1380 วันที่แล้ว
กรรมๆๆคืนสนอง
1388 วันที่แล้ว
รอๆอยากให้อัปเยอะๆ...พร้อมเปย์
“ใช่แล้ว อาเฉิน ! คุณหนูของพวกเราเท่านั้นที่จะเหมาะสมคู่ควรกับบุรุษผู้หล่อเหลาเป็นหนึ่งในใต้หล้า !”
“อืม ! กิ่งทองใบหยกโดยแท้ !”
เฟิ่งฉู่เกอทำได้เพียงส่ายหน้า เมื่อเห็นทุกคนต่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยถึงเพียงนี้
“ไป ไป ไปนอนได้แล้ว วันพรุ่งพวกเรายังมีเรื่องอีกมากมายให้ต้องสะสาง”
“สะสาง ? สะสางอันใดหรือเจ้าคะ ?”
จื่อหลานกระทุ้ง
รอยยิ้มบนดวงหน้าของคนถูกถามค่อย ๆ จางคลายลง เมื่อหวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อย่ำค่ำ ที่เฟิ่งเฉาหยางส่งคนมาลอบสังหาร นางไม่อยากจะคิดเลยว่า หากมิใช่เพราะตี้เจวี๋ยเฉินปรากฏกายขึ้นอย่างกระทันหัน สภาพศพของนางภายใต้พลังฝีมือของบุรุษในชุดขาวผู้นั้นจะเป็นเยี่ยงไร !
หญิงสาวหรี่ตาจ้องออกไปเบื้องหน้าครู่หนึ่ง ก่อนรอยยิ้มจะค่อย ๆ คลี่ผ่านดวงหน้างาม
“ทวงหนี้”
“ดีเลย ทวงหนี้ ต้องใจพวกเรายิ่งนัก !”
สาวใช้ทั้งสามเปล่งเสียงร้องหนักแน่นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
รุ่งสางวันถัดมา ยามแสงเงินแสงทองประดับเหนือท้องนภาส่งให้โลกสว่างไสวเรืองรองด้วยประกายระยิบระยับ
เฟิ่งฉู่เกอพร้อมด้วยสาวใช้ทั้งสามต่างพากันมาเยี่ยมเยือนถึงห้องของเฟิ่งเฉาหยางแต่เช้าตรู่
แม้ห้องของเฟิ่งเฉาหยางจะปิดสนิทมิดชิด ทว่าย่อมสามารถตรวจจับกระแสลมหายใจของเขาได้จากด้านนอก เช่นนั้นเฟิ่งฉู่เกอจึงมั่นใจว่าท่านผู้นำตระกูลเฟิ่งยังคงอยู่ด้านใน
“นายใหญ่เฟิ่ง…นี่ก็ล่วงได้สองวันแล้ว ท่านยังจดจำสิ่งที่พวกเราสนทนากันไว้ก่อนหน้าได้หรือไม่ ? ท่านต้องส่งคืนทุกสิ่งอันเป็นของข้ากลับคืนมา…”
เพียงได้ยินเสียงทวงถามจากเฟิ่งฉู่เกอ เฟิ่งเฉาหยางผู้หน้าถอดสีก็รีบหาที่หลบซุกซ่อนตามมุมห้อง
เมื่อวาน เขาเป็นผู้เอ่ยปากร้องขอให้อาวุโสเทียนตี้ไป๋ลงมือกำจัดเฟิ่งฉู่เกอให้พ้นทางชีวิต
เฒ่าขาวเทียนตี้ไป๋ผู้สำเร็จยุทธถึงขั้นหก ปราณอหังการ คือยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ของแผ่นดินผู้แทบไม่เคยมีผู้ใดได้พบเห็น
เขามั่นใจอย่างเหลือล้นว่าเฒ่าขาวเทียนตี้ไป๋จะเป็นผู้เปิดประตูแห่งความตายให้แก่เฟิ่งฉู่เกอ หากแต่ผู้ใดจะคาดคิดว่า เมื่อเขาลุกขึ้นจากเตียงในยามเช้า กลับได้พบร่างที่นอนจมกองโลหิตของเฒ่าขาวเทียนตี้ไป๋ที่หน้าประตูเรือน…
เพียงคิดถึงความตายของเฒ่าขาว เฟิ่งเฉาหยางก็ยิ่งหนาวสะท้านไปทั้งทรวง
เขากลัวตาย ! กลัวตายอย่างที่สุด !
