px

เรื่อง : MMORPG : MARTIAL GAMER
Chapter 8: 100% อัตราหลบหลีก


Chapter 8: 100% อัตราหลบหลีก

ตามที่พิกัดที่มู่จี่เซียนให้เขามา หวังหยู่ก็รู้ว่าราชาหมาป่าเงินนั้นอยู่ใจกลางของทุ่งราบรุ่งอรุณ เมื่อเมินเฉยใส่พวกหมาป่าที่เกิดขึ้นตลอดทาง หวังหยู่ก็พุ่งตรงไปยังต้นไม้ใหญ่ที่มู่จี่เซียนบอกเขา

 

ต้นไม้นี้มันสูงมากและใบไม้และกิ่งไม้นั้นหนามากและมันก็ยาวอีกด้วย มันก็เหมือนกันกับร่มคันใหญ่ มันทั้งสูงใหญ่และตั้ง

ตะหง่าน ร่มเงาของมันแทบจะแผ่กระจายไปทั่วที่ราบรุ่งอรุณ

 

มันมีหมาป่าสิบสองตัวที่มีขนสีขาว และมีท่าทางที่ดูแข็งแกร่งกว่าหมาป่าธรรมดาทั่วไปกำลังนอนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่

 

ทั้งแปดตัวนั้นกำลังนอนห่างออกมาจากต้นไม้ใหญ่ซึ่งมีระดับที่ต่ำกว่า และก็เป็นเพียงแค่มอนสเตอร์ธรรมดาทั่วไป

 

{นักรบหมาป่าสีเงิน (ระดับ12) (Elite) }

 

พลังชีวิต : 1000

 

มานา : 100

 

สกิล : [กระชาก] [ข่วน] [แทง]

 

ทั้งสี่ที่นอนใกล้กับต้นไม้นั้นมีระดับที่สูงกว่าเล็กน้อยและพวกมันทั้งหมดนั้นก็มอนสเตอร์ชั้นยอดกันทั้งหมด

 

{ผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงิน (ระดับ15) (Elite) }

 

พลังชีวิต : 2000

 

มานา : 2000

 

สกิล : [กระชาก] [ข่วน] [แทง]

 

มันเหมือนกับว่าใน {REBIRTH} คุณจะไม่สามารถที่จะมองเห็นค่าสถานะของมอนสเตอร์ได้ แต่เพียงแค่ดูมันก็จะเห็นได้ว่าหมาป่าพวกนี้นั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าหมาป่าธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน หวังหยู่นั้นรู้ว่าถ้าเขาโดนกัดโดยพวกมันละก็มันจะเจ็บมากแน่ๆ แต่มันก็คือถ้า พวกมันสามารถที่จะกัดเขาโดนอะนะ....

 

ในช่วงเวลานั้น ไร้ความกลัวและโบซอนก็ตามมาทัน

 

หยุดที่นี่เถอะ ถ้าเราไปใกล้กว่านี้เขาจะสังเกตเห็นเราได้โบซอนจับหลังของไร้ความกลัวไว้ในขณะที่เขาอธิบาย

 

ไร้ความกลัวตกตะลึงนายจะต้องล้อเล่นเป็นแน่! จากที่นี่.....ฉันไม่สามารถที่จะเห็นอะไรได้เลยและนายกำลังจะบอกว่าเขาจะสังเกตพวกเราอย่างงั้นเหรอ? พวกเขาทั้งคู่นั้นอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรและสามารถที่จะมองเห็นได้รางๆว่าเกิดอะไรขึ้นจากที่ตรงนี้

 

แม้กระทั่งโจรที่ใช้ [หลบซ่อน] ก็ถูกจับโดยเขาอย่างง่าย นายคิดหรอว่านายที่เป็นแค่นักบวชธรรมดาๆ มันจะมีความสามารถในการหลบซ่อนที่ดีกว่าโจร?โบซอนถาม

 

เอ่อ....เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?

 

มองไปที่หวังหยู่นั้นเผชิญหน้ากับหมาป่าทั้งสิบสองตัวโดยตัวของเขาเอง ไร้ความกลัวก็รู้สึกมึนงงมากอย่า

 

บอกฉันนะว่าเขาวางแผนที่จะฆ่านักรบหมาป่าสีเงินทั้งหมดนี่ด้วยตัวของเขาเพียงคนเดียว...

