monogatari1670 วันที่แล้ว
เดี่ยวนะคงไม่ใช้ หลินกำจัดแล้วดูดไปให้ชูเก็บนะ555
แสดงความคิดเห็น
RC:บทที่ 2 หลินเฟิงผู้โชคร้าย
หลินเฟิงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เมื่อเขาค่อยๆ เอื้อมมือออกไปสัมผัสโทรศัพท์มือถือที่ลอยอยู่ตรงหน้าของเขา เขาพบว่ามันไม่ได้เปลี่ยนไปเลยเขาจึงได้คว้าโทรศัพท์มือถือนั้นไว้ในมือ เมื่อพลิกดูทางซ้ายและทางขวาหลินเฟิงก็พบว่ามันไม่ได้เปลี่ยนไปเว้นเสียแต่ว่ามันดูใหม่ขึ้น
“บ้าจริง! ฉันคิดว่ามันจะเปลี่ยนไปมากเสียอีก!”
เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์มือถือของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย หลินเฟิงกลับไม่คิดอย่างนั้น เขากดปุ่มเปิดปิดเครื่องใหม่ทันทีและโทรศัพท์ของเขาก็สว่างวาบขึ้นมา แต่ในตอนนี้หน้าจอของมันได้เปลี่ยนเป็นกระแสน้ำวนสีดำดูลึกลับ ที่มีหลุมสีดำอยู่ตรงกลางของกระแสน้ำวนนั้น
หลุมดำนี้เป็นเหมือนกับเหวที่เต็มไปด้วยคลื่นที่กำลังกระเพื่อมอยู่ ดูเหมือนว่าจิตใจของคุณจะถูกดูดเข้ามาในชั่วพริบตา
ทันใดนั้นวังวนสีดำในหน้าจอมือถือก็โคจรออกมาและมีแรงดูดมหาศาลออกมาซึ่งดึงหัวของหลินเฟิงเข้าไปข้างในทันที
“แม่จ๋า นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”
หลินเฟิงรู้สึกตกตะลึงและรีบกดปุ่มปิดเครื่อง หน้าจอดับไปและแรงดูดมหาศาลก็หายไป
ในขณะนั้นหลินเฟิงถึงกับเหงื่อตก ซึ่งมันดูชั่วร้ายเกินไป
“กริ๊ง กริ๊ง!”
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของหลินเฟิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งทำให้เขากลัวและถอยออกห่าง แต่ในตอนนี้ไม่ปรากฏกระแสน้ำวนสีดำปริศนาบนหน้าจอแต่เป็นชื่อของคนที่เขาเกลียด
“เอ๊? เจ้าคนโลภโทรมาอีกแล้ว!”
หลินเฟิงมองดูบนหน้าจอที่เขียนว่า “หัวหน้า” เมื่อเห็นชื่อนั้นหลินเฟิงรู้สึกขยะแขยงแต่เขาก็รีบรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล หัวหน้าครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ?”
ถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะเกลียดหัวหน้าคนนี้ที่ลดเงินเดือนของเขาเป็นอย่างมาก แต่เขาก็รับโทรศัพท์ด้วยลักษณะที่ประจบประแจง
“เป็นยังไงบ้าง? ที่ผมได้ขอให้คุณช่วยลากขยะจากทางตะวันออกของมณฑลฉิงเฟิงมาด้วยรถเข็น คุณลากมาแล้วหรือยัง? ผมสั่งให้คุณบำบัดน้ำเสียในบ่อน้ำเสียทางด้านตะวันตก คุณทำแล้วหรือยัง? แล้วผมก็ยังสั่งให้คุณหาที่ว่างเพื่อที่จะเอาขยะใหม่ไปเท คุณหาแล้วหรือยัง?” ฝ่ายตรงข้ามตะโกนมาด้วยเสียงอันดัง
“บ่ายนี้ ผู้ตรวจสอบจากเบื้องบนจะเข้ามาตรวจ นี่คุณยังทำอะไรไม่เสร็จเลย แล้วคุณจะทำอะไรได้อีก?” ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะโกรธเป็นอย่างมากและได้ระบายอารมณ์ของพวกเขาออกมา
อันที่จริงแล้วหลินเฟิงได้ทำทุกสิ่งที่เขาสั่งแล้ว แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมคนขับรถจึงได้ขอกลับไปในขณะที่เขากำลังลากขยะอยู่ จากนั้นเขาก็ติดต่อคนขับรถไม่ได้อีกเลยเป็นเวลาหลายวันและโทรศัพท์ไปหาก็ไม่ได้
ในเมื่อเขาต้องจัดการกับของเสียจากบ่อบำบัดของเสีย หลินเฟิงก็ได้คำนวนอย่างแม่นยำ ปฏิกิริยาเคมีทุกชนิด วิธีการบำบัดทางกายภาพ และอื่นๆ ถูกใช้อย่างถูกต้องตามขั้นตอน แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมบ่อน้ำเสียที่เขารับผิดชอบจึงไม่ค่อยได้มาตรฐาน
และในที่สุดเขาก็พบว่ามีที่ดินสำหรับการก่อสร้างที่ทิ้งขยะซึ่งเขาได้พูดคุยกับเจ้าของที่ดินแล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไม เจ้าของที่ดินจึงได้กลับคำในวันถัดมาดังนั้นฉากนี้จึงกลายเป็นเช่นนี้
“คุณมาทำงานที่นี่ตั้งสองเดือนแล้วตั้งแต่เรียนจบมา คุณได้ทำอะไรบ้าง? ผมไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย จะให้ผมช่วยคุณยังไงดี? คุณออกไปวันนี้เลยนะ คุณถูกไล่ออกแล้ว!” เสียงเกรี้ยวกราดดังมาจากฝ่ายตรงข้ามและวางสายลงในทันที
“ฮัลโหล ฮัลโหล...”
