px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 12: Mysterious Object


ในตอนที่กลับบ้าน จางเทีย เก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่  เขาเอามือจับกระเป๋าเพราะกลัวว่ามันจะหายไป  ในตอนที่เขาหยิบมันขึ้นมา เขาก็พบกับวัตถุกลมๆที่เล็กกว่าไข่ไก่อยู่ตรงใจกลางแร่นั่น  ดูเหมือนว่าจะมีรอยตกแต่งไว้อย่างดี  ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในแร่นี้ถ้ามันไม่ถูกฟาดกับพื้นโดยนักสำรวจสองคนตะกี้  แน่นอนว่ามันคงไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ อีกอย่างมันดูเหมือนมีอายุอย่างน้อยหลายร้อยล้านปีก่อนที่แร่ไพไรต์จะก่อตัวขึ้นมาได้   จางเทีย นั้นทึ่งที่วัตถุสามารถเข้าไปอยู่ในแร่ไพไรต์ได้....

หลายร้อยล้านปี...

ไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ..

มีการประดับที่สวยอีกต่างหาก....

ในตอนที่ จางเทีย คิดได้แบบนั้นก็ทำให้เขาช็อค

ในตอนที่กลับบ้าน ตอนแรกนั้น จางเทีย ยังเดินด้วยความเร็วปกติแต่เขาก็อดวิ่งไม่ได้ตอนที่ใกล้ถึงบ้านแล้ว   เขาจับกระเป๋าตัวเองแน่นในตอนที่วิ่งไปด้วย   จางเทีย อาจจะกังวลเกินไป  เขารู้สึกเหมือนราวแร่ธรรมดานี่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนที่เขามาถึงบ้าน แม่ของเขานั้นกำลังทำเบียร์ข้าวอยู่  เมื่อได้ยินเสียงของ จางเทีย เธอก็รีบตะโกนขึ้นโดยไม่ได้หันกลับมา – “ มื้อเย็นได้แล้วนะ ยังร้อนๆอยู่เลย กินช้าๆล่ะ ! “

“ แม่ ผมกินจากข้างนอกมาแล้ว ! “

หลังจากที่คุยกันแล้ว จางเทีย ก็รีบขึ้นไปชั้นบน  เพราะวันนี้พี่ชายเขาไม่อยู่บ้าน บ้านจึงเงียบสงบกว่าปกติ   เขาดึงบันไดลงมาและรีบวิ่งขึ้นห้องตัวเอง  เขาจุดไฟที่ตะเกียงก่อนจะปิดม่านลงแล้วเอาแผ่นไม้ปิดกั้นอีกรอบ  ตอนนี้เขาไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาเห็นแล้ว  เขานั่งลงที่เตียงพร้อมกับรีบสูดอากาศ

ในตอนที่เขากำลังหอบอยู่นั้น  จางเทีย อดไม่ได้ที่จะเอาแร่ครึ่งหนึ่งออกมาให้ตะเกียงส่อง ตาของเขาเบิกกว้างทันที...

สิ่งของที่อยู่ด้านในแร่นั้นเป็นคริสตัลที่มีขนาดประมาณไข่ไก่ที่รอยสลักตกแต่งที่ดูซับซ้อน   รอยสลักพวกนั้นคล้ายๆของที่ตกแต่งตามประตู  เขาเห็นว่ามีต้นไม้ขนาดเล็กด้านในไข่ด้วยซึ่งน่าจะเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ

2 ใน 3 ของไข่นั้นโผล่ออกมาแล้ว โดยส่วนที่เหลือยังติดอยู่ในแร่อยู่  จางเทีย พยายามที่จะดึงมันออกมา  จากนั้นเขาก็เห็นวัตถุนั้นทั้งใบได้ มันไม่ได้มี ‘ ไข่แดง’ แต่มีแค่ต้นไม้แทน ในขณะส่วนที่เป็น ‘ ไข่ขาว ‘ นั้นเป็นเหมือนสารที่คล้ายปรอท   จางเทีย ค่อยจ้องไปที่ ‘ ปรอท ‘ พวกนั้นและพบว่ามันมีหมอกแสงที่สวยงาม  หมอกแสงพวกนั้นวนไปรอบๆต้นอ่อนนั่นอย่างลึกลับ  แสงขุ่นๆที่ จางเทีย มองเห็นในตอนแรกก็มาจากหมอกแสงพวกนี้

