บทที่ 15 เมื่อมาขายโสมก็ต้องพบกับสาวงาม
บนถนนที่พลุกพล่านที่สุดในเขตซิงซาน จางปินขี่จักรยานมาอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดเขาก็มาถึงที่หมายของเขาและหยุดที่ประตูร้านขายยาฉีฟาง
ร้านขายยาฉีฟาง ที่นี่เป็นร้านขายยาที่มีชื่อเสียงไม่เพียงแต่ขายยาจากตะวันตกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงยาจีนโบราณและยาที่มีค่าต่างๆ
จางปินล็อครถไว้ด้านนอกประตูแล้วถือถุงพลาสติกและกำลังจะเข้าประตู
แต่จู่ๆเขาก็ได้ยินคนข้างหลังตะโกน "จางปิน จางปิน..."
จางปินหันกลับมามองแล้วใบหน้าของเขาก็มืดมน เพราะเขาเห็น BMW จอดอยู่ข้างหลังเขา แล้วมีคนยื่นหัวออกมาจากหน้าต่างมองดูเขาด้วยท่าทางเหยียดหยาม มีคนนั่งมาข้างๆเขาอีกคนเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูสวยๆ
ทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมต้นของจางปิน ผู้ชายคือ ยวีชิงเซิง และชื่อของผู้หญิงคือ ซินเย่ฟาง
"ว่าไงเพื่อนเก่าเท่า 2 คนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" จางปินทักทายเขาไม่แปลกใจเท่าไรที่ออกจากหมู่บ้านมาก็เจอ 2 คนนี้ เมื่อก่อนจางปินจัดว่าเป็นชายหนุ่มเนื้อหอมหน้าตาดีในชั้นเรียนและ ซินเย่ฟาง ก็มาชอบเขา
ส่วน ยวีชิงเซิง เขามักจะไล่จีบ ซินเย่ฟาง ดังนั้นเป็นธรรมดาที่อีกฝ่ายไม่ชอบจางปิง
"จางปินตอนนี้นายทำงานที่ไหนเหรอ” ยวีชิงเซิง ถามอย่างกวนตีน
"ฉันทำฟาร์มที่บ้าน" จางปินพูดเบาๆแล้วลาทันที "ฉันยังมีเรื่องต้องทำไปก่อนนะ" ก่อนที่เขาจะเข้าร้านขายยา ยวีชิงเซิง ก็กระโดดออกจากรถแล้วคว้าแขนของจางปินเอาไว้ "เพื่อนเก่ามาเจอกันทั้งทีทำไมไม่คุยกันก่อนละ"
ซินเย่ฟาง ก็ลงมาจากรถแล้วมองดูเสื้อผ้าและกางเกงของ จางปินเธอมองดูผมที่กระเซิงของเขาแล้วถอนหายใจ "ฉันไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะเป็นแบบนี้"
"ฮ่าฮ่าฮ่า..." ยวีชิงเซิง หัวเราะ "ภรรยาจ้า ช่วยไม่ได้ อย่าไปเข้าใกล้เขานะขาของเขาเต็มไปด้วยโคลน มันอาจเลอะเสื้อผ้าคุรได้"
"เข้าใจแล้วฉันคงเป็นคนตาบอดจริงๆในตอนนั้น"ซินเย่ฟางพูดอย่างเย็นชา
ยวีชิงเซิง รู้สึกสะใจมากเขาพูดพร้อมรอยยิ้มตลกๆ "จางปิน ถ้านายมีปัญหาจริงๆให้ไปที่บริษัทของฉัน ไปทำงานในโรงงานของฉันดีกว่าที่นั้นยังขาดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ให้เงินเดือน 2000 หยวน
( 8000-10000 บาท)เป็นงานสบายๆเลยนะ"
"สามีไม่ใจดีไปเหรอ" ซินเย่ฟาง ยิ้มแล้วมองจางปินอย่างเย็นชา "ขอบคุณเขาสิ? เงินเดือน 2000 หยวนก็เหมาะสมกับคุณในตอนนี้แล้ว"
"ที่จริง ฉันกำลังไปได้สวย ไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก" จางปินพูดเบา ๆ