“โอ้ อะไรกันเนี่ย วันนี้มันเป็นวันอะไรกันวะ? ฉันต้องได้รับสิ่งเลวร้ายทั้งหมดนี้!” หลินเฟิงตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า
หลินเฟิงกำลังจะเป็นบ้า ในตอนแรกที่แฟนสาวของเขาขอเลิกและทิ้งเขาไป จากนั้นเขาก็เกือบจะถูกฆ่าจากฟ้าผ่า และตอนนี้เจ้านายก็ไล่เขาออกจากงาน หัวใจของหลินเฟิงเกือบจะตายลงตรงนั้น!
ตั้งแต่เรียนจบมาจนถึงตอนนี้ สองสามเดือนที่ผ่านมาเขาทำอะไรก็ไม่ประสบผลสำเร็จเลยซึ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่มาก
ในตอนนี้หลินเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขากดปุ่มเปิดเครื่องและหน้าจอก็สว่างวาบขึ้น
แรงดึงดูดอันมหาศาลเกิดขึ้นอีกครั้ง มันดึงหัวของหลินเฟิงเข้าไปภายใน
“ทำยังไงฉันถึงจะลืมมันได้นะ!”
เป็นเพราะหลินเฟิงได้ถอดใจเขาลืมแม้กระทั่งกระแสน้ำวนสีดำปริศนาที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือของเขา ในตอนนี้มันสายเกินไปสำหรับหลินเฟิงที่จะกดปุ่มล๊อคหน้าจอและหัวก็ถูกดูดเข้าไป
“ตี้ด ขยะที่ไร้ค่า!”
“ตี้ด การจดจำใบหน้า จดจำใบหน้าของเจ้านายสำเร็จแล้ว ยินดีต้อนรับสู่สถานีกำจัดสุดยอดขยะ”
หลังจากที่หัวของหลินเฟิงถูกดูดเข้าไป ก็มีเสียงของกลไกดังออกมาและมีแรงผลักอันมหาศาลส่งหลินเฟิงออกมาและเมื่อออกมาได้หลินเฟิงถึงกับกลัวจนเหงื่อตก
“ไร้สาระน่า ฉันเป็นคนที่มีชีวิตอยู่นะ แกสิเป็นขยะ! เกิดบ้าอะไรขึ้นกับสถานีกำจัดสุดยอดขยะ?” หลินเฟิงตวาดไปที่โทรศัพท์ที่พังและมองดูมันอย่างแปลกประหลาด
“มือถือที่พังนี่มันช่างชั่วร้ายเสียจริง แต่ฉันไม่ต้องการที่จะโยนมันทิ้งไป!” หลินเฟิงคิดในใจและเขามองดูโทรศัพท์มือถืออยู่ห่างๆ ในเวลานี้หน้าจอกำลังหันหน้าไปที่บ่อน้ำเสียตรงหน้าของเขา
ตูม!
เมื่อหลินเฟิงชี้โทรศัพท์มือถือของเขาไปที่บ่อน้ำเสียตรงหน้าและคิดว่าควรจะขว้างโทรศัพท์มือถือทิ้งดีหรือไม่ ทันใดนั้นก็เกิดแรงดูดมหาศาลจากมือถือของเขาซึ่งเกิดการสั่นอย่างรุนแรงอยู่ตลอดเวลาและรู้สึกเหมือนกับมันกำลังจะบินออกจากมือของเขา
“ตี้ด พบของเสีย กำจัดในทันที!”
“เฮ้ย เกิดบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย แม่งเอ้ย!” หลินเฟิงคว้าโทรศัพท์มือถือไว้และไม่ยอมให้มันบินจากไป
หลินเฟิงไม่ต้องการที่จะเสียโทรศัพท์มือถือไปอีกซึ่งเขาได้สูญเสียและเพิ่งได้กลับคืนมาเมื่อไม่นานมานี้
“ตูม!”
