px

เรื่อง : My Mcv and Doomsday
Chapter 51: ฉันเป็นปิกาจู?


เจียงลู่ฉียังคงไม่สามารถที่จะเชื่อได้.... น้องสาวของเขาไม่เพียงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่นอกเหนือธรรมชาติ แต่เธอยังกลายเป็นผู้นำของทีมผู้รอดชีวิตนี้ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ทีมผู้รอดชีวิตธรรมดาๆทั่วไป เจียงจู้อิงอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ของทีมเธอเรียบร้อยแล้ว ทีมของเธอนั้นมีอยู่ด้วยกันยี่สิบคน มันเหมือนกับเป็นจำนวนที่น้อย แต่เจียงลู่ฉีเริ่มที่ผวา เมื่อมันมีสิ่งมีชีวิตนอกเหนือธรรมชาติอยู่สี่คนในทีม

 

ในเมืองก่อนหน้านี้ พี่ชายหยู่นั้นด้วยพลังความสามารถของเขา เขากลายเป็นทรราชและสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ มันจะเกิดอะไรขึ้นได้ เมื่อ4สิ่งมีชีวิตนอกเหนือธรรมชาตินั้นอยู่ด้วยกัน?

 

ยิ่งไปกว่านั้น ในกลุ่ม4สิ่งมีชีวิตนอกเหนือธรรมชาติ ความสามารถของเจียงจู้อิงนั้นแข็งแกร่งที่สุด ตามคำพูดของเจียงจู้อิงแล้ว เธอสมควรที่จะ “เป็นหัวหน้าที่คู่ควร”

 

เมื่อพวกเขานั้นยังเด็กอยู่ เจียงจู้อิงเคยเป็นผู้นำของกลุ่มเด็กน้อยที่อายุแตกต่างกัน ซึ่งตรงกันข้ามกับเจียงลู่ฉีซึ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยโดดเด่น

 

เด็กสาวส่วนมากนั้นที่เคยถูกรังแกนั้นบอกกับครอบครัวของพวกเธอ และหลังจากนั้นก็นำครอบครัวของพวกเธอมาเพื่อที่ต้องการจะให้ขอโทษ อย่างไรก็ตาม เจียงจู้อิงเป็นฝั่งตรงข้ามที่แข็งแกร่ง

 

.

 

ในเวลาเดียวกัน มันเป็นเพียงแค่เพื่อความสนุก แต่ในตอนนี้เธอนั้นกลายเป็นผู้นำอย่างแท้จริง นำทางกลุ่มผู้รอดชีวิตที่ซึ่งมันแตกต่างกับนำเด็กน้อยตัวเล็กๆไปทั่ว ในช่วงเวลาโลกแห่งการล่มสลายแบบนี้ ทีมของผู้รอดชีวิตนั้นขึ้นอยู่กับผู้นำ

 

เจียงลู่ฉีถามขึ้น “อิง ความสามารถของเธอคือไร?” เมื่อนำหยู่นั้นเป็นตัวอย่าง กล้ามเนื้อขาของเขานั้นได้พัฒนาขึ้น ดังนั้นเขาสามารถที่จะวิ่งได้อย่างโคตรเร็ว ซึ่งมันคือข้อสรุปของการกลายพันธุ์ของเขา

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากการสังเกต รูปร่างเจียงจู้อิงนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป เธอนั้นยังคงผอมเหมือนกับแต่ก่อน แต่เนื่องจากการที่ออกกำลังกาย เธอนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ตาม มันก็ไม่ได้ดูเหมือนกับรูปร่างของคนที่มีความสามารถในการต่อสู้ที่สูง

 

“เธอได้ฆ่าซอมบี้พวกนั้นไปแล้วหรอ?”เจียงลู่ฉียังคงไม่รู้เกี่ยวกับความสามารถของน้องสาว ในเพียงชั่วเวลาพริบตาเดียว เธอนั้นได้ฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด

 

เมื่อเผชิญหน้ากับพี่ชายของเธอ เจียงจู้อิงนั้นแสดงท่าทางเหมือนเด็กมาโดยตลอด เมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับคำถามของเขา เธอนั้นเหมือนกับ ลูกสุนัขน่ารักๆ ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกับผู้รอดชีวิตคนอื่นของกลุ่มเธอ

 

หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะออกมาอย่างภาคภูมิใจ และโบกแท่งเหล็กในมือของเธอเล็กน้อย ในทันทีนั้นก็มีกระแสไฟฟ้าได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับเสียง “ชิ ชิ” ผ่านแท่งเหล็ก

 

เจียงลู่ฉีประหลาดใจเกี่ยวกับกระแสไฟฟ้าที่มันสะท้อนเข้ามาในดวงตาของเขา “นี่มัน....”เจียงลู่ฉีประหลาดใจอย่างแท้จริง

 

แม้ว่าพี่ชายหยู่นั้นจะกลายพันธุ์แล้ว ความจริงแล้วความเร็วของเขานั้นมันดียิ่งกว่านักวิ่งชิงแชมป์โลกซะอีก แต่มันก็ไม่ได้ถึงในจุดที่มันสมบูรณ์แท้จริง

 

ในช่วงเวลาโลกล่มสลายแบบนี้ ซอมบี้และสัตว์ป่ากลายพันธุ์ได้ปรากฏตัวขึ้นมากมายเหมือนกับเห็ด ความสามารถที่นอกเหนือธรรมชาติเช่นหยู่นั้นมันทำให้เพียงพอต่อการที่จะมั่นใจว่าจะสามารถรอดชีวิตต่อไปได้

 

แต่ความสามารถของเจียงจู้อิงนั้นสามารถที่จะผลิตพลังงานไฟฟ้าได้ ซึ่งมันสำคัญมากกว่าความสามารถที่จะทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น

 

ปกติแล้วมนุษย์นั้นสามารถที่จะสร้างไฟฟ้าสถิตได้ แต่เนื่องจากร่างกายนั้นได้เปลี่ยนไป ซึ่งทำให้อย่างมากที่สุดก็คือนิ้วของคนทำให้เกิดไฟฟ้าสถิตได้ อย่างไรก็ตาม กระแสไฟฟ้าพวกนั้นมันไม่สามารถที่จะเทียบได้กับที่เจียงจู้อิงที่ปล่อยออกมาเลย

 

“เป็นยังไงละพี่? หนูยอดเยี่ยมมากเลยใช่ไหมละ? ฉันได้เคยทดสอบแรงดันไฟฟ้าโดยการโจมตีของฉันมาแล้ว”เจียงจู้อิงนั้นอวยตัวเองต่อหน้าคนอื่น แต่ต่อหน้าเจียงลู่ฉี เธอนั้นเหมือนกับเด็กน้อยที่ทำคะแนนได้เต็มเวลาที่สอบยังไงยังงั้น

 

“เธอสามารถปล่อยออกมาได้มากเท่าไหร่?”เจียงลู่ฉีถามอย่างรวดเร็ว

 

เจียงจู้อิงนั้นล้างลำคอของเธอและพูด “ในตอนนี้ หนึ่งพันโวลต์!”

 

“หนึ่งพันโวลต์!” เจียงลู่ฉีอ้าปากค้าง

 

ความต้านทางของร่างกายมนุษย์นั้นได้เปลี่ยนแปลงไป ผิวแห้งๆนั้นสามารถที่จะต้านทานได้ถึง100กิโลโอห์มและอาจจะมากไปกว่านั้น แต่ถ้าแรงดันไฟฟ้านั้นสูงถึงหนึ่งพันโวลต์ ความสามารถที่จะต้านทานนั้นจะลดลงอย่างรวดเร็วถึงหนึ่งพันโอห์ม เจียงจู้อิงที่สามารถจะโจมตีด้วยหนึ่งพันโวลต์ ในการคำนวณแล้ว กระแสที่ไหลผ่านร่างกายของคนนั้นคือ 1A ซึ่งมันมากเกินจริง พลังโจมตีของเธอนั้นสามารถที่จะถึงหนึ่งพันวัตต์ได้

 

หนึ่งพันวัตต์นั้นหมายถึงอะไร? เจียงจู้อิงสามารถที่จะปล่อยพลังงานไฟฟ้าหนึ่งพันวัตต์ได้เป็นเวลาสิบนาที ซึ่งมันเท่ากับการที่ใช้พลังงานของคนสิบคนที่มีน้ำหนักหกสิบกิโลกรัมขึ้นไปสู่ตึกสูงหนึ่งร้อยเมตร

 

ไวรัสนั้นทำให้เซลล์ธรรมดาของเจียงจู้อิงนั้นกลายเป็นเซลล์ไฟฟ้า เมื่อเซลล์พวกนี้มันเชื่อมต่อกันและกัน แรงดันไฟฟ้าระดับสูงก็จะเกิดขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับหยู่แล้ว ความสามารถของเจียงจู้อิงนั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวนั้นตัดสินให้ความสามารถของหยู่นั้นต่ำกว่าพลังงานระดับหนึ่ง แต่เจียงจู้อิง....