"จางปิน อย่ามาทำหน้าใหญ่ไปหน่อยเลย" ยวีชิงเซิง พูดอย่างเหยียดหยาม
"คุณจะอดตายถ้ายังทำตัวแบบนี้นะ" ซินเย่ฟาง ยังพูดอย่างเหยียดหยาม
"ฉันไม่ว่าง แล้วคุยกันทีหลัง" จางปินไม่สนใจเพื่อนสองและเดินเข้าไปในร้านขายยา
"หมอนี่มาทำอะไรในร้านขายยา" ยวีชิงเซิง รู้สึกว่าไม่สนุกเท่าไรเขาเลยบ่นออกมา
"ฉันได้ยินมาว่าพ่อของเขาเป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบ เขาคงมาซื้อยา"
ซินเย่ฟาง กล่าว
"งั้นเหรอๆ เพื่อนเก่ากำลังลำบาก พวกเราเข้าไปดูเขากันเถอะ" ยวีชิงเซิง รอยยิ้มอย่างชั่วร้ายและเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับ ซินเย่ฟาง
ในตอนนี้จางปินได้เอาโสมออกมาและชายชราผมขาวคนหนึ่งก็กำลังถือแว่นขยายเพื่อมองใกล้ๆ เขาดูตกใจมาก "นี่มันโสมคุณภาพดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาก่อนเลยนะอย่างน้อยๆก็อายุ 100 ปีแล้วเธอไปขุดมาจากที่ไหน?"
"ในภูเขาต้าชิง" จางปินยิ้มและพูดออกมา "ผมสงสัยว่าโสมนี้มีค่าเท่าไหร่?"
"คุณรวยแล้วพ่อหนุ่มโสมนี่มีค่ามาก ฉันจะให้เจ้านายมาบอกราคาเองนะเธอต้องให้ราคาสูงมากแน่ๆ" ชายชราพูดอย่างตื่นเต้นและเริ่มโทรศัพท์ทันที
"เจ้านายมีคนมาขายโสมร้อยปีมันคุณภาพสูงมากเลยนะ... "
"เยี่ยมมากปู่ มันน่าจะยืดชีวิตของเขาไปได้อีก 1 ปีเลยฉันจะไปคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวทันที ฉันต้องซื้อมันเอาไว้..." เสียงที่มีเสน่ห์ดังมาจากโทรศัพท์
ชายชราพูดจบเขาก็ปิดโทรศัพท์และพูดอย่างตื่นเต้น "หนุ่มน้อยเจ้านายของเราจะมาที่นี่ทันที ได้โปรดรอเธอหน่อยนะ เธอยินดีจ่ายมากกว่า
3 ล้านหยวน (12-15 ล้านบาท) เพื่อซื้อโสมของเธอ"
"อะไรนะ ไอ้บ้านั้นโชคดีขุดโสมได้โสม 100 ปีมูลค่ากว่า 3 ล้านหยวน"
ยวีชิงเซิง ตกใจอยู่หน้าประตูจนพูดไม่ออก เขาเข้ามาเพื่อดูเรื่องตลกของจางปินแต่แบบนี้มันเหมือนตบหน้าเขาชัดๆ
ซินเย่ฟาง เองก็ตกตะลึงไม่แพ้กันดวงตาของเธอเปร่งประกาย เธอวิ่งผ่านเสียงกรีดร้องของสามีและถามจางปินอย่างตื่นเต้น "จางปินคุณขุดโสมแบบนี้มากี่ครั้งแล้วเหรอ?"
เธอเชื่อว่าจางปินน่าจะขุดโสมอายุ 100 ปีได้มากกว่า 1 ครั้งอย่างแน่นอน
แบบนี้จางปินไม่รวยแล้วเหรอ?
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอหรอกนะ?" จางปินตกในท่าทีของเธอ จู่ๆใบหน้าของ ซินเย่ฟาง ก็เปลี่ยนไป ใช่แล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเพราะเธอเพิ่งจะดูถูกเขาไปและตอนนี้เธอเป็นแฟนของ ยวีชิงเซิง แล้วแม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ถ้า 2 คนนี้รวยเหมือนกันเธอก็ต้องเลือกจางปินที่หน้าตาดีกว่าแบบคนละเรื่องอยู่แล้ว!!
