px

เรื่อง : Peerless White Emperor
ตอนที่ 4 : ซุปเห็ดเขียว


ทั้งสามคนมองไปยังศพของสไลม์ที่มีน้ำเมือกสีเขียวไหลออกมา จางเจิ้งเฉียงมองไปใต้ศพของสไลม์ “แค่ 1เหรียญทองแดง”

เย่ฉางใช้สกิลเก็บเกี่ยวไปบนศพของสไลม์

“คุณได้รับ ก้อนสไลม์เขียว, กรดสไลม์เขียว, ดวงตาของสไลม์เขียว”

ก้อนสไลม์เขียว: เยลลี่สีเขียว ไม่เป็นอันตราย, กินได้
กรดสไลม์เขียว: กรดของสไลม์สีเขียว, มีฤทธิ์กัดกร่อน, เป็นพิษ
ดวงตาของสไลม์สีเขียว: ลูกตาขนาดใหญ่, ไม่เป็นอันตราย, กินได้

“ใครแม่งจะกินไอของพรรค์นี้กันวะ?” เย่ฉางมองไปที่คำอธิบายของวัตถุดิบ

อาศัยขวานอัน OP(Over Power) ของหลินหลี่ ท้้งสามคนไล่เข่นฆ่าสไลม์สีเขียวไปถึง 30ตัวภายในระยะเวลา 2ชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาทั้งสามคนก็เลเวลอัพเป็นเลเวล2 เย่ฉางและหลินหลี่ใช้ 1แต้มอัพไปที่ค่าสถานะความแข็งแกร่ง ส่วนจางเจิ้งเฉียงยังคงอัพไปที่ค่าสถานะพลังกาย

“เพื่อน เราไม่สามารถทำแบบนี้ต่อไปได้ ปัญหาหลักของเราคือ HP ของเรามันฟื้นฟูช้ามาก ตอนนี้เราเหลือ HP ประมาณ 10หน่วยเท่านั้น ถ้าถูกพ่นกรดใส่อีกครั้งพวกเราม่องเท่งกันหมดแน่นอน ทุกๆ 1นาทีเราฟื้นฟู HP แค่ 2หน่วยเท่านั้น ถ้าเรารอจน HP เต็มมันต้องเวลาประมาณ 20นาทีเลยนะ” จางเจิ้งเฉียงโอดครวญ

เย่ฉางพยักหน้า ถ้าเรายอมแพ้ในภารกิจนี้มันจะเป็นเรื่องน่าเสียดาย แต่ผลลัพธที่เราทำได้นั้นมันก็ต่ำเกินไป เขามองเข้าไปในกระเป๋าและพบว่ามันเต็มไปด้วยของเหลวและดวงตาอันน่าสยดสยอง เขาขบฟันของเขา “หลินหลี่แกไปเก็บหญ้าแห้งมา อาเฉียงนายไปหาฟืนมา”

“ทำไม?” หลินหลี่ถามออกอย่างซื่อๆ

“เราจะทำอะไรกินกัน! เร็วเข้า!” เย่ฉางพูดอย่างหัวเสีย ทั้งสองคนรีบไปอย่างรวดเร็ว

เย่ฉางเก็บหินและเห็ดป่าจากพื้นที่ใกล้ๆ เขาเอาก้อนหินมาทำแท่นวางเตาเล็กๆ

หลังจากทั้งสามคนได้ทำงานของพวกเขาเสร็จเรียบร้อย พวกเขาใช้หินเหล็กไฟจุดไฟ และวางหม้อไว้บนหิน เขาระงับอาการคลื่นใส้ในขณะที่เขาหยิบก้อนสไลม์เขียว, ลูกตาและเห็ดป่าโยนลงไปในหม้อ เขาเติมน้ำกับเกลือลงไปและรอจนน้ำเดือด กลิ่นอันน่าสะอิดเอียนได้ลอยฟุ้งอยู่เต็มอากาศ ด้วยกลิ่นนี้มันทำให้กลิ่นไข่เน่าดูหอมขึ้นมาทันที

“ยินดีด้วย คุณได้สร้างสูตรอาหารใหม่ กรุณาตั้งชื่อ”

เย่ฉางพยายามยับยั้งอาการคลื่นใส้ “ซุปเห็ดเขียว” สูตรอาหารใหม่ได้ถูกเพิ่มในเมนูอาหารของคุณ นี่คือผลลัพธ์ในการทำอาหารครั้งแรกของเขา

“ซุปเห็ดเขียว” ขณะกินอาหาร คุณจะได้รับการฟื้นฟู HP 1หน่วยในทุก 5วินาทีและได้รับการต้านทานพิษ+3 เป็นระยะเวลา 1ชั่วโมง คำอธิบาย: อาหารประเภทนี้มีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์มาก แม้แต่ขอทานยังไม่คิดจะกิน

