px

เรื่อง : War Sovereign Soaring The Heavens
ตอนที่ 256 : พวกกลับกลอก


บทที่ 256 : พวกกลับกลอก

ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวคนนี้ แลดูไปมีอายประมาณ 25 ปี รูปร่างหน้าตาธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น  หว่างคิ้วของมันหมองคล้ำเล็กน้อย

มันเดินมาถึงโต๊ะต้วนหลิงเทียน พร้อมกล่าวคำออกมาอย่างไม่แยแส  "เจ้าคิดขายหนูขนทองตัวนี้ในราคาเท่าไ?  ข้าจะซื้อมัน!"

เค่อเอ๋อพลันขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังคำกล่าวของศิษย์นิกาย นางรู้สึกไม่ค่อยพอใจมันเล็กน้อย

ทางด้านเสี่ยวจินก็ดูเหมือนจะเข้าใจว่าผู้มาใหม่กล่าวอะไร มันใช้นัยน์ตาเขียวดั่งหยกจับจ้องไปยังศิษย์นิกาย ก่อนที่จะชักกรงเล็บออกมาพร้อมยิงฟันขู่

อย่างไรก็ตามหนูขนทองตัวจ้อยขนนุ่มฟู ทำท่าขมขู่ไป ผู้ใดไหนเล่าจะไปกลัว...

"อะไร! เป็นหนูขนทองแท้ๆ แต่กลับมีนัยน์ตาสีเขียว!" สองตาของศิษย์สายในนิกายกระบี่ 7 ดาว ทอประกายวาวโรจน์ออกมา ยามนี้ในหัวของมันบังเกิดความคิดประการหนึ่ง

มันได้พานพบหนูขนทองกลายพันธ์แล้ว!

ปกติหนูขนทองธรรมดาเมื่อเติบโตเต็มที่จะมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับ ผู้ฝึกยุทธ์ครึ่งก้าวธรรมชาติ ...

แต่หากเป็นหนูขนทองกลายพันธ์ล่ะก็ เมื่อมันโตขึ้นมีโอกาสที่มันจะตัดผ่านไปยังระดับแรกสัมผัสธรรมชาติ พัฒนาไปเป็นสัตว์อสูรปีศาจ!

ต้วนหลิงเทียนย่อมสังเกตเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความโลภของศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวคนนี้ได้อย่างชัดเจน เขาทำเพียงแสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส "เสียใจด้วย แต่ข้าไม่คิดขายมัน!"

ข้าไม่ได้คิดขายมัน!

คำที่ต้วนหลิงเทียนเอ่ยออกมา ทำให้ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวบังเกิดความขุ่นเคืองแล้ว

"เจ้า ... เจ้ารู้หรือไม่ ว่าข้าเป็นใคร?" ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวกล่าวถามต้วนหลิงเทียนออกมาด้วยความไม่พอใจ พร้อมกันนั้นมันยังใช้มือดึงเสื้อพยายามโชว์ลายปักให้ต้วนหลิงเทียนดูให้ชัดๆ เต็มสองตา

"เจ้าเล่นละครลิงอยู่หรือ?" ต้วนหลิงเทียนรำคาญและไม่พอใจเล็กน้อย  “ข้ารู้ดีว่าเจ้าเป็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว... แต่แล้วจะอย่างไร? ต่อให้ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาว  ข้าจำเป็นต้องขายหนูขนทองให้เจ้าด้วยหรือ? "

เล่นละครลิง?

ใบหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวหมองคล้ำลงโดยพลัน  คิ้วของมันขมวด หลังได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน  ปากมันกล่าววาจาออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เด็กน้อยจักกล่าวอันใด ให้ระวังไว้บ้าง ระวังวาจาพาอับโชค!”

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาต้องอับอายขายหน้าเช่นนี้?

