บทที่ 291 : จุดจบของเช่าอิง
วิชาวาดกระบี่นั้นมุ่งเน้นสิ่งเดียว นั่นคือ...ความไว
บางทีในแง่ของกระบวนท่าและความต่อเนื่องของวิชาวาดกระบี่นั้น ยังด้อยกว่าวิชาระดับห้วงมหรรณพขั้นสูงเสียอีก
ทว่าในแง่ของความไวในการออกกระบี่แล้วนั้น วิชากระบี่ระดับห้วงมหรรณพขั้นสูงยังไม่อาจนำมาเทียบกันได้!
"ความสามารถในเชิงกระบี่ของเจ้านับว่ายอดเยี่ยม แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าหาได้อยู่ในระดับเดียวกันกับข้า ต่อให้เจ้าลงมือจนสุดกำลังก็ยังมิอาจเทียบเท่าข้าได้!" ความเย้ยหยันเริ่มปรากฏที่มุมปากของเช่าอิง แววตาของมันฉายชัดออกมาถึงความเย็นชาดาบวิญญาณระดับ 7 ในมือของมันเริ่มสั่นสะท้าน คราวนี้มันคิดใช้กำลังของมันที่เหนือชั้นกว่าฟาดปะทะหักหาญไปยังกระบี่ระดับ 7 ของต้วนหลิงเทียนโดยตรง! เพื่อให้กระเด็นก่อนที่จะวกมาแทงคอหอยต้วนหลิงเทียน
"อ่อ เป็นเช่นนั้นเหรอ?" ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนพลันใช้มือซ้ายที่ว่างอยู่ ตบฟาดออกมาด้วยวิชาเลิศล้ำสร้างภาพลวงดังมังกรเหินทะยานในม่านเมฆ
ฝ่ามือพิชิตมังกร!
ฟุ่บ!
ฝ่ามือลวงตามากมายหลอมรวมเป็นหนึ่งดัชนี จี้ตรงไปยังเช่าอิงด้วยความเร็วสูง!
ความเร็วนี้กล่าวไปไม่ได้ด้อยกว่าวิชาวาดกระบี่สักเท่าไร
"เจ้าคิดว่ามีเพียงเจ้าที่บรรลุวิชาอื่นนอกเหนือจากวิชากระบี่?" เช่าอิงพลันหัวเราะเย้ยหยันออกมา เมื่ออีกฝ่ายใช้มือเปล่ามันพลันขยับร่างใช้มือซ้ายที่งองุ้มเป็นกรงเล็บพุ่งมาราวกับจะกระชากท้องฟ้าหมายคว้าจับไปยังนิวชี้ของต้วนหลิงเทียน
ต้วนหลิงเทียนพลันแสยะยิ้มออกมา
แม้ว่าเช่าอิงจะประหลาดใจไม่น้อยที่อยู่ดีๆต้วนหลิงเทียนแสยะยิ้มออกมา แต่ฝ่ามือกรงเล็บของมันก็ยังคงพุ่งไปเหมือนเดิม มันหมายใช้กรงเล็บนี้หยุดการเคลื่อนไหวของต้วนหลิงเทียน ก่อนที่จะใช้ดาบในมือหักหาญด้วยกำลังทะลวงคอหอยต้วนหลิงเทียน
มันไม่อาจกระทำ 2 อย่างนี้ได้พร้อมกัน!
ส่วนทางด้านต้วนหลิงเทียนนั้น ตอนนี้เมื่อดัชนีของเขาใกล้จะปะทะกลับกรงเล็บของเช่าอิง เขายิ่งแสยะยิ้มกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ
"เจ้ามันไม่ประมานตน!" เช่าอิงพลันเย้ยหยันออกมา
สำหรับมัน แม้ว่ากรงเล็บนี้ที่เข้าใช้ออกด้วยวิชาสังหารจะไม่ได้ผลการเพิ่มพูนพลังโจมตีจากอาวุธวิญญาณ แต่จะอย่างไรมันก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง 80 ช้างแมมมอธโบราณ
ทว่าทางด้านต้วนหลิงเทียนเองก็เช่นกัน เขาใช้ออกมาเพียงดัชนีเปลือยๆด้วยกำลัง 70 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้น
ต้วนหลิงเทียนไม่อาจรอดพ้นชะตากรรมโดนมันเหยียบย่ำ!
