px

เรื่อง : War Sovereign Soaring The Heavens
บทที่ 282 : คำท้าประลองเป็นตาย


บทที่ 282 : คำท้าประลองเป็นตาย

มีสิ่งของมากมายหลายอย่างที่มีไว้สำหรับขายและแลกเปลี่ยนในหอแลกเปลี่ยนของขุนเขาเทียนเฉวียน และแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นย่อมเป็นเนื้อสัตว์อสูร ...

ต้วนหลิงเทียนมายังหอแลกเปลี่ยนแห่งนี้อีกครั้ง ก่อนที่จะใช้เงินซื้อเนื้อสัตว์อสูรแช่แข็งจำนวนมากไปกักตุนเอาไว้ในแหวนมิติ

เมื่อได้รับเนื้อมากตามที่ต้องการเขาก็เดินออกจากหอแลกเปลี่ยน แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินออกประตูนั้น เขาก็สังเกตเห็นบางอย่างไกลๆ

ไกลๆบนสะพานโซ่นั้นกลับเป็นร่างศิษย์สายนอก 2 คนที่กำลังก้าวเดินมาทางนี้

ทั้ง 2 ไม่ใช่ใคร พวกมันเป็นศิษย์สายนอกที่มีปัญหากับเขา ก่อนเข้านิกายกระบี่ 7 ดาว

ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าย่อมยังไม่ลืมทั้ง 2 คน

"หึ อริหนทางคับแคบนัก" หลังจากที่จำได้ว่าพวกมันเป็นใคร มุมปากต้วนหลิงเทียนก็แสยะยิ้มเล็กน้อย

ทันใดนั้นเองเมื่อเขาเห็นว่าในขณะที่ศิษย์ทั้ง 2 เดินบนลานหินมุ่งหน้ามาทางนี้ พวกมันดูเหมือนจะสังเกตเห็นเขา และพวกมันก็เผยรอยยิ้มออกมาราวกับดีใจ

"เป็นมัน!"

"ในที่สุดมันก็ปรากฏตัวออกมาเสียที!"

หลังจากที่ทั้ง 2 คนเห็นต้วนหลิงเทียนใบหน้าพวกมันก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ขาของมันสลับวูบด้วยความเร็วจนบังเกิดสายลมพัดกรรโชก เคลื่อนร่างราวกับเหินบินมาทางต้วนหลิงเทียนในพริบตา

กระทั่งใช้ออกวิชาท่าร่วงด้วยกำลังสูงสุด!

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้รู้สึกแปลกใจสักเท่าไรที่เห็นทั้ง 2 พุ่งมาหาเขา เขาทำเพียงเลิกสนใจทั้ง 2 คนก่อนที่จะเดินออกไปตามประสา มุ่งหน้าไปยังเส้นทางขึ้นยอดเขา ...

แต่ทั้ง 2 คนจะปล่อยให้เขาจากไปง่ายๆงั้นหรือ?

คำตอบมันแน่นอนว่า ไม่!

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ดั่งสายลมกรรโชกโบกสะบัด ร่างทั้ง 2 ปราดมาขวางทางต้วนหลิงเทียนเอาไว้

"ต้วนหลิงเทียน เจ้ายังคิดหนี?" ชายหนุ่มที่กล่าวคำ มันเป็นชายหนุ่มคนเดียวกับที่เลือกต้วนหลิงเทียนให้เข้าร่วมขุนเขาเทียนเฉวียนเมื่อวันแรกที่ต้วนหลิงเทียนเข้ามายังนิกายกระบี่ 7 ดาว ...

ทั้งมันยังเป็นศิษย์สายนอก ที่ต้วนหลิงเทียนสั่งให้ฉงเฉวียนโยนมันทิ้งไปที่เหลาอาหารเมืองไผ่ดำ เมื่อ 10 วันที่แล้ว

ต้วนหลิงเทียนจำได้ว่าชายคนนี้เรียกว่า ฮั่วซิน

ตั้งแต่วันแรกที่เขามาถึง ฮั่วซินนี้ก็แสดงความจงเกลียดจงชังเขาออกมาอย่างเห็นได้ชัด ราวกับฮั่วซินมันปรารถนาจะฆ่าเขา

แต่ทว่าต่อมาเมื่อเขาไปรับเครื่องแต่งกายของศิษย์สายนอก ฮั่วซินมันก็หายตัวไปเสียอย่างนั้น

