px

เรื่อง : Epoch of Twilight จบแล้วอ่านฟรี
ยุคมืด 91 - 100


Ch.91 เรื่องไร้สาระตอนกลางคืน

ทั้งลู่หยวน,หวังซีซ๊และหวงจีหุยต่างก็นอนเต็นท์เดียวกัน  หวงเจียหุยยังดุเรื่องที่เขาฆ่าชายคนตะกี้ทิ้งอยู่แต่ยู่หลวนก็อธิบายว่าชายคนนั้นต้องการที่จะทำอะไรถึงทำให้เขาต้องลงมือ ในตอนนั้นหวังซีซีเองก็ออกปากปกป้องยู่หลวนด้วย  ผู้นำในที่แห่งนั้นได้ถกเถียงกับลูกน้องเรื่องส่งคนไปฆ่ายู่หลวนแต่ผู้นำก็ขัดขึ้นมาเนื่องจากรู้ว่ายู่หลวนนั้นเป็นพวกที่พัฒนาแล้ว และเขาคงต้องประจบเพื่อเอาชีวิตรอดก่อนจะได้รับความไว้ใจแล้วค่อยซุ่มโจมตี ในตอนที่ถกเถียงอยู่นั้นเองเมียของผู้นำก็ได้เดินเข้ามาในห้องและไล่คนอื่นๆไป ผู้นำยังกำชับให้พวกนั้นไม่ลืมแผนการที่วางกันเอาไว้

 

Ch.92 กัมมันตภาพรังสี

เกิดเสียงเอะอะที่ด้านนอกจนลู่หยวนต้องออกไปดูและพบว่าเรื่องที่เถียงกันอยู่คือเรื่องอาหาร  เขาไม่ได้สนใจพวกนั้นและบอกให้พวกนั้นเตรียมข้าวต้มให้กับเขา เขากลับมาหาสองสาวและบอกว่าพวกเขาคงต้องออกจากที่นี่แล้ว ลู่หยวนบอกสาวๆว่าอยู่ที่นี่ไปคงไม่รอดเพราะมันมีอาหารอยู่ไม่เพียงพอ เขาต้องคิดอีกว่าควรจะเอาใครไปด้วยคนที่พอช่วยเหลือเขาได้บ้าง  เช้าวันต่อมาเจียฮุยก็มีอาการคันตามตัวโดยมันคงไม่ใช่โรคติดต่อแต่อย่างใด ยู่หลวนได้ให้น้ำเกลือกับเธอจนอาการดีขึ้น  เขามั่นใจว่านี่คงเป็นผลของกัมมันตภาพรังสีแต่ร่างกายของมนุษย์เองก็คงปรับตัวให้ทนทานมันได้โดยอาจจะยังพัฒนาได้ไม่ถึงระดับของยู่หลวนรึหวังซีซี

 

Ch.93 ทางเลือก

ยู่หลวนได้มาออกกำลังกายตอนเช้าและได้พูดคุยกับซันเสี่ยวหวูคนที่เขามอบหน้าที่ในการเก็บข้อมูลให้ เขาบอกว่าที่แห่งนี้เริ่มมีปัญหาเนื่องจากการขาดแคลนอาหารและเริ่มมีคนล้มตาย เขาได้บอกให้ทุกคนเตรียมตัวเพื่อที่จะเดินทางออกจากที่นี่ในตตอนบ่าย คนอื่นๆในกลุ่มเมื่อฟังข่าวนี้แล้วก็ยังตกใจกลัวและยังอยากอยู่ที่นี่ต่อเพราะข้างนอกนั้นมันอันตราย  พวกเขาเริ่มถกเถียงกันถึงความเป็นไปได้ในการรอดและอันตรายต่างๆ  สุดท้ายแล้วก็มีแค่ไม่กี่คนที่จะออกไปกับยู่หลวนด้วย  ดูเหมือนว่าผู้นำจะกลับมามีอำนาจอีกครั้ง พวกลูกน้องเองยังถามเรื่องส่งอาหารให้กับพวกที่มากับยู่หลวนซึ่งเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อแต่ผู้นำปฏิเสธที่จะทำแบบนั้น

 

