บทที่ 256 : พวกกลับกลอก
ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวคนนี้ แลดูไปมีอายประมาณ 25 ปี รูปร่างหน้าตาธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น หว่างคิ้วของมันหมองคล้ำเล็กน้อย
มันเดินมาถึงโต๊ะต้วนหลิงเทียน พร้อมกล่าวคำออกมาอย่างไม่แยแส "เจ้าคิดขายหนูขนทองตัวนี้ในราคาเท่าไ? ข้าจะซื้อมัน!"
เค่อเอ๋อพลันขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังคำกล่าวของศิษย์นิกาย นางรู้สึกไม่ค่อยพอใจมันเล็กน้อย
ทางด้านเสี่ยวจินก็ดูเหมือนจะเข้าใจว่าผู้มาใหม่กล่าวอะไร มันใช้นัยน์ตาเขียวดั่งหยกจับจ้องไปยังศิษย์นิกาย ก่อนที่จะชักกรงเล็บออกมาพร้อมยิงฟันขู่
อย่างไรก็ตามหนูขนทองตัวจ้อยขนนุ่มฟู ทำท่าขมขู่ไป ผู้ใดไหนเล่าจะไปกลัว...
"อะไร! เป็นหนูขนทองแท้ๆ แต่กลับมีนัยน์ตาสีเขียว!" สองตาของศิษย์สายในนิกายกระบี่ 7 ดาว ทอประกายวาวโรจน์ออกมา ยามนี้ในหัวของมันบังเกิดความคิดประการหนึ่ง
มันได้พานพบหนูขนทองกลายพันธ์แล้ว!
ปกติหนูขนทองธรรมดาเมื่อเติบโตเต็มที่จะมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับ ผู้ฝึกยุทธ์ครึ่งก้าวธรรมชาติ ...
แต่หากเป็นหนูขนทองกลายพันธ์ล่ะก็ เมื่อมันโตขึ้นมีโอกาสที่มันจะตัดผ่านไปยังระดับแรกสัมผัสธรรมชาติ พัฒนาไปเป็นสัตว์อสูรปีศาจ!
ต้วนหลิงเทียนย่อมสังเกตเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความโลภของศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวคนนี้ได้อย่างชัดเจน เขาทำเพียงแสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส "เสียใจด้วย แต่ข้าไม่คิดขายมัน!"
ข้าไม่ได้คิดขายมัน!
คำที่ต้วนหลิงเทียนเอ่ยออกมา ทำให้ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวบังเกิดความขุ่นเคืองแล้ว
"เจ้า ... เจ้ารู้หรือไม่ ว่าข้าเป็นใคร?" ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวกล่าวถามต้วนหลิงเทียนออกมาด้วยความไม่พอใจ พร้อมกันนั้นมันยังใช้มือดึงเสื้อพยายามโชว์ลายปักให้ต้วนหลิงเทียนดูให้ชัดๆ เต็มสองตา
"เจ้าเล่นละครลิงอยู่หรือ?" ต้วนหลิงเทียนรำคาญและไม่พอใจเล็กน้อย “ข้ารู้ดีว่าเจ้าเป็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว... แต่แล้วจะอย่างไร? ต่อให้ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาว ข้าจำเป็นต้องขายหนูขนทองให้เจ้าด้วยหรือ? "
เล่นละครลิง?
ใบหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวหมองคล้ำลงโดยพลัน คิ้วของมันขมวด หลังได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน ปากมันกล่าววาจาออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เด็กน้อยจักกล่าวอันใด ให้ระวังไว้บ้าง ระวังวาจาพาอับโชค!”
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาต้องอับอายขายหน้าเช่นนี้?