สำหรับเขาคำกล่าวที่ราวกับเขาเป็นตัวตลกไม่ต่างอะไรจากคำหยามหยัน

เมื่อเห็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว เริ่มแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ ต้วนหลิงเทียนก็จ้องมองมันอย่างสงบครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็หันหน้ามา ก่อนที่จะก้มลงไปให้ความสนใจอาหารในจาน แล้วเริ่มกินอาหารต่อโดยไม่สนใจอะไรมันอีก

ส่วนทางด้านศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว นั้นกลับคิดว่าต้วนหลิงเทียนเริ่มเกรงกลัว จึงหลบหน้า มันจึงกล่าวเย้ยหยันออกมา "ข้าก็คิดว่าจะแน่!"

หลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมา ปรากฏตั๋วเงินปรากฏออกมาจากอากาศทที่ว่างเปล่า แล้วตบฟาดลงไปบนโต๊ะ พร้อมกล่าวคำ "นี่เป็นตั๋วเงินจำนวน 100,000 เหรียญเงิน  ข้าจะซื้อหนูขนทองวัยทารกนั่น!"

100,000 เหรียญเงิน?

ต้วนหลิงเทียนตกตะลึงแทบกลืนกระดูกลงคอ เขาเงยหน้าขึ้นมามองศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ราวกับมองตัวโง่งม "งั้นข้าจะให้เจ้า 1,000,000 เหรียญเงิน เจ้าไปหาหนูขนทองมาให้ข้าอีกสักตัว ได้หรือไม่?"

คิ้วของลี่เฟยและเค่อเอ๋อเองยามนี้ก็เริ่มขมวดแล้ว ใบหน้าของพวกนางเองก็ฉายชัดออกมาถึงความไม่พอใจ

นี่เป็นศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว จริงๆหรือ

ตอนนี้เองศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีก 2 คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ก็กล่าววาจาข่มขู่ออกมา  "เด็กน้อย หากเจ้ายังรู้ว่าอะไรที่มันดีต่อเจ้า เจ้าก็รีบขายหนูขนทองให้ศิษย์พี่ข้าเสียโดยดีเถอะ ศิษย์พี่ข้าหาใช่คนที่เจ้าจะล่วงเกินได้ "

"ถูกต้องแล้ว ศิษย์พี่ข้าเป็นถึงศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว และเขายังเป็นคนที่ ต่อไปต้องได้รับตำแหน่งผู้อาวุโส หากเจ้ายังรู้ผิดชอบชั่วดีก็รีบๆ ขายทารกหนูขนทองให้ศิษย์พี่ข้าเสีย  เช่นนี้เจ้าอาจจะได้พานพบโชคลาภอันดีงามก็ได้ในภายหลัง "ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีกคน กล่าวเสริมออกมา

ต้วนหลิงเทียนกลอกตามองศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวทั้ง 2 คน "จากที่ข้าฟังมา ดูเหมือนพวกเจ้าจะบอกว่า การที่ข้าขายหนูขนทอง ให้ศิษย์พี่เจ้าในราคา 100,000 เหรียญเงินนี่ เป็นเรื่องอันประเสริฐและเป็นเรื่องที่ข้าสมควรกระทำเช่นนั้นรึ?"

"มิผิด " ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวทั้ง 2 คนกล่าวตอบออกมาพร้อมกัน

"ฮ่า ๆ ... ." มุมปากของต้วนหลิงเทียนกระตุก ก่อนที่จะหัวเราะออกมาดังลั่น  พร้อมเอื้อมมือไปลูบตัวเสี่ยวจิน

"จี๊ด จิ๊ก ~?" เสี่ยวจินตัวน้อยพยักหน้าเล็กน้อย มันชูกรงเล็บออกมา ก่อนที่จะหันไปมองศิษย์สายนอกทั้ง 2 คน แล้วหันกลับมามองต้วนหลิงเทียนพร้อมทำท่า ปาดคอ

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมเข้าใจดีว่า ท่าทางของมันนี้จะสื่ออะไร

เจ้าเสี่ยวจินมันคงกำลังถามเขาว่า มันจะลงมือฆ่าตัวน่ารำคาญทั้ง 3 นี่ได้หรือไม่?...

