px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 5: องค์กรพี่น้องทะยานฝัน


Chapter 5: องค์กรพี่น้องทะยานฝัน

 

เมื่อ กัปตันเคอร์ลิน มองอยู่ ทั้งห้าคนไม่มีตัวเลือกนอกจากต้องล้วงเงินในกระเป๋าออกมา คนที่จ่ายน้อยที่สุดคือ 5 ทองแดง ส่วนคนที่จ่ายมากที่สุดคือ 10 ทองแดง   จางเทีย เก็บเงินเข้ากระเป๋าตัวเองโดยไม่ลังเล  เมื่อถึงตา แบร์ลี่  ได้อ้วนนั่นล้วงเงินมาจากกระเป๋า 9 ทองแดงและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆแต่ก็ยิ้มให้ – “ นายชนะ... “

เมื่อเห็นท่าทีหงุดหงิดของ แบร์ลี่  จางเทีย ก็ไม่ได้พูดอะไร  เขาไม่ได้ดึงมือกลับ – “ แน่ใจนะว่ามีเงินแค่นี้ ? นายก็รู้นิว่าพนันอะไร  ทั้งหมดที่มีไง ทั้งหมด.. “ – จางทีย พูดขึ้น  พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาหลายปี  เป็นธรรมดาที่ จางทีย จะรู้ว่าไอ้อ้วนนี่มีเงินเท่าไหร่เพราะมันรวยที่สุดในกลุ่มและมักจะพาเพื่อนมันไปเลี้ยงข้าวเสมอ

แบร์ลี่ และ จางเทีย มองหน้ากันสักพักโดยจมูกของทั้งคู่ยังเลือดไหลอยู่ แบร์ลี่ เห็นว่าอีกฝ่ายมั่นใจอย่างมากจึงได้ยักไหล่  ในตอนที่ จางเทีย กำลังจะอ้าปากพูด  หน้าของมันก็บิดเบี้ยวและซีดลง – “ โอ้ๆๆ..ฉันเกือบลืมว่าฉันมีอีก ...”  - มันพูดแบบนั้นพร้อมกับหลับตา  แบร์ลี่ หยิบเอาเงินอีก 4 เงินออกมาจากกระเป๋าและวางมันลงบนมือ จางเทีย

เมื่อเห็นเงิน 4 เงิน  จางเทีย ก็ยิ้มเล็กน้อย – “ ฉันรวยแล้ว ! หนึ่งเงินเท่ากับ 100 ทองแดง  มันคงขโมยเงินพ่อมันมาแน่ๆ... “

นี่ถือเป็นเงิน ‘ จำนวนมาก ‘ สำหรับ จางเทีย แต่ กัปตันเคอร์ลิน ไม่ได้สนใจมันสักนิด เขายังคงยืนกอดอกและมอง จางเทีย จัดการพวกเด็กนั่นพร้อมกับอีกมือลูบหนวดตัวเองซึ่งแข็งอย่างกับเข็ม   จางเทีย รู้สึกเหมือนหมดแรงเมื่อโดน กัปตันเคอร์ลิน จ้องเอาแบบนี้

“ อื้ม น่าสนใจดีนิ  เด็กน้อย แกชื่ออะไร ? “
“ จางเทีย ! “

“ แกเก่งเรื่องโดนอัดสินะ แกถึงกล้าพนันแบบนี้ ดี ฉันจะจำแกไว้ !  “ – กัปตันเบอร์ลิน พูดขึ้นก่อนจะเดินจากไป

“ ไอ้หัวโต เราหายกันแล้วนะ... “ - แบร์ลี่ เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะนั่งลงไปที่พื้นเอามือกุมจมูกตัวเอง – “ เราอัดแกแล้วแกก็อัดเราแล้ว  แกได้เงินเราไปแต่แกช่วยเราไว้  เอาจริงๆนะเราต้องขอบคุณแกต่างหาก ! “
“ ไม่เป็นไร .. “ * จางเทีย รีบเอาทิชชู่ออกมาจางกางเกงอุดเข้าไปที่จมูกทั้งสองข้าง – “ ยังไงซะเราก็เป็นนักเรียนอยู่ เรื่องทะเลาะเป็นเรื่องธรรมดา ฉันไม่อยากเห็นเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นกับพวกแก  ฉันเองก็ไม่อยากให้เรื่องแย่ๆเกิดขึ้นกับฉันเหมือนกัน ! “

ด้วยการที่มีทิชชู่อุดจมูกอยู่ทำให้เขาพูดไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่