ในขณะที่เธอรู้สึกเสียใจ "ซินเย่ฟาง เธอกลับมาเดียวนี้" หน้าของ ยวีชิงเซิง เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง
"สามี ฉัน...ฉันขอโทษ….ฉันไม่... " ซินเย่ฟาง รีบกลับมา
"ยัยผู้หญิงสารเลว ฉันจะฆ่าเธอ..." ยวีชิงเซิง ลากเธอออกมาข้างนอกประตูทันที
"ฉันไม่คิดว่า พวกเขา 2 คนจะโง่ขนาดนี้" จางปินพึมพำในใจของเขา
หลังจากนั้นครู่หนึ่งรถสปอร์ตเฟอร์รารีสีแดงที่สวยงามก็จอดอยู่หน้าร้านขายยาและมีหญิงสาวแสนสวยคนหนึ่งลงจากรถมา
ผมสีดำเงางาม ใบหน้าเป็นเหมือนหยก กลิ่นหอมจางๆน่าดึงดูด เธอใส่กระโปรงสีแดง ทีแหวกเผยให้เห็นเรียวขาขาวๆ,เสื้อก็แหวกเห็นยอดเขาขาวๆราวหิมะ เธอสวยและแต่ตัวทันสมัยแบบที่ทำให้คนที่เดินถนนต้องหันมามองโดยไม่รู้ตัว
ยวีชิงเซิง และ ซินเย่ฟาง ที่กำลังโต้เถียงกันก็หยุดและจ้องมองสาวงามที่น่าทึ่งคนนี้อย่างว่างเปล่า
สาวงามคนนี้เข้ามาในร้านขายยาพร้อมกลิ่มน้ำหอม "ลุงขอดูโสม 100 ปีหน่อย"
สาวงามดูโสมอย่างระมัดระวัง จางปินเมื่อเห็นเธอก็ตกใจในความสวยของเธอจนตาข้าง เขามองเธออย่างระมัดระวังก็พบว่าเธอนั้นสวยงามจนไร้ที่ติ
ทันใดนั้นเขาก็หายใจเข้าออกอย่างช้าๆมีผู้หญิงที่สวยแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ? วันนี้ถือว่าเปิดหูเปิดตาจริงๆ
หลังจากนั้นไม่นานสาวงามเชิญจางปินไปที่ห้องวีไอพีบนชั้นสองและแนะนำตัวอย่างมีเสน่ห์
ปรากฎว่าชื่อของเธอคือ หลิวรั่วหลาน เจ้าของ ร้านขายยาฉีฟาง
แม้เธอจะไม่บอกต้นกำเนิดของเธอ แต่จางปิงรู้ว่าต้องมาจากตระกูลใหญ่แน่ๆ
"โสมอายุ 100 ปีนี้มีค่าประมาณ 3.5 ล้านหยวน แต่ฉันยินดีจ่าย 4 ล้านเพื่อซื้อแต่คุณต้องสัญญากับฉันว่าหากคุณได้โสมป่าหรือยาที่มีค่าอื่นๆให้มาหาฉันได้ทันที ฉันสัญญาว่าจะให้ราคาที่น่าพอใจแก่คุณอย่างแน่นอน"หลิวรั่วหลาน พูดพร้อมรอยยิ้ม
จางปินตรวจสอบอินเทอร์เน็ตเป็นเวลานานจนรู้ราคาโสมอายุ 100 ปี
ผู้หญิงคนนี้ให้ราคาที่สูงมากจริงๆดังนั้นเขาจึงพอใจมากและพูดออกมาว่า "โอเคผมสัญญากับคุณ"
เขายังปลูกโสมเอาไว้อีก 20 ต้นในอนาคตเขาจะปลูกสมุนไพรมีค่าต่างๆอีกมากการหาพันธมิตรเอาไว้เป็นเรื่องที่ดี
"นี่คือนามบัตรของฉัน" หลิวรั่วหลาน หยิบนามบัตรที่มีกลิ่นหอมบางๆ ออกมามอบให้จางปินจากนั้นเธอก็โอนเงิน 4 ล้านให้กับบัญชีของจางปิน ทันที
"ฉันมี 4 ล้านแล้วเหรอ?" จางปินมองดูข้อความที่ธนาคารส่งมาอย่างไม่เชื่อสายตา
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตื่นตัวและมองผู้หญิงสวยคนนี้ เขารู้สึกสนุกและหัวเราะออกมา "คุณหลิว ผมยังมียาวิเศษอยู่อีกคุณสนใจไหม?"