ในตอนนั้นเขาก็คิดว่า ฮั่วซินจะสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้ง่ายดาย

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น เพราะฮั่วซินมันกลับมาขวางทางเขาอีกครั้ง

"ต้วนหลิงเทียน วันนี้ข้าเหวียนหวู่ จะสะสางเรื่องราวความแค้นระหว่างเจ้ากับข้าที่เหลาอาหารเมืองไผ่ดำในวันนั้น!" ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างฮั่วซินพลันกล่าวคำออกมาอย่างแข็งกร้าว สายตาเต็มไปด้วยความเป็นปฏิปักษ์ราวกับจะกลืนต้วนหลิงเทียนเข้าไปทั้งตัว

ต้วนหลิงเทียนก็ย่อมจดจำได้ว่าชายคนนี้เป็นศิษย์นิกายกระบี่ 7 ดาวอีกคนที่เขาสั่งให้ฉงเฉวียนโยนออกไปนอกเหลาอาหาร ...

ตอนนี้นอกเหนือจากศิษย์สายในคนนั้นแล้ว  ศิษย์สายนอกนิกายกระบี่ 7 ดาวที่มีเรื่องกับเขาในวันนั้นล้วนพร้อมหน้า

"อ่า แล้วเจ้าคิดจะทำอย่างไรกับข้าล่ะ?" ม่านตาต้วนหลิงเทียนหดแคบลงเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงบ

"เหอะ!" เหวียนหวู่สบถออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนที่มันจะแสยะยิ้มพร้อมกล่าว "เจ้ากล้ารับคำท้าของข้า ขึ้นไปสะสางเรื่องราวความแค้นบนลานประลองเป็นตายหรือไม่?"

ลานประลองเป็นตาย?

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วพร้อมเอียงคอเล็กน้อย ใบหน้าเผยความสงสัยออกมาเมื่อได้ยินคำกล่าวของเหวียนหวู่

ลานประลองเป็นตายของนิกายกระบี่ 7 ดาวนั้น มีไว้ให้ศิษย์ที่ไม่อาจสะสางเรื่องราวความแค้นด้วยวิธีประนีประนอม และไม่คิดที่จะอยู่ร่วมโลกเดียวกันอีกต่อไป ขึ้นไปประลองจนกว่าจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตกตายหรือพินาศ!

"ลานประลองเป็นตาย?"เสียงกล่าวคำของเหวียนหวู่เมื่อครู่ไม่ได้เบา ทำให้มีศิษย์สายนอกของขุนเขาเทียนเฉวียนที่เดินผ่านไปมาหลายคนที่ได้ยิน พวกมันเริ่มกล่าวทวนคำออกมาก่อนที่จะมายืนมุงทันที

ไม่นานหลังจากนั้นศิษย์ของขุนเขาเทียนเฉวียนก็เริ่มมารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ

"นั่นมันศิษย์พี่ ฮั่วซิน กับศิษย์พี่เหวียนหวู่ไม่ใช่หรือไร" ไม่นานก็มีคนที่รู้จักฮั่วซินกับเหวียนหวู่กล่าวออกมา

ส่วนทางด้านต้วนหลิงเทียนนั้น ถึงแม้เขาจะมีเรื่องราวกับจ้าวหลิน แต่คนที่รู้จักเขาก็ยังนับว่ามีน้อยกว่า คนรู้จักของฮั่วซินกับเหวียนหวู่อยู่มาก

"เจ้าเรียกว่าเหวียนหวู่?" ต้วนหลิงเทียนมองไปยังเหวียนหวู่ "เหวียนหวู่ข้าไม่คิดว่าเหตุการณ์วันนั้นมันจะร้ายแรงอะไรถึงขั้นข้ากับเจ้าบาดหมางกันขนาดนี้ ... ความแค้นของเจ้าที่มีต่อข้านับว่าเป็นเรื่องเหลวไหล หากพวกเจ้าไม่คิดที่จะบีบบังคับซื้อสิ่งของที่ข้าไม่คิดที่จะขาย  ข้าจะให้ผู้ติดตามของข้าโยนเจ้าออกไปหรือ  ...หรือว่าทุกคนต้องกระทำตามคำกล่าวของเจ้าทั้งสิ้น?!”

