px

เรื่อง : War Sovereign Soaring The Heavens
บทที่ 291 : จุดจบของเช่าอิง


บทที่ 291 : จุดจบของเช่าอิง

วิชาวาดกระบี่นั้นมุ่งเน้นสิ่งเดียว นั่นคือ...ความไว

บางทีในแง่ของกระบวนท่าและความต่อเนื่องของวิชาวาดกระบี่นั้น  ยังด้อยกว่าวิชาระดับห้วงมหรรณพขั้นสูงเสียอีก

ทว่าในแง่ของความไวในการออกกระบี่แล้วนั้น วิชากระบี่ระดับห้วงมหรรณพขั้นสูงยังไม่อาจนำมาเทียบกันได้!

"ความสามารถในเชิงกระบี่ของเจ้านับว่ายอดเยี่ยม  แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าหาได้อยู่ในระดับเดียวกันกับข้า  ต่อให้เจ้าลงมือจนสุดกำลังก็ยังมิอาจเทียบเท่าข้าได้!" ความเย้ยหยันเริ่มปรากฏที่มุมปากของเช่าอิง  แววตาของมันฉายชัดออกมาถึงความเย็นชาดาบวิญญาณระดับ 7 ในมือของมันเริ่มสั่นสะท้าน  คราวนี้มันคิดใช้กำลังของมันที่เหนือชั้นกว่าฟาดปะทะหักหาญไปยังกระบี่ระดับ 7 ของต้วนหลิงเทียนโดยตรง! เพื่อให้กระเด็นก่อนที่จะวกมาแทงคอหอยต้วนหลิงเทียน

"อ่อ เป็นเช่นนั้นเหรอ?" ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนพลันใช้มือซ้ายที่ว่างอยู่ ตบฟาดออกมาด้วยวิชาเลิศล้ำสร้างภาพลวงดังมังกรเหินทะยานในม่านเมฆ

ฝ่ามือพิชิตมังกร!

ฟุ่บ!

ฝ่ามือลวงตามากมายหลอมรวมเป็นหนึ่งดัชนี จี้ตรงไปยังเช่าอิงด้วยความเร็วสูง!

ความเร็วนี้กล่าวไปไม่ได้ด้อยกว่าวิชาวาดกระบี่สักเท่าไร

"เจ้าคิดว่ามีเพียงเจ้าที่บรรลุวิชาอื่นนอกเหนือจากวิชากระบี่?" เช่าอิงพลันหัวเราะเย้ยหยันออกมา เมื่ออีกฝ่ายใช้มือเปล่ามันพลันขยับร่างใช้มือซ้ายที่งองุ้มเป็นกรงเล็บพุ่งมาราวกับจะกระชากท้องฟ้าหมายคว้าจับไปยังนิวชี้ของต้วนหลิงเทียน

ต้วนหลิงเทียนพลันแสยะยิ้มออกมา

แม้ว่าเช่าอิงจะประหลาดใจไม่น้อยที่อยู่ดีๆต้วนหลิงเทียนแสยะยิ้มออกมา  แต่ฝ่ามือกรงเล็บของมันก็ยังคงพุ่งไปเหมือนเดิม มันหมายใช้กรงเล็บนี้หยุดการเคลื่อนไหวของต้วนหลิงเทียน ก่อนที่จะใช้ดาบในมือหักหาญด้วยกำลังทะลวงคอหอยต้วนหลิงเทียน

มันไม่อาจกระทำ 2 อย่างนี้ได้พร้อมกัน!

ฟุ่บ!

ส่วนทางด้านต้วนหลิงเทียนนั้น ตอนนี้เมื่อดัชนีของเขาใกล้จะปะทะกลับกรงเล็บของเช่าอิง เขายิ่งแสยะยิ้มกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ

"เจ้ามันไม่ประมานตน!" เช่าอิงพลันเย้ยหยันออกมา

สำหรับมัน แม้ว่ากรงเล็บนี้ที่เข้าใช้ออกด้วยวิชาสังหารจะไม่ได้ผลการเพิ่มพูนพลังโจมตีจากอาวุธวิญญาณ แต่จะอย่างไรมันก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง 80 ช้างแมมมอธโบราณ

ทว่าทางด้านต้วนหลิงเทียนเองก็เช่นกัน เขาใช้ออกมาเพียงดัชนีเปลือยๆด้วยกำลัง 70 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้น

ต้วนหลิงเทียนไม่อาจรอดพ้นชะตากรรมโดนมันเหยียบย่ำ!