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือก็สั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ มีเพียงวังวนสีดำบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่หมุนวนอยู่และหลุมดำภายในนั้นก็ปล่อยแรงดึงมหาศาลออกมาอีกครั้ง
จากนั้นน้ำเสียทั้งหมดจากบ่อบำบัดน้ำเสียก็ไหลเข้าไปสู่โทรศัพท์มือถือของหลินเฟิงราวกับผ้าสีดำและหายไปไม่ต่ำกว่าหนึ่งนาที
หลินเฟิงประมาณการว่ามีน้ำเสียอยู่ในบ่อบำบัดน้ำเสียไม่ต่ำกว่า 50 ตันซึ่งถูกดูดเข้าไปในวังวนสีดำบนโทรศัพท์มือถือภายในพริบตา มันช่างดูชั่วร้ายเสียจริง
และโทรศัพท์มือถือนี้ก็ช่างใหญ่และสามารถที่จะดูดน้ำเสียมากกว่า 50 ตันได้ในชั่วพริบตา ไม่มีใครเชื่อแน่ๆ
“โอ้เชี่ย คงไม่ใช่เพราะว่าวันนี้ฉันถูกแฟนสาวทิ้ง ถูกเจ้านายไล่ออกจากงาน และยังเกือบจะโดนฟ้าผ่า ฉันถึงได้เกิดภาพลวงตาแบบนี้!”
“ไม่นะ ฉันไม่คิดอย่างนั้น คนใจหนักแน่นอย่างฉันจะเห็นภาพหลอนเพราะความพ่ายแพ้เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ได้อย่างไร?"
หลินเฟิงขยี้ตา แล้วก็พบว่าตรงหน้าของเขาก็ยังคงเป็นบ่อน้ำเสียขนาดใหญ่และมันก็ไม่มีอะไรในนั้นเลย ไม่มีน้ำแม้แต่หยดเดียว
“มันไม่ใช่ภาพลวงตาหรือความฝัน!”
หลินเฟิงบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่านี่คือเรื่องจริงแต่คงไม่ใครเชื่อเป็นแน่ คนอื่นต้องคิดว่าหลินเฟิงเป็นบ้า
หลินเฟิงมองดูที่โทรศัพท์มือถือของเขาอีกครั้ง ในเวลานี้มันไม่มีความเคลื่อนไหวบนหน้าจอโทรศัพท์ กระแสน้ำวนสีดำบนหน้าจอยังคงหมุนอย่างช้าๆ และไม่มีแรงดูดอีกต่อไป
“ตี้ด กำลังดำเนินการ!”
“กำลังดำเนินการงั้นหรือ? เกิดอะไรขึ้น?” หลินเฟิงรู้สึกงุนงง และจากนั้นเขาก็ส่องกระแสน้ำวนสีดำด้วยมือของเขา แต่ไม่มีการตอบสนอง
“มันพิเศษมากเลย! น้ำเสียมากกว่า 50 ตันหายไป เราจะอธิบายสิ่งนี้ได้อย่างไร ฉันบอกพวกเขาไม่ได้ว่าโทรศัพท์มือถือของฉันได้กินสิ่งปฏิกูลเหล่านี้เข้าไป! ในกรณีนี้ฉันต้องถูกบังคับให้ส่งตัวไปโรงพยาบาลบ้าเป็นแน่!
“ติ๊ก เสร็จสิ้นแล้ว!”
ขณะที่หลินเฟิงยังไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นขึ้นอีกครั้งและการสั่นสะเทือนก็แรงขึ้นอย่างมาก หลินเฟิงจ้องมองดูที่กระแสน้ำวนสีดำนั้น
ทันใดนั้นสายน้ำขนาดใหญ่ก็ไหลทะลักออกมา พุ่งเข้าหน้าของหลินเฟิง หลินเฟิงจึงรีบหันหน้าจอโทรศัพท์ไปที่บ่อน้ำเสีย และภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที บ่อน้ำเสียก็เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำอีกครั้ง
น้ำในบ่อน้ำเสียและน้ำเสียดั้งเดิมที่ไม่มีแม้แต่หยดเดียว แต่ตอนนี้หลินเฟิงพบว่าน้ำมีการเปลี่ยนแปลง น้ำเสียที่เคยขุ่นนั้นกลับกลายเป็นน้ำสะอาดและบริสุทธิ์
น้ำนั้นสะอาดจนเห็นพื้นด้านล่างของบ่อน้ำเสียโดยปราศจากความขุ่นเลยแม้แต่น้อยซึ่งเกือบจะเหมือนกับน้ำสะอาดที่คนสามารถดื่มได้
“ฉันทำสำเร็จแล้ว จริงหรือนี่?” หลินเฟิงขยี้ตาและกล่าวออกมา
monogatariเดี่ยวนะคงไม่ใช้ หลินกำจัดแล้วดูดไปให้ชูเก็บนะ555