สำหรับเขาคำกล่าวที่ราวกับเขาเป็นตัวตลกไม่ต่างอะไรจากคำหยามหยัน
เมื่อเห็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว เริ่มแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ ต้วนหลิงเทียนก็จ้องมองมันอย่างสงบครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็หันหน้ามา ก่อนที่จะก้มลงไปให้ความสนใจอาหารในจาน แล้วเริ่มกินอาหารต่อโดยไม่สนใจอะไรมันอีก
ส่วนทางด้านศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว นั้นกลับคิดว่าต้วนหลิงเทียนเริ่มเกรงกลัว จึงหลบหน้า มันจึงกล่าวเย้ยหยันออกมา "ข้าก็คิดว่าจะแน่!"
หลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมา ปรากฏตั๋วเงินปรากฏออกมาจากอากาศทที่ว่างเปล่า แล้วตบฟาดลงไปบนโต๊ะ พร้อมกล่าวคำ "นี่เป็นตั๋วเงินจำนวน 100,000 เหรียญเงิน ข้าจะซื้อหนูขนทองวัยทารกนั่น!"
100,000 เหรียญเงิน?
ต้วนหลิงเทียนตกตะลึงแทบกลืนกระดูกลงคอ เขาเงยหน้าขึ้นมามองศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ราวกับมองตัวโง่งม "งั้นข้าจะให้เจ้า 1,000,000 เหรียญเงิน เจ้าไปหาหนูขนทองมาให้ข้าอีกสักตัว ได้หรือไม่?"
คิ้วของลี่เฟยและเค่อเอ๋อเองยามนี้ก็เริ่มขมวดแล้ว ใบหน้าของพวกนางเองก็ฉายชัดออกมาถึงความไม่พอใจ
นี่เป็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว จริงๆหรือ
ตอนนี้เองศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีก 2 คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ก็กล่าววาจาข่มขู่ออกมา "เด็กน้อย หากเจ้ายังรู้ว่าอะไรที่มันดีต่อเจ้า เจ้าก็รีบขายหนูขนทองให้ศิษย์พี่ข้าเสียโดยดีเถอะ ศิษย์พี่ข้าหาใช่คนที่เจ้าจะล่วงเกินได้ "
"ถูกต้องแล้ว ศิษย์พี่ข้าเป็นถึงศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว และเขายังเป็นคนที่ ต่อไปต้องได้รับตำแหน่งผู้อาวุโส หากเจ้ายังรู้ผิดชอบชั่วดีก็รีบๆ ขายทารกหนูขนทองให้ศิษย์พี่ข้าเสีย เช่นนี้เจ้าอาจจะได้พานพบโชคลาภอันดีงามก็ได้ในภายหลัง "ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีกคน กล่าวเสริมออกมา
ต้วนหลิงเทียนกลอกตามองศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวทั้ง 2 คน "จากที่ข้าฟังมา ดูเหมือนพวกเจ้าจะบอกว่า การที่ข้าขายหนูขนทอง ให้ศิษย์พี่เจ้าในราคา 100,000 เหรียญเงินนี่ เป็นเรื่องอันประเสริฐและเป็นเรื่องที่ข้าสมควรกระทำเช่นนั้นรึ?"
"มิผิด " ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวทั้ง 2 คนกล่าวตอบออกมาพร้อมกัน
"ฮ่า ๆ ... ." มุมปากของต้วนหลิงเทียนกระตุก ก่อนที่จะหัวเราะออกมาดังลั่น พร้อมเอื้อมมือไปลูบตัวเสี่ยวจิน
"จี๊ด จิ๊ก ~?" เสี่ยวจินตัวน้อยพยักหน้าเล็กน้อย มันชูกรงเล็บออกมา ก่อนที่จะหันไปมองศิษย์สายนอกทั้ง 2 คน แล้วหันกลับมามองต้วนหลิงเทียนพร้อมทำท่า ปาดคอ
แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมเข้าใจดีว่า ท่าทางของมันนี้จะสื่ออะไร
เจ้าเสี่ยวจินมันคงกำลังถามเขาว่า มันจะลงมือฆ่าตัวน่ารำคาญทั้ง 3 นี่ได้หรือไม่?...
แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมเชื่อว่า เสี่ยวจินมีความสามารถมากพอ และกระทำได้ง่ายดาย แต่เขาก็เลือกที่จะส่ายหัวออกมา
หากเหล่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวต้องมาตกตายเพราะเสี่ยวจินแล้วล่ะก็ เกรงว่าจะเป็นการสร้างปัญหาไม่น้อย แล้วการเข้าร่วมนิกายกระบี่ 7 ดาวของเขาก็คงจะเป็นเรื่องยากลำบากแล้ว
"เด็กน้อย เจ้าตัดสินใจได้ดี" หนึ่งในศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาว เห็นต้วนหลิงเทียนส่ายหัว ก็คิดว่าเขาคงปฏิเสธหนูขนทองที่จะขออยู่กับเขา ทำให้มุมปากของมันพลันแสยะยิ้มออกมา
และไม่ใช่เพียงแค่มันเท่านั้น กระทั่งศิษย์คนอื่นๆ ของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก็ล้วนมีความคิดเดียวกัน
ใบหน้าของเหล่าศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ
มันมองไปยังต้วนหลิงเทียนก่อนที่จะยื่นมือออกมา
หืม?" คิ้วของต้วนหลิงเทียนขมวดขึ้นเป็นปม ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว "เจ้าทำอะไรของเจ้า?"
ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว เมื่อถูกถาม สีหน้าของมันก็หมองลงทันที "เด็กน้อย เจ้าคิดเล่นตลกกับข้าจริงๆ งั้นหรือ?"
"เล่นตลกกับเจ้า?" ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะตะลึงงัน เขาไปเล่นตลกกับมันตอนไหน?
"ตัวเลวร้าย เมื่อครู่พวกมันคิดว่าเจ้ากำลังโน้มน้าวให้เสี่ยวจินไปกับพวกมัน" ลี่เฟยกล่าวบอกต้วนหลิงเทียน เพราะนางเองก็สังเกตเห็นเสี่ยวจินชี้ไปทางศิษย์นิกาย และยกมือขึ้นมาราวกับจะชี้ต้วนหลิงเทียนเพื่อบอกว่าจะอยู่กับเขา แต่ต้วนหลิงเทียนกลับส่ายหัวออกมา
ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างรำคาญ "เฮ่อ ... สมองพวกเจ้ามีปัญหากันหรืออย่างไร ข้าบอกไม่ขายก็ไม่ขาย รีบๆ ออกไปให้หมด ข้าจะกินข้าวต่อ"
"เด็กน้อย เจ้า ... " สีหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวหมองลง จากนั้นมันก็ยื่นมือออกมา ซ้ำยังเร่งพลังงานต้นกำเนิดจนบังเกิดเงาร่างช้างแมมมอธโบราณออกมา 110 ตัว
ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 8!
"อะไร นี่เจ้าคิดใช้กำลังบีบคั้นข้าหรือ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ศิษย์สายของนิกายกระบี่ 7 ดาว เอาแต่ใจคิดแย่งชิงสิ่งของผู้อื่นเช่นนี้?" ใบหน้าของต้วนหลิงเทียนเองก็เย็นชาลงโดยพลัน เขาจับจ้องไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แยแส
ตอนนี้เองทุกๆคนในเหลาอาหารก็มองไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว
"ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว คิดแย่งชิงสิ่งของผู้อื่นงั้นหรือ?"
"นั่นเป็นไปมิได้ ... นิกายกระบี่ 7 ดาวมีกฎเข้มงวดและเคร่งครัดนัก ทางนิกายสั่งห้ามมิให้ศิษย์สาวก ใช้อำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าเด็ดขาด "
"แล้วไม่ใช่น้องชายคนนั้นกล่าวว่า ศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาว คิดใช้กำลังบีบคั้นแย่งชิงของจากมันหรอกหรือ?"
...
