เจียงลู่ฉีนั้นขับรถมินิบัสอย่างกับเป็นคนบ้า เขานั้นไม่หยุดจนกระทั่งไฟนั้นมอดดับลง แก๊งมอเตอร์ไซค์นั้นใช้ประโยชน์จากมันและรีบหาที่ซ่อน สุดท้ายรถมินิบัสก็หยุดอยู่ตรงกลางถนน ทิ้งรอยลื่นไว้อย่างชัดเจน
รถมินิบัสนั้นได้หยุดเส้นทางแห่งการสังหารเรียบร้อยแล้ว มอเตอร์ไซค์ทั้งหลายล้มคว่ำอยู่ที่พื้นและมีร่างกายของมนุษย์นั้นกระจัดกระจายเต็มไปหมด พวกมันนั้นกำลังกรีดร้องขอความช่วยเหลือ
ทันใดนั้นก็มีเสียงอันดังกึกก้องออกมา และรถบรรทุกก็พุ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่ทราบ มันเป็นรถบรรทุกของหนัก ซึ่งมีน้ำหนักประมาณสิบกว่าตัน เมื่อมันปรากฏขึ้นมาบนถนนนั้นมันเหมือนกับสัตว์ประหลาดตัวมหึมา โดยตามปกติแล้ว ถ้ารถยนต์ธรรมดาๆนั้นถูกชนโดยรถบรรทุกของหนักแล้ว มันน่าจะแตกเป็นส่วนๆ รถมินิบัสที่อยู่ข้างหน้ารถบรรทุกของหนักนั้นเหมือนกับเด็กน้อยที่อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เลย
บนที่นั่งคนขับของรถบรรทุกของหนักนั้น เจียงลู่ฉีสังเกตเห็นหยู่กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ กำลังจ้องมาที่เขาด้วยท่าทางที่บ้าคลั่ง
เขานั้นเป็นผู้นำ แต่เขานั้นถูกทำให้ขายหน้าระดับนั้นเนื่องจากเจียงลู่ฉี เขานั้นไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากดูรถมินิบัสพุ่งไล่ชนพี่น้องและส่งพวกเขาไปตาย
พี่น้องของเขาที่บาดเจ็บส่วนมากนั้นกำลังนอนอยู่ที่พื้น ครวญครางขอความช่วยเหลือ เสียงครางเหล่านี้นั้นทำให้หยู่นั้นกราดเกรี้ยว มันเหมือนกับการเตือนในความสามารถของเขา
หลังจากวันโลกาวินาศ หยู่นั้นพบว่าตัวเองนั้นมีความสามารถที่ทรงพลัง โดยเหตุนี้เอง เขาจึงรู้สึกว่าตัวเขานั้นเป็นอมตะ ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนซอมบี้ในเมืองนี้นั้นมีน้อยและหลังจากที่เขาลากพวกมันออกไป มันก็ไม่มีใครที่สามารถทำให้เขาเจ็บได้ ต่อหน้าเขา ผู้รอดชีวิตทั้งหมดเหมือนกับเป็นแค่มด ในขณะที่แก๊งมอเตอร์ไซค์นั้นให้ความนับถือและหวาดกลัวแก่เขา
ถึงแม้ว่า โดยนิสัยตามปกติแล้วของหยู่นั้นจะโหดร้าย เขาก็ยังขี้ขลาดที่จะเผชิญหน้ากับความตาย ตามปกติแล้ว เขาก็เป็นแค่ลูกน้องคนหนึ่งและเขาไม่มีความสุขกับมัน ไม่เพียงแค่เขาถูกด่าโดยหัวหน้า แต่เขายังถูกล้อ เรื่องความสูงของเขาจากเพื่อนรวมงานคนอื่นๆ พวกมันส่วนมากเรียกเขาว่า “ไอ้เตี้ย’ ซึ่งมันทำให้เขานั้นขายขี้หน้า
ดังนั้น หลังจากวันโลกาวินาศ เขานั้นรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากกับสถานะในปัจจุบัน เขารู้สึกว่าหลายปีที่ได้รับความเจ็บปวดนั้นได้รับการเยียวยา ก่อนหน้านั้น คุณภาพของชีวิตเขานั้นมีน้อยเหลือเกิน แต่ในตอนนี้ เขาเหมือนกับปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังมีความสุขกับชีวิตในปัจจุบัน ความจริงก็เข้ามา และความจริงนี้ปรากฏขึ้นมาโดยรถมินิบัสโทรมๆและคนขับรถนั่น เขารู้สึกว่าเขากำลังหายใจไม่ออกจากความโกรธและความอับอายขายขี้หน้าที่เจียงลู่ฉีนำมาให้ เขาสาบานอย่างจริงจังว่าจะฆ่าเจียงลู่ฉีให้ได้ อีกอย่างหนึ่ง หยู่นั้นรู้สึกถึงความอับอายขายขี้หน้าของชีวิตอันน่าสมเพศก่อนหน้านี้อีกด้วย
ดังนั้น ในขณะที่เจียงลู่ฉียังขับรถอยู่และพยายามที่จะทำให้ไฟมันมอดดับลง หยู่นั้นได้โอกาสที่จะหลบขึ้นไปบนรถบรรทุกของหนัก ซึ่งจอดอยู่ด้านหน้าปั๊มน้ำมัน
[รถมินิบัสคันนี้มันดีสำหรับการพุ่งชนคนอื่นงั้นหรอ? ถ้ายังไงละก็ กูก็จะให้มึงโดนชนบ้าง! รถมินิบัสแค่นี้แม่งจะต่อกรกับรถบรรทุกอย่างกูได้ยังไง!]