 

“ปล่อยไฟฟ้าอีกรอบที”เจียงลู่ฉีพูด

 

เจียงจู้อิงพึมพำ “พี่นี่ทำแบบฉันเป็นแบบปิกาจูงั้นหรอ?” ในขณะเดียวกันเธอก็ปล่อยพลังออกมาอีกหนึ่งครั้ง

 

“ไม่ใช่ว่าเธอชอบปิกาจูที่สุดเมื่อเธอยังเป็นเด็กงั้นหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมื่อเธอกลายพันธุ์จึงเป็นแบบนี้”

 

เจียงจู้อิงทำปากแหยและในเวลาเดียวกันเธอก็ปล่อยพลังงานมากยิ่งขึ้น บนแท่งเหล็ก มันมีประกายแสงสีน้ำเงินและขาว ซึ่งเมื่อแท่งเหล็กนั้นถูกฉาบไปด้วยพลังแบบนี้ ดวงตาที่ใสกระจ่างของเธอนั้นสะท้อนกระแสไฟฟ้า ทำให้เธอนั้นดูแตกต่างออกไปจากเดิม

 

เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าเธอนั้นปล่อยพลังมาน่าจะเพียงพอแล้ว.....

 

ตามที่เขาคาดไว้ เพียงแค่สองวินาทีต่อมา เสียงของเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวดังขึ้น “พบเจอพลังงานระดับ1”

 

เจียงจู้อิงนั้นมีพลังงานระดับหนึ่ง หมูป่ากลายพันธุ์ก็มีพลังงานระดับหนึ่งเช่นกัน แต่เจียงลู่ฉีสังเกตเห็นว่ามีเครื่องหมาย + ตัวเล็กๆอยู่ด้านหลังเลขหนึ่ง เขาถามเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวในจิตใจและเรียนรู้ว่า + นั้นคือเครื่องหมายของพลังงานที่แข็งแกร่งขึ้น

 

ในอีกความหมายหนึ่ง พลังงานของเจียงจู้อิงนั้นแข็งแกร่งหมูป่ากลายพันธุ์ซะอีก และพลังงานของหยู่นั้นน้อยกว่าระดับหนึ่งซึ่งหมายความว่ามันจะเป็นตัวเลข 1-

 

“พลังงานไฟฟ้าตอนแรกเป็นอย่างไร?”เจียงถาม

 

“ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับมัน มันน่าจะประมาณสิบเซนติเมตรระหว่างนิ้วทั้งสองข้าง”เจียงจู้อิงตอบ

 

[ดังนั้น เธอได้พัฒนามันขึ้น]

 

“พี่ชาย พี่ไปเอารถเมล์คันนี้มาจากไหนกัน? ยอดเยี่ยมมาก และ..... พี่รู้ได้ไงว่าวันโลกาวินาศกำลังจะมาถึง..... พี่รู้ได้ยังไงเกี่ยวกับมัน?”เจียงจู้อิงเข้ามาใกล้พี่ชายของเธอและกระซิบไปที่หูของเขา

 

“มัน.....”เจียงลู่ฉีคิดว่ามันค่อนข้างเป็นปัญหาสำหรับการอธิบายมัน

 

ในเวลาเดียวกัน เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้นถึงสองครั้งและชายหนุ่มนั้นโผล่ขึ้น “พวกเราจะต้องไปแล้ว หัวหน้า! มันเริ่มจะมืดแล้ว”

 

เจียงลู่ฉีมองไปด้านหลัง ใช่แล้ว ฟ้านั้นเริ่มที่จะมืดลงแล้ว

 

“พี่สามารถบอกหนูได้ทีหลัง แต่ตอนนี้พวกเราจะต้องไปได้แล้ว”เจียงจู้อิงพูดขณะที่มองออกไปนอกหน้าต่าง

 

รีวิวผู้อ่าน