อู๋จงอวี้ก็ติดตามมาด้วยเช่นกัน เมื่อการศึกมีชัย ย่อมไร้เหตุผลที่เขาจะไม่มาชมภาพฉากแห่งชัยชนะกลางทะเลทราย แน่นอนว่าเขาย่อมต้องมาทำหน้าที่ผู้ตรวจการทัพให้เสร็จสิ้นสมบูรณ์
ทว่าเขากลับไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าพบท่านอ๋องสามหลิวจ่งเทียน เมื่อกระโจมของท่านอ๋องเปิดรับเพียงหมอทหารผู้เดียวเท่านั้น
แท้จริงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ ? อู๋จงอวี้เริ่มมีข้อกังขา
เหตุใดท่านอ๋องสามจึงไม่ให้ผู้ใดเข้าไปในกระโจม ? อู๋จงอวี้รั้งรออยู่ด้านนอกโดยไม่ยอมหลีกจากไปไหน ท่านอ๋องสามต้องมีเรื่องปิดบังเป็นแน่
ทั้งจะดีเยี่ยมหากท่านอ๋องสามสร้างเรื่องใหญ่จริง เขาจะรีบกลับไปกราบทูลฝ่าบาทในทันที
เมื่อหลิวจ่งเทียนพบหมอทหาร ใบหน้าของเขาเปี่ยมด้วยความหวังราวได้เห็นผู้ช่วยชีวิต “ชีเจียงจวินยังมิรู้สึกตัว ยามนี้มีไข้สูง ท่านต้องช่วยเขาให้ได้ !”
“ขอกระหม่อมดูบาดแผลหน่อยพ่ะย่ะค่ะ” ท่านหมอเดินเข้ามาดูอาการผู้ป่วยอย่างไม่รอช้า
“มิได้ !” อีกฝ่ายเข้ามาขวางด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด
ท่านหมอย่อมมิกล้าขัดคำสั่งท่านอ๋องจึงทำได้เพียงยืนตัวสั่นมองอีกฝ่ายอย่างวางตนมิถูก “ท่านอ๋อง หากมิให้กระหม่อมดูอาการเช่นนั้นจะรักษาได้เยี่ยงไร ? กระหม่อมมิอาจทราบได้กระทั่งว่านี่คือพิษชนิดไหน ! แม้กำลังของพิษจะลดทอนลงไปบ้างแล้ว ทว่าจากสีผิวของชีเจียงจวินย่อมบ่งชี้ชัดว่ายังคงมีพิษหลงเหลือตกค้าง !”
“เรื่องนี้ !” เขาลากตัวท่านหมอเข้าไปคุยที่มุมกระโจม “ยังพอจะมีหนทางตรวจด้วยวิธีอื่นใดหรือไม่ ?”
“พิษอาจแทรกซึมเข้าสู่กระแสโลหิต แต่หากกระหม่อมจะทำการรักษาย่อมต้องได้เห็นบาดแผล ท่านอ๋อง พวกเราล้วนเป็นบุรุษทั้งสิ้น ยังจะต้องเกรงสิ่งใดเล่าพ่ะย่ะค่ะ ?”
เห็นทีจะหมดหนทางแล้วจริง ๆ “เปิ่นหวางจะบอกเจ้าก็ได้ หากเจ้ากล้าแพร่งพรายเรื่องนี้ เปิ่นหวางจะกุดศีรษะเจ้าอย่างแน่นอน !”
ท่านหมอหวาดกลัวจนหน้าซีดเผือดทั่วร่างสั่นสะท้าน “กระหม่อมมิกล้า !”
“ชีเจียงจวิน …เป็นสตรีเพศ”
“หา ! ท่านอ๋อง !” ท่านหมอทรุดลงนั่งคุกเข่าในทันที “กระหม่อมมิอาจรักษาได้ ศีรษะกระหม่อมเห็นจะรักษาไว้มิได้ ! โปรดเมตตากระหม่อมด้วยเถิดท่านอ๋อง !”
