px

เรื่อง : วันสิ้นโลก
ตอนที่ 49 เลือดแมลงล้ำค่า!


ตอนที่ 49 เลือดแมลงล้ำค่า!

 

ซือ!

สำหรับเลือดสด เจ้าแมลงแกนหัวใจของเจ้าสัตว์ประหลาดตั๊กแตนนั้น มีความกระหายอย่างรุนแรงเฉกเช่นเดียวกับซอมบี้  ดังนั้นหลังจากที่มันคลานมาด้านหน้าของฮวางซางและหลิวซินแล้ว  มันก็อ้าปากใหญ่ของตัวเองด้วยความรีบร้อน  แล้วกัดลงไปบนหัวของฮวางซาง!

"ตอนนี้แหละ!"

แต่ทว่าในเวลานั้นเอง ร่างกายที่เดิมทีแข็งจนขยับไม่ได้ไปทั้งตัวของฮวางซาง  ก็ฉายแสงสีฟ้าออกมาแว่บหนึ่ง  จากนั้นมือขวาของเขาก็กวัดแกว่งขึ้น  กริชสีดำที่อยู่ในมือก็ฟันลงไปบนปากที่พุ่งเข้ามาของแมลงแกนหัวใจ  อย่างหนักหน่วงราวกับสายฟ้าทันที

กรอบ!

ในโลกนี้  ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบหรอก  ถึงแม้ว่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์จะมีการป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างไร  มีเปลือกที่แข็งมากเท่าไหร่  รวมถึงมีพิษที่ทำให้ชาจนคล้ายกับเป็นอัมพาต แล้วก็มีหนวดที่น่ากลัวมากแค่ไหนก็ตาม  แต่การป้องกันและระดับความเร็วของแมลงแกนหัวใจตัวนี้กลับเป็นส่วนที่อ่อนแอที่สุด

ภายใต้การออกแรงสับลงไปของฮวางซาง  ปากที่ทั้งน่ากลัวทั้งใหญ่โต  ของเจ้าแมลงแกนหัวใจตัวนั้น  ก็ถูกฟันลงไปตรงกลางจนแทบจะขาดออกเป็นสองซีก  จากนั้นของเหลวสีฟ้าแวววาวก็พุงทะลักออกมาจากปากที่ถูกกริชฟัน  พุ่งสาดกระเด็นไปบนตัวของฮวางซาง

แต่ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ  หลังจากที่ของเหลวสีฟ้า  ที่ดูเหมือนเลือดอย่างไม่ต้องสงสัย  สาดกระเด็นใส่ฮวางซางแล้ว  กลับผสานเข้าไปในร่างกายของฮวางซางอย่างรวดเร็ว  และในเวลาเดียวกัน  ฮวางซางก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า พลังงานที่ทั้งสะอาดและทั้งนุ่มนวลเริ่มไหลเข้ามาภายในร่างกาย  ไม่เพียงแต่จะทำให้ความอ่อนเพลีย และความเจ็บปวดของร่างกายทุเลาลงแล้วเท่านั้น 

อีกทั้งยังสร้างความกระปรี้กระเปร่าให้กับเขาอีกด้วย  พลังความเป็นความตายหยินหยางภายในร่างกาย  ได้ก่อตัวเป็นหยินหยางสีดำขาวไหลเวียนอย่างรวดเร็ว   ราวกับได้รับอาหารบำรุงบางอย่าง!

และในเวลาเดียวกัน  เสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของฮวางซางอย่างฉันพบลัน

"โฮสต์ เลือดแมลงชนิดนี้  คือสมบัติอันล้ำค่าของสวรรค์ที่หายากมาก มีฤทธิ์ในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย จนกระทั่งสามารถทำให้พลังเหนือมนุษย์ของโฮสต์เพิ่มมากขึ้นอีกด้วย อย่าใช้สิ้นเปลืองอย่างเด็ดขาด!"

ระบบกับฮวางซางได้ผสานกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว  จึงสามารถสัมผัสรับรู้ได้  ตั้งแต่ครั้งแรกที่เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายของฮวางซาง   ดังนั้นระบบจึงรีบวิเคราะห์ผลลัพธ์ของเลือดสีฟ้าชนิดนี้ทันที!

"มีของดีอย่างนี้จริง ๆเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของระบบ  ฮวางซางก็เกิดความรู้สึกยินดีขึ้นมาอย่างฉับพลัน  จากนั้นก็กวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง  แล้วฟันไปบนปากที่โดนสับจนแตกของแมลงแกนหัวใจตัวนั้นอีกครั้งอย่างโหดเหี้ยมอีกครั้ง

กร๊อบ!

เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับการป้องกันภายนอกที่แข็งแกร่งของเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้  กับการป้องกันของเจ้าแมลงแกนหัวใจตัวนี้ถือว่าอ่อนแอกว่ามาก   จากนั้นเสียงมีดสับและฟัน ที่น่าหวาดเสียวก็ดังขึ้นมา  เมื่อปากของแมลงแกนหัวใจที่ถูกฮวางซางสับจนเกือบขาดนั้นถูกสับลงไปอีกครั้ง  เลือดสดๆก็พุ่งออกมามากขึ้น  กระเด็นเต็มตัวของฮางซาง

หลังจากนั้น  เลือดแมลงเหล่านั้นก็ผสานเข้าไปในร่างกายของฮวางซางอย่างรวดเร็ว  จนกลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์   ช่วยเสริมสร้างให้ร่างกาย  จิตวิญญาณ  จนกระทั่งพลังเหนือมนุษย์ของฮวางซางแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้น!

หวือ หวือ !

แต่ในเวลาเดียวกัน  เจ้าแมลงแกนหัวใจก็โจมตีกลับมา  หนวดสองเส้นสุดท้ายก็ได้พุ่งเข้ามาอีกครั้ง  แล้วกัดไปบนตัวของฮวางซางทันที  แล้วก็เริ่มแผ่ขยายพิษชาออกมา  เพื่อพยายามทำให้ร่างกายของฮวางซางเกิดอาการชาอีกครั้ง

แต่วิธีการนี้ ใช้กับฮวางซางไม่ได้!

การบำเพ็ญวิชาหลอมรวมเป็นหนึ่ง เป็นทักษะพื้นฐาน ที่มีพลังในการเสริมสร้างความแข็งแกร่ง การรักษาและขจัดพิษ  อีกทั้งพลัง "ชีวิต"ภายในร่างกายของฮวางซาง  ก็ช่วยฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ  และมีความสามารถกำจัดพิษออกไป ดังนั้นพิษระดับนี้  จึงไม่สามารถสร้างอาการชาให้กับฮวางซางได้ สาเหตุที่เขาไม่ขยับตัวนั้น  เพียงแค่แสร้งทำให้ศัตรูนั้นตายใจ   เพื่อหลอกล่อให้มันเข้ามาใกล้เขาก็เท่านั้น

และเนื่องจากเป็นเช่นนี้  วินาทีต่อจากนั้นฮวางซางจึงกวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง  แล้วฟันไปบนหนวดทั้งสองเส้นนั้นโดยตรง  จากนั้นก็ใช้ขาทั้งสองข้างเตะออกไป  เพื่อก้าวเข้าไปใกล้แมลงแกนหัวใจที่พยายามถอยหลังหนี  สุดท้ายก็ใช้กริชนั้นฟันอย่างสุดแรง!

กร๊อบ!

หลังจากที่เสียงดังขึ้นมาแล้ว  แมลงแกนหัวใจอย่างเจ้าทากตัวนั้นก็กระตุกขึ้นมาอย่างรุนแรง พร้อมกับเลือดจำนวนมากได้พุ่งทะลักออกมาจากหัวของมัน  ไม่เพียงแต่จะไหลเปรอะเปื้อนฮวางซางจนกลายเป็นมนุษย์เลือดแล้ว  ยังมีอีกบางส่วนยังสาดกระเซ็นใส่หลิวซินที่ตกอยู่ในอาการชาด้วยเช่นกัน!

ฮวางซางรับรู้อย่างชัดเจนภายในใจ  การอยู่ในป่าแห่งความตายนี้ พวกเขาต้องเจอกับอันตรายอย่างหนึ่งทุกๆนาที  ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะพึงพอใจกับสัมผัสที่ชุ่มชื่นจากเลือดชนิดนั้นก็ตาม  แต่เขาก็ไม่มีความลังเลแต่อย่างใด  ที่จะกวัดแกว่งกริชขึ้นมาอีกครั้ง  จากนั้นก็เสียบลงไปในหัวของแมลงแกนหัวใจตัวนั้นอีกครั้งและอีกครั้ง

ไม่นาน  หัวของแมลงแกนหัวใจตัวนี้  ก็ได้ถูกฮวางซางสับจนแทบกลายเป็นรังผึ้ง  ระดับการชักกระตุกก็แปรเปลี่ยนเป็นลดน้อยลง  แล้วก็หยุดนิ่งในที่สุด!

"เฮ้อ..."