Ch.94 อาณาเขต

ลู่หยวนออกเดินทางมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้พบสัตว์ร้ายขนาดใหญ่อะไรมากมายนัก อันที่จริงแม้ว่ามันจะไม่อยู่แถวนี้แต่มันกปล่อยกลิ่นซึ่งบ่งบอกได้ว่านี่คืออาณาเขตของมันอยู่ แม้ว่าเขาจะอยากสู้กับสัตว์ร้ายนั้นมากแค่ไหนแต่เขาก็ต้องห่วงความปลอดภัยของคนอื่นๆ เขาจึงต้องรีบข้ามเขตนิ้ให้เร็วที่สุด แม้ว่าเขตที่เขาอยู่นั้นจะเป็นเขตที่มีสัตว์ที่ดุร้ายที่สุดเป็นเจ้าของอาณาเขตแต่มันก็คือเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด  พวกเขาใช้กลยุทธ์เหมือนกองโจรที่รีบเคลื่อนที่เพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจกับเจ้าของอาณาเขตโดยมีลู่หยวนเป็นผู้นำและคนให้สัญญาณ ตอนแรกยู่หลวนบอกพวกเขาว่าสัตว์ร้ายนั้นเห็นพวกเขาแล้วและกำลังจับตาดูพวกเขาอยู่แต่เมื่อวิ่งมาได้สักพักพวกเขาก็หลุดจากระยะสายตาของมันแล้ว  ในตอนนั้นเองคนในกลุ่มก็ได้พบกับมดตัวหนึ่งซึ่งเหลือแค่เพียงครึ่งตัวเขาได้กระทืบมันแต่มันก็ไม่ตายจนลู่หยวนต้องจัดการ ลู่หยวนบอกให้ชายคนั้นทิ้งรองเท้าไปซะเพราะมดมีเข็มพิษอยู่ซึ่งอาจทำให้ชายคนนั้นเสียขาทิ้งก็เป็นได้ถ้ายังขึนใส่รองเท้านั้นต่อไป

 

Ch.95 อุบัติเหตุ

ในตอนที่เดินทางอยู่นั้นก็ได้มีคู่สามีภรรยาคู่หนึ่งขอติดตามมาด้วย ทั้งคู่สอบถามพวกเขาว่าจะไปที่ใดและพบว่าพวกเยาจะไปในที่ที่เพิ่งเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา ภรรยาได้เหน็บว่าให้ไปที่ฐานทัพแทนจนเกิดการทะเลาะกันกับสามี สุดท้ายแล้วสามีก็เป็นคนต้องเลือกว่าจะไปที่ใดและยู่หลวนก็ไปห้ามพวกนั้นบอกว่าตามเขามาก็ได้รึจะเลือกไปที่กองทัพที่ยู่หลวนเพิ่งออกมาก็ได้ สุดท้ายแล้วทั้งคู่ก็เลือกที่จะตามยู่หลวนไป เมื่อมาถึงบ้านทุกคนก็เริ่มทำการสำรวจ ยู่หลวนพบว่ามีคนมาที่นี่และแอบเอาอาหารของเขาไป ที่เหลืออยู่มีไม่มากเท่าไหร่ ทั้งสามคนสรุปว่าคงเป็นหัวยู่อิงที่เป็นเอาอาหารของพวกเขาไปเพราะเธอเป็นเพียงคนเดียวที่รู้แต่ลู่หยวนก็ยังคิดจะให้โอกาสเธออยู่เพราะในตอนที่เขาจากไป หัวยู่อิงเองก็คิดว่าพวกเขาคงไม่กลับมาอีกแล้ว ตกเย็นคนในกลุ่มต่างก็เริ่มทำสิ่งที่ตัวเองพอทำได้ พวกเขายังถามย้ายที่ไปอยู่ที่อื่นเพราะกลัวว่าบ้านนี้จะถล่มลงมาแต่ยู่หลวนก็ได้บอกว่านี่มันเย็นแล้วการย้ายก็น่าจะเป็นในวันพรุ่งนี้ เมื่อกินอาหารเย็นเสร็จยู่หลวนก็ได้ให้ทุกคนไปนอนในห้องใต้ดินโดยเขาเอาเต๊นท์ที่เก็บมาจากกองทัพมานอนกับอีกสองสาวเพื่อความเป็นส่วนตัว

 