 

จุดเกิดของนักรบหมาป่าสีเงินในทุ่งราบรุ่งอรุณนั้นไม่ใช่ความลับอะไร มันคือความจริงที่ว่ามีผู้เล่นบางคนที่มาที่นี่เพื่อที่จะฝึกฝนแล้วก็ได้ประสบการณ์ที่พบเจอกับมอนสเตอร์ที่ทรงพลังพวกนี้

 

มันเป็นความรู้ทั่วไปที่ว่าหมาป่าธรรมดานั้นไม่ได้มีพลังชีวิตที่สูง พวกเขาสามารถที่จะใช้การโจมตีที่รุนแรงและกลยุทธ์ในการฆ่าพวกมันได้ แต่สำหรับพวกมันที่ระดับ 12นี้นั้นเป็นมอนสเตอร์พิเศษ ในช่วงเวลาเริ่มต้นของเกมมันเหมือนกับมอนสเตอร์ที่ไม่สามารถถูกฆ่าโดยผู้เล่นคนไหนก็ตาม

 

มันไม่น่าจะใช่อย่างงั้น...โบซอนก็ไม่กล้าที่จะยืนยันเช่นกัน เมื่อใครบางคนที่ใช้โหมดอิสระแบบนี่แล้ว โบซอนก็มั่นใจในความสามารถของตัวเองเป็นอย่างมาก แต่ถึงแม้อย่างงั้นก็ตาม เขาก็ไม่กล้าที่จะสู้กับฝูงนักรบหมาป่าสีเงินนี่อยู่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มันอยู่รวมกันกับผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินทั้งสี่ตัวอีกด้วย

 

โบซอนเป็นชายที่ภาคภูมิใจในตัวเอง ถึงแม้ว่าเขาสามารถที่จะเห็นได้ว่าหวังหยู่นั้นแข็งแกร่งกว่าเขา เขาก็สันนิษฐานว่าหวังหยู่นั้นแข็งแกร่งกว่าเขาเพียงเล็กน้อย สำหรับเขาที่เป็นนักรบนั้นสู้กับนักรบหมาป่าสีเงินเพียงตัวเดียวก็เกินกว่าความสามารถเขาแล้ว และหวังหยู่ที่เป็นแค่นักต่อสู้นั้นจะมีความแข็งแกร่งมากเท่าไหร่กันแน่?

 

เหี้…! เขาเดินเข้าไปหาพวกมันจริงๆ!” ไร้ความกลัวชี้ไปที่หวังหยู่และตะโกนขึ้น

 

โบซอนจับไปที่คางและออกความคิดเห็นถ้าเขาลากพวกมันออกมาทีละตัว ทีละตัวละก็มันจะมีประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก การฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้ที่มีเอไอระดับต่ำนั้นมันขึ้นอยู่กับเวลา แม้กระทั่งฉันก็สามารถที่จะทำมันได้เหมือนกัน

 

ไร้ความกลัวจ้องไปที่หวังหยู่โดยไม่กระพริบตา มันเหมือนกับว่าเขานั้นไม่มีท่าทางที่จะลากพวกมันเลยนะ

 

อะไรนะ!”เมื่อโบซอนมองไป เขาก็ตระหนักได้ว่าหวังหยู่นั้นเดินกรีดกรายไปยังต้นไม้ ที่ซึ่งเป็นตรงกลางของหมาป่าทั้งสิบสองตัว และก็ผิวปากเพื่อที่ดึงดูดความสนใจของพวกมันและเหมือนกับพวกมันเป็นแค่สุนัขธรรมดาๆตัวหนึ่ง

 

เฮ้ นี่คือผู้เชี่ยวชาญของนายสินะ ฮ่าๆ! นายนั้นทำให้ฉันรับรู้ถึงโลกอันกว้างใหญ่ขึ้นจริงๆ!”ไร้ความกลัวหยอก

 

