"กรือ..." พลังแก่นชีวิตเริ่มมีเสถียรภาพ ไหลเข้าสู่เส้นลมปราณของเขา แล้วความปวดร้อนต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ หายไป เวลานี้ ท้องของเขาพลันส่งเสียงร้องประท้วงออกมาดังลั่นราวกับว่าสามวันที่ผ่านมาเขาไม่ได้กินอะไรเลย กลายเป็นว่าเมื่อทำการปรับเปลี่ยนพลังแก่นชีวิตเป็นพลังลมปราณ กระบวนการนี้กลับกินพลังงาน และพละกำลังของเจ้าของร่างไปเป็นจำนวนมาก
สัญญาณแรกที่ชัดเจนที่สุดคืออาการวิงเวียนศีรษะ และความหิวโหย
"อา..ข้าต้องการของกิน..เร็วเข้า !"
ขณะที่เขาผลักตัวเองให้ลุกขึ้น มือของเขาก็บังเอิญวางไปบนตำราวิวรณ์
"หือ ?" ทันทีที่มือของเขาสัมผัสลงบนตำราวิวรณ์ เขารู้สึกกระตุกเล็กน้อยไปตลอดทั่วทั้งเส้นลมปราณ ก่อนที่ตำราเล่มนี้จะหายไปต่อหน้าต่อตาเขา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนั้น ทำให้ฝางซิงนิ่งอึ้ง
“ตำราเล่มนั้นหายไปไหน ?" หลังจากค้นหาไปทั่วบริเวณ ฝางซิงไม่อาจเชื่อว่าตำราเล่มนั้นหายไปในอากาศได้ เขาแน่ใจว่ามันยังอยู่ที่นั่นเมื่อครู่ที่ผ่านนี่เอง
‘ตำราเสริมสร้างพลังลมปราณของสำนักชิงหยุน’ เหมาะสำหรับระดับฝึกลมปราณ คู่มือสำหรับผู้ฝึกฝนระดับพื้นฐาน
ขณะที่เขาคว้าตำราเสริมสร้างพลังลมปราณของสำนักชิงหยุนขึ้นมา เพื่อดูว่า ตำราวิวรณ์อยู่ข้างใต้นั้นหรือไม่ คำอธิบายที่คุ้นเคยได้สว่างวาบขึ้นในจิตใจของเขา
"อะไรกันนี่..." ต้องใช้เวลานานพอควรกว่าฝางซิงจะยอมรับว่าตำราวิวรณ์เล่มนั้นได้เข้าไปอยู่ในหัวของเขาแล้ว "ต้องมีใครล้อข้าเล่นแน่ ๆ ... ตำราทั้งเล่มนั่น ! เข้าไปอยู่ในสมองของข้าได้ยังไง ? "
ในขณะที่กำลังคิดกลัวว่าสมองของตนจะระเบิด เนื่องจากตำราทั้งเล่มเข้าไปอยู่ในนั้น ฝางซิงก็ลูบท้องที่ว่างเปล่า และเดินออกจากกระท่อมไม้
เป็นเวลาค่ำแล้ว พรรคพวกของเขากำลังแอบเฝ้าดูกระท่อมไม้อย่างระมัดระวัง ขณะนั่งล้อมวงรอบอาหาร และเหล้า โดยจงใจตั้งวงให้อยู่ห่างไกลออกไป พวกเขากลัวว่าฝางซิง จะออกมาจากกระท่อมแล้วเกิดบ้า หรืออยากจะฆ่าใครสักคนขึ้นมา
"เขากินมันจริง ๆ หรือ ?" หวังจื้อถามด้วยความไม่เชื่อ ขณะที่จิบเหล้า เขาถามคำถามเดียวกันถึงสามครั้งแต่ก็ยังไม่มั่นใจ
"ไม่แค่นั้น เขากลืนเข้าไปโดยไม่เคี้ยวด้วยซ้ำ" เจ้าหน้าตกกระกระซิบด้วยความสยดสยองที่ยังติดค้างอยู่ในใจ ขณะจ้องมองไปที่กระท่อมไม้อย่างหวาดหวั่น
"โอ้พระเจ้า...ข้ามั่นใจว่า เขาคงจะทนอดกลั้นมันไม่ไหว แค่หนึ่งก็แย่แล้ว นี่กินเข้าไปถึงสามต้น ! เขา...เขาคงไม่ ! - เจ้ารู้ไหม ? - ว่าไอ้สิ่งที่เขากินเข้าไปนั่นคืออะไร ? ข้าหมายถึง ถ้าเขามีมันจำนวนมาก ๆ เขาจะต้องปลดปล่อยมันกับใครสักคน !" หวังจื้อขนลุก ขณะที่คิดนิดหนึ่งเขาหันไปมองเจ้าหน้าผีผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างกายเขา" เฮ้..เจ้าหน้าผี, หน้าที่นี้พวกเรามอบหมายให้เจ้า ! "
เจ้าหน้าผีปล่อยขาหมูครึ่งหนึ่งที่ถูกกัดไว้หลุดจากมือ "ข้า...ข้าไม่เอา ! มันเจ็บ ! ให้..เจ้าหน้าตกกระดีกว่าไหม ? เจ้าแหละไป !"