ทว่าเมื่อดกรงเล็บของมันปะทะกับดัชนีของต้วนหลิงเทียน สีหน้าของเช่าอิงพลันเปลี่ยนไป ...อย่างแรกเลยคือมันกลับกลายเป็นตกตะลึงอย่างหวาดกลัว
"อ๊าคคคคคค!"
ต่อมาเช่าอิงพลันแผดเสียงกรีดร้องออกมาจนลำคอแทบแตก ราวกับมันพบพานความเจ็บปวดทุกข์ทรมานถึงขีดสุด
ภายใต้สายตาของทุกคน ยามนี้ดัชนีของต้วนหลิงเทียนได้แทงทะลุเข้าไปในฝ่ามือของเช่าอิง โลหิตฉีดพุ่งกระจายทะลักออกมา!
ไม่ทันที่ผู้คนได้กล่าวคำอะไร ทุกคนพลันเห็นว่าเช่าอิงที่กำลังกรีดร้องสุดเสียงอยู่นั้น มันเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่างราวกับชักกระตุก กระทั่งมือที่ถือดาบเอาไว้ยามนี้ยังสั่นสะท้าน ไร้เรี่ยวแรงถึงขั้นปล่อยให้ดาบวิญญาณระดับ 7 ต้องร่วงหล่นหลุดมือ
"นี่…"
"อะไร! เฮ่! มันเกิดอะไรขึ้นกัน?"
...
บรรดาศิษย์ของขุนเขาเทียนจีพลันสับสน ไม่เข้าใจเรื่องตรงหน้า พวกมันทำได้เพียงมองไปยังเช่าอิงที่กรีดร้องบนเวทีประลองเป็นตายด้วยสีหน้าฉงน
"แคร่กกก ... " ไม่นานเสียงดังลั่นราวกับกระดูกป่นปี้ ก็ดังขึ้นให้ทุกคนได้ยิน
"เสียงนั่นดังมาจากร่างศิษย์พี่เช่าอิงใช่หรือไม่!"
"โอ้สวรรค์ ต้วนหลิงเทียนทำอันใดกับเขากันแน่!?"
ตอนนี้สีหน้าของศิษย์ขุนเขาเทียนจีเริ่มซีดลง
ทางด้านต้วนหลิงเทียนที่อยู่บนเวทีประลองเป็นตาย แสยะยิ้มกว้างยากจะหุบ
เช่าอิงนี่มันคิดว่าเขาไม่ประมานตนจริงๆงั้นหรือ?
เมื่อครู่นี้เมื่อปลายนิ้วที่ใช้ออกด้วยดัชนีรวมศูนย์ของฝ่ามือพิชิตมังกร ทะลวงไปยังมือของเช่าอิงได้แล้ว เขาก็ใช้พลังสั่นสะเทือนป่นกระดูกทั้งร่างของเช่าอิงโดยตรง
พลังสั่นสะเทือนใช้กระดูกฝ่ามือของเช่าอิงเป็นตัวนำ ส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วกระดูกทั้งร่างของมันในพริบตา...
และไม่นานกระดูกทั้งร่างของมันก็เริ่มสั่นตามไปด้วย เมื่อกระดูกของมันสั่นจนเกินจุดวิกฤต ในที่สุดก็แตกออกทั่วทั้งร่าง
ร่างของเช่าอิงที่ถูกป่นกระดูกไปทั่วทั้งร่างสั่นระริก มันทำได้เพียงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ไม่นานก็แน่นิ่งไป
ตายอย่างทรมาน!
แม้เช่าอิงจะตกตายไปแล้ว แต่ 2 ตาของมันยังเบิกกว้าง ...กระทั่งจนตาย...มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไร
กระทั่งบางทีหลังตายไปแล้วมันก็ยังไม่ยอมรับด้วยซ้ำ
ว่าทำไมต้วนหลิงเทียนที่มีความแข็งแกร่งน้อยกว่ามัน กลับใช้วิชาฝ่ามือเอาชนะวิชาฝ่ามือของมันได้ ทั้งๆที่ความแข็งแกร่งของมันก็สูงล้ำกว่า
ตุบ...
เมื่อต้วนหลิงเทียนชักมือกลับ ร่างของเช่าอิงก็ไม่อาจยืนได้อีกต่อไป มันล้มลงไปกองบนพื้นด้วยท่วงท่าอนาถา ไร้ซึ่งสัญญาณของชีวิต
รอบเวทีประลองเป็นตายล้วนเงียบกริบ
เช่าอิงตกตายแล้ว? ตกตายงายๆเช่นนี้?