Ch.96 แปลก

รุ่งเข้าลู่หยวนออกไปสำรวจพื้นที่รอบๆเพื่อดูว่ามีสัตว์ร้ายอยู่อีกหรือไม่ เขาพบว่าที่นี่เริ่มป่าเข้ามา ถ้าเขาไม่ทำอะไรที่นี่คงต้องกลายเป็นป่าหนาทึบแน่ๆ เมื่อเขาจะอาศัยอยู่ที่นี่เขาก็ต้องทำการถอนพวกมันทิ้ง เขาใข้ดาบในการฟันต้นไหม้เลห่านั้นทิ้ง เขาได้ออกสำรวจต่อและพบกับศพมากมาย ไม่นานเขาได้กลับมายังที่พักตัวเอง เขาออกสำรวจบ้านรอบๆเพื่อหาที่อยู฿ใหม่ให้กับพวกตัวเอง เขาไปพบกับบ้านหลังหนึ่งที่สูงหลายสิบเมตรซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งซึ่งส่งกลิ่นหอมหวานตั้งอยู่ข้าง ๆเขาคิดว่าจะเอาที่แห่งนี้มาเป็นที่อยู่ของตัวเอง  ลู่หยวนเข้าไปสำรวจภายในบ้านแต่ก็ไม่ได้พบอะไรนอกจากฝุ่นและความใหญ่โตของบ้านแห่งนี้ เขาคงต้องเก็บกวาดมันในตอนบ่ายนี้ เขากลับมาบอกทุกคนเรื่องบ้านนั้นแล้วไปกินข้าวต่อ หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปฝึกมวยต่อจนได้ค่า AP ขึ้นมา เขาเพิ่มมันเข้าไปในทักษะดาบและจำลองภานในการสู้กับไส้เดือนดิน เขาเองก็รู้ว่าตอนนี้ยังคงไม่สามารถกำจัดมันได้ด้วยดาบ ในตอนที่ครุ่นคิดเรื่องต่างๆอยู่เขาก็รู้สึกว่าโดนจับตามองดูอยู่และเขาก็ได้เห็นเงาที่พุ่งหายออกไป เขาวิ่งออกไล่เงานั้นทันที

 

Ch.97 ความลุ่มหลง

ลู่หยวนออกตามหาเงานั้นแต่ก็ไม่ได้พบอะไร แม้ว่าสายตาเขาจะรวดเร็วแต่ก็ไม่อาจตามเงานั้นได้ทัน  เขากลับมาที่บ้านและพบว่าพวกเขาคนหนึ่งได้หายตัวไป ยู่หลวนวอาสาที่จะออกไปตามหาตัวเธอและได้พบกับรองเท้าผ้าใบที่ติดอยู่ทีบ่อโคลน มันเป็นของผู้หญิงคนที่หายตัวไปจากกลุ่มของเขา  ฝนเริ่มตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆลู่หยวนตามเธอไปจนเจอและเรียกเธอแต่เธอก็เดินหน้าต่อราวกับไม่ได้สนใจเขา เธอแผ่รังสีบางอย่างออกมาจนยู่หลวนต้องเตรียมตัวที่จะฆ่าเธอแต่เธอก็รู้สึกตัวก่อน เหมือนเธองุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นและได้บอกให้เธอกลับไปที่บ้านพร้อมกับห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร อยู่ๆเขาก็ได้รับภารกิจเกี่ยวกับการหายตัวไปแบบลึกลับของคนขึ้นมา ดูเหมือนว่าการหายตัวนี้จะเกี่ยวกับสัตว์ร้าย ทุกคนในกลุ่มต่างก็รู้ว่าการหายตัวไปนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติแต่พวกเขาก็ยังไม่ได้กล้าถามอะไรออกมาและลู่หยวนก็ได้กำชับให้ทุกคนระวังตัวให้มากขึ้น

 

Ch.98 ต้นไม้ผีสิง

หวังเจียหุยเห็นเงาบางอย่างและกำลังจะยิงแต่ลู่หยวนห้ามไว้ก่อนและบอกให้ตามเงานั้นไป พกวเขาเดินทางมาได้กว่า 10-30 นาทีก่อนที่จะไปพบกับเงานั้นอีกรอบโดยเงานั้นเป็นผู้หญิงที่กำลังลอยตัวอยู่ เงานั้นหันกลับมาแต่แล้วอยู่ๆก็ได้หายไป  ลู่หยวนคิดว่าเป็นคนที่พัฒนาแล้วแต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆรอบๆ พวกแมลงแถวนี้เองก็ไม่มี  อยู่ๆยู่หลวนก็คิดถึงต้นไม้ที่สร้างร่างปลอมขึ้นมาหลอกคน เขาเดินตามไปเรื่อยๆและยังพบกับร่างของสัตว์ร้ายแต่มันก็หายอย่างรวดเร็วด้วยแรงบลม  เขาเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆจนฆ่าพวกร่างปลอมออกไป 8 ตัว เขาเพ่งสมาธิเยอะมากจนเป็นภาระกับจิตใจ และในที่สุดเขาก็เดินทางมาพบกับตัวที่สร้างร่างปลอมนั้นขึ้นมา มันคือต้นไม้ตั๊กแตนนั้นเอง  ดูเหมือนมนุษย์ที่ถูกล่อออกมาจะถูกมันกินที่นี่