"ซ้ำร้ายมาตอนนี้ด้วยเรื่องเล็กๆแค่นี้  แต่เจ้ายังคิดท้าข้า ซึ่งเป็นศิษย์สายนอกเข้าใหม่ของนิกายกระบี่ 7 ดาวขึ้นลานประลองเป็นตาย เพื่อไปประลองจนตายกันไปข้างกับเจ้า  นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรือไร?" ในขณะที่กล่าวภายในดวงตาของต้วนหลิงเทียนก็บังเกิดประกายเย็นชาออกมา

เขาไม่ได้กลัวที่จะต้องขึ้นลานประลองเป็นตายสักนิด

อย่างไรก็ตามเหวียนหวู่ผู้นี้มันคิดท้าเขาขึ้นลานประลองเป็นตายด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้...ช่วยไม่ได้ที่เพลิงโทสะจะเริ่มครุกรุ่นในใจของเขา

"อะไร มีเรื่องเช่นนี้?"

"ดูเหมือนศิษย์น้องคนนั้นจะมีเรื่องราวหมางใจกับศิษย์พี่เหวียนหวู่ ตั้งแต่ก่อนเข้านิกาย "

“แต่ถ้าหากเรื่องราวมันเกิดขึ้น เพราะศิษย์พี่เหวียนหวู่คิดบังคับซื้อของจากอีกฝ่าย ก็นับว่ากระทำเกินไปแล้ว”

“นั่นสิ มันจะไม่มากเกินไปหน่อยหรือ? ศิษย์พี่เหวียนหวู่เป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 4 และกำลังจะตัดผ่านไปยังระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 5 ในอีกไม่นาน...แต่มาท้าศิษย์สายนอกที่พึ่งเข้าร่วมนิกายประลองเดิมพันชีวิตบนเวทีประลองเป็นตาย เช่นนี้มัน...”

"เช่นนั้นถึงศิษย์น้องนั่นจักปฏิเสธก็ไม่นับว่าผิดอะไร"

...

เหล่าศิษย์สายนอกที่รับฟังเรื่องราวอยู่อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมา

เหวียนหวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินบทสนทนาของศิษย์ที่อยู่รอบๆ  ใบหน้าของมันลดลงเล็กน้อย ก่อนที่จะจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนพร้อมหัวเราะเยาะออกมา “เรื่องเล็กน้อย? ทำเกินไป? ข้าเหวียนหวู่ตั้งแต่เติบโตมาหามีครั้งใดที่ข้าต้องอัปยศอดสูเช่นนั้นมาก่อน และนี่เป็นครั้งแรกที่ข้าต้องอัปยศเช่นนั้นต่อหน้าผู้คน  ในใจของข้าเหวียนหวู่!  ต้วนหลิงเทียน! เจ้าเป็นศัตรูที่มิอาจอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันกับข้าได้!”

ยามกล่าวน้ำเสียงของเหวียนหวู่เต็มไปด้วยความเย็นชากระหายเลือด เจือด้วยความแค้นคลุกเคล้ากันไปจนจบคำ

ใบหน้าของต้วนหลิงเทียนดิ่งลงเล็กน้อย

เหวียนหวู่หัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของต้วนหลิงเทียน "แน่นอน ว่าข้าย่อมรู้ว่าเจ้าไร้ความกล้าที่จะรับคำทาประลองเป็นตายกับข้า  แต่ข้าจะขอบอกเจ้าเอาไว้เสียตั้งแต่ตอนนี้ หากเจ้าไม่ยินยอมรับคำท้าประลองเป็นตายจากข้า ต่อไปในอนาคตทุกครั้งที่เจอหน้าเจ้า ข้าจะทำร้ายทุบตีเจ้า ตราบใดที่ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรือทำให้เจ้าพิการ กฎของนิกายก็ไม่อาจทำอะไรข้าได้!”

เมื่อกล่าวจบใบหน้าของเหวียนหวู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแสยะ เจือความบ้าคลั่งเอาไว้

"ข้าเองก็เช่นกัน!" ฮั่วซินพลันกล่าวคำเพิ่มเติมออกมา มันมองไปที่ต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเย็นชาไม่แยแส "ต้วนหลิงเทียนข้าเองก็คิดกล่าวคำเดียวกันกับที่เหวียนหวู่กล่าวไปเมื่อครู่ ... วันนี้หากเจ้าไม่รับคำท้าประลองเป็นตายจากเหวียนหวู่ ต่อไปในอนาคตขุนเขาเทียนเฉวียนนี้จะไม่มีที่สำหรับเจ้า! "

เหล่าศิษย์ของขุนเขาเทียนเฉวียนเองก็บังเกิดปฏิกิริยาทันทีหลังจากได้ยินคำกล่าวของฮั่วซิน

"อะไร กระทั่งศิษย์พี่ฮั่วซินก็มีความแค้นกับศิษย์น้องคนนั้นด้วยหรือ?"