“บูมมม” หยู่เหยียบไปที่คันเร่ง
เมื่อมองเห็นหยู่กำลังพุ่งเข้ามาพร้อมกับรถบรรทุก เจียงลู่ฉีรู้สึกตกตะลึง รถบรรทุกของหนักนี้เหมือนกับสัตว์ประหลาดที่สร้างมากจากเหล็ก เพียงแค่มองเห็นมันวิ่งมาด้วยความเร็วสูงสุด มันก็สามารถทำให้ผมนั้นตั้งขึ้นได้ เจียงลู่ฉีรู้อย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ถูกฆ่าโดยรถบรรทุกของหนักคันนี้ แต่รถ MCV ก็จะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแน่นอน
ภายใต้สภาวะปกตินั้น วิธีการของหยู่นั้นคงจะสำเร็จแน่นอน แต่รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นไม่ใช่รถธรรมดา มันเป็นรถ MCV ที่มีฟังก์ชั่นเร่งความเร็วในฉับพลัน ซึ่งมันเพียงพอให้เขาหนีหรือเปลี่ยนทิศทางได้ในทันที อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉีไม่ได้กดไปที่ปุ่มเร่งความเร็ว มันง่ายมากที่จะหลบหนี แต่เมื่อเลือกทางนั้น เขาจะไม่มีโอกาสที่จะกลับมาเหมือนกัน
ในทางตรงกันข้าม เจียงลู่ฉีผลักคันเร่งเผชิญหน้าเข้ากับรถมินิบัส มันเป็นการกระทำที่อันตราย แต่มันเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยมที่สามารถฆ่าหยู่ได้! เจียงลู่ฉีจดจ่อกับรถบรรทุกของหนัก และเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็แบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับระยะห่างของรถทั้งสอง
เมื่อสังเกตเห็นว่ารถมินิบัสนั้นไม่ได้หลบหนี แต่มันยังพุ่งตรงมาข้างหน้าเขา หยู่นั้นหัวเราะเยาะ [ฮ่าๆๆๆ ไอเหี้..นี้แม่งมั่นใจตัวเองมากไปละ ฉันจะฆ่ามึง! ไปตายซะ!]
เขานั้นไม่สามารถรอที่จะส่งเจียงลู่ฉีไปตายได้ เพียงแค่จินตนาการเกี่ยวกับมันก็น่าตื่นเต้นมากแล้ว!
แก๊งมอเตอร์ไซค์นั้นกำลังจ้องไปที่ฉากนี้ และพวกเขาก็คิดเหมือนกันหมดว่าคนขับรถมินิบัสนั้นบ้าไปแล้ว มันเหมือนกับไข่กำลังพุ่งชนกับหิน เป็นไปได้ว่าเจียงลู่ฉีรู้ว่าเขาไม่สามารถหลบหนีได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงเลือกตัวเลือกฆ่าตัวตาย เพื่อจะได้ไม่ต้องรับผลกรรมที่เขาก่อไว้
อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีใจเย็นเป็นอย่างมาก เขากำลังฟังเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว และรอโอกาสที่ดีที่จะตัดสินใจทำบางอย่าง
[ตอนนี้ละ!] เจียงลู่ฉีกดปุ่มอย่างฉับพลัน
[สิบ! เก้า! แปด!]
ระยะห่างทั้งสองคันนั้นใกล้มากจนกระทั่งสามารถที่จะเห็นหน้ากันและกันได้
เจียงลู่ฉีเห็นหยู่นั้นยิ้มกริ่ม หัวเราะและตะโกนออกมา เมื่อมองไปที่ปากของเขา มันคงเป็นคำว่า “ไปตายซะ!”
แต่เจียงลู่ฉีไม่ได้พูดอะไรเลย เขานั้นจดจ่อไปกับการนับเวลาถอยหลัง
[สาม! สอง! หนึ่ง!]
ระยะห่างระหว่างรถทั้งสองคันนั้นน้อยกว่าสิบเมตรแล้ว
“ปัง!” เสียงที่ดังกึกก้องนั้นออกมาจากรถมินิบัส หน้าของหยู่นั้นซีดขาวและมึนงง เขานั้นไม่มีเวลาพอแม้แต่ขยับกล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขา รถบรรทุกของหนักนั้นอยู่ๆก็หยุดในทันที เนื่องจากถูกปืนใหญ่สุญญากาศยิงอย่างตรงๆ กระจกหน้ารถนั้นถูกทำลายโดยเพียงแค่คลื่นเสียง ด้านหน้าของรถบรรทุกนั้นเละเทะจนจำไม่ได้ หัวของหยู่นั้นไม่สามารถที่จะมองเห็นได้ ในขณะที่ร่างของเขานั้นกำลังเละเทะไปพร้อมกับด้านหน้าของรถ ส่วนของรถพ่วง มันกำลังพุ่งไปข้างหน้าเนื่องจากน้ำหนักของมัน
แรงกระแทกของมันน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ซึ่งมันทำให้รถด้านหน้าและรถพ่วงนั้นบีบเข้าหากันและกัน
“ปัง ปัง ปัง!”
เสียงระเบิดดังตามมาอย่างกึกก้อง!