“หากเจ้ามิยอมรักษา เปิ่นหวางจะตัดศีรษะเจ้าเสียแต่ยามนี้ เจ้าจะได้ติดตามชีเจียงจวินไปยมโลกเสียด้วยเลย !” พร้อมกันนั้นเขาก็ลากกระบี่ขึ้นมา ท่านหมอหวาดกลัวจนทรุดลงไปกองกับพื้น เห็นทีครานี้ เขาคงต้องให้การรักษาอย่างแน่แท้
ท่านหมอทหารตรวจดูบาดแผลของชีชีอย่างเก้ ๆ กัง ๆก่อนจะลงมือเขียนใบสั่งยา หยิบสมุนไพรโอสถออกจากกล่องโอสถ ทั้งยังแนะนำการดูแลชีชีให้แก่ท่านอ๋องหนุ่ม การให้การรักษาภายใต้สายตาอันน่ากลัวของท่านอ๋องสามนั้นแสนอึดอัดลำบากใจ หยาดเหงื่อเย็นเยียบของท่านหมอไหลหลั่งเป็นสาย ที่สุดการรักษาก็เสร็จสิ้น เขารีบตะกายออกมาจากกระโจมในทันที
เหตุใดเขาจึงซวยถึงเพียงนี้ นี่นับเป็นเรื่องใหญ่ยิ่ง ถือเป็นความผิดมหันต์ที่ล่วงรู้ ทว่ากลับไม่รายงานขึ้นไปยังเบื้องบน หากมีผู้ล่วงรู้ว่าชีเจียงจวินคืออิสตรี ชีวิตของเขาคงไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุขอีกต่อไป ยังดีที่มีท่านอ๋องเป็นผู้รับรองความปลอดภัย เช่นนั้นเขาจึงค่อยคลายใจ เพียงฝ่าเท้าก้าวล่วงกระโจมใหญ่ออกมาได้ ท่านหมอก็ถูกอู๋จงอวี้ลากตัวไปในทันที
อู๋จงอวี้นั่งเก้าอี้หรี่ตามองท่านหมอทหารก่อนจะคาดคั้นถาม
“เหตุใดท่านอ๋องสามจึงดูมีลับลมคมในเช่นนี้ ? ท่านเห็นสิ่งใดมา ?”
“ไม่มี ไม่มีอันใดทั้งสิ้น แค่เพียงชีเจียงจวินได้รับบาดเจ็บ ท่านอ๋องมิต้องการให้ผู้ใดเข้าไปรบกวน !”
“มิใช่ ช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ ท่านอ๋องมิยอมย่างกรายออกนอกกระโจมเลย แค่เพียงแม่ทัพผู้น้อยคนหนึ่ง ไยท่านอ๋องต้องห่วงใย กระทั่งไม่ยอมให้ผู้ใดเข้าเยี่ยมเยียนเช่นนี้ ?”
“ผู้น้อยมิรู้จริง ๆ ว่าเป็นด้วยเหตุใด ในกระโจมมีเพียงชีเจียงจวินแต่ผู้เดียวเท่านั้นจริง ๆ !” แม้ท่านหมอจะพยายามโป้ปด ทว่าสีหน้ากลับมิอาจปิดบังข้อเท็จจริง เพียงกวาดหางตามอง อู๋จงอวี้จอมเจ้าเล่ห์ก็รู้ทันแล้วว่าท่านหมอกำลังพยายามช่วยท่านอ๋องสามปิดบังข้อเท็จจริงบางประการ
อู๋จงอวี้ทำทีลุกขึ้นแสดงท่าทางเดือดดาล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ามาในนามของผู้ใด ? ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน โอรสสวรรค์แห่งอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่ หากเจ้ายังกล้าปกปิดความจริงกับข้า ย่อมเสมือนเจ้ากำลังหมิ่นประมาทฝ่าบาทด้วยเช่นกัน ! โทษประหารสิบชั่วโคตร…
***จบตอน ไม่ดูแผล รักษาได้ไหม ?***