1358 วันที่แล้ว
ไม่ใช้ไอเด็กนั้น ผัวในอนาคตนะ
1372 วันที่แล้ว
จัดไปตามสมควร
1374 วันที่แล้ว
สนุก
1378 วันที่แล้ว
พระเอกใช่ไหม
“นี่ เจ้าสวะ ไม่ได้พบเจอกันเสียนาน แลดูเป็นผู้เป็นคนกับเขาขึ้นมากแล้วนี่”
เฟิ่งเฉียนเสวี่ยขึ้นเสียงเยาะหยัน
“ทว่า…เพียงรูปลักษณ์ภายนอกย่อมไม่อาจแยกแยะบุคคล ผู้พิการ*ไม่อาจฝึกวรยุทธไม่ว่าเมื่อไร อย่างไร ย่อมไร้คุณสมบัติความเป็นมนุษย์”
*คนพิการในโลกวรยุทธ หมายถึงคนที่ไม่สามารถฝึกวรยุทธได้
“คล้ายเจ้าเข้าใจความหมายของคำว่า ‘ไร้คุณสมบัติความเป็นมนุษย์’ ได้อย่างลึกซึ้ง ทว่าหากใคร่ครวญให้ดี ข้ากลับเห็นว่าเจ้าต่างหากที่สมควรถูกจัดสรรให้อยู่ในบุคคลจำพวกนั้น”
เฟิ่งฉู่เกอตอบกลับพร้อมรอยยิ้มไม่เชิงยิ้ม
เฟิ่งเฉียนเสวี่ยไม่คาดคิดว่าจะถูกเฟิ่งฉู่เกอตีกลับจนหน้าหงายเช่นนี้
ในความทรงจำของนาง ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา เฟิ่งฉู่เกอ คือผู้อ่อนแอขลาดกลัวราวหนูตะเพาที่มิกล้าแม้จะสบตาพวกนางด้วยซ้ำ !
“เจ้าสวะ ! กล้าดีอย่างไรมากล่าวว่าข้าไร้คุณสมบัติความเป็นมนุษย์ ? !”
“นั่นเจ้ากล่าวของเจ้าเอง”
เฟิ่งฉู่เกอเชิดหน้ากวาดตามองเรือนน้อยด้วยสีหน้าราบเรียบ
“คุณหนูทั้งหลาย รบกวนพวกเจ้าดูแลเรือนน้อยสายนทีแห่งนี้มาเสียเนิ่นนานหลายปี ยามนี้เมื่อข้ากลับมาแล้ว คงไม่คิดรบกวนพวกเจ้าอีก รีบเก็บข้าวเก็บของ แล้วไสหัวออกไปเสีย !”
“เจ้าว่าอย่างไรนะ ? !”
เฟิ่งเฉียนเสวี่ยนิ่งค้างร่างแข็งทื่ออยู่ครู่ใหญ่ ก่อนเสียงแผดร้องแหลมจะดังขึ้น ทันทีที่ประมวลความเข้าใจได้ว่าเฟิ่งฉู่เกอกำลังขับไล่พวกนางออกจากเรือนน้อยหลังนี้
“เจ้านี่ช่าง ‘ไร้คุณสมบัติความเป็นคน’ เอาเสียจริง ๆ เพียงเท่านี้ก็ยังไม่อาจเข้าใจ…เมื่อครู่ข้ากล่าวว่า…เชิญพวกเจ้าไสหัวออกไปได้แล้ว---”
ผู้ตอบคำลากเสียงยาว สุ้มเสียงที่ใช้เย็นชา
ทั้งเฟิ่งเฉียนเสวี่ย และเฟิ่งชิงหว่านต่างก็ยืนแข็งทื่อค้างอยู่กับที่ ทั้งคู่หันมาสบตากันด้วยความฉงนสนเท่ห์
เหตุใดเจ้าตัวสวะไร้ค่าผู้นี้จึงปากกล้าเสียงแข็งกับพวกนางเช่นนี้ ? !
นี่โลกหมุนกลับตาลปัตรหรืออย่างไร !