“ไม่ ! ไม่มีทาง !” เจ้าหน้าตกกระตอบกลับอย่างร้อนรน "เจ้ามีผิวที่ซีดขาวต่างกับพวกเรา ที่นี่ !เจ้าสวยที่สุด เจ้าเป็นโสเภณีที่ดีที่สุดที่เราสามารถหาได้ ไม่มีตัวเลือกใดที่ดีไปกว่านี้ ! "
"โสเภณีอะไร ?" นักพรตน้อยทั้ง 5 ต่างกลัวจนหัวหด ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำถามจากเสียงอันแหบแห้ง
ก่อนที่พวกเขาจะทันรู้ตัว ฝางซิงก็เดินมาถึงที่ ๆ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ ด้วยท่าทีเบิกบานใจ ฝางซิงนั่งลงจัดการหมูที่เหลืออย่างตะกรุมตะกรามโดยไม่มีใครกล้ามอง
ใบหน้าของฝางซิงยามนี้ ดูซีดลงอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่เบื้องหน้ากองไฟสว่างไสว
ดูราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ภายในตัวเขาถูกใช้ไปจนหมดสิ้น ความหิวกระหายของเขาเหมือนหลุมดำที่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มไม่ว่าเขาจะกินมากแค่ไหนก็ตาม
บางครั้งเขาก็หยุดกิน และดื่มเหล้าสองถ้วยเป็นการล้างปากที่เต็มไปด้วยเนื้อหมู แม้ว่าเขาจะยังคงรู้สึกหิว แต่กระเพาะอาหารของเขาก็เต็มแน่นจนถึงความจุสูงสุดแล้ว
"จากวันนี้เป็นต้นไป ต้องนำหญ้าฮั่วจิงเฉ่ามาให้ข้าวันละสามต้น...ไม่..ต้นหนึ่งก็พอ พวกเจ้าต้องนำหญ้าฮั่วจิงเฉ่ามาให้ข้าวันละหนึ่งต้น ข้าไม่สนใจว่าจะเอามันมาจากไหนหรือใช้วิธีใด แต่ต้องนำมันมาให้ข้าวันละหนึ่งต้น โอ้..และเราจำเป็นต้องปรับปรุงอาหารของเรานิดหน่อยด้วย ! พวกเจ้าว่าดีไหม ? แค่นี้จะพอได้ยังไง ? เราต้องเพิ่มขึ้นอีกสองเท่า...ไม่สิ.. ต้องเพิ่มปริมาณเป็นสามเท่าถึงจะพอ"
ทุกคนต่างจ้องมองฝางซิงอย่างงงงัน ไม่มีใครคนใดในหมู่พวกเขามีความคิดใด ๆ ในสิ่งที่ฝางซิงเป็น หวังจื้อเป็นคนแรกที่เริ่มรู้สึกตัว เขาเอ่ยถามว่า "ที่มีอยู่นี่..ก็เนื้อหมู 5 *จินแล้ว...เราจะเพิ่มอีก 3 เท่างั้นหรือ ? "
*1 จิน= 500 กรัม
5 จิน = 2.5 กิโลกรัม
"ใช่ ! เริ่มต้นแค่นี้ก่อน” ฝางซิงพยักหน้า "เราสามารถเพิ่มปริมาณมากขึ้นได้ ถ้ามันยังไม่เพียงพอ !"
"แต่...เราไม่มีเงินมากพอ... " หวังจื้อกล่าวอย่างขื่นขม
"งั้น..พวกเจ้าก็ออกไปขายตัวซะ" ฝางซิงกล่าวแดกดัน แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ก็ไหนเมื่อครู่ พวกเจ้าเกี่ยงกันว่า ใครจะเป็นโสเภณีไม่ใช่รึ ?"
***จบบท พลังชี่แรก (2)***