ในที่สุดสัตว์ที่น่ากลัวตัวนี้ก็ตายลง  เพื่อแก้แค้นให้กับแม่ของหลิวซิน  ฮวางซางถอนหายใจออกมายาวๆอย่างไม่รู้ตัว  จากนั้นก็เอนกายลงไปนอนในกองเลือด เพื่อให้เลือดแมลงจำนวนมากนั้นผสานเข้าไปในร่างกาย

อีกด้านหนึ่ง  เลือดแมลงไม่น้อยก็ผสานเข้าไปในร่างกายของหลิวซิน  การทะลักเข้าไปของเลือดเหล่านี้  ทำให้ร่างกายที่อ่อนแอและเกิดอาการชาของหลิวซินก็ทุเลาลงอย่างรวดเร็ว  พลังงานที่แข็งแกร่งก็ค่อยๆ ทะลักเจ้าไปในร่างกายของเขา!

"ฮ่องเต้ ขอบคุณนะครับ!"

ถึงแม้ว่าหลิวซินจะเกิดอาการชาอยู่จนขยับตัวไม่ได้ก็ตาม  แต่เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นภายใต้สายตาของเขา  เนื่องจากเป็นเช่นนี้  หลิวซินที่เพิ่งฟื้นคืนกลับมา ก็อดที่จะหันไปพูดกับฮวางซางว่า  "ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ ฉัน..."

"เอาละ พูดไปก็ไม่มีความหมายแล้ว"

ฮวางซางตัดบทหลิวซินก่อนพูดขึ้นว่า

"รีบดูดซับเลือดแมลงชนิดนี้ซะ นี่มันของดี  ไม่เพียงแต่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงแล้ว อีกทั้งยังสามารถช่วยเสริมสร้างให้พลังเหนือมนุษย์แข็งแกร่งมากขึ้นด้วย  อย่าพลาดซะละ!"

"ครับ!"

การตายของแม่  ทำให้หลิวซินรับรู้อย่างลึกซึ้ง  ถึงศักยภาพของเขาว่ายังมีไม่มากพอ  ที่จะสามารถปกป้องตัวเองรวมถึงคนที่อยากปกป้องได้  ดังนั้นถึงแม้ว่าในใจจะยังเจ็บปวดก็ตาม  แต่เขาก็ยังกัดฟันพยักหน้า แล้วเริ่มดูดซับเลือดแมลงเหมือนกับฮวางซาง

"จริงสิ ช่วยแช่แข็งเลือดให้บางส่วนด้วย  เดี๋ยวเอาไปให้กับตั้วลั่วและพ่อของนาย  ไม่แน่ว่าอาจจะมีประโยชน์ต่อพวกเขา"

ทันใดนั้น  เมื่อฮวางซางนึกถึงหลิวชิงและตั้วลั่วที่อยู่ด้านนอก เขาจึงรีบเตือนสติหลิวซิน

ถึงแม้ว่าเขาและหลิวซินจะช่วยกันฆ่าเจ้าตั๊กแตนยักษ์ตัวนี้ได้  แต่ตั้วลั่วก็มีผลลงานที่ชัดเจน  ถ้าไม่ใช่เพราะตั้วลั่วที่ดึงดูดความสนใจเจ้าตั๊กแตนยักษ์  ให้พวกเขาได้มีโอกาส หรือถ้าไม่มีกริชสีดำนี้ด้วย  พวกเขาก็อาจจะไม่สามารถจัดการเจ้าปีศาจที่น่ากลัวตัวนี้ได้

เมื่อเป็นเช่นนี้  ถึงแม้ว่าเลือดแมลงชนิดนี้จะมีค่ามากก็ตาม  แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องเหลือไว้ให้กับตั้วลั่วด้วยส่วนหนึ่ง

ส่วนหลิวชิง  เมื่อเห็นแก่หน้าหลิวซินแล้ว ก็ควรจะเหลือเลือดสักเล็กน้อยให้กับเขาเช่นกัน  ถึงอย่างไรถ้าหากเลือดแมลงชนิดนี้มีประโยชน์ต่อหลิวชิงละก็  งั้นหลิวชิงก็น่าจะมีความสามารถในการป้องกันตัวเอง  ไม่ให้เป็นตัวถ่วงสำหรับพวกเขามากเกินไป

"ฮื่อ เข้าใจแล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดฮวางซาง  หลิวซินก็พยักหน้า  จากนั้นก็สุูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มแผ่ขยายพลังความเย็นของตัวเอง

เพียงแต่ครั้งนี้  เพื่อให้รักษาประสิทธิภาพของเลือดเหล่านี้  หลิวซินจึงไม่ได้แช่จนกลายเป็นน้ำแข็งแต่อยากใด แต่กลับลองใช้วิธีการที่มันละเอียดซับซ้อนยิ่งกว่ามาจัดการพลังของตัวเอง

