม่ มีแต่คำว่าเหลือเชื่อโผล่ออกมาซ้ำๆ แต่ในกรณีของ รอส ที่ใช้ ฮาคิสังเกตุ มันไม่มีประโยชน์ต่อความสามารถของเขา
และ.
เนื่องจากลักษณะพิเศษของ ผลบิดเบือน ถึงแม้ว่ามันจะสามารถแยกร่างที่เหมือนๆกัน แต่ความแข็งแกร่งของร่างแยกมันก็มีไม่มากนัก
มันเหมือนต้มกบในน้ำอุ่น ๆ เมื่อ โอนิกูโม่ นึกถึงตอนนี้เขาก็สังเกตุเห็นถึงปัญหาร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับแขนของเขา มันเกิดอาการปวดขึ้นมาและทักษะดาบที่เขาใช้ก็ยิ่งช้าลง
ตูม!
เมื่อ รอส ชกหมัดออกมาอีกครั้ง ฮาคิเกราะที่เคลือบดาบในมือของโอนิกูโม่ ก็ถูกทำลายและดาบทั้งเล่มก็เริ่มที่จะบิดเบี้ยวพังทลาย เมื่อ โอนิกูโม่ เห็นเช่นนั้นเขาก็พยายามถอยหนีไปทางด้านหลัง
สถานการณ์กลับตาลปัตรอย่างสมบูรณ์!
ทหารเรือหลายคนที่อยู่ห่างไกลออกไป เมื่อมองดูฉากนี้เผยให้เห็นการแสดงออกของความตะลึงและไม่น่าเชื่อ เห็นได้ชัดว่า โอนิกูโม่ สามารถควบคุมสถานการณ์ แต่จู่ๆนั้นลมก็เปลี่ยนทิศไปอย่างไร?
“ ดูเหมือนว่าความยุติธรรมของนายจะจบลงที่นี่”
รอส เฝ้าดู โอนิกูโม่ อย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็ก้าวตามไปข้างหน้าพร้อมกับกระแทกหมัดไปที่ดาบยาวในมือซ้ายของ โอนิกูโม่
"ไอ้บัดซบ!"
โอนิกูโม่ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ และแสดงออกด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด เขายกมือซ้ายขึ้นกวาดฟันดาบออกไปพยายามต่อต้านหมัดของ รอส แต่มันก็ไร้ความหมายแขนของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จนไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป
กำปั้นนี้ทำให้ดาบที่อยู่ในมือซ้ายหลุดกระเด็นออกไป และแขนซ้ายของเขายังรู้สึกถึงความเจ็บปวดของกล้ามเนื้อ หากดาบกระเด็นหลุดออกจากมือช้าไปกว่านี้ เกรงว่าแขนของเขาคงยากที่จะรักษาเอาไว้ได้
ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!
รอส ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง หมัดของเขากระแทกออกไปรัวๆ โอนิกูโม่ ก็พยายามใช้ดาบทั้งหกที่เหลืออยู่เข้าต่อต้าน จนเกิดเสียงของการปะทะดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ด้วยสภาพร่างกายที่มาถึงขีดจำกัดหลังจากที่เขาใช้พลังของผลปีศาจมานาน บวกกับพลังบิดเบือนของ รอส ที่เริ่มแสดงผล มันจึงทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ ร่างกายของเขาถูกกระแทกจนล้มลงกับพื้น ดาบทั้งหกก็ถูกกวาดลอยกระเด็นออกไปปักลงบนพื้นกระดานของเรือ
“ พลเรือตรีโอนิกูโม่!”
เหล่าทหารเรือจำนวนมากมองมาที่ฉากนี้อย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาได้แต่อุทานออกมาและใบหน้าทั้งหมดเต็มไปด้วยความสยองขวัญ
รอส จ้องมองไปยังดวงตาของ โอนิกูโม่ ที่พยายามลุกขึ้นมา โอนิกูโม่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเขาจะพ่ายแพ้ให้กับ รอส
ภายในดวงตาของ รอส ไม่มีวี่แววของความตื่นเต้นมีแต่ความสงบที่น่ากลัวและแสนจะเย็นชา
"ในความเป็นจริง."
“ ความยุติธรรมอะไรนั่นของนายไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน และฉันไม่เคยคิดที่จะสนใจ แต่ถ้านายต้องการที่จะใช้ความยุติธรรมมาเป็นข้ออ้างในการกำจัดฉัน ฉันก็บอกได้แค่…”
“ นายเลือกคนผิดตั้งแต่ต้น”
แกร๊ก!
เสียงกระดูกแตกหักดังกึกก้องไปทั่วทั้งดาดฟ้าเรือ
บนเรือรบประจัญบานทั้งหมด มีความเงียบเข้าปกคลุม