“เพื่อน นายแน่ใจหรอวะที่จะกินเจ้าสิ่งนี้?” จางเจิ้งเฉียงมองไปยังซุปเห็ดเขียว มีดวงตาขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนซุป นอกจากนี้ยังมีกลิ่นที่โครตเหม็นทำให้หนังหัวของเขาชาจนอยากจะอาเจียน

“ผมไม่กินมันได้ไหมพี่?” หลินหลี่ค่อยๆเดินถอยหลัง

“มีแต่ต้องพบเจอความทุกข์ทรมานก่อนถึงจะได้พบความสุขที่แท้จริง” เย่ฉางพูดอย่างจริงจังและกอดคอของแต่ละคนไว้

ทั้งสามคนมองไปที่คนอื่นๆและพยักหน้า พวกเขากัดฟันและพร้อมจะกลืนกินทุกอย่าง เนื่องจากไม่มีชามและช้อน ทั้งสามคนจึงกินโดยใช้มือแบบมนุษย์ถ้ำ หัวใจของพวกเขาแสนเจ็บปวดร้าวและขมขื่น

“พี่ใหญ่ขาว” รสชาติโครตแย่เลย หลินหลี่พูดอย่างข่มขืนและพยายามกลืนกิน รสชาติที่กลมกลืนกับกลิ่นและรูปร่างที่น่าสยดสยอง มีเพียงคำอธิบายเดียวที่ใกล้เคียงเกี่ยวกับ‘ซุปเห็ดเขียว’ ก็คือ ‘...ชิบหาย’

“หลินหลี่หุบปากแล้วกินต่อไป! นายต้องผ่านมันไปให้ได้!” เย่ฉางพูดพลางรู้สึกอยากอ้วก จางเจิ้งเฉียงไม่พูดอะไร แต่กล้ามเนื้อของเขาทั้งหมดหดเกร็ง คิ้วของเขาขมวดแน่นและเขาแสดงออกอย่างโหดเหี้ยมในขณะที่เขากลืนกินในแต่ละคำ

2นาทีต่อมา ทั้งสามคนได้รับการฟื้นฟู HP จนเต็มเปี่ยม พวกเขาแต่ละคนหันหน้าไปคนละทางเพื่อคายซุปออกมา

“ตอนนี้ HP ของพวกเราก็เต็มแล้ว แถมเรายังมีค่าสถานะต้านทานพิษอีกด้วย เรารีบใช้โอกาสนี้ในการกำจัดไอ้พวกตัวเขียวและออกไปจากที่นี่กันเถอะ” เย่ฉางเร่งพลางเอามือปิดปาก มือของเขายังคงมีกลิ่นเหม็น จางเจิ้งเฉียงและหลินหลี่พากันพยักหน้า และมองไปยังสไลม์สีเขียวราวกับศัตรูที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้

ตัดฉากไปที่อูนาในหมู่บ้านเมเปิ้ล

อูนาได้เลือกอาชีพของเธอเป็นนักบวช เธอได้ถูกชักชวนอย่างรวดเร็วให้เข้าร่วมกิลด์ที่มีแต่หญิงสาว ซึ่งเป็นกิลด์ที่รู้จักกันดีในชื่อ ‘Thorns and Roses’ เธอเป็นเพียงสมาชิกธรรมดา แม้ว่ากิลด์ ‘Thorns and Roses’ จะไม่ติด 1ใน4กิลด์ใหญ่ของจีนเหมือนอย่างกิลด์ ‘Misty Rain House’ ทีมีแต่สมาชิกหญิงล้วนเหมือนกันแต่ก็เป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งจนไม่อาจมองข้ามพวกเธอได้ พวกเธอมีผู้เล่นที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่าง ‘NightDanceEmpress’ และ ‘MissRose’ นอกจากนี้พวกเธอยังมีทีมระดับสูงที่เข้าร่วมในการแข่งขันลีคอาชีพอีกด้วย

ปาร์ตี้เล็กๆของอูนา มีทั้งหมดสี่คน ผู้นำปาร์ตี้เป็นสมาชิกแกนหลักของกิลด์เธอมีชื่อว่าหลันหลี่ อูนามักจะเรียกเธอว่าพี่สาวหลี่ ตอนนี้พวกเธอมีเลเวล 3แล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะเสียดายที่ไม่ได้เริ่มต้นที่เดียวกันกับเย่ฉางและคนอื่นๆ แต่อูนาพบว่าพี่สาวหลี่และเพื่อนใหม่ของเธอในปาร์ตี้นั้นเป็นคนดี ดังนั้นจึงไม่ได้แย่ไปซะทีเดียว