เหล่าลูกค้าเหลาอาหารต่างจับกลุ่มสนทนากัน
เมื่อศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาว ได้ฟังบทสนทนารอบๆ สีหน้าพวกมันก็จริงจังขึ้น ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา แล้วก็กล่าวคำออกมาด้วยน้ำเสียงดังสนั่น "เด็กน้อย เจ้าตกลงขายหนูขนทองให้ข้าแล้ว แต่มาตอนนี้เจ้าจะคิดกลับคำได้อย่างไร? ข้าจะเอาหนูของข้าคืนมาให้ได้!"
"ที่แท้เรื่องราวเป็นเช่นนี้"
"เห็นไหมเล่า อย่างที่ข้ากล่าวเอาไว้มิมีผิด ศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวน่ะรึ จะข่มเหงรังแกผู้อื่น"
"คนเราต้องมีความซื่อสัตย์สุจริต กล่าววาจาแล้วก็ต้องรักษาคำพูด ... ชายหนุ่มคนนี้ทำเกินไป"
ลูกค้าในเหลาอาหารตอนนี้แลดูเหมือนพวกมันจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดโดยพลัน พวกมันล้วนเลือกข้างนิกายกระบี่ 7 ดาว และรุมประนามต้วนหลิงเทียนกันอย่างออกรส
"หน้าด้านยิ่งนัก!" ลี่เฟยและเค่อเอ๋อโกรธจนถึงจุดที่สีหน้าของพวกนางแดงก่ำ เมื่อได้ยินวาจาไร้ยางอายของศิษย์สาในของนิกายกระบี่ 7 ดาว พวกนางไม่คิดเลยว่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวจะกล่าววาจาได้ชั่วช้าเช่นนี้
"ฮ่าฮ่า ...ดูเหมือนว่าแม้กระทั่งนิกายกระบี่ 7 ดาว ก็ไม่อาจบังคับให้ศิษย์ทุกคนปฏิบัติตัวตามกฎได้สินะ" ต้วนหลิงเทียนหัวเราะออกมาอย่างดูแคลน ก่อนที่จะกราดสายตามองศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาว
“เด็กน้อย เจ้ามิต้องพยายามกล่าววาจาเพื่อแก้ต่างให้ตัว เจ้าตกลงขายหนูขนทองให้ข้า แล้ว ยามนี้ก็รีบส่งมาเสียที ... ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกสักครั้ง มิฉะนั้นอย่าได้หาว่าข้าโหดร้าย!” ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว จ้องไปยังต้วนหลิงเทียนตาเขม็ง จิตฆ่าฟันพวยพุ่งออกมาจากสองตาของมันอย่างเห็นได้ชัด
"หนุ่มน้อย ในเมื่อเจ้ารับปากผู้คนแล้ว เจ้าก็ต้องกระทำตามด้วย เจ้าส่งมอบหนูออกไปเถอะ"
"ถูกแล้ว คนเราเมื่อลั่นวาจาออกไปแล้ว ก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ได้ เรื่องนี้สำคัญนัก เจ้าอาจตกตายได้ง่ายๆหากเป็นคนไม่รักษาคำพูด”
"ชายหนุ่มสมัยนี้สมควรลดความยโสลงบ้าง"
เหล่าลูกค้าในหลาอาหารต่างกล่าวออกมาทีละคนๆ บางคนก็ด่าว่า บางคนก็สั่งสอน
ต้วนหลิงเทียนไม่คิดแยแสพวกกลับกลอกอย่างสิ้นเชิง พวกมันเห็นใครกำลังได้เปรียบก็กล่าววาจาเข้าข้างคนนั้นเสมอ พวกมันกล่าววาจาพล่ามไม่หยุดเช่นนี้ไม่รู้ว่ามีสักกี่คนที่รู้เรื่องราวจริงๆ?