แผลต่างๆบนมือของ จางเทีย ที่ได้จากการฝึกห่อในตอนบ่าย  บางทีเป็นเพราะเขากำแร่นี่แน่นเกินไปตอนกลับมาบ้านทำให้โดนส่วนแหลมของแร่นี่ตำเขาไป   ผลก็คือแร่นี่เต็มไปด้วยเลือดของ จางเทีย   คริสตัลไข่ นั้นโดนย้อมไปด้วยเลือด มันไม่ได้สวยเหมือนแต่ก่อน  ในตอนที่ จางเทีย ใช้เสื้อเช็ดคราบเลือดออก แทนที่จะลบรอยเลือดได้แต่มันกลับเข้าไปในไข่แทน  ในตอนที่เลือดถูกดูดเข้าไป ไข่นั่นก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ

“ อ๊ากก... “ - จางเทีย รู้สึกร้อนขึ้นมาและปล่อยมือที่ถือคริสตัลไข่ ทิ้ง  เขาอึ้งเพราะไข่นี่กลับลอยในอากาศตรงหน้าเขาได้  เขาตกใจและกลัวจนตาเบิกกว้างอย่างกังวล  ในตอนที่เขาทั้งสับสนและกลัวก็ได้มีเลือดหยดลงไปที่ด้านบนไข่และไหลลงไปตรงใจกลางของคริสตัลก้อนนั้น

ในตอนที่เลือดหยดลงมา จางเทีย ก็หมดสติไป  เขารู้สึกเหมือนกับตกลงมาจากที่สูง  เขาเห็นไข่นั่นส่องแสงออกมาและลอยอยู่ตรงหน้าเขา ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างแทงเข้ามาในหว่างคิ้วเขา เหมือนกับได้มีบางอย่างเจาะเข้ามาในสมองของเขาและผลก็คือภาพที่เขาเห็นเริ่มมืดลงจนกระทั่งเขาหมดสติ...

เขาได้หมดสติไปแล้ว....

สักพัก จางเทีย ก็รู้สึกตัวสักที

สิ่งแรกที่เขารู้สึกคือความเย็นที่อยู่บนใบหน้า  เขายังตกใจและยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่  หลังจากคิดอยู่หลายรอบ จางเทีย ก็ลืมตาขึ้นมาและตระหนักได้ว่าหน้าของเขาได้แนบอยู่กับพื้น

เขากรอกตามองไปรอบๆและพยายามที่จะลุกขึ้น เขาลุกขึ้นมานั่งที่เตียงและพบว่าตะเกียงยังคงติดไฟอยู่ว่ามันจะหม่นลงเล็กน้อย  เขาประมาณว่าเวลาน่าจะผ่านไปสัก 3-4 ชม. เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปดึงแผ่นไม้ที่ปิดตรงหน้าต่างออก  ข้างนอกนั้นมืดสนิทและมีเสียงหมาห่าจากที่ไกลๆซึ่งทำให้เขามั่นใจว่าตอนนี้ยังคงค่ำอยู่

เดี๋ยวนะ...แล้วไข่นั่นอยู่ไหน ?

จางเทีย เริ่มลนลาน  เขามองไปที่มือก่อนจะมองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบกับไข่ที่ว่าในห้องเขาเลย  เขาหยิบแร่นั้นขึ้นมาดู สิ่งเดียวที่เขาเห็นอย่างชัดเจนคือร่องที่เรียบเนียนของไข่ซึ่งบอก จางเทีย ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้คือความจริง

เป็นไปได้มั้ยว่ามัน...มันบินหายไปแล้ว ...