นี่มัน.....เป็นการกระทำที่โง่มาก! เขากำลังมองหาความตายอย่างงั้นเรอะ?ใบหน้าของโบซอนนั้นเต็มไปด้วยหยดเหงื่อเหมือนกับว่าเขานั้นกำลังดูฉากที่เขาโดนแฉอยู่

 

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมานั้นทำให้พวกเขาทั้งคู่นั้นพูดไม่ออก

 

เมื่อหวังหยู่เดินตรงไปยังต้นไม้ใหญ่แล้ว เขาก็เดินเข้าไปในระยะการโจมตีของพวกหมาป่าพวกนี้ หมาป่าทั้งสิบสองตัวนั้นขู่คำราม และพวกมันก็เดินตรงมาทางหวังหยู่

 

หมาป่าพวกนี้นั้นเผยให้เห็นถึงการแสดงออกที่น่ากลัวและดุร้าย น้ำลายของพวกมันนั้นไหลย้อยลงมาจากมุมปาก ซึ่งมันเหมือนกับว่าเป็นระยะเวลานานแล้วตั้งแต่ที่มันกินอาหารมื้อสุดท้าย

 

เสียงผิวปากของหวังหยู่นั้นเหมือนกับคำสั่งสำหรับพวกมันให้มากินอาหาร หมาป่าทั้งสิบสองตัวรีบมาล้อมรอบหวังหยู่ เปิดเผยเขี้ยวและกรงเล็บแก่เขาก่อนที่จะกระโดดพุ่งไปหาเขา

 

หวังหยู่นั้นไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขาก็กระโดดขึ้น เขานั้นใช้ขาของเตะเป็นจังหวะที่ต้นไม้และกระโดดขึ้นไปสูงมาก และกระโดดขึ้นไปกลางอากาศเพื่อที่จะหลบการโจมตีแรกของพวกหมาป่าเหล่านี้ เมื่อกระโดดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง หวังหยู่ก็สามารถที่จะทำลายวงล้อมของหมาป่าเหล่านี้ได้

 

หวังหยู่นั้นลงพื้นอย่างนุ่มนวลด้านหลังของผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงิน และเขาก็ใช้ [เตะด้านข้าง] เพื่อที่จะเสยมันขึ้น และก็เตะไปที่คอของมันแล้วก็ {คอมโบ 1} , {คอมโบ 2} , {คอมโบ 3} ….

 

ผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินที่น่าสงสารนั้นถูกทุบตีจนไม่ได้สติโดยหวังหยู่ในขณะที่มันก็ยังคงลอยอยู่กลางอากาศ อย่างไรก็ตามหวังหยู่นั้นไม่ได้หยุดและเขาก็ยังโจมตีผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินต่อ เขาก็ตีไปที่คอ หลังส่วนล่างและคางมันอย่างเป็นระบบ

 

รูปร่างของหวังหยู่นั้นก็ยังคงสว่างวาบเป็นวูบๆ จากการหลบทุกการ [กระชาก] และ [ข่วน] จากฝูงของหมาป่า

 

ผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินที่น่าสงสารนั้นถูกหวังหยู่ตีจนกระทั่งตายโดยไม่ที่ไม่สามารถจะแตะลงพื้นได้เลยแม้แต่นิดเดียว

 

เมื่อเขาเห็นฝูงหมาป่าเตรียมตัวที่จะกระโดดใส่เขาพร้อมกันอีกครั้งหนึ่ง หวังหยู่ก็วิ่งตรงไปยังต้นไม้ใหญ่ และไม่ได้สนใจที่จะหยิบไอเทมที่ดรอปจากผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินหลังจากที่มันตายเลยแม้แต่เล็กน้อย

 

นี่มัน.... ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม….”ไร้ความกลัวเช็ดตาแล้วเช็ดตาอีก เขานั้นไม่สามารถที่จะเชื่อกับสิ่งที่เขาเห็นได้

 

ผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินนั้นมีพลังชีวิต 2000 และมันก็ถูกคอมโบจนตายโดยนักต่อสู้ ถ้ามันไม่ใช่ความฝันละก็ มันก็น่าจะเป็นบัคของระบบแล้ว

 

ใบหน้าของโบซอนนั้นกระตุกไม่หยุด

 

