1334 วันที่แล้ว
5555
1395 วันที่แล้ว
????????????
วูชินยิ้มขณะที่จ้องไปที่โทรศัพท์ของเขา
" เยี่ยมไปเลย.. "
หมอนั่นตั้งใจให้หมายเลขปลอมกับเขา . . . . . . .
แต่เขารู็ที่อยู่ของแจมินอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลมากนัก จิงๆแล้วเขาสงสัยอยู่เหมือนกันว่าถ้าเขาขอนอนอยู่ที่บ้านของแจมินอีกสองคืนมันจะเป็นยังไง แต่อย่างไรก็ตาม นั้นมันค่อนข้างหน้าด้านไปแหะ..
แต่นั้นก็เป็นข้อแก้ตัวที่ดีละมั้ง
วูชินเดินเบาๆไปยังทางบ้านของแจมิน
*
" เฮ้อ . . . "
แจมินถอนหายใจขณะที่มองดูคนอื่นๆไปรอบๆเขา มันดีมากที่ไม่มีใครแกล้งเขาอีก ตอนนี้เพื่อนร่วมห้องของเขาหลีกเลี่ยงเขาแต่ยกเว้นคนนึง
ขณะที่เขาทานข้าวคนเดียวบนโต๊ะอาหาร ก็มีถาดข้าวอีกอัน มาวางอยู่หน้าของเขา
" เฮ้..ฉันได้ยินมาว่าพี่ชายนายชนะพวกนักเรียนเกเรทั้งหมด,จริงรึป่าว "
แจมินถอนหายใจอีกครั้งกับคำถามของ ลี-ซุนกิ เขายอมรับว่า ลี-จุนกิน สวยมากสำหรับเขาแต่ถ้าหากเขาคบกับใคร มันจะดูเหมือนเป็นการ ทรยศความตั้งใจของการทำงานหนักของพี่สาวของเขา
" กินเถอะ "
" แสดงว่ามันเป็นความจริงที่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องนาย"
เขาเดาว่าคงมีข่าวลือกระจายไปทั่วก่อนที่เขาจะได้อธิบายสะอีก.ซุนกิหัวเราะเบาๆ
" หุหุ..ฉันคิดว่านายหล่อมากนะแต่นายมีบางอย่างที่ทำให้ ลีจุนฮุค ไม่กล้ายุ่งกับนายอีก "
แจมินมีเหตุผลที่พยายามออกห่าง ซุนกิ.เพราะทุกคนในโรงเรียนรู้ว่า ลีจุนฮุค นักเรียนเกเรคนนั้นชอบ ซุนกิ.
เพราะเหตุผลนี้เป็นเหตุให้ จุนฮุค นั้นไม่ชอบแจมิน .
"นายชอบฉันไหม "
แจมินมองเธอด้วยความตะลึงกับคำถามของ ซุนกิ
" อะไรกัน ฉันไม่น่ารักเหรอ"
แน่นอนว่าเธอน่ารักแต่ เขาไม่กล้าพูดมันออกไป
" เอ๊ะ ...กินเถอะ "
หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ แจมินก็กลับเข้าไปเรียนต่อ
กริ้งง....
" เอ่อ . . . พี่สาว "
พี่สาวของเขา จีวอน โทรหาเขาขณะที่เขากำลังเดินไปเข้าห้องเรียน
[ ทุกอย่างโอเคมั้ย ]
" อ้อไม่มีอะไรหรอก เมื่อวานฉันเจอคนแปลกๆ เขาบอกว่าเขาแก่กว่าฉัน 5ปีและเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนมิโดะ ชื่อของเขาคือ คัง-วูชิน "
พี่สาวของเขาก็เป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนมิโดะ .และพี่สาวของเขาก็อายุมากกว่าเขา 5ปี ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเธอน่าจะอยู่ชั้นเดียวกับ วูชิน .
[ หือ..วูชิน เขาเป็นเด็กที่หายไปก่อนที่ดันเจี้ยนจะเปิดออกนิ . . . . . ]
จีวอนนั้นจำวูชินได้.. เพราะทั้งโรงเรียนรู้ว่าเขาได้หายตัวไป แต่เธอก็ไม่ได้สนิทอะไรกับเขาเลย
"เอ่อ พี่รู้จักเขา งั้นวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ผมจะบอกพี่เรื่องเขานะ เขาช่วยผมไว้เล็กน้อย . . . . . . "
[ โอเครแจมิน..เวลาพักของพี่หมดแล้ว..ตั้งใจเรียนละ..]
