เช้าวันต่อมาตอนที่ จางเทีย ตื่นขึ้นมา เขาก็ได้รู้สึกผิดสองอย่าง อย่างแรกเลยคือเขาไม่ได้ยินนาฬิกาปลุกตัวเองและอาจไปโรงเรียนสายและอย่างที่สองคือเขาลืมที่จะดับตะเกียง ดังนั้นมันจึงถูกจุดไปทั้งคืน น่าเสียดายจริงๆเลย !
เขารีบดับตะเกียงแล้วรีบใส่เสื้อผ้าตัวเอง จากนั้นจึงลงไปชั้นล่าง หลังจากที่เดินมาได้สองก้าว เขาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง เขากลับไปที่ห้องตัวเองและโยนแร่ไพไรต์ที่เหลือลงในกล่องขยะในห้องก่อนจะรีบลงไปที่ชั้นล่าง
พ่อของเขานั้นออกไปทำงานแล้ว มีแต่แม่เท่านั้นที่ยังอยู่บ้าน อาหารเช้าได้ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินเสียง จางเทีย ล้างหน้าและแปรงฟัน แม่เขาก็เดินออกมาจากร้านและช่วยตักข้าวเช้าในหม้อ ในเวลาเดียวเธอก็บ่นพึมพำออกมา – “ นี่นอนดึงรึไงเมื่อคืน ? ลูกน่าจะดูแลตัวเองดีๆนะ ! โอ้ แม่เกือบลืม แม่ซักกางเกงในที่ลูกซ่อนไว้ในลิ้นชักแล้วนะ จำไว้ว่าเอากางเกงในมาที่ตะกร้าด้านล่างด้วย ! “
จางเทีย พยักหน้าหงึกๆแต่เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่เขาเพิ่งพูดมา เขาก็สำลักน้ำทันที ผลก็คือเขาไออยู่นานก่อนจะรวบรวมสติได้ บางทีไม่รู้เพราะการสำลักรึหงุดหงิด หน้าของ จางเทีย ได้เปลี่ยนเป็นสีแดง ในตอนที่เขาทนไม่ไหว เขาก็ได้ตะโกนออกมา – “ แม่ ผมบอกแม่หลายรอบแล้วนะว่าผมจะซักเสื้อผ้าเอง อย่าเข้าห้องผมอีก ผมน่ะไม่ใช่เด็กแล้วนะ ! “
ในตอนที่ จางเทีย ตื่นขึ้นมาเมื่อวานนี้ เขาไม่ได้มีเวลาไปซักคราบน้ำตัวเองออก เขาเลยต้องซ่อนมันไว้ในลิ้นชัก หลังจากที่เขากลับมาเมื่อคืนนี้ เขาก็สนใจวัตถุลึกลับ ดังนั้นเขาจึงลืมซักมัน ในตอนที่เขารู้ว่าแม่เจอกางเกงในเขาแล้ว เขาก็รู้สึกอายจนอยากเอาหน้ามุดดิน
“ แม่รู้ว่า เกาเกา ของเราน่ะโตแล้ว เอาน่า มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก....” - แม่ของ จางเทีย พูดขึ้นด้วยความห่วงใย จางเทีย ตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาพูดไปน่ะไม่มีประโยชน์ เขาไม่มีตัวเลือกนอกจากต้องป้องกันไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต เขาจำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ ถ้าคนอื่นมารู้เรื่องนี้เขาคงต้องอายมากแน่ๆ
จางเทีย ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขารีบกินข้าวเช้าและวิ่งออกไปที่ประตูโดยไม่ได้ล้างปากเลยด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่แม่พึมพำ – “ อย่าวิ่งเร็วขนาดนั้นตอนอิ่มสิ เดินช้าๆลงหน่อย... “
ในระหว่างทางไปโรงเรียน เพื่อที่จะไปโรงเรียนให้เร็วที่สุด จางเทีย ได้ใช้เงิน 2 เหรียญทองเพื่อที่จะผ่านไปให้ได้หลายๆป้ายรถเมล์แต่เมื่อเขามาถึงเรียน เขาก็ได้ยินเสียงออดดังซึ่งบอกว่าหมดคาบสองแล้ว