ทว่าเมื่อดกรงเล็บของมันปะทะกับดัชนีของต้วนหลิงเทียน สีหน้าของเช่าอิงพลันเปลี่ยนไป ...อย่างแรกเลยคือมันกลับกลายเป็นตกตะลึงอย่างหวาดกลัว

"อ๊าคคคคคค!"

ต่อมาเช่าอิงพลันแผดเสียงกรีดร้องออกมาจนลำคอแทบแตก ราวกับมันพบพานความเจ็บปวดทุกข์ทรมานถึงขีดสุด

ภายใต้สายตาของทุกคน ยามนี้ดัชนีของต้วนหลิงเทียนได้แทงทะลุเข้าไปในฝ่ามือของเช่าอิง  โลหิตฉีดพุ่งกระจายทะลักออกมา!

ไม่ทันที่ผู้คนได้กล่าวคำอะไร ทุกคนพลันเห็นว่าเช่าอิงที่กำลังกรีดร้องสุดเสียงอยู่นั้น มันเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่างราวกับชักกระตุก  กระทั่งมือที่ถือดาบเอาไว้ยามนี้ยังสั่นสะท้าน ไร้เรี่ยวแรงถึงขั้นปล่อยให้ดาบวิญญาณระดับ 7 ต้องร่วงหล่นหลุดมือ

"นี่…"

"อะไร! เฮ่! มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"

...

บรรดาศิษย์ของขุนเขาเทียนจีพลันสับสน ไม่เข้าใจเรื่องตรงหน้า พวกมันทำได้เพียงมองไปยังเช่าอิงที่กรีดร้องบนเวทีประลองเป็นตายด้วยสีหน้าฉงน

"แคร่กกก ... " ไม่นานเสียงดังลั่นราวกับกระดูกป่นปี้ ก็ดังขึ้นให้ทุกคนได้ยิน

"เสียงนั่นดังมาจากร่างศิษย์พี่เช่าอิงใช่หรือไม่!"

"โอ้สวรรค์ ต้วนหลิงเทียนทำอันใดกับเขากันแน่!?"

...

ตอนนี้สีหน้าของศิษย์ขุนเขาเทียนจีเริ่มซีดลง

ทางด้านต้วนหลิงเทียนที่อยู่บนเวทีประลองเป็นตาย แสยะยิ้มกว้างยากจะหุบ

เช่าอิงนี่มันคิดว่าเขาไม่ประมานตนจริงๆงั้นหรือ?

เมื่อครู่นี้เมื่อปลายนิ้วที่ใช้ออกด้วยดัชนีรวมศูนย์ของฝ่ามือพิชิตมังกร  ทะลวงไปยังมือของเช่าอิงได้แล้ว เขาก็ใช้พลังสั่นสะเทือนป่นกระดูกทั้งร่างของเช่าอิงโดยตรง

พลังสั่นสะเทือนใช้กระดูกฝ่ามือของเช่าอิงเป็นตัวนำ ส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วกระดูกทั้งร่างของมันในพริบตา...

และไม่นานกระดูกทั้งร่างของมันก็เริ่มสั่นตามไปด้วย  เมื่อกระดูกของมันสั่นจนเกินจุดวิกฤต ในที่สุดก็แตกออกทั่วทั้งร่าง

ร่างของเช่าอิงที่ถูกป่นกระดูกไปทั่วทั้งร่างสั่นระริก มันทำได้เพียงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ไม่นานก็แน่นิ่งไป

ตายอย่างทรมาน!

แม้เช่าอิงจะตกตายไปแล้ว แต่ 2 ตาของมันยังเบิกกว้าง ...กระทั่งจนตาย...มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไร

กระทั่งบางทีหลังตายไปแล้วมันก็ยังไม่ยอมรับด้วยซ้ำ

ว่าทำไมต้วนหลิงเทียนที่มีความแข็งแกร่งน้อยกว่ามัน กลับใช้วิชาฝ่ามือเอาชนะวิชาฝ่ามือของมันได้ ทั้งๆที่ความแข็งแกร่งของมันก็สูงล้ำกว่า

ตุบ...