“ แกมีกระดาษอีกมั้ย ? “ - แบร์ลี่ ยื่นมืออ้วนๆออกมา

จางเทีย ดึงเอาทิชชู่ออกมาแล้วฉีกให้พวกนั้น   คนอื่นๆเองก็เอามันไปอุดจมูกตัวเองทันที  หลังจากนั้นทั้งหกคนก็มองหน้ากันและรู้สึกว่ามันตลก    ทุกคนอยากหัวเราะออกมาแต่ก็ทำไม่ได้

หลังจากที่เลือดหยุดไหลแล้ว  แบร์ลี่ ก็พูดบางอย่างที่จริงจังกับ จางทเย ซึ่งเป็นสิ่งที่ จางเทีย ไม่เคยคาดคิดมาก่อน

“ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้เรารู้สึกว่าแกดีพอ  ดังนั้นเราจึงตัดสินใจชวนแกเข้าร่วมองค์กรของเรา เราหวังว่าแกจะเก็บไปคิดนะ .. “

“ องค์กร ? “  - จางเทีย มองไปที่พวกนั้นด้วยท่าทีสงสัย  ไอ้บ้าพวกนี้ไม่น่าจะตั้งองค์กรขึ้นมาได้ พวกนี้ก็แค่เด็กน้อยเอง

เมื่อเห็นท่าทีสงสัย พวกนั้นก็ทำท่าว่าตัวเองยิ่งใหญ่แม้ว่าจะไม่ดูเป็นแบบนั้นก็เถอะ แตจ่ จางเทีย ก็รู้สึกได้ว่าพวกนั้นมั่นใจซะเต็มปะดา

“ ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว  เราคิดว่าแกดีพอ ดังนั้นหลังจากที่คุยกันแล้วเราจึงตัดสินใจชวนแกเข้ากลุ่ม อย่าเพิ่งดูถูกเรา ต้นไม้ต้นเล็กๆน่ะจะเติบโตเป็นป่าได้   ไม่มีใครมีอำนาจตั้งแต่เกิดหรอก  เมื่อเรารวมเป็นหนึ่งแล้ว เราจะครองเมืองนี้ได้ในไม่ช้า ! “

คำพูดนั้นทำให้ จางเทีย คึกไปด้วย  ไม่คิดว่าพวกนี้จะมีความทะเยอทะยานด้วย  เทียบกับพวกนี้แล้วเขาคือคนที่เจียมตัวที่สุด  แบร์ลี่ เห็นว่า จางเทีย เหมือนจะคล้อยตามเลยพูดต่อ – “ เราจะเรียนจบในปีนี้ หลังจากที่เรียนจบไปแล้วเราจะไปรับใช้กองทัพ 8 ปี เราจะได้เจออันตรายต่างๆ  มันยากที่คนจะรอดกลับมาได้แต่พี่น้องมักจะช่วยกันเสมอถ้าเจอกัน  มันจะมีวิธีแก้ปัญหาเสมอ  ด้วยความช่วยเหลือจากพี่น้อง เราจะไม่ตายง่ายๆแน่นอน ! “

คำพูดสุดท้ายนั้นทำให้ จางเทีย ตื้นตันไปด้วย  จางเทีย เริ่มรูสึกสนใจองค์กรของพวกนี้ขึ้นมาแล้ว – “ ชื่อขององค์กรล่ะ ? “

“  พี่น้องทะยานฝัน ! “ – แบร์ลี่พูดอย่างภูมิใจ

พี่น้องทะยานฝัน ? จางเทีย รู้สึกขนลุกขึ้นมาเมื่อคิดถึงฉากเมื่อเช้าที่พวกนี้ยืนช่วยตัวเองอยู่ตรงหน้าต่าง  บอกเลยว่ามันเริ่มขึ้นว่าวได้ที่แล้ว  มีแต่พระเจ้าเท่านั้นมั้งที่รู้ว่าว่าวนั่นจะขึ้นไปถึงจุดสิ้นสุดตรงไหน   จางเทีย คิดถึงอย่างอื่นไม่ได้นอกจากฉากที่ ไอ้อ้วนแบร์ลี่ นั้นช่วยตัวเองตรงหน้าหน้าต่างจนอยู่ๆหน้าของ มิสไดน่า ก็แว็บขึ้นมาในหัว

“ ฉันเข้าด้วยก็ได้แต่พวกนายต้องรับปากกับฉันอย่างหนึ่งก่อน ! “  - จางเทีย บอกกับ แบร์ลี่ หลังจากเงียบอยู่นาน

“ เงื่อนไขอะไร ? ! “

“ ห้ามให้ใครทำแบบนั้นกับ มิสไดน่า ในโรงเรียนแบบนั้นอีก ! “ - เด็กชายอายุ 15 ปีรู้สึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขึ้นมาทันทีเมื่อพูดแบบนั้น  จางเทีย น่าชื่มชมเล็กน้อย ไม่สำคัญว่าตอนนี้เขาจะอ่อนแอแต่เขาก็ยังพอปกป้อง มิสไดน่า ด้วยวิธีของตัวเองได้