ในตอนที่ จางเทีย จำได้ว่าไข่นั่นมันลอยในอากาศ  เขาก็รีบไปเช็ครอบๆห้องรวมถึงทั้งตรงกำแพง,ประตูและหน้าต่างด้วย  เขาไม่พบอะไรเลยและคงต้องยอมรับกับสิ่งที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้

เขาหยิบกระจกขึ้นมาจากลิ้นชักตรงหัวเตียง  นอกจากใบหน้าที่ซีดเผือดของเขาแล้ว เขาไม่พบบาดแผลใดๆตรงหว่างคิ้วเลย ดังนั้นเขาจึงนั่งอยู่ที่เตียงสักพัก จนท้องตัวเองร้องซึ่งมันบอกว่าเขายังไม่ได้กินข้าวเย็น  อยู่ๆ จางเทีย ก็รู้สึกหิวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนราวกับว่าเขาสามารถกินช้างได้ทั้งตัว

นอกจากเรื่องไข่ตะกี้แล้ว อีกเรื่องที่วิกฤตสำหรับเขาคือการเติมเต็มท้องตัวเอง นอกจากเรื่องกินแล้วตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเรื่องไข่บ้านั่นอีกเลย

จางเทีย ไม่กล้าส่งเสียงดังอะไร เขาค่อยๆลงไปที่ชั้นล่างพร้อมกับตะเกียงในมือ  เขาลงไปที่ชั้นล่างและไปเจอกับข้าวที่อยู่ในครัว  ต้องขอบคุณว่าข้าวมื้อนี้คือต้มมันฝรั่งหวานซึ่งเป็นของอร่อยในตอนที่มันยังร้อนๆอยู่  มีมันฝรั่งอยู่ 7-8 ลูกอยู่ในนั้น  จางเทีย ไม่ได้คิดอะไรมากละจัดการซัดมันให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้  น่าแปลกใจ เขาเห็นว่าความอยากอาหารของตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างมาก  มันฝรั่งหวานนี่หนักมากกว่า 1 กก.ด้วยซ้ำ  ปกติแล้วเขาจะกินแค่ครึ่งเดียว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ที่น่าแปลกใจกว่านั้นเมื่อกินไปทั้งหมดแล้วเขารู้สึกเหมือนอีกครึ่งท้องยังว่างและยังกระหายน้ำ  เขาดื่มน้ำไปสองเหยือกและซัดข้าวที่ไว้ใช้ทำเบียร์ไปอีก 3 ถ้วย นี่มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เมื่อกินเสร็จ เขาได้ไปแปรงฟันและล้างเท้าก่อนจะกลับขึ้นห้องตัวเองไป  เขาถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้วนอนลงที่เตียงก่อนจะพลิกกลับไปกลับมา  เขาไม่ง่วงเลยสักนิด  ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะทำการบ่มเพาะ   เขานั่งอยู่ที่เตียงก่อนจะเริ่มปรับลมหายใจ  ในตอนที่เขาปิดตาลง เขาก็มองเห็นภาพลูกคิดซึ่งเกี่ยวข้องกับหนังสือที่เขาซื้อมาอยู่ในหัว  อยู่ๆเขาก็พบว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในความคิดของเขา  ในตอนที่ จางเทีย โฟกัสไปที่มัน เขาก็จำมันได้ทั้งหมดทันที  เขาเกือบร้องออกมาเหมือนกับตอนที่เห็นคริสตัลไข่นั่น มันคือประตูที่เหมือนกับที่มีบนไข่  ประตูนั้นอยู่ลึกเข้าไปในความคิดของเขา ในตอนที่ จางเทีย เพ่งสมาธิไปที่มัน มันก็เริ่มขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...

ดูเหมือนว่า...ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถเข้าไปได้  เสียงแหบๆคอยเตือน จางเทีย  จางเทีย เองก็สับสนกับความคิดนั้น เขามองไปที่ประตูและพูดขึ้น – “ เข้า ! “ – เด็กชายผู้น่าสงสารอายุ 15 ปี นั้นไม่เคยคิดว่าชีวิตเขาจะมีอะไรแตกต่างจากเดิมจนกระทั่งเกิดเรื่องนี้ขึ้น....

……

 

รีวิวผู้อ่าน