“เด็กน้อย เจ้าอย่าได้สร้างความโกรธแค้นให้แก่ผู้คนแล้ว เจ้ารีบส่งมอบหนูขนทองออกมาเถอะ” ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจเมื่อได้ยินเสียงผู้คนเข้าข้าง และช่วยกันรุมประนามต้วนหลิงเทียน
"เร็วเข้า รีบๆ ส่งมอบมาเสียที มิฉะนั้นพวกเราจะทำให้เจ้ารับรู้ถึงผลการกระทำนี้!"
"เด็กน้อยหากเจ้ายังไร้เหตุผล พวกเราจะลงมือจัดการเจ้าแล้ว!"
ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีก 2 คนก็รีบเสริมขึ้นมาโดยพลัน พวกมันรุมกล่าวกดดันต้วนหลิงเทียนออกมา
"นิกายกระบี่ 7 ดาว .... " ต้วนหลิงเทียนค่อยๆแสยะยิ้มออกมา...พวกนอกคอกแกะดำนี้ นับว่ามีอยู่ทั่วทุกที่จริงๆ
แม้แต่นิกายใหญ่ของอาณาจักรพนาคราม อย่างนิกายกระบี่ 7 ดาวยังไม่เว้น
เหล่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวพวกนี้ถูกความโลภในตัวหนูขนทองบังตา จนไม่รับรู้ว่าอะไรดีชั่ว อะไรถูกผิด กระทั่งกลับดำเป็นขาวพวกมันยังกล้ากระทำเพื่อให้บรรลุผล พวกมันคงไม่คิดหยุดจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย
ต้วนหลิงเทียนมองไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาอย่างไม่แยแส "แล้วเจ้าจะทำอะไรหากข้าไม่ยอมมอบออกไป?" ท่าทางของต้วนหลิงเทียนแลดูปลอดโปร่งไร้กังวล ราวกับไม่เห็นทั้ง 3 อยู่ในสายตา
อันที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้แยแสอะไรพวกมันจริงๆ
พวกมันทั้ง 3 เพียงอยู่ในระดับกำเนิดแก่นแท้เท่านั้น ...
ใบหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวเริ่มหมองคล้ำลง มันกล่าวออกมาอย่างชั่วช้าอย่างชอบธรรมว่า "เด็กน้อย ดูเหมือนเจ้าคิดเล่นตลกกับพวกเรา จริงๆ"
ทันใดนั้นพลังงานต้นกำเนิดในมือของมันก็ปะทุออกมา ...
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันกล่าวตอนนี้ เพื่อให้มันลงมือได้ โดยไม่ต้องปรานี อย่างไร้คำครหา
ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครกล่าวว่าศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ใช้อำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า
และความจริงก็เป็นเช่นนั้น
เมื่อได้ยินคำกล่าวของศิษย์จากนิกายกระบี่ 7 ดาว ผู้คนโดยรอบล้วนถอนหายใจออกมาอย่างพร้อมเพรียง
"หนุ่มน้อยคนนี้หยิ่งยโสโอหังเกินไป มันมิคิดรักษาคำพูดเช่นนี้ สุดท้ายก็ต้องรับผลการกระทำโอหังเช่นนี้"
"วันนี้ถึงแม้มันต้องตกตายก็มิอาจตำหนิ ศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาวได้"
"หากมันตายก็สมควรแล้ว เพราะมันมิคิดซื่อสัตย์เอง"
หลังจากศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวกล่าวคำแล้ว ก็มีเสียงสนับสนุนดังขึ้นมา เร่งเร้าสถานการณ์ให้เลวร้ายลง
"พวกเจ้า... พวกเจ้าทุกคนกล่าวเช่นนี้ได้อย่างไร ...นายน้อยของข้า ยังมิได้ไปตกลงที่จะขายหนูขนทองอันใดให้แก่มันเลย!" ใบหน้าสวยงามปานเทพธิดาของเค่อเอ๋อยามนี้แดงจัดเพราะโทสะ เมื่อได้ฟังผู้คนกลับกลอกรุมกล่าวประนามต้วนหลิงเทียน
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่