“เย่ฉาง ตอนนี้ฉันเลเวล3แล้วนะ พวกนายล่ะ?” อูนาเปิดช่องแชทละส่งข้อความไปหาเย่ฉาง

เย่ฉางผู้กำลังไล่ฆ่าสไลม์สีเขียวอย่างบ้าคลั่งก็ได้หยุดชะงักไปครู่นึง มองไปยังข้อมูลตัวละครของเขา เลเวล2 - 54% และส่งข้อความตอบกลับไป “พวกเราใก้ลจะเลเวล3แล้วเหมือนกัน”

“โอ้ ใช่ ตอนนี้ฉันเข้ากิลด์ ‘Thorns and Roses’ แล้วนะ” อูนาเล่าอย่างร่าเริง

“Thorns and Roses ... คือกิลด์อะไร?” เย่ฉางเล่นกับคิ้วของตัวเองด้วยความสบสัน

“...” อูนาพูดไม่ออก

“เฮ้เพื่อน เหมือนว่าจะเป็นกิลด์หญิงล้วนของจีน ดังพอสมควรเลยละ ว่ากันว่ามีแต่สาวสวยทั้งนั้น” จางเจิ้งเฉียงบอกเขาอยู่ข้างๆ

“แล้ว?” เย่ฉางแทงดาบเข้าไปในลูกตาของสไลม์ กรดกระจายไปทั่วทิศทางสร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 50%

“ไม่ต้องมาพูดเลย! อย่าลืมส่งข้อความมาหาฉันเมื่อนายถึงเลเวล10 เราจะได้เลือกเมืองกัน!!” อูนาปิดฉากการสนทนาด้วยอาการหนักใจ เย่ฉางไอคนโง่

“แฟนหนุ่ม?” สาวสวยกับทรงผมหางม้าถามขณะที่เธอขยับไปด้านข้างเหวี่ยงดาบฟันใส่ไก่ง่วง เธอหันกลับมาและยิ้มให้อูนา เธอเป็นผู้หญิงที่สวย มีใบหน้ารูปไข่ เธอมีสเนห์แบบผู้หญิงที่โตแล้ว นี่คือคนที่อูนาเรียกว่าพี่สาวหลี่

สีหน้าของอูนาดูเศร้าเล็กน้อยในขณะที่เธอส่ายหัว “เป็นแค่เพื่อนที่ดีเท่านั้น...”

...

“อีกแค่ 20ตัวเท่านั้นเราถึงจะสำเร็จภารกิจนี้ได้” เย่ฉางค่อยๆหยิบเอาซุปเห็ดเขียวออกมาอย่างช้าๆ พวกเขาทั้งสามคนในตอนนี้มีเลเวล 3แล้ว

“พี่ใหญ่ขาว เราไม่กินไอนี่ไม่ได้หรอ?” หลินหลี่เอามือปิดปาก จางเจิ้งเฉียงมีท่าที่เปลี่ยนไปเป็นโหดร้ายอย่างรวดเร็ว

“มีแต่ต้องพบเจอความทุกข์ทรมานก่อนถึงจะได้พบความสุขที่แท้จริง” เย่ฉางกดฟันและเริ่มลงมือกิน

“พี่ใหญ่ขาว” “เพื่อนฉาง” หลินหลี่และจางเจิ้งเฉียงพึมพำขณะเฝ้ามองเย่ฉางด้วยความชื่นชม จากนั้นพวกทั้งสองจึงเริ่มลงมือกิน

“แม่งรสชาติยิ่งแย่ลงเมื่อซุปมันเย็น” หลินหลี่กรีดร้องอย่างขมขื่น

พวกเขาทั้งสามคนมี HP ที่เต็มเปี่ยมอีกครั้ง เนื่องจากมีค่าสถานะต้านทานพิษเพิ่มขึ้น 3แต้ม ทำให้การล่าของเขานั้นง่ายขึ้นมาก พวกเขาฆ่าสไลม์ 20ตัวภายในระยะเวลาไม่นาน เย่ฉางมองไปยังสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าของเขา มันเต็มไปด้วยก้อนสีเขียว กรดและลูกตา นอกจากนี้สไลม์ทั้ง 100ตัว หล่นเหรียญทองแดงเพียงแค่ 23เหรียญเท่านั้น ทั้งสามคนรู้สึกสิ้นหวังยิ่งนัก

“ไปส่งมอบภารกิจกันเถอะ” เย่ฉางมองดูเวลาในเกมที่ใกล้จะยามค่ำคืนแล้วก็ได้แต่สะอื้น

“แสงของอาทิตย์อัสดงย้อมเมืองทั้งเมืองเป็นสีส้ม รวงข้าวสีทองสั่นไหวไปตามสายลมอย่างไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อยคงจะเหมือนกับนักผจญภัยเหล่านี้

รีวิวผู้อ่าน