เสียงเคาะประตูดังต่อเนื่องเป็นระยะ
สุ้มเสียงที่กระทบแผ่นไม้แต่ละคราเสมือนกำลังชี้ชะตาวาระสุดท้าย มันดังก้องสะท้อนสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ
ด้านหลังบานประตูที่ยังคงลงกลอนแน่นสนิท คือจื่อหลานผู้กำลังจะหมดความอดทน
“นายใหญ่เฟิ่ง หากท่านไม่ยอมเปิดประตู พวกเราจะพังเข้าไปล่ะนะ---”
แทบจะทันทีที่สิ้นเสียง จื่อหลานก็สืบฝ่าเท้าถอยไปด้านหลังสองก้าว ก่อนจะใช้พลังยุทธขั้นปราณยอดยุทธถีบอัดใส่ประตูอย่างเต็มกำลัง
‘เปรี้ยง---’
บานประตูถูกเปิดออกทันทีพร้อมเสียงดังสนั่น
เฟิ่งเฉาหยางสะดุ้งโหยงด้วยความตื่นตกใจเมื่อได้ยินเสียงสะท้านราวห้องถล่ม
ร่างของเขาถอยกรูดสองตาตื่นผวาเพียงได้เห็นเฟิ่งฉู่เกอ
ยามนี้คือช่วงเวลาที่ตระกูลเฟิ่งต้องประสบกับความตกต่ำถึงขีดสุด
เริ่มแต่บุตรสาวประจำตระกูลได้รับบาดเจ็บ กระทั่งต้องเสียโฉม บุตสาวอีกคนผู้ออกเรือนไปกับตระกูลอวิ๋นกลับสร้างความหวาดผวาถึงที่สุด จนเป็นเหตุให้สามีสิ้นใจคาห้องหอ สมรสสานสายสัมพันธ์กลับกลายเป็นสมรสแห่งความบาดหมางที่ตัดขาดเยื่อใยระหว่างสองตระกูลชนิดไม่อาจมองหน้ากันติด กระทั่งยามนี้…ยอดฝีมือผู้อยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนตระกูลกลับสิ้นใจตายอย่างเกินหยั่งรู้สาเหตุ…
มัจจุราชแห่งความตายกำลังหายใจรดต้นคอผู้คนในเรือนตระกูลเฟิ่ง
เหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวล ล้วนสามารถจำกัดความได้เพียงประโยคเดียว นั่นคือ…ตระกูลเฟิ่งล่มสลาย !
แม้สภาพในยามนี้ของนายใหญ่แห่งตระกูลจะน่าสมเพชเวทนาสักเพียงไร ทว่าน่าเสียดายที่เฟิ่งฉู่เกอไม่เคยสะกดคำว่า ‘ให้อภัย’
สีหน้าของเฟิ่งเฉาหยางหมองคล้ำไม่ต่างจากซากศพ สิ่งเดียวที่เขากระทำได้ในยามนี้ คือสะบัดหน้าไปมาด้วยอาการตื่นตระหนกและหวาดกลัว
เขาไม่คาดคิดเลยว่าเฟิ่งฉู่เกอจะมีพลังยุทธสูงส่งถึงเพียงนี้ !
เกรงว่าหากเขาต้องปะทะฝีมือกับยอดยุทธระดับนี้ สภาพศพวาระสุดท้ายย่อมต้องน่าสังเวช กระทั่งต้องหลั่งน้ำตา ! !
***จบตอน ทวงหนี้***
กรรมๆๆคืนสนอง
รอๆอยากให้อัปเยอะๆ...พร้อมเปย์