เมื่อต้วนหลิงเทียนชักมือกลับ ร่างของเช่าอิงก็ไม่อาจยืนได้อีกต่อไป มันล้มลงไปกองบนพื้นด้วยท่วงท่าอนาถา ไร้ซึ่งสัญญาณของชีวิต

รอบเวทีประลองเป็นตายล้วนเงียบกริบ

เช่าอิงตกตายแล้ว? ตกตายงายๆเช่นนี้?

นี่มันถูกต้วนหลิงเทียนสังหารไปแล้ว?

ช่างมหัศจรรย์นัก!

‘เมื่อข้าและเช่าอิงไม่ได้ใช้ผลของอาวุธวิญญาณความแข็งแกร่งของ กระบวนท่ากรงเล็บมันก็มีเพียง 80 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้น ... ส่วนดัชนีนี้ของข้ามีความแข็งแกร่งระดับ 71 ช้างแมมมอธโบราณ!  นับว่ายังอยู่ในขอบเขตอำนาจของพลังสั่นสะเทือน’ ต้วนหลิงเทียนมองไปยังศพของเช่าอิง  พร้อมยินดีในใจ ทั้งหมดเป็นไปตามแผนที่เขาวางเอาไว้ก่อนหน้าไม่มีผิดเพี้ยน

หากเขาและเช่าอิงปะทะกับด้วยดาบกระบี่ ผลจากการเพิ่มพูนพลังจากอาวุธวิญญาณจะทำให้ความแข็งแกร่ง ต่างกันมากเกินไป  และมันจะไม่ได้รับผลกระทบจากพลังสั่นสะเทือนของเขา  ใช้ไปก็ไม่เกิดผลใดๆ

ดังนั้นเขาทำได้เพียงลงมือด้วยปัญญา

บีบบังคับให้เช่าอิงรับมือเขาด้วยมือเปล่า ไร้การพึ่งพาจากอาวุธวิญญาณ

แน่นอนในสายตาเช่าอิงย่อมคิดว่า จะใช้อะไร ตัวมันก็ยังมีความแข็งแกร่งเหนือกว่า ย่อมเอาชนะได้ง่ายดายไม่ยากเย็น ...

แต่มันไม่คาดคิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนกลับมีพลังสั่นสะเทือนนี้ให้ใช้งาน

ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามกับต้วนหลงเทียนไม่เกินกว่า 10 ช้างแมมมอธโบราณ เขาสามารถพึ่งการใช้พลังสั่นสะเทือน ในการเอาชนะมันด้วยความแข็งแกร่งที่เหนือชั้นกว่า!

แน่นอนว่าการกระทำนี้ของต้วนหลิงเทียนก็นับว่ามีความเสี่ยง!

หากเช่าอิงเลือกที่จะใช้ดาบ วกไปป้องกันดัชนีของต้วนหลิงเทียนแล้วล่ะก็ เขาก็ไม่อาจใช้พลังสั่นสะเทือนนี้ในการเอาชนะได้เช่นกัน

ถึงเวลานั้นบางทีเขาอาจจำเป็นต้องใช้อาคมจารึกในการสังหารเช่าอิงแทน!

กล่าวได้ว่า หนทางของเช่าอิงนั้นมีแต่ตายกับตายเท่านั้น!!

เพราะไม่ว่าเช่าอิงจะทำอย่างไร ลงมือด้วยวิธีไหน มันก็ต้องตาย! แค่มันจะได้ตายด้วยวิธีไหนก็เท่านั้น

‘ข้าเองก็คงต้องขอบคุณเจ้า ที่ทำให้ข้าประหยัดอาคมจารึกไปชิ้นนึง’  ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองไปยังศพของเช่าอิงด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก จิตสังหารที่ท่วมท้นในดวงตาของเขาตอนนี้เริ่มจางหายไปแล้ว

‘ชีหลัน...ข้าล้างแค้นให้เจ้าแล้ว’ ต้วนหลิงเทียนกล่าวใจ พร้อมระบายลมหายใจออกมาเบาๆ

"ฮ่าฮ่า ... ฮ่าฮ่าฮ่า ... " ทันใดนั้นเสียงหัวเราะดังลั่น พลันปลุกทุกคนรอบๆเวทีประลองเป็นตายให้ตื่นจากภวังค์

เป็นหูลี่ที่หายจากการตกตะลึงคนแรก หัวเราะออกมา มันกล่าวด้วยเสียงดังลั่น "ต้วนหลิงเทียน ต้องขอบคุณเจ้าแล้ว! ชีหลันที่พักผ่อนบนสวรรค์เมื่อรับรู้เรื่องนี้นางคงพักได้สบายใจแล้ว"