พี่สาวของเขาคือเหตุผลว่าทำไม เขาถึงสามารถไปเรียนได้โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในชีวิตของเขา และแจมินยังสามารถเข้าเรียนกวดวิชาต่อได้อีก พี่สาวที่อายุมากกว่าเขา 5 ปีนี้เป็นทั้งแม่และพ่อของเขา
เธอเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาเรียนอย่างหนัก
" โอ้..ใช่.เขาบอกว่าเขาจะเอาเงินมาคืน แต่เขาก็หายไป . . . . . . . "
แจมินยิ้มขึ้นเมื่อเขาคิดถึงวูชิน
เขาดูเหมือนคนบ้าแต่เขาก็ไม่ได้บ้า เขาดูน่ากลัวมากต่อหน้าพวกนักเรียนเกเรแต่ เขากลับไม่ทำร้าย แจมิน.
วูชินนั้นสัญญากับแจมินไวหลายครั้งว่าจะคืนเงินแต่เขาก็ยังไม่ได้คืน นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้แจมินยิ้ม..
กริ้งงง,กริ้งงงง
หลังจากกวดวิชาจบลงเขากลับบ้านของเขาด้วยความเหนื่อยย
" หือ ? "
เขาเห็นรองเท้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน นอกจากนี้ คนที่นอนอยู่บนเตียงของเขากำลังกินส้มอยู่..
" กลับมาแล้วเหรอแจมิน "
" พ. . พี่ ...พี่รู้รหัสผ่านได้ยังไง "
" ฉันเห็นรหัสผ่าน ตอนนายกดรหัสนั้นแหละ"
" นี่ . . . นี่มันบุกรุกนะ. "
" อ่า ฉันพยายามโทรหานาย..แต่คนอื่นรับสาย " .
" นั่นมัน . . . . . . . . "
แจมินรู้สึกผิด..
เขาคิดว่าเขาจะโดนข่มขู่ ดังนั้นเขาจึงให้เบอร์โทรศัพท์ ปลอมกับวูชินไป..
"บ้าจริง,นายคิดว่าฉันจะทำร้ายนายละสิ. งั้นนายมานี่หน่อย ฉันมีอะไรจะถาม ."
แจมินนั่นตื่นเต้นและนั่งลงอย่างเกร็งๆ. มันแปลกมากมันเหมือนเจ้าของบ้านคือวูชินมากกว่าเป็นแจมินสะอีก..
" นายบอกว่าคนที่มีพลังพิเศษนั้นสามารถหาเงินได้มาก "
" . . .ก็จริงงงนะ "
" ทำไหมคุณถึงถามถึงเรื่องนี้ละ "
" ฉันต้องการที่จะโจมตีดันเจี้ยน" .
" ฉันเป็น 1 ในผู้ที่มีพลัง "
แจมินรู้สึกประหลาดใจไม่แปลกใจเลยว่าทำไหมเขาชนะพวกนักเรียนเกเรพวกนั้นได้ภายในพริบตา
เขาคิดว่า วูชินนั้นเหมือนคนโง่ที่ได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้จาก ภูเขา กิริ
" ฉันต้องการเงิน,บอกสิ่งที่นายรู้มาหน่อยสื”
" ถ้าคุณต้องการเข้าดันเจี้ยนส่วนตัว คุณต้องลงทะเบียนสำหรับผู้มีพลัง "
เดิมที แจมินมีความสนใจในเรื่องผู้มีพลังและกิลด์อยู่แล้ว อาจจะบอกได้ว่าคนหนุ่มๆทุกคนสนใจเรื่องนี้หมดเลย
วูชินเงียบละฟังอย่างตั้งใจพร้อมทั้งปอกส้มกินไปด้วย
" งั้นถ้าฉันลงทะเบียนสำหรับผู้มีพลัง ฉันสามารถหาเงินทีละมากๆได้จากการโจมตีดันเจี้ยนใช่ไหม "
วูชินพูดขึ้น..แจมินรู้สึกเศร้ามาก ที่เขาพูดอธิบายมาตั้งนานแต่วูชินไม่ได้ฟังเลยย
" มันมีเรทที่กำหนดไว้อยู่นะ แต่มันก็อันตรายเกินไป มันจะดีที่สุดถ้านายเข้าร่วมกับกิลด์หรือไม่ก็นายสามารถรับงานจากหน่วยงายราชการได้ "
"ฉันได้ยินว่ากิลด์นั้นต้องสอบเข้าซึ่งมันนานเกินไปและหน่วยงานราชการนั้นมันเขาจ่ายเงินเป็นเงินเดือนฉันก็รอไม่ได้อีกนั้นแหละ " .