นี่มันถูกต้วนหลิงเทียนสังหารไปแล้ว?
ช่างมหัศจรรย์นัก!
‘เมื่อข้าและเช่าอิงไม่ได้ใช้ผลของอาวุธวิญญาณความแข็งแกร่งของ กระบวนท่ากรงเล็บมันก็มีเพียง 80 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้น ... ส่วนดัชนีนี้ของข้ามีความแข็งแกร่งระดับ 71 ช้างแมมมอธโบราณ! นับว่ายังอยู่ในขอบเขตอำนาจของพลังสั่นสะเทือน’ ต้วนหลิงเทียนมองไปยังศพของเช่าอิง พร้อมยินดีในใจ ทั้งหมดเป็นไปตามแผนที่เขาวางเอาไว้ก่อนหน้าไม่มีผิดเพี้ยน
หากเขาและเช่าอิงปะทะกับด้วยดาบกระบี่ ผลจากการเพิ่มพูนพลังจากอาวุธวิญญาณจะทำให้ความแข็งแกร่ง ต่างกันมากเกินไป และมันจะไม่ได้รับผลกระทบจากพลังสั่นสะเทือนของเขา ใช้ไปก็ไม่เกิดผลใดๆ
ดังนั้นเขาทำได้เพียงลงมือด้วยปัญญา
บีบบังคับให้เช่าอิงรับมือเขาด้วยมือเปล่า ไร้การพึ่งพาจากอาวุธวิญญาณ
แน่นอนในสายตาเช่าอิงย่อมคิดว่า จะใช้อะไร ตัวมันก็ยังมีความแข็งแกร่งเหนือกว่า ย่อมเอาชนะได้ง่ายดายไม่ยากเย็น ...
แต่มันไม่คาดคิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนกลับมีพลังสั่นสะเทือนนี้ให้ใช้งาน
ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามกับต้วนหลงเทียนไม่เกินกว่า 10 ช้างแมมมอธโบราณ เขาสามารถพึ่งการใช้พลังสั่นสะเทือน ในการเอาชนะมันด้วยความแข็งแกร่งที่เหนือชั้นกว่า!
แน่นอนว่าการกระทำนี้ของต้วนหลิงเทียนก็นับว่ามีความเสี่ยง!
หากเช่าอิงเลือกที่จะใช้ดาบ วกไปป้องกันดัชนีของต้วนหลิงเทียนแล้วล่ะก็ เขาก็ไม่อาจใช้พลังสั่นสะเทือนนี้ในการเอาชนะได้เช่นกัน
ถึงเวลานั้นบางทีเขาอาจจำเป็นต้องใช้อาคมจารึกในการสังหารเช่าอิงแทน!
กล่าวได้ว่า หนทางของเช่าอิงนั้นมีแต่ตายกับตายเท่านั้น!!
เพราะไม่ว่าเช่าอิงจะทำอย่างไร ลงมือด้วยวิธีไหน มันก็ต้องตาย! แค่มันจะได้ตายด้วยวิธีไหนก็เท่านั้น
‘ข้าเองก็คงต้องขอบคุณเจ้า ที่ทำให้ข้าประหยัดอาคมจารึกไปชิ้นนึง’ ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองไปยังศพของเช่าอิงด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก จิตสังหารที่ท่วมท้นในดวงตาของเขาตอนนี้เริ่มจางหายไปแล้ว
‘ชีหลัน...ข้าล้างแค้นให้เจ้าแล้ว’ ต้วนหลิงเทียนกล่าวใจ พร้อมระบายลมหายใจออกมาเบาๆ
"ฮ่าฮ่า ... ฮ่าฮ่าฮ่า ... " ทันใดนั้นเสียงหัวเราะดังลั่น พลันปลุกทุกคนรอบๆเวทีประลองเป็นตายให้ตื่นจากภวังค์
เป็นหูลี่ที่หายจากการตกตะลึงคนแรก หัวเราะออกมา มันกล่าวด้วยเสียงดังลั่น "ต้วนหลิงเทียน ต้องขอบคุณเจ้าแล้ว! ชีหลันที่พักผ่อนบนสวรรค์เมื่อรับรู้เรื่องนี้นางคงพักได้สบายใจแล้ว"
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หยิบดาบระดับ 7 พร้อมกับแหวนมิติของเช่าอิง ก่อนที่จะข้ามศพเช่าอิงไปอย่างแม่แยแส ก้าวเดินลงจากเวทีประลองเป็นตายไปหาหูลี่ และกลับไปยังบ้านของหูลี่ พร้อมกัน