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หยิบดาบระดับ 7 พร้อมกับแหวนมิติของเช่าอิง ก่อนที่จะข้ามศพเช่าอิงไปอย่างแม่แยแส ก้าวเดินลงจากเวทีประลองเป็นตายไปหาหูลี่ และกลับไปยังบ้านของหูลี่ พร้อมกัน

เหล่าผู้คนของขุนเขาเทียนจีทำได้เพียงเงียบค้างอย่างตะลึง ทั้งหมดมองต้วนหลิงเทียนที่จากไปพร้อมสหายอยู่จนลับตา ก่อนที่จะระเบิดวาจาออกมา

"โอสวรรค์ วันนี้ต้วนหลิงเทียนกลับฆ่าเช่าอิงได้จริงๆ"

"เช่าอิงเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 6 กระทั่งสามารถใช้ความแข็งแกร่งได้สูงถึง 102 ช้างแมมมอธโบราณยามถือดาบระดับ 7...ไม่คิดเลย"

"ต้วนหลิงเทียนยังมีระดับกำเนิดขั้นที่ 5 เท่านั้น ถึงมันจะเยอะจนเหลือเชื่อเมื่อเทียบกับอายุเขา แต่จะอย่างไร เขาก็ยังใช้กำลังได้เพียง 90 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้นยามถืออาวุธระดับ 7 ...แต่เขายังสังหารเช่าอิงได้อีก  นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก!"

"ต้วนหลิงเทียนใช้วิชาอันใดในการสังหารเช่าอิงกันแน่   มันจักน่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!"

...

วันนี้เป็นวันที่ขุนเขาเทียนจีไร้ซึ่งความสงบ

เช่าอิงอันเป็นศิษย์สายนอกอันโดดเด่นของขุนเขาเทียนจี ความแข็งแกร่งมิใช่ชั่วด้วยที่ตัวมันเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 6 ที่ทุกคนรู้จักกันดี!

อย่างไรก็ตามมันกลับต้องมาตกตายเช่นนี้!

ซ้ำมันยังตกตายภายใต้น้ำมือของผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 5!

"ต้วนหลิงเทียน เจ้าจักแข็งแกร่งเกินไปแล้ว เพียง 1 ดัชนีกลับสังหารเช่าอิงลงได้" ในระหว่างทาง ความหดหู่ที่เคยมีของหูลี่นั้น มลายหายไปมีเพียงความตื่นเต้นคึกคัก

ต้วนหลิงเทียนเพียงยิ้มรับบางๆ

เฮ่อชวนที่ประคองหูลี่เองยามนี้ก็ทำได้เพียงมองไปยังต้วนหลิงเทียนตาค้างด้วยความทึ่งและตะลึง

มันไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนจะน่าพรั่นพรึงขนาดนี้!

แค่เพียงเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 5 มันก็ตกตะลึงไม่รู้จะอย่างไรแล้ว!

ยิ่งพอมาเห็นต้วนหลิงเทียนเข่นฆ่าเช่าอิงด้วย 1 ดัชนี หัวใจมันก็แทบจะระเบิด! กระทั่งตอนนี้ยังไม่อาจสงบลง

"หูลี่ เจ้ารู้หรือไม่ ตัวบัดซบเช่าเฟยมันพักอยู่ที่ใด?" ความเย็นชาอำมหิตพลันฉายออกมาจากประกายตาของต้วนหลิงเทียน ขณะกล่าวถาม

 

ในหุบเขาที่กว้างใหญ่แห่งหนึ่ง...

อารมณ์ของเช่าเฟยยามนี้เบิกบานสำราญนัก มันผิวปากเพลงในขณะที่นอนอาบแดดบนพื้นหญ้า ด้วยความคาดหวังในใจ ...

แต่ทันใดนั้นเองเสียงฝีเท้าหนึ่งที่ดังขึ้น ทำให้มันเบิกตากว้างด้วยความดีใจ!

"ท่านพี่ ท่านกลับมาแล้วหรือ!" มือของเช่าเฟยตบพรวดไปที่พื้นส่งแรงให้มันลุกขึ้นมานั่งในทันที

ทว่าเมื่อมันหันกลับมาพบเจอผู้ที่เดินเข้ามา ใบหน้าของมันก็กลับกลายเป็นซีดเผือด "ตะ...ต้วน..ตวนหลิงเทียน มิใช่เจ้าต้องขึ้นประลองบนเวทีประลองเป็นตายกับพี่ชายข้างั้นหรือ... ละ...แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่ได้?"