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมเชื่อว่า เสี่ยวจินมีความสามารถมากพอ และกระทำได้ง่ายดาย แต่เขาก็เลือกที่จะส่ายหัวออกมา

หากเหล่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวต้องมาตกตายเพราะเสี่ยวจินแล้วล่ะก็ เกรงว่าจะเป็นการสร้างปัญหาไม่น้อย แล้วการเข้าร่วมนิกายกระบี่ 7 ดาวของเขาก็คงจะเป็นเรื่องยากลำบากแล้ว

"เด็กน้อย เจ้าตัดสินใจได้ดี" หนึ่งในศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาว เห็นต้วนหลิงเทียนส่ายหัว ก็คิดว่าเขาคงปฏิเสธหนูขนทองที่จะขออยู่กับเขา  ทำให้มุมปากของมันพลันแสยะยิ้มออกมา

และไม่ใช่เพียงแค่มันเท่านั้น กระทั่งศิษย์คนอื่นๆ ของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก็ล้วนมีความคิดเดียวกัน

ใบหน้าของเหล่าศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ

มันมองไปยังต้วนหลิงเทียนก่อนที่จะยื่นมือออกมา

หืม?" คิ้วของต้วนหลิงเทียนขมวดขึ้นเป็นปม ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว "เจ้าทำอะไรของเจ้า?"

ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว เมื่อถูกถาม สีหน้าของมันก็หมองลงทันที "เด็กน้อย เจ้าคิดเล่นตลกกับข้าจริงๆ งั้นหรือ?"

"เล่นตลกกับเจ้า?" ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะตะลึงงัน เขาไปเล่นตลกกับมันตอนไหน?

"ตัวเลวร้าย  เมื่อครู่พวกมันคิดว่าเจ้ากำลังโน้มน้าวให้เสี่ยวจินไปกับพวกมัน" ลี่เฟยกล่าวบอกต้วนหลิงเทียน เพราะนางเองก็สังเกตเห็นเสี่ยวจินชี้ไปทางศิษย์นิกาย  และยกมือขึ้นมาราวกับจะชี้ต้วนหลิงเทียนเพื่อบอกว่าจะอยู่กับเขา  แต่ต้วนหลิงเทียนกลับส่ายหัวออกมา

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างรำคาญ  "เฮ่อ ... สมองพวกเจ้ามีปัญหากันหรืออย่างไร ข้าบอกไม่ขายก็ไม่ขาย รีบๆ ออกไปให้หมด ข้าจะกินข้าวต่อ"

"เด็กน้อย เจ้า ... " สีหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวหมองลง จากนั้นมันก็ยื่นมือออกมา ซ้ำยังเร่งพลังงานต้นกำเนิดจนบังเกิดเงาร่างช้างแมมมอธโบราณออกมา 110 ตัว

ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 8!

"อะไร นี่เจ้าคิดใช้กำลังบีบคั้นข้าหรือ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ศิษย์สายของนิกายกระบี่ 7 ดาว เอาแต่ใจคิดแย่งชิงสิ่งของผู้อื่นเช่นนี้?" ใบหน้าของต้วนหลิงเทียนเองก็เย็นชาลงโดยพลัน เขาจับจ้องไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

ตอนนี้เองทุกๆคนในเหลาอาหารก็มองไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว

"ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว คิดแย่งชิงสิ่งของผู้อื่นงั้นหรือ?"

"นั่นเป็นไปมิได้ ... นิกายกระบี่ 7 ดาวมีกฎเข้มงวดและเคร่งครัดนัก ทางนิกายสั่งห้ามมิให้ศิษย์สาวก ใช้อำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าเด็ดขาด "

"แล้วไม่ใช่น้องชายคนนั้นกล่าวว่า ศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาว คิดใช้กำลังบีบคั้นแย่งชิงของจากมันหรอกหรือ?"

...