เขานั้นเคยคิดว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นจะอยู่ในระดับเกี่ยวกับกระทิงเหล็กที่เล่นอาชีพนักต่อสู้ ตั้งแต่ที่เขาเลือกอาชีพที่แข็งแกร่งกว่า แต่หลังจากที่มองหวังหยู่สู้แล้ว โบซอนตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันน่าตลกเป็นอย่างมาก อ่อนแอกว่าเล็กน้อยอย่างงั้นเรอะ? เขาไม่มีแม้กระทั่งคุณสมบัติเพียงพอที่จะเปรียบเทียบกับหวังหยู่เลยด้วยซ้ำ

 

มันไม่ใช่บัค นั่นคือความสามารถของโหมดอิสระ!”โบซอนพูดด้วยอารมณ์

 

ไร้ความกลัวตกใจ : นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง แม้กระทั่งเมื่อหมาป่าเงินนั้นโจมตีเขา เขาก็ไม่เสียเลือดเลยแม้แต่น้อย...

 

โบซอนตอบกลับมันไม่ใช่ว่าเขาไม่เสียเลือดเลย แต่เขานั้นไม่โดนโจมตีเลยต่างหาก!” เมื่อใครบางคนที่กล้าที่จะใช้โหมดอิสระแล้ว โบซอนก็เป็นคนหนึ่งที่มีความสามารถบางอย่าง อย่างน้อยที่สุดเขาก็มีวิสัยทัศน์ที่ดีกว่าไร้ความกลัว

 

เขาไม่โดนตีเลยแม้แต่น้อย???คำพูดของโบซอนนั้นทำให้ไร้ความกลัวตกใจมากกว่าเดิมอย่าบอกนี่คือตำนานที่มีอัตราการหลบ 100% อย่างงั้นเหรอ? แม้กระทั่งในวงล้อมของหมาป่าจำนวนมาก เขาก็ยังสามารถที่จะหลบการโจมตีของพวกมันทั้งหมดได้อีกด้วย เขายังคงเป็นมนุษย์อยู่ใช่ไหม??!!”

 

ถ้าหวังหยู่ได้ยินสิ่งที่ไร้ความกลัวพึ่งจะพูดไป เขาคงหัวเราะอย่างข่มขื่นแน่นอน

 

ในความเป็นจริง หวังหยู่นั้นสามารถที่จะหลบการโจมตีของฝูงหมาป่าทั้งหมดนี่ได้อย่างง่ายดาย แต่ในเกมนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นของเกมที่ค่าสถานะของเขานั้นอ่อนแอเหมือนกับเป็นเด็กทารกแบบนี้นั้น การที่จะทำได้เขาจำเป็นที่จะต้องใช้สมาธิอย่างมาก

 

ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเขาเผชิญหน้ากับ [แทง] ของหมาป่าเงินที่ใช้พร้อมกัน หวังหยู่ก็ไม่มีความมั่นใจเพียงพอที่จะหลบการโจมตีนี้ได้ เขาจึงใช้ภูมิศาสตร์รอบข้างช่วยเหลือเขาเพื่อที่จะหลบการโจมตีนี้

 

ปกติแล้วหวังหยู่นั้นจะไม่มีท่าทางที่จะใช้ความแข็งแกร่งทางจิตใจไปอย่างไร้ประโยชน์เช่นนี้ การที่จะลากหมาป่าไปทีละตัว มันก็สามารถที่จะทำได้ง่ายกว่าฆ่าพวกมัน แต่มู่จี่เซียนนั้นพูดอย่างชัดเจนว่ามีทางเดียวที่จะทำให้ราชาหมาป่าสีเงินเผยตัวของมันเองได้คือการที่ฆ่าหมาป่าสีเงินทั้งหมดโดยก่อนที่มันจะเกิดใหม่

 

สำหรับบางสิ่งที่ถูกวางโปรแกรมไว้ก่อนแล้วโดยคอมพิวเตอร์ เอไอของพวกหมาป่านี้นั้นอยู่ระดับต่ำ การโจมตีที่เป็นรูปแบบเดิมๆและน่าเบื่อ ตราบเท่าที่เขานั้นสนใจมัน เขาจะไม่โดนมันกัดเลยแม้แต่น้อย

 

 ในเวลาที่น้อยกว่าสามนาที นักรบหมาป่าสีเงินและผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินนั้นก็ถูกสังหารหมู่อย่างเรียบร้อย

 

นั่นมันหมายความว่าเขานั้นใช้เวลาประมาณสิบวินาทีในการที่จะฆ่าหนึ่งตัว......ประสิทธิภาพเช่นนี้นั้นมีเพียงแค่ผู้เล่นในช่วงภายหลังของเกมเท่านั้นที่สามารถมีได้!