หลังจากที่ผ่านสงครามการต่อสู้มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว  เขาก็สัมผัสรับรู้ว่าตัวเองมีความสามารถในการควบคุมพลังที่มากขึ้นไปอีกขั้น  โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การผสานพลังของเลือดแมลงตัวนี้  ความรู้สึกนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้  ดัวนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะลองดู

และมันก็เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า  ความคิดของหลิวซินนั้นถูกต้อง

วินาทีต่อจากนั้น  ภายใต้การควบคุมพลังทั้งหมดของหลิวซิน  แสงสีฟ้าอ่อนๆก็พุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้างของเขา   ก่อนที่พลังความเย็นจะก่อตัวขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง   ในที่สุดก็กลายเป็นขวดน้ำแข็งที่ทำขึ้นจากผลึกน้ำแข็ง!

"ทำได้จริง ๆด้วย!"

ในขณะที่มองไปทางการก่อตัวภายใต้ฝ่ามือของตัวเอง  ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สวยงาม แต่กลับเป็นขวดน้ำแข็งที่มีรูปทรงตามพื้นฐานทั่วไป  ดวงตาของหลิวซินเปล่งประกายขึ้นมาทันใด  จากนั้นก็รีบใช้ขวดน้ำแข็งนั้นเก็บเลือดแมลงที่ทะลักออกมาจากซากศพของแมลงแกนหัวใจทันที

เมื่อเป็นเช่นนี้  หลิวซินและฮวางซางก็ดูดซับเลือดแมลงไปพลาง  และใช้ขวดน้ำแข็งที่สร้างขึ้นของหลิวซินเก็บเลือดแมลงไปพลาง  หลายนาทีต่อจากนั้น  เลือดแมลงก็หมดลง  พวกเขาจึงได้วางมือลง

และในตอนนี้เอง หลิวซินก็มีเลือดแมลงเต็มๆ ทั้งหมดสามขวดแล้ว!

"ถึงเวลาออกไปแล้ว!"

ในขณะที่มองไปทางเลือดแมลง ของเจ้าแมลงแกนหัวใจที่หมดลงแล้ว ฮวางซางก็สูดลมหายใจลึกๆ  จากนั้นก็เตรียมพร้อมถอยออกจากหลุมนี้กับหลิวซิน

แต่ตอนที่ถอยออกมา  ฮวางซางกลับสังเกตเห็นหนวดที่ถูกพวกเขาตัดจนขาดในกองเลือดที่แห้งกรัง  จากนั้นก็หรี่ตาลงแล้วเก็บหนวดทั้งสี่ขึ้นมา  ก่อนจะถอยออกไปข้างนอก

"พี่ เก็บเจ้าสิ่งนี้มาทำไม?"

ในขณะที่มองไปทางหนวดหักทั้งสี่ท่อนในมือของฮวางซาง  หลิวซินก็ตระหนักได้ถึงอาการชาก่อนหน้านั้นขึ้นมา  แล้วมองไปทางภาพของเจ้าแมลงแกนหัวใจ ในระยะประชิดตัว จึงอดตัวแข็งทื่อขึ้นมาไม่ได้

"หนวดเหล่านี้เต็มไปด้วยพิษมีฤทธิ์ชาที่รุนแรงมาก  เก็บเอาไว้ เผื่ออาจจะได้ใช้มัน"

ฮวางซางยิ้ม  แล้วพูดว่า

"อย่าลืมว่า  นายเองก็เพิ่งได้ลิ้มรสชาติมันมา  จนขยับไม่ได้เลยสักนิดเดียวนะ"

ถึงแม้ว่าพิษชาประเภทนี้ไม่ได้มีประโยช์กับเขามากนัก  แต่กลับไม่ได้หมายความว่าจะใช้ไม่ได้กับซอมบี้และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์อื่น ๆ  ถ้าหากมีประโยชน์จริง ๆละก็  ไม่แน่ก็อาจจะใช้ช่วยชีวิตพวกเขาในสถานการณ์คับขันก็ได้

หลังจากนั้น  หลิวซินและฮวางซางก็ถอยออกมาจากหลุมที่ถูกพวกเขาเจาะหลุมนั้นอย่างราบรื่น  กลับขึ้นมาบนหัวของเจ้าตั๊กแตนยักษ์นั้นอีกครั้ง

เพียงแต่เมื่อพวกเขาออกมาโลกภายนอก  กลับต้องตื่นตกใจกับภาพเบื้องหน้า

พวกเขาถูกทหารที่มีอาวุธครบมือล้อมเอาไว้หมดแล้ว!

รีวิวผู้อ่าน