“เฟิ่งฉู่เกอ เจ้าคิดว่าเจ้าคือผู้ใด ? เหตุใดพวกเราต้องหลีก…”
เสียงเฟิ่งเฉียนเสวี่ยเยาะหยันในที
ทว่ายังไม่ทันกล่าวจบ เฟิ่งฉู่เกอหรี่สองตาลงเผยอริมฝีปากงามขึ้นอีกครา
“ลากพวกมันออกไป---”
จื่อหลาน ปี้หลัว ลวี้จู ผู้ไม่สบอารมณ์กับขยะทางสายตาทั้งสอง นับแต่ครั้งที่พวกนางลอบสืบเรื่องราวประวัติความเป็นมาของคุณหนูจากเรือนตระกูลเฟิ่ง ทั้งสามต่างคันมือคันไม้อยากกระทืบคุณหนูผู้สูงศักดิ์ทั้งสองให้แบนคาฝ่าเท้า
เช่นนั้นเพียงผู้เป็นนายออกคำสั่ง บ่าวผู้ซื่อสัตย์ทั้งสามต่างก็รีบตอบสนองความต้องการของผู้เป็นนายอย่างรวดเร็ว
จื่อหลานคือยอดฝีมือวรยุทธจัดอยู่ในลำดับสูงสุดของขั้นสาม ปราณยอดยุทธซึ่งแม้ปี้หลัวและลวี้จูจะไม่อาจเทียบเปรียบนางได้ ทว่าทั้งสองล้วนเป็นยอดฝีมือขั้นปราณยอดยุทธเช่นกัน
ขั้นวรยุทธในดินแดนอวิ๋นเทียนแห่งนี้สามารถแบ่งตามลำดับขั้นได้ทั้งหมด 8 ขั้น ดังนี้
ขั้นที่ 1 ปราณปุถุชน
ขั้นที่ 2 ปราณผู้กล้า
ขั้นที่ 3 ปราณยอดยุทธ
ขั้นที่ 4 ปราณปรมาจารย์
ขั้นที่ 5 ปราณหยั่งรู้
ขั้นที่ 6 ปราณอหังการ
ขั้นที่ 7 ปราณจักรพรรดิ
ขั้นที่ 8 ปราณเซียน
โดยในแต่ละขั้นวรยุทธยังแบ่งระดับการฝึกฝนออกเป็น 4 ระดับนั่นคือ ระดับต้น ระดับกลาง ระดับปลาย และระดับสูงสุด
เฟิ่งเฉียนเสวี่ยคือคุณหนูผู้เปี่ยมพรสวรรค์แห่งสกุลเฟิ่ง ด้วยวัยเพียงสิบแปด นางสามารถเข้าถึงพลังวรยุทธขั้นที่สอง ปราณผู้กล้า ได้อย่างสมบูรณ์
เช่นนั้นย่อมเป็นธรรมดาที่นางจะภาคภูมิใจในพรสวรรค์ด้านวรยุทธของตน หากทว่าในยามนี้ เมื่อนางต้องเผชิญหน้ากับจื่อหลานผู้มีวรยุทธสูงสุดของขั้นที่สาม เฟิ่งเฉียนเสวี่ยเริ่มรู้สึกหวั่นใจ
เมื่อวรยุทธของเฟิ่งเฉียนเสวี่ยเพิ่งต้วมเตี้ยมอยู่เพียงระดับกลางของขั้นที่สอง ปราณผู้กล้า ไหนเลยจะคู่ควรเป็นคู่ปรับกับจื่อหลาน กระทั่งแม้เฟิ่งเฉียนเสวี่ย และเฟิ่งชิงหว่านร่วมมือประสานเพลงกระบี่งัดกลยุทธทุกรูปแบบขึ้นต่อสู้รับมือ ทั้งคู่กลับยังต้องกล้ำกลืนความแพ้พ่าย
ครั้นสาวใช้ผู้ยืนชมเหตุการณ์เห็นสถานการณ์พลิกผันเช่นนั้น จึงแอบลอบหลีกหนีออกมา…
แม้นเฟิ่งฉู่เกอจะสังเกตเห็นสาวใช้ผู้นั้นวิ่งไปขอความช่วยเหลือ นางก็มิได้คิดหยุดยั้งแต่ประการใด
ยิ่งมากคน…ก็ยิ่งครึกครื้น…
ขณะที่ด้านนอกยังคงคึกคักด้วยบรรยากาศแห่งการประสานคมกระบี่ เฟิ่งฉู่เกอก็เหาะเข้ามาถึงด้านในเรือนน้อยสายนทีเสียแล้ว ด้านในเป็นเพียงห้องหับที่ว่างเปล่าเงียบสงบ หญิงสาวค่อย ๆ วางเด็กชายตัวน้อยลงบนเตียงที่พัก…
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย นางจึงหันกายเดินหลีกไปจากสถานที่แห่งนั้น
ทว่าสิ่งที่เฟิ่งฉู่เกอมิได้เห็นก็คือ เพียงนางหมุนกายหันหลังกลับ เด็กชายตัวน้อยผู้ถูกวางให้นอนราบอยู่บนเตียงก็ค่อย ๆ เผยอเปลือกตาของตนขึ้น
นัยน์ตาดำขลับแวววาวตัดกับดวงหน้าที่ขาวกระจ่างแทบจะโปร่งใส ประกายตาสีม่วงเลือนลางพลันเปล่งแสงวูบวาบขึ้นจากด้านใน…
***จบตอน ไสหัวไป***
ไม่ใช้ไอเด็กนั้น ผัวในอนาคตนะ
จัดไปตามสมควร
สนุก
พระเอกใช่ไหม