 

ลูกน้องของบอสนั้นมีคุณค่ามาก นักรบหมาป่าสีเงินทุกตัวนั้นดรอปเหรียญเงิน 1เหรียญ และผู้พิทักษ์หมาป่าสีเงินนั้นดรอปเหรียญเงินสองเหรียญ และมันทิ้งไว้อุปกรณ์ระดับทองแดงสองชิ้นอีกด้วย

 

{ฟันหมาป่าสีเงิน (แหวน) (ทองแดง)}

พลังป้องกันกายภาพ : 4-6

 

พลังป้องกันเวทย์มนต์ : 1-3

 

ผลกระทบ :

 

ฮีโมฟีลแหวนนี้จะให้ผู้ใช้ได้มีโอกาส5%ที่จะขโมยเลือดเท่ากับ 1%ของความเสียหายที่ทำต่อฝั่งตรงข้าม

 

ระดับที่ต้องการ : 10

 

{กรงเล็บหมาป่าสีเงิน (ทองแดง) }

 

พลังป้องกันกายภาพ : 5-10

 

พลังป้องกันเวทย์มนต์ : 5-10

 

ผลกระทบ :

 

ขัดขวาง – ผู้ใช้มีโอกาส 5% ที่จะทำให้พลังโจมตีของฝั่งตรงข้ามน้อยลง ในรัศมี 20เมตร

 

ระดับที่ต้องการ : 10

 

ค่าสถานะของอุปกรณ์พวกนี้ที่ให้ผู้ใช้นั้นไม่เลวเลย อย่างน้อยมันก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย หลังจากที่เก็บเข้ามันในคลังแล้ว หวังหยู่ก็นั่งและพาดขาของเขาฟื้นฟูมานา

 

“โอเค พวกเราไปกันเถอะ!” โบซอนผลักไปที่ไร้ความกังวลที่ยังมึนงงอยู่ และเขาก็พูด “ในตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าชายคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญ!”

 

ไร้ความกลัวนั้นก็ค่อยๆฟื้นตัว เขาก็ส่ายหัวและพูด “ชายคนนี้เหมือนกันกับพระเจ้า น่าเศร้าที่เขาไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ที่เลือกอาชีพนักต่อสู้…”

 

“ฮึ่ม ไอ้โง่อย่างนายจะไปรู้อะไร! ถึงแม้ว่าคนแบบเขานั้นเลือกอาชีพนักเวทย์ เขาก็ยังคงทรงพลังอยู่ดี!

 

“อื้ม นั่นเป็นเรื่องจริง!”ไร้ความกลัวพยักหน้าตกลง เข้านั่นเชื่อกับสิ่งที่โบซอนพูด หลังจากที่ดูหวังหยู่ต่อสู้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตกลงมัน

 

“โฮกกกกกกกกก!!!!!”

 

เพียงแค่ทั้งสองคนนั้นจะเดินจากไป พวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามอันดังก้องที่ทำให้ทุ่งราบรุ่งอรุณนั้นสั่นสะเทือน

เมื่อฟังเสียงคำรามอันดังก้องนั้น ผู้เล่นระดับสูงที่ฝึกซ้อมกันอยู่ในทุ่งราบรุ่นอรุณ ก็คิดอย่างเงียบๆ “เกิดอะไรขึ้น? หมาป่าที่ชั่วร้ายอย่างพวกมันกำลังวางแผนอะไร?”

 

เมื่อนั่งอยู่ใต้ร่มเงา ตาของหวังหยู่ก็เปิดขึ้นและเขาก็แสยะยิ้ม “มันอยู่ที่นี่!!”

 

 

 

รีวิวผู้อ่าน