อังกอร์ เฝ้าดูขณะที่ มาร่า ร่ายมนตร์ของเขา เขาเชื่อว่าพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่จะช่วยครูของเขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย
ลีออน มองไปที่ อังกอร์ ด้วยความเมตตา เขาค่อนข้างบ่นว่าน้องชายของเขาเสียโอกาสครั้งใหญ่นี้กับจอน แต่เมื่อเขาคิดถึงการมีส่วนร่วมเหล่านั้นที่จอนทำต่อครอบครัวแพดท์ความเสียใจเหล่านั้นก็หายไป ตราบใดที่น้องชายของเขามีความสุขสิ่งนี้ก็คุ้มค่า
พวกเขามีความคิดที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาทุกคนเชื่อว่าอาการเจ็บป่วยเรื้อรังของจอนสามารถจัดการได้
อย่างไรก็ตาม ... ความจริงมักหลีกหนีความคาดหวัง
เมื่อออร่าสีเขียวหายไปจากจอน อังกอร์ ก็รีบก้าวขึ้นไปถาม มาร่า เกี่ยวกับสถานการณ์ อย่างไรก็ตาม ลีออน หยุดเขา - มาร่า กำลังเลี้ยงลูกแก้วของเขาอีกครั้ง แต่การแสดงออกที่ผ่อนคลายครั้งหนึ่งของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นความเคร่งขรึมและสงสัย
แม้แต่พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถช่วยครูได้? ครูกลายเป็นแบบนี้เพราะจิตสำนึกของไกอากำลังปฏิเสธใครบางคนจากโลกอื่น?
ไม่! มันเป็นไปไม่ได้!
ความหวังที่พลุ่งพล่านของ อังกอร์ เริ่มสั่นคลอน
หลังจากนั้นไม่นาน มาร่า ก็หยุดการร่ายคาถา
เขาไม่เข้าใจ เขาไม่พบความเจ็บป่วยใด ๆ บนร่างกายของจอนและผลของคาถายังบอกเขาด้วยว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี
ทุกอย่างเรียบร้อยดี? นั่นคือปัญหาใหญ่ที่สุด
ใครก็ตามที่มีดวงตาสามารถมองเห็นรูปร่างผอมแห้งของจอน มีเพียงคนที่ป่วยเกินความหวังเท่านั้นที่จะเป็นเช่นนี้ได้ จอนอายุเพียง 50 ปีดังนั้นร่างกายที่ชราภาพเช่นนี้จึงผิดปกติอย่างไม่ต้องสงสัย
ถึงกระนั้นเขาก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ!
บางทีเขาอาจถูกสาปโดยวิญญาณชั่วร้าย? ด้วยเหตุนี้ มาร่า จึงกระจายพลังวิญญาณของเขาไปยังจอน ร่องรอยของความผิดปกติใด ๆ สามารถจับได้ง่ายด้วยวิธีนี้
… ไม่มีอะไร. อีกครั้ง.
คราวนี้มาร่านิ่งงันไปหมด เขาข้ามระดับเข้าไปใน พ่อมดฝึกหัดระดับสูง เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาและยังไม่ได้เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับคาถาระดับ 3 เขาใช้ทุกอย่างที่รู้เกี่ยวกับการตรวจจับความเจ็บป่วยและไม่มีสิ่งไหนตรวจพบ
เขาไม่รู้อีกต่อไปว่าต้องทำอย่างไร
มาร่า เหลือบมองไปที่ อังกอร์ ซึ่งตอนนี้สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและเขารู้สึกอายเล็กน้อย เขาได้ให้คำมั่นสัญญาไว้แล้ว แต่ตอนนี้ความจริงกำลังปรากฏเป็นอย่างอื่น
เขากระแอมในลำคอให้ อังกอร์ และมองอย่างขอโทษ
“ ข้ากลัวว่าข้าไม่มีวิธีรักษาครูของเจ้าในขณะนี้ ข้าได้ทำการตรวจสอบแล้ว ร่างกายของเขาไม่มีอะไรผิดปกติและนั่นหมายความว่าข้าไม่สามารถทำอะไรในเรื่องนั้นได้” มาร่า อธิบาย จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเรื่อง
“ อย่างไรก็ตาม…เขาดูเหมือนป่วยหนักดังนั้นอาจมีปัญหาเกี่ยวกับวิญญาณหรือจิตวิญญาณของเขา”
อังกอร์ นึกถึงสิ่งที่อาจารย์ของเขาบอกเขาก่อนหน้านี้ ร่างกายของจอนสบายดีการที่อวัยวะของเขาเหี่ยวแห้งเป็นเพราะจิตสำนึกของไกอา
มาร่า ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับจิตสำนึกของไกอา แต่เขาพูดถึงว่าร่างกายของจอนนั้นดี งั้นมันต้องเป็นวิญญาณของเขางั้นเหรอ?