เหล่าผู้คนของขุนเขาเทียนจีทำได้เพียงเงียบค้างอย่างตะลึง ทั้งหมดมองต้วนหลิงเทียนที่จากไปพร้อมสหายอยู่จนลับตา ก่อนที่จะระเบิดวาจาออกมา
"โอสวรรค์ วันนี้ต้วนหลิงเทียนกลับฆ่าเช่าอิงได้จริงๆ"
"เช่าอิงเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 6 กระทั่งสามารถใช้ความแข็งแกร่งได้สูงถึง 102 ช้างแมมมอธโบราณยามถือดาบระดับ 7...ไม่คิดเลย"
"ต้วนหลิงเทียนยังมีระดับกำเนิดขั้นที่ 5 เท่านั้น ถึงมันจะเยอะจนเหลือเชื่อเมื่อเทียบกับอายุเขา แต่จะอย่างไร เขาก็ยังใช้กำลังได้เพียง 90 ช้างแมมมอธโบราณเท่านั้นยามถืออาวุธระดับ 7 ...แต่เขายังสังหารเช่าอิงได้อีก นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก!"
"ต้วนหลิงเทียนใช้วิชาอันใดในการสังหารเช่าอิงกันแน่ มันจักน่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!"
วันนี้เป็นวันที่ขุนเขาเทียนจีไร้ซึ่งความสงบ
เช่าอิงอันเป็นศิษย์สายนอกอันโดดเด่นของขุนเขาเทียนจี ความแข็งแกร่งมิใช่ชั่วด้วยที่ตัวมันเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 6 ที่ทุกคนรู้จักกันดี!
อย่างไรก็ตามมันกลับต้องมาตกตายเช่นนี้!
ซ้ำมันยังตกตายภายใต้น้ำมือของผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 5!
"ต้วนหลิงเทียน เจ้าจักแข็งแกร่งเกินไปแล้ว เพียง 1 ดัชนีกลับสังหารเช่าอิงลงได้" ในระหว่างทาง ความหดหู่ที่เคยมีของหูลี่นั้น มลายหายไปมีเพียงความตื่นเต้นคึกคัก
ต้วนหลิงเทียนเพียงยิ้มรับบางๆ
เฮ่อชวนที่ประคองหูลี่เองยามนี้ก็ทำได้เพียงมองไปยังต้วนหลิงเทียนตาค้างด้วยความทึ่งและตะลึง
มันไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนจะน่าพรั่นพรึงขนาดนี้!
แค่เพียงเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 5 มันก็ตกตะลึงไม่รู้จะอย่างไรแล้ว!
ยิ่งพอมาเห็นต้วนหลิงเทียนเข่นฆ่าเช่าอิงด้วย 1 ดัชนี หัวใจมันก็แทบจะระเบิด! กระทั่งตอนนี้ยังไม่อาจสงบลง
"หูลี่ เจ้ารู้หรือไม่ ตัวบัดซบเช่าเฟยมันพักอยู่ที่ใด?" ความเย็นชาอำมหิตพลันฉายออกมาจากประกายตาของต้วนหลิงเทียน ขณะกล่าวถาม
ในหุบเขาที่กว้างใหญ่แห่งหนึ่ง...
อารมณ์ของเช่าเฟยยามนี้เบิกบานสำราญนัก มันผิวปากเพลงในขณะที่นอนอาบแดดบนพื้นหญ้า ด้วยความคาดหวังในใจ ...
แต่ทันใดนั้นเองเสียงฝีเท้าหนึ่งที่ดังขึ้น ทำให้มันเบิกตากว้างด้วยความดีใจ!
"ท่านพี่ ท่านกลับมาแล้วหรือ!" มือของเช่าเฟยตบพรวดไปที่พื้นส่งแรงให้มันลุกขึ้นมานั่งในทันที
ทว่าเมื่อมันหันกลับมาพบเจอผู้ที่เดินเข้ามา ใบหน้าของมันก็กลับกลายเป็นซีดเผือด "ตะ...ต้วน..ตวนหลิงเทียน มิใช่เจ้าต้องขึ้นประลองบนเวทีประลองเป็นตายกับพี่ชายข้างั้นหรือ... ละ...แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่ได้?"