 

Ch.99 หัวใจของต้นตั๊กแตน

ทันทีที่ลู่หยวนวิ่งเข้าไปโจมตี ต้นไม้ก็ได้ใช้รากอันยาวของมันยกขึ้นมาทำการโจมตีเขา แต่รากนั่นเทียบไม่ได้กับดาบของเขาเลย ในตอนที่เขาพุ่งเข้าโจมตีตัวต้นไม้ก็ได้โดนคลื่นที่ต้นไม้นั้นปล่อยออกมาทำให้เขาหมดสติ ตอนนี้ต้นไม้นั้นดูเหมือนจะเฉาลงหลังจากที่ใช้พลังนั้นออกมา เขาเดินหน้าต่ออย่างระมัดระวังต้นไม้นั้นเองก็รู้สึกว่าโดนจ้องมอง มันได้ยกรากของมันขึ้นโจมตีใส่ยู่หลวน เขาพุ่งเข้าไปและใช้ดาบเยือกแข็งนั้นแทงเข้าที่ใจกลางลำต้น สประมาณสิบวินาทีก็ได้มีแจ้งเตือนว่าทำภารกิจในการฆ่ามันสำเร็จแล้ว  เขารีบสลัดความคิดกลัวต่างๆทิ้ง เขาค่อยๆชำแหละส่วนต่างๆของต้นไม้และได้พบกับคริสตัลกลมๆที่ถูกแกะสลักอย่างส่วยงาม คริสตัลนี้มีสีเขียวและตอนที่ถือไว้เขารู้สึกเหมือนจิตใจตัวเองสงบ มันคือหัวใจตต้นตั๊กแตน ในตอนที่เขาถือมันนั้นเขาตระหนักได้ว่าเขาสามารถรับรู้ได้ไกลขึ้นถึ 20-30 ม. เขาได้พบกับเหยื่อที่ตื่นขั้นึมาอย่างตกใจ ลู่หยวนไม่คิดใจดีกับพวกนี้เพราะเขาเองก็ไม่ใช่คนใจบุญ เขาอยากสอนให้คนพวกนี้รู้จักระวังตัวไม่ใช่ให้เขาคอยดูแลอยู่ตลอด

 

Ch.100 ความกล้าหาญ

คนในกลุ่มหวังจะใช้ประโยชน์จากลู่หยวนแต่เมื่อคิดถึงวันแรกที่มาถึงบ้านหลังนี้กับการตอบโต้ของลู่หยวนแล้วเขาก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง ลู่หยวนเริ่มให้คนออกไปเผชิญหน้ากับอันตรายบ้างเพื่อจะได้รู้วิธีรับมือกับอันตรายต่างๆ ลู่หยวนเริ่มมอบหมายหน้าที่ในการหาอาหารให้กับผุ้ชายคนอื่นๆ มีบางคนเสนอให้พวกเขาย้ายไปที่เมืองหลวงแทนเพราะที่นั่นน่าจะปลอดภัย  ในตอนนั้นเองอยู่ๆหวังซีซีก็ตะโกนบอกว่ามีสัตว์ร้ายมากมายอยู่ในสวนและมีคนได้รับบาดเจ็บด้วย  ในตอนนั้นคนอื่นๆได้ขอร้องให้ยู่หลวนออกไปช่วยแต่ยู่หลวนยังคงยืนกรานให้พวกที่โดนโจมตีอยู่นั้นรอดมาได้ด้วยตัวเอง สุดท้ายพวกที่โดนโจมตีอญู่ก็รับมือกับสถานกาณณ์และฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ได้  จริงๆแล้วพวกนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายเท่าไหร่ ที่บาดเจ็บสุดก็เป็นเพียงโดนกัดที่นิ้วทั้งสองข้าง การทำแบบนี้จะทำให้พวกนั้นมีทักษะในการเอาตัวรอดได้มากขึ้น สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่อ่อนแอพวกนี้แหละที่เหมาะฝึกคนพวกนี้มากที่สุด

รีวิวผู้อ่าน