จิตสำนึกของไกอากำลังทำร้ายจิตวิญญาณของครู?
มาร่า ไม่รู้ว่าคำพูดของเขาที่เสริมด้วย การวิเคราะห์ ของ อังกอร์ ได้สร้างข้อสรุปที่คล้ายกัน ถูกต้องหรือไม่ อังกอร์ เชื่อในทางใดทางหนึ่งแล้ว
“ ถ้าอย่างนั้นปัญหาเกี่ยวกับวิญญาณหรือวิญญาณก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้?” ถาม อังกอร์ ด้วยน้ำเสียงกังวล
“ มีหลายวิธี แต่ตอนนี้ข้าทำแบบนั้นไม่ได้” มาร่าตอบ เขาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง“ ข้าอาจช่วยเขาได้ถ้าข้าจะกลายเป็นพ่อมดจริงๆ แต่ในฐานะพ่อมดฝึกหัด ข้าทำอะไรไม่ได้เลย”
“ งั้นพ่อมดที่แท้จริงจะรักษาครูของข้าได้ไหม” อังกอร์ยังคงอยู่
“ ข้าไม่สามารถเดาได้อย่างไร้เหตุผลว่าพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่สามารถทำอะไรได้บ้าง แต่การช่วยชีวิตคนทั่วไปไม่น่าจะเป็นปัญหา แม้ว่าเขาจะตายไปแล้วพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ก็สามารถช่วยวิญญาณของเขาให้พ้นจากความมืดชั่วนิรันดร์ได้”
“ อืม…เมื่อไหร่ท่านมาร่าจะกลายเป็นพ่อมดที่แท้จริง”
มาร่า รู้สึกประหลาดใจกับคำถามนี้ จากนั้นเขาก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “ ข้าใช้เวลาเกือบ 60 ปีในการเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 3 …พ่อมดตัวจริงหรือ? ข้าไม่มีความสามารถแล้ว นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถทำได้ เมื่อเวลาผ่านไป”
มาร่า อธิบาย อังกอร์ สั้น ๆ เกี่ยวกับสถานะของพ่อมด พรสวรรค์ของคน ๆ หนึ่งกำหนดว่าเขาจะกลายเป็นพ่อมดได้เร็วแค่ไหน เมื่อใช้เวลานานเช่นนั้นความสามารถก็จะไม่มีส่วนสำคัญอีกต่อไป อย่างไรก็ตามพรสวรรค์มีความสำคัญอย่างยิ่งตราบเท่าที่ไม่มีใครกลายเป็นพ่อมดอย่างเป็นทางการ บางคนสามารถทำได้ด้วยการฝึกฝนเพียงไม่กี่ปีในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถฝึกฝนตลอดชีวิต โดยไปไม่ไกลเกินกว่าพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 นี่คือความแตกต่างที่เกิดจากพรสวรรค์และโชคชะตา
มาร่า เชื่อเสมอว่าเขาใช้ความสามารถอย่างเต็มที่และสามารถพึ่งพาโชคชะตาในการเป็นพ่อมดอย่างเป็นทางการได้ อย่างไรก็ตามโชคชะตาไม่ใช่สิ่งที่ใคร ๆ ก็ขอได้ นอกจากนี้มันมักจะมาพร้อมกับอันตรายครั้งใหญ่
ชะตากรรมที่เป็นที่รู้จักส่วนใหญ่ได้มาจากการเสี่ยงชีวิต แทบจะไม่มีโชคชะตาใด ๆ เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ เว้นแต่จะมีใครบังเอิญโชคดีเหมือนอย่างที่ มาร่า เพิ่งผ่านไป
คำพูดของ มาร่า ทำให้ความสิ้นหวังในจิตใจของ อังกอร์ พ่อมดอย่างเป็นทางการ…พวกเขาไม่อยู่แล้วในโลกเก่า เขาจะหาอะไรได้อย่างไร?