เหล่าลูกค้าเหลาอาหารต่างจับกลุ่มสนทนากัน

เมื่อศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาว ได้ฟังบทสนทนารอบๆ สีหน้าพวกมันก็จริงจังขึ้น ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา แล้วก็กล่าวคำออกมาด้วยน้ำเสียงดังสนั่น  "เด็กน้อย เจ้าตกลงขายหนูขนทองให้ข้าแล้ว  แต่มาตอนนี้เจ้าจะคิดกลับคำได้อย่างไร?  ข้าจะเอาหนูของข้าคืนมาให้ได้!"

...

"ที่แท้เรื่องราวเป็นเช่นนี้"

"เห็นไหมเล่า อย่างที่ข้ากล่าวเอาไว้มิมีผิด ศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวน่ะรึ จะข่มเหงรังแกผู้อื่น"

"คนเราต้องมีความซื่อสัตย์สุจริต กล่าววาจาแล้วก็ต้องรักษาคำพูด ... ชายหนุ่มคนนี้ทำเกินไป"

...

ลูกค้าในเหลาอาหารตอนนี้แลดูเหมือนพวกมันจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดโดยพลัน พวกมันล้วนเลือกข้างนิกายกระบี่ 7 ดาว และรุมประนามต้วนหลิงเทียนกันอย่างออกรส

"หน้าด้านยิ่งนัก!" ลี่เฟยและเค่อเอ๋อโกรธจนถึงจุดที่สีหน้าของพวกนางแดงก่ำ เมื่อได้ยินวาจาไร้ยางอายของศิษย์สาในของนิกายกระบี่ 7 ดาว  พวกนางไม่คิดเลยว่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวจะกล่าววาจาได้ชั่วช้าเช่นนี้

"ฮ่าฮ่า ...ดูเหมือนว่าแม้กระทั่งนิกายกระบี่ 7 ดาว ก็ไม่อาจบังคับให้ศิษย์ทุกคนปฏิบัติตัวตามกฎได้สินะ" ต้วนหลิงเทียนหัวเราะออกมาอย่างดูแคลน ก่อนที่จะกราดสายตามองศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาว

“เด็กน้อย เจ้ามิต้องพยายามกล่าววาจาเพื่อแก้ต่างให้ตัว เจ้าตกลงขายหนูขนทองให้ข้า แล้ว ยามนี้ก็รีบส่งมาเสียที ... ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกสักครั้ง มิฉะนั้นอย่าได้หาว่าข้าโหดร้าย!”  ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว จ้องไปยังต้วนหลิงเทียนตาเขม็ง จิตฆ่าฟันพวยพุ่งออกมาจากสองตาของมันอย่างเห็นได้ชัด

"หนุ่มน้อย ในเมื่อเจ้ารับปากผู้คนแล้ว เจ้าก็ต้องกระทำตามด้วย เจ้าส่งมอบหนูออกไปเถอะ"

"ถูกแล้ว คนเราเมื่อลั่นวาจาออกไปแล้ว ก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ได้ เรื่องนี้สำคัญนัก  เจ้าอาจตกตายได้ง่ายๆหากเป็นคนไม่รักษาคำพูด”

"ชายหนุ่มสมัยนี้สมควรลดความยโสลงบ้าง"

...

เหล่าลูกค้าในหลาอาหารต่างกล่าวออกมาทีละคนๆ  บางคนก็ด่าว่า บางคนก็สั่งสอน

ต้วนหลิงเทียนไม่คิดแยแสพวกกลับกลอกอย่างสิ้นเชิง พวกมันเห็นใครกำลังได้เปรียบก็กล่าววาจาเข้าข้างคนนั้นเสมอ พวกมันกล่าววาจาพล่ามไม่หยุดเช่นนี้ไม่รู้ว่ามีสักกี่คนที่รู้เรื่องราวจริงๆ?

“เด็กน้อย เจ้าอย่าได้สร้างความโกรธแค้นให้แก่ผู้คนแล้ว เจ้ารีบส่งมอบหนูขนทองออกมาเถอะ” ศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจเมื่อได้ยินเสียงผู้คนเข้าข้าง และช่วยกันรุมประนามต้วนหลิงเทียน

"เร็วเข้า รีบๆ ส่งมอบมาเสียที มิฉะนั้นพวกเราจะทำให้เจ้ารับรู้ถึงผลการกระทำนี้!"