"โอ้สวรรค์ ศิษย์น้องคนนี้พึ่งเข้าร่วมนิกายกระบี่ 7 ดาวเรามาได้ไม่นาน มันกลับกล้ามีเรื่องราวบาดหมางกับศิษย์พี่ทั้ง 2 ที่มีระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 4 ซะแล้ว?"

"เด็กน้อยนั่นหาเรื่องเกินไป ข้าไม่อาจสอดมือไปช่วยอะไรมันได้"

...

ผู้คนรอบๆอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ พวกเขามองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยความชื่นชมระคนความเสียดาย ย้อนแย้งกันไป

สำหรับพวกเขานั้น ความกล้าของต้วนหลิงเทียนที่กล้ามีเรื่องราวกับศิษย์พี่ทั้ง 2นั้น ก็นับว่าน่าชื่นชมไม่น้อย

แต่ตอนนี้เมื่อมันต้องทานรับโทสะของศิษย์พี่ทั้ง 2 เกรงว่าจุดจบของมันคงไม่ค่อยสู้ดีและน่าสังเวชเป็นแน่ น่าเสียดายนัก

"หืม ฮั่วซิน? เจ้าเองก็ต้องการสังหารข้าด้วยหรือ?"ต้วนหลิงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองไปยังฮั่วซินด้วยความสงบกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"แน่นอน!" ฮั่วซินไม่คิดลังเลที่จะตอบคำ มันกล่าวรับออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายผสมปนเปอยู่ภายใน

ต้วนหลิงเทียนเพียงพยักหน้า มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา

ในวันนั้นฮั่วซินกับเหวียนหวู่นี่ มาหาเรื่องเขาพร้อมกับศิษย์สายใน เพื่อบังคับให้เข้าขาย เสี่ยวจิน อันเป็นถึงหนูสวรรค์เนตรหยก ที่ถูกพวกมันเข้าใจผิดว่าเป็นเพียงหนูขนทอง

ต่อมาเขาก็ให้ฉงเฉวียนโยนพวกมันออกไป เพื่อสั่งสอนเล็กๆน้อยๆ

วันนั้นนับว่าเขาได้แสดงความเมตตาต่อพวกมันมากแล้ว

แต่มาวันนี้ ไม่เพียงพวกมันไม่สำนึกผิด ยิ่งไม่สำนึกในความเมตตาที่เขามอบให้ ยังกล้าต้องการฆ่าเขา...!

สายตาต้วนหลิงเทียนกระพริบไปด้วยเจตนาฆ่าฟันที่พวยพุ่งออกมา

"ต้วนหลิงเทียน ตอนนี้เจ้าตัดสินใจได้แล้วหรือไม่?  เจ้าต้องการรับคำท้าประลองเป็นตาย และยินยอมตกตายอย่างรวดเร็ว  หรือเจ้าต้องการให้ฮั่วซินกับข้าทรมานเจ้าอย่างช้าๆในอนาคต? " เหวียนหวู่มองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเย็นชาไม่แยแส

ต้วนหลิงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

ในขณะที่เขาจะกล่าวคำนั้นเอง ...

"เอ๋ ศิษย์น้องคนนั้นมิใช่น้องชายคนนั้นเมื่อ 2 วันก่อนหรอกหรือ?"

"อ๊ะ ข้าเองก็เกือบจำไม่ได้แล้วหากเจ้าไม่พูดขึ้นมา!  จริงด้วย! ดูเหมือนจะเป็นน้องชายที่ผู้อาวุโสจ้าวหลินถูกใจ และก็ยอมรับอาวุโสจ้าวหลินแล้ว ... "

"อะไร เขาเป็นน้องชายคนนั้น ที่อาวุโสจ้าวหลินถูกใจงั้นหรือ?