ทุกคนพูดไม่ออก ลีออนวางมือบนไหล่ของอังกอร์เพื่อปลอบโยนเขา มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้
ครู่ต่อมา มาร่า พูดอีกครั้งว่า“ เจ้าบอกว่าเจ้ามีปัญหาสองอย่างในใจ ตอนนี้ข้าช่วยเจ้ากับจอนไม่ได้แล้วจะบอกอีกข้อได้ไหม?”
ปัญหาอื่น ๆ ... มีบางอย่างแวบเข้ามาในจิตใจของ อังกอร์ จากคำกล่าวของ มาร่า พ่อมดที่เป็นทางการสามารถรักษาครูได้และคนที่มีพรสวรรค์สูงสามารถกลายเป็นพ่อมดอย่างเป็นทางการได้โดยไม่ต้องใช้เวลามาก
ความสามารถพิเศษ? ถ้าเขาสามารถกลายเป็นพ่อมดตัวจริงได้เขาก็ช่วยจอนได้!
"ปัญหาอื่น ๆ " ที่ อังกอร์ กล่าวถึงนี้เกี่ยวกับความอยากรู้อยากเห็นของเขาที่มีต่อผู้คนที่มีพลังเหนือธรรมชาติและความปรารถนาที่จะทำตามขั้นตอนของพวกเขา
เขาอยากจะเป็นพ่อมดด้วย!
“ ท่านมาร่าข้าจะเป็นนักเรียนของท่านและเรียนเวทมนตร์ได้หรือไม่” อังกอร์ ถามอย่างจริงจัง
มาร่า รู้สึกประหลาดใจอยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะปล่อยเสียงหัวเราะอันไพเราะ
“ เวทมนตร์ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างนั้น ความสามารถเป็นเงื่อนไขแรกและสำคัญที่สุดที่เจ้าต้องมี ข้าเดินทางไปทั่วจักรวรรดิและทดสอบกับผู้คนเกือบหมื่นคนและหลาน ๆ ของข้าเป็นพวกเดียวที่มีพรสวรรค์ ดูสิ? ว่าหายากมาก”
อังกอร์ ยังคงไม่ยิมดพ้“ ท่านมาร่า ท่านช่วยตรวจสอบข้าหน่อยได้ไหมว่าข้ามีพรสวรรค์หรือไม่”
มาร่า มองไปที่ อังกอร์ ขึ้นและลงแล้วพยักหน้า“ นี่ค่อนข้างง่าย ข้าสามารถมองดูทุกคนในคฤหาสน์ แพดท์ ได้ ถ้าเจ้าต้องการ ลองพิจารณาว่านี่เป็นการตอบแทนความดีของเจ้าแล้วกัน”
ข้อเสนอที่ดูเหมือนใจกว้างของ มาร่า ยังมีเจตจำนงที่จะช่วยครอบครัว แพดท์ ฝึกพ่อมดที่มีความสามารถ อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาว่าพวกเขาหายากเพียงใดก็ยากมากที่จะหาพรสวรรค์เพียงหนึ่งเดียวนับประสาอะไรกับครอบครัวเล็ก ๆ นี้!
นอกจากนี้การทดสอบดังกล่าวไม่ได้ทำให้ มาร่า เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย เขาต้องการเพียงสื่อกลางและสื่อกลางสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ โดยไม่สูญเสียใด ๆ
ภารกิจของเขาในโลกเก่าคือการมองหาผู้มีความสามารถให้กับสถาบันดังนั้นสถาบันจึงมอบสื่อกลางให้เขา การช่วย อังกอร์ ด้วยการทดสอบหมายความว่าเขาจะกำจัดหนี้นี้ได้ง่ายๆ