"เด็กน้อยหากเจ้ายังไร้เหตุผล พวกเราจะลงมือจัดการเจ้าแล้ว!"

ศิษย์สายนอกของนิกายกระบี่ 7 ดาวอีก 2 คนก็รีบเสริมขึ้นมาโดยพลัน พวกมันรุมกล่าวกดดันต้วนหลิงเทียนออกมา

"นิกายกระบี่ 7 ดาว .... " ต้วนหลิงเทียนค่อยๆแสยะยิ้มออกมา...พวกนอกคอกแกะดำนี้ นับว่ามีอยู่ทั่วทุกที่จริงๆ

แม้แต่นิกายใหญ่ของอาณาจักรพนาคราม อย่างนิกายกระบี่ 7 ดาวยังไม่เว้น

เหล่าศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวพวกนี้ถูกความโลภในตัวหนูขนทองบังตา จนไม่รับรู้ว่าอะไรดีชั่ว อะไรถูกผิด กระทั่งกลับดำเป็นขาวพวกมันยังกล้ากระทำเพื่อให้บรรลุผล พวกมันคงไม่คิดหยุดจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย

ต้วนหลิงเทียนมองไปยังศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาว ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาอย่างไม่แยแส "แล้วเจ้าจะทำอะไรหากข้าไม่ยอมมอบออกไป?" ท่าทางของต้วนหลิงเทียนแลดูปลอดโปร่งไร้กังวล ราวกับไม่เห็นทั้ง 3 อยู่ในสายตา

อันที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้แยแสอะไรพวกมันจริงๆ

พวกมันทั้ง 3 เพียงอยู่ในระดับกำเนิดแก่นแท้เท่านั้น ...

ใบหน้าของศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวเริ่มหมองคล้ำลง มันกล่าวออกมาอย่างชั่วช้าอย่างชอบธรรมว่า "เด็กน้อย ดูเหมือนเจ้าคิดเล่นตลกกับพวกเรา จริงๆ"

ทันใดนั้นพลังงานต้นกำเนิดในมือของมันก็ปะทุออกมา ...

ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันกล่าวตอนนี้ เพื่อให้มันลงมือได้ โดยไม่ต้องปรานี อย่างไร้คำครหา

ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครกล่าวว่าศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ใช้อำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า

และความจริงก็เป็นเช่นนั้น

เมื่อได้ยินคำกล่าวของศิษย์จากนิกายกระบี่ 7 ดาว ผู้คนโดยรอบล้วนถอนหายใจออกมาอย่างพร้อมเพรียง

"หนุ่มน้อยคนนี้หยิ่งยโสโอหังเกินไป  มันมิคิดรักษาคำพูดเช่นนี้ สุดท้ายก็ต้องรับผลการกระทำโอหังเช่นนี้"

"วันนี้ถึงแม้มันต้องตกตายก็มิอาจตำหนิ ศิษย์ของนิกายกระบี่ 7 ดาวได้"

"หากมันตายก็สมควรแล้ว เพราะมันมิคิดซื่อสัตย์เอง"

...

หลังจากศิษย์สายในของนิกายกระบี่ 7 ดาวกล่าวคำแล้ว ก็มีเสียงสนับสนุนดังขึ้นมา เร่งเร้าสถานการณ์ให้เลวร้ายลง

"พวกเจ้า... พวกเจ้าทุกคนกล่าวเช่นนี้ได้อย่างไร ...นายน้อยของข้า ยังมิได้ไปตกลงที่จะขายหนูขนทองอันใดให้แก่มันเลย!" ใบหน้าสวยงามปานเทพธิดาของเค่อเอ๋อยามนี้แดงจัดเพราะโทสะ เมื่อได้ฟังผู้คนกลับกลอกรุมกล่าวประนามต้วนหลิงเทียน

รีวิวผู้อ่าน