“ ไม่มีปัญหา จากนี้เป็นต้นไปนายคือพวกของเรา ! “ - ไอ้อ้วน แบร์ลี่ ตอบกลับมา  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำแบบนี้กับ มิสไดน่า  มีพวกสัตว์อีกหลายตัวในโรงเรียนมักจะทำแบบนี้ทุกวันแต่หลังจากเหตุการณ์วันนี้เป็นต้นไปพวกนั้นก็รู้ว่าการทำแบบนี้มันเสี่ยง  มันจะเกิดเรื่องถ้า กัปตันเคอร์ลิน มาเห็นเข้า  มันไม่ใช่เงื่อนไขที่ยากอะไรที่ไม่ให้ทำแบบนี้ในโรงเรียนแต่ไม่ว่ายังไงเมื่อกลับบ้านไปก็ไม่มีใครห้ามพวกเขาได้

จางเทีย เข้าร่วมองกค์กรพี่น้องทะยานฝันเพราะเรื่องนี้   กำลังใจของคนในองค์กรเพิ่มขึ้นเพราะได้สมาชิกใหม่มา  พวกนั้นดูเหมือนจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไปแล้ว   จางเทีย ตั้งใจที่จะไม่คืนเงินพวกนี้อยู่แล้ว    ถ้าพวกนั้นทวงเขา เขาจะออกจากองค์กรบ้านี่ทันที   จางเทีย เองก็เข้าใจสมาชิกคนอื่นๆซึ่งรวมไปถึง แบร์ลี่, ดุ๊ก, ชอร์วิน, แบกแดด, ลีท, และฮิสต้า   พวกเขาค่อนข้างคุ้นเคยกันเพราะเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน  กฎเดียวในองค์กรคือต้องช่วยเหลือกันและกัน  พวกเขาไม่มีหัวหน้าและการตัดสินใจแต่ละอย่างต้องมาปรึกษากันก่อน

ที่ทำให้ จางเทีย ทึงคือองค์กรนี้มีระดับด้วย  ทุกคนต่างก็เห็นด้วยที่จะมีกฎและคิดว่ามันแฟร์   แบร์ลี่ น่ะชอบตำแหน่งสูงๆ  ตามที่ ฮิสต้า อธิบายแล้ว แบร์ลี่ น่ะคือคนที่มี่ส่วนร่วมกับองค์กรนี้มากที่สุด ดังนั้นมีแค่ แบร์ลี่ เท่านั้นที่เป็นสมาชิกระดับสองซึ่งหมายความว่าเขามีสิทธิโหวตได้สองครั้ง  สมาชิกระดับสามก็โหวตได้ 3 ครั้ง    สำหรับ จางเทีย แล้วเนื่องจากเขาเป็นสมาชิกใหม่ เขาจึงโหวตได้แค่หนึ่งครั้งเหมือนกับสมาชิกคนอื่นๆ

ในตอนที่พวกเขาเดินออกมาจากป่า  ไอ้อ้วน แบร์ลี่ ก็มองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีลังเลและพูดขึ้น – “ เอิ่ม...เงินนั่น.. “

“ ของฉัน ! “ - จางเทีย มองไปที่อีกฝ่ายด้วยท่าทีตื่นตัวพร้อมกับเอามือปิดกระเป๋าไว้

ไอ้อ้วนเกาหัวด้วยท่าทีเขินอายและยิ้มแบบขมชื่น – “ ไม่เป็นไร  งั้นให้ ดั๊ก รอไปอีกสักหน่อย ... “

ในตอนที่คนอื่นๆได้ยิน แบร์ลี่ พูดแบบนั้น พวกนั้นก็ยิ้มออกมา

“ ดั๊ก โชคร้ายจริงๆเลยนะ  ฮาฮา ... “ – ชอร์วิน หัวเราะออกมา – “ ซวยจริงๆเลย ! “

“ เขารอมาตั้งสองอาทิตย์แน่ะ !  “ - ฮิสต้า ยักไหล่

“ ให้รออีกสักหน่อยจะเป็นไรไป.. “

“ งั้นหน้ามันสิวขึ้นเต็มแน่ ! “

“ ฮาฮา.... “

จางเทีย ไม่เข้าใจว่าพวกนี้พูดเรื่องอะไรกันแต่เขาก็รู้สึกว่าพวกนี้น่าจะพูดเรื่องลามกกันอยู่

“ เฮ้ๆๆ เดี๋ยวนายก็รู้เอง สิทธิพิเศษของการเป็นสมาชิกน่ะ ! “ – แบร์ลี่ แอบกระซิบ

รีวิวผู้อ่าน