"เจ้าลองดูผิวพรรณของเขาสิ มันขาวกระจ่างเรียบเนียนละเอียดราวกับจะบุบสลายเพียงใช้มือจับถึงเพียงนั้น  ยังจะมีบุรุษผู้ใดในขุนเขาเทียนเฉวียนครอบครองได้อีก"

...

เหล่าศิษย์บางคนที่รู้จดจำต้วนหลิงเทียนได้เริ่มกล่าวออกมา

ต้วนหลิงเทียนที่ได้ฟังคำของศิษย์รอบๆ เขาโกรธจนแทบดิ้นตาย...

เขาไปยอมรับจ้าวหลินตั้งแต่เมื่อไหร่?

ยิ่งไปกว่านั้นต้วนหลิงเทียนยังสังเกตเห็นสีหน้าฮั่วซินและเหวียนหวู่ ที่กลับกลายเป็นซีดเผือดทันทีหลังจากได้ยินคำสนทนารอบๆ ตอนนี้ยามมันมองมาที่เขาอีกครั้งแววตาของพวกมันกลับเต็มไปด้วยความกลัวและขยะแขยง

"ต้วนหลิงเทียนเจ้าช่างมากความสามารถนัก ...ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้ามาถึงขุนเขาเทียนเฉวียนไม่นาน เจ้าก็มัดใจอาวุโสจ้าวหลินได้แล้ว" ถึงแม้ว่าฮั่วซินจะสังเกตเห็นว่าผิวของต้วนหลิงเทียนนั้นขาวละเอียดตั้งแต่แรก แต่เขาก็หาได้สนใจอะไร แต่ตอนนี้เมื่อได้ฟังคำสนทนาโดยรอบของศิษย์คนอื่นๆ เข้าก็อดนึกถึงข่าวที่กำลังเป็นประเด็นร้อนที่แพร่กระจายดั่งไฟลามทุ่งในช่วงนี้ขึ้นมาไม่ได้

ผู้อาวุโสของศิษย์สายนอกจ้าวหลิน มีรสนิยมพิเศษ  เพราะที่แท้มันกลับชมชอบบุรุษหน้าสวยที่เป็นศิษย์ใหม่ของขุนเขาเทียนเฉวียน  และดูเหมือนศิษย์คนนั้นก็ยอมรับและเชื่อฟังเขา

ฮั่วซินบังเกิดความกลัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อคิดถึงจ้าวหลิน

หากต้วนหลิงเทียนผู้นี้มีความสัมพันธ์กับอาวุโสจ้าวหลินจริงๆ เขากับเหวียนหวู่คงไม่มีวันได้ล้างแค้นต้วนหลิงเทียน

นั่นเพราะผู้อาวุโสจ้าวหลินของขุนเขาเทียนเฉวียน หาใช่ใครที่ผู้ใดจะไปล่วงเกินได้!

"ต้วนหลิงเทียน ที่แท้เจ้าก็ มีสามารถไม่เบา" ใบหน้าของเหวียนหวู่เผยความขุ่นเคืองออกมา ก่อนที่จะค่อนแคะต้วนหลิงเทียน

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปยังเหล่าศิษย์ของขุนเขาเทียนเฉวียนที่อยู่รอบๆ และกล่าวสนทนากันอย่างสนุกปาก ด้วยท่าทางก้าวร้าวเสียงแข็ง "เงียบ!"

ทันใดนั้นศิษย์รอบๆทั้งหมดก็เงียบลง แต่เมื่อพวกมันจ้องไปยังต้วนหลงเทียนที่กำลังบันดาลโทสะ พวกมันก็กล่าวสนทนากันออกมาอย่างอื้ออึงอีกครั้ง

"ข้าได้ยินศิษย์พี่ฮั่วซินกับศิษย์พี่เหวียนหวู่เรียกมันก่อนหน้านี้  ใช่มันเรียกว่าต้วนหลิงเทียนหรือไม่?"

"อะไร กลับมีชื่อที่โอหังถึงเพียงนี้!"

"จะอย่างไรมันก็ยังเป็นศิษย์สายนอกที่พึ่งเข้ามาใหม่  มันกล้าตะโกนใส่หน้าพวกเรางั้นหรือ?"

"ฮายๆ พวกเจ้าระวังให้ดี อย่าได้ลืมว่ายามนี้มันมีอาวุโสจ้าวหลินให้ท้ายมันอยู่"

..

รีวิวผู้อ่าน