“แล้วทำไม เจ้าต้องคิดว่าข้าจะมาไม่ได้กันเล่า?” ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองไปยังเช่าเฟยด้วยแววตาเย็นชาพร้อมกล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์

และยิ่งต้วนหลิงเทียนเป็นเช่นนี้ ยิ่งทำให้เช่าเฟยบังเกิดความหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก ใบหน้าของมันซีดลงไปเรื่อยๆ จนถึงจุดที่ไม่อาจจะซีดไปมากกว่านั้นแล้ว มันกล่าวออกมาพร้อมเสี่ยงสั่นๆ "ไม่ ... เป็นไปไม่ได้ ...เจ้าจักเอาชนะพี่ชายของข้าได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้!”

"เป็นไปไม่ได้?" มุมปากต้วนหลิงเทียนค่อยๆคลี่รอยยิ้มแสยะออกมา “ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้เล่า?  ไม่ใช่เมื่อ 2 เดือนก่อนที่ป่าแรกเริ่ม เจ้าก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะสามารถฆ่าแรดคชสารไม่ใช่หรือไร”

ร่างกายของเช่าเฟยสั่นสะท้าน ตัวมันไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องราวนี้จะเกิดขึ้นได้  แต่มันก็ตระหนักได้ดี ว่าเรื่องราวคงเป็นไปในหนทางเลวร้ายไม่ผิดแล้ว แม้มันจะไม่เต็มใจ แต่ความจริงก็ปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้า

ตุบ...

เช่าเฟยพลันทรุดก้มหัวแทบเท้าต้วนหลิงเทียน  มันรีบโขกหัวพร้อมกล่าวคำออกมาอย่างน่าเวทนา"ต้วนหลิงเทียน ข้าพิการแล้ว พี่ชายก็มิมีแล้ว...ชีวิตข้ามิเหลืออันใดแล้ว ปล่อยข้าไปเถิด ละเว้นข้าด้วย อย่าทำข้าเลย... "

ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าคุ้นชินฉากนี้ดี

สองเดือนก่อนมันก็กระทำเช่นนี้ เพียงแต่มันไปอ้อนวอนกับชีหลัน เพื่อให้นางกล่าวคำต่อเขา...

และสุดท้ายชีหลันก็ใจอ่อน

แล้วผลลัพธ์ที่ตามมาเล่า?

ชีหลันต้องตกตายอย่างอนาถ!!

หูลี่พิการ!

การกระทำนี้ของเช่าเฟย... ภาพที่มันร้องขอความเมตตานี้ พลันซ้อนทับกับภาพเก่าในวันนั้น และนั่นทำให้แววตาของต้วนหลิงเทียนยิ่งมายิ่งอำมหิต ความเกลียดชังจากก้นบึ้งของหัวใจปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

ดวงตาของต้วนหลิงเทียนเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน  เขาจับจ้องไปยังเช่าเฟยด้วยแววตาอำมหิต "เช่าเฟย...เจ้ายังจำคำที่ข้าบอกไว้เมื่อ 2 เดือนก่อนได้หรือไม่

ใบหน้าเช่าเฟยพลันบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว เมื่อหวนย้อนนึกกลับไป

ต้วนหลิงเทียนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นปฏิกิริยานี้ของเช่าเฟย และมันเป็นการหัวเราะที่เย็นยะเยือกอย่างถึงขีดสุด "ดูเหมือนเจ้าเองก็ยังจดจำได้ดี ... ข้าบอกเจ้าแล้วใช่หรือไม่ว่า เจ้าอย่าได้สร้างปัญหาอะไรอีก หาไม่แล้วข้าจะให้เจ้าได้ตายไร้ที่ฝัง!!"

"ต้วนหลิงเทียน ได้โปรด! เมตตาข้าด้วย! ข้าขอร้องเจ้า ... ข้าขอร้องเจ้า!" เช่าเฟยเริ่มโชกหัวบนพื้นอย่างรุนแรงจนศีรษะปริแตก โลหิตของมันหลั่งไหลท่วมท้นราวกับจะกระตุ้นให้ต้วนหลิงเทียนเมตตาสงสาร...

รีวิวผู้อ่าน