แจมินส่ายหน้า
" เอาเถอะอย่างน้อยที่สุด พี่ก็ต้องมีปาตี้สำหรับลงดันเจี้ยน พี่ซื้อมือถือมาใหม่ใช่ไหม พี่ต้องโหลด แอพนี้"
" แอพ ? "
วูชินนั้นไม่ชินกับ มือถือดังนั้น เขาจึงให้แจมิน โหลด แอพให้
" เดียวผมทำให้ อ๊ะ..นั้นมัน แกลอรี่ 1นิ...ครอบครัวของผมยังมีบางคนใช้อยู่เลย "
" ห๊ะ..นี่มันไม่ใช่รุ่นใหม่เหรอ "
" ห๊ะ..ไม่นะ..ถ้าเป็นเมื่อ4ปีที่แล้วอาจจะเป็นรุ่นใหม่นะ"
ปฏิกิริยาของแจมินทำให้วูชินรู้ว่าเขาถูกหลอกแล้ว
' ชิ ไอ้คนขายโทรศัพท์นั้น'
คนขายนั้นมันสามารถหลอกเขาที่เป็นจอมขมังเวทย์ได้ ถ้าเป็นโลกอัลเฟ่นละก็เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อไปเลยแหละ.
" อ๊ะนี่มันช้ามาก จิงๆแล้ว บทความเกี่ยวกับดันเจี้ยนนั้นมันคือข้อมูลของเส้นทางรถไฟใต้อย่างไรก็ตาม ผู้มีพลังมักจะซื้อมันเพราะมันมีหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนในนี้ "
แจมินพูดไปเรื่อยๆจนกระทั้ง แอพการติดตั้ง เกี่ยวกับบทความของดันเจี้ยนติดตั้งเสร็จ
ในนั้นมีมาตราการสำหรับคนที่จะโจมตีดันเจี้ยน และนอกจากนี้ยังมีฟังชั่นค้นหาดันเจี้ยนในแต่ละรอบเวลา อีกทั้งยังมีการแจ้งเตือนถึงดันเจี้ยนที่จะถูกปล่อยออกมาอีกด้วย.
" เมื่อคุณลงทะเบียนเป็นผู้พลัง พวกเขาจะนำ ไอดีของคุณเข้ามา ล็อคอินและบันทึกประวัติของคุณว่าโจมตีดันเจี้ยนสำเร็จหรือล้มเหลว " .
" อืม . . "
วูชินเล่นกับแอพที่พึ่งจะโหลดมาเพื่อเรียนรู้มัน
" อย่างไรก็ตามฉันคงต้องหาดันเจี้ยนระดับกลางเพื่อที่จะโจมตีมัน "
"ฉันได้ยินมาว่ามันปลอดภัยเหมือน ลงเหมืองเลย "
ในนั้นมีข้อมูลของดันเจี้ยน ซึ่งประกอบได้ด้วย ไอเท็มที่สำคัญ หินสำหรับออกดันเจี้ยน รวมถึงมอนเตอร์ที่มีอยู่ในดันเจี้ยน ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับการสร้างกลุ่ม มันจะช่วยให้พวกเขาปลอดภัย
ปัญหาคือ เขาต้องเสียค่าสมัครในการเข้าสมาคมแล้วยังต้องจ่ายค่า บริการและค่าคอมมิสชั่นสำหรับคนเจอดันเจี้ยนคนแรกอีก
ตั้งแต่วูชินได้รับพลังของเขาคือมา เขาคิดว่ามันคงจะดีมากที่เขาจะสำรวจดันเจี้ยนในระยะยาวปัญหาคือเขาต้องจ่ายเงินค่าธรรมเนียนในการเข้าดันเจี้ยน ซึ่งนั้นเป็นปัญหาแรกสำหรับวูชิน
" ค่าธรรมเนียนในการเข้าดันเจี้ยนนั้น คือ 100000 วอนใช่ไหม "
" . . . . . . . . ถูกต้องแล้ว "
ยิ่งดันเจี้ยนระดับสูงขึ้น ค่าทำเนียมที่จะเข้าดันเจี้ยนก็จะสูงขึ้นตามไปด้วย ยกเว้นดันเจี้ยนระดับต่ำอย่างดันเจี้ยน สถานีกวางชุน ซึ่งมันไม่มีค่าตอบแทนให้
เขาสามารถเคลียดันเจี้ยนระดับกลางได้แต่ว่าเขาไม่สามารถที่จะกลับไปขอเงินแม่เขาสำหรับค่าเข้าได้
" ให้ฉันยืมเงินหน่อยได้ไหม"
" . . . . . . . "
คำพูดของวูชินนั้นทำให้ แจมินรู้สึกเหมือนเขาติดอยู่ในกับดักที่ไม่สามารถหนีได้!!
BY Mheezaa มาละ พระเอกเรานี่ สายยืมจิงๆ 5555+
5555
????????????