“แล้วทำไม เจ้าต้องคิดว่าข้าจะมาไม่ได้กันเล่า?” ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองไปยังเช่าเฟยด้วยแววตาเย็นชาพร้อมกล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์
และยิ่งต้วนหลิงเทียนเป็นเช่นนี้ ยิ่งทำให้เช่าเฟยบังเกิดความหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก ใบหน้าของมันซีดลงไปเรื่อยๆ จนถึงจุดที่ไม่อาจจะซีดไปมากกว่านั้นแล้ว มันกล่าวออกมาพร้อมเสี่ยงสั่นๆ "ไม่ ... เป็นไปไม่ได้ ...เจ้าจักเอาชนะพี่ชายของข้าได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้!”
"เป็นไปไม่ได้?" มุมปากต้วนหลิงเทียนค่อยๆคลี่รอยยิ้มแสยะออกมา “ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้เล่า? ไม่ใช่เมื่อ 2 เดือนก่อนที่ป่าแรกเริ่ม เจ้าก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะสามารถฆ่าแรดคชสารไม่ใช่หรือไร”
ร่างกายของเช่าเฟยสั่นสะท้าน ตัวมันไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องราวนี้จะเกิดขึ้นได้ แต่มันก็ตระหนักได้ดี ว่าเรื่องราวคงเป็นไปในหนทางเลวร้ายไม่ผิดแล้ว แม้มันจะไม่เต็มใจ แต่ความจริงก็ปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้า
เช่าเฟยพลันทรุดก้มหัวแทบเท้าต้วนหลิงเทียน มันรีบโขกหัวพร้อมกล่าวคำออกมาอย่างน่าเวทนา"ต้วนหลิงเทียน ข้าพิการแล้ว พี่ชายก็มิมีแล้ว...ชีวิตข้ามิเหลืออันใดแล้ว ปล่อยข้าไปเถิด ละเว้นข้าด้วย อย่าทำข้าเลย... "
ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าคุ้นชินฉากนี้ดี
สองเดือนก่อนมันก็กระทำเช่นนี้ เพียงแต่มันไปอ้อนวอนกับชีหลัน เพื่อให้นางกล่าวคำต่อเขา...
และสุดท้ายชีหลันก็ใจอ่อน
แล้วผลลัพธ์ที่ตามมาเล่า?
ชีหลันต้องตกตายอย่างอนาถ!!
หูลี่พิการ!
การกระทำนี้ของเช่าเฟย... ภาพที่มันร้องขอความเมตตานี้ พลันซ้อนทับกับภาพเก่าในวันนั้น และนั่นทำให้แววตาของต้วนหลิงเทียนยิ่งมายิ่งอำมหิต ความเกลียดชังจากก้นบึ้งของหัวใจปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
ดวงตาของต้วนหลิงเทียนเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน เขาจับจ้องไปยังเช่าเฟยด้วยแววตาอำมหิต "เช่าเฟย...เจ้ายังจำคำที่ข้าบอกไว้เมื่อ 2 เดือนก่อนได้หรือไม่
ใบหน้าเช่าเฟยพลันบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว เมื่อหวนย้อนนึกกลับไป
ต้วนหลิงเทียนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นปฏิกิริยานี้ของเช่าเฟย และมันเป็นการหัวเราะที่เย็นยะเยือกอย่างถึงขีดสุด "ดูเหมือนเจ้าเองก็ยังจดจำได้ดี ... ข้าบอกเจ้าแล้วใช่หรือไม่ว่า เจ้าอย่าได้สร้างปัญหาอะไรอีก หาไม่แล้วข้าจะให้เจ้าได้ตายไร้ที่ฝัง!!"
"ต้วนหลิงเทียน ได้โปรด! เมตตาข้าด้วย! ข้าขอร้องเจ้า ... ข้าขอร้องเจ้า!" เช่าเฟยเริ่มโชกหัวบนพื้นอย่างรุนแรงจนศีรษะปริแตก โลหิตของมันหลั่งไหลท่วมท้นราวกับจะกระตุ้นให้ต้วนหลิงเทียนเมตตาสงสาร...
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่