คาบเรียนของ มิสไดน่า หมดเวลาแล้ว ! นี่เป็นอาทิตย์คู่ในเดือนพฤษภาคมที่สองคราบแรกในวันศูกร์จะมี มิสไดน่า เป็นคนสอน อาทิตย์คี่นั้นพวกเขาจะเรียนประวัติศาสตร์
จางเทีย ผิดหวังขึ้นมาทันที นี่เป็นความผิดของเขาที่นอนตื่นสาย
เขารีบวิ่งไปที่อัฒจันทร์ของโรงเรียน ก็อย่างที่เขาคาดเอาไว้เขาไม่ได้เจอ มิสไดน่า แล้ว เขาเห็นแค่นักเรียนที่แห่กันออกมาแล้วไปเข้าห้องน้ำ ! ปกติแล้วตอนที่ มิสไดน่า อยู่ในห้องเรียน พวกห่านี่จะไม่ออกจากห้องเพราะจะคอยดูรูปร่างที่งดงามของเธอ
……
“ ฉันเจอเธอเมื่อคืนในฝัน ! “
……
“ ฉันจ้องหน้าอกของเธอตั้งสองชั่วโมง พวกมันใหญ่ขึ้นจริงๆด้วย ! “
……
“ ก้นของเธอนี่สมเป็นผู้ใหญ่จริงๆ ฉันล่ะอยากจับมันจริงๆเลย ! “
……
“ ฉันแข็งตลอดสองชั่วโมงเลย มันทรมานสุดๆ ! “
จางเทีย ได้ยินเสียงที่พวกนั้นพูดกัน ไม่มีใครสนชีวะที่เธอสอนในห้องเลยสักนิด
อย่างน้อยพวกอยู่ในองค์กรก็เดินมาหาเขา จางเทีย มองไปที่พวกนั้นและพวกนั้นเองก็เห็น จางเทีย เหมือนกัน จางเทีย เห็นไอ้อ้วนขยิบตาให้เขา ดั๊ก เองก็มองมาที่เขาด้วยความกังวลซึ่งทำให้ จางเทีย รู้สึกสับสน
“ เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมนายถึงมาสาย ? “ – แบร์ลี่ เดินไปตบไหล่ จางเทีย
“ เอิ่ม นอนดึกน่ะ ! “- จางเทีย เกาหัว
“ ฮี่ฮี่... อย่าพูดงั้น ! นายคง !@#$ จนหนื่อยล่ะสิท่า ถ้านายใช้แรงเยอะไปนานจะนอนเพลินเลยล่ะ ! “ - ฮิสต้า มักจะแสดงรอยยิ้มลามกออกมาบนใบหน้า ตอนนี้นเองคำพูดที่ว่า ‘ !@#$ ‘ ก็ทำไห้คนอื่นๆยิ้มออกมา
“ หน้านายซีดนะวันนี้ ฮิสต้า พูดถูกงั้นเหรอ ? ฉันเคยได้สิทธิขององค์กรแล้ว นายคงเหนื่อยมากแน่ๆเลยเมื่อคืนนี้ ! “ – ลิซ ขยิบตาให้เขา
“ มิสไดน่า สอนอะไรวันนี้ ? “ - จางเทีย ไม่สนใจสองคนที่เหลือและหันไปหา ชอร์วิน ในบรรดากลุ่มพวกนี้ ชอร์วิน เป็นคนเดียวที่สนใจคาบเรียนของ มิสไดน่า และเก่งในเรื่องการจำ ดังนั้นแล้วเขาน่ะมักจะเป็นตัวตลกสำหรับคนอื่น
“ การรักษาเส้นเลือดดำและนิสัยการใช้ชีวิตที่ส่งผลต่อสุขภาพ ฉันให้นายยืมที่ฉันจดไว้ก็ได้นะ ! “
“ โอเค ให้ฉันดูหน่อย ! “
“ เร็วเข้า ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ! “ - แบกแดด เร่ง พวกนี้ดูหมือนจะรีบไปเข้าห้องน้ำแต่ ดั๊ก น่ะรั้งพวกเขาไว้ เมื่อเห็นพวกนั้นจะไป ดั๊ก ก็ดึง จางเทีย มาข้างๆ
“ เก็บความลับไว้ดีๆ ! “ - คำพูดพวกนี้ทำให้ จางเทีย ตกใจ
เมื่อเห็นสีหน้าของ จางเทีย แล้ว ดั๊ก ก็ตระหนักได้ว่าคำพูดเขาไม่เจาะจงพอ – “ ไม่ใช่ ฉันหมายถึงในทางที่ดี !”
“ ทางที่ดี ? “ - จางเทีย มองไปที่ ดั๊ก – “ นายหมายความว่าไง ? “
“ ถ้านายไม่บอก แบกแดด ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน งั้นฉันก็จะให้อภัยที่นายอ้วกใส่ฉัน นายก็รู้นิว่าวันนั้นมีคนเห็นฉันตั้งหลายคน บางครั้งพวกนั้นเรียกฉันว่าปิศาจอ้วกด้วย ! “ - ดั๊ก ทำหน้าเบี้ยว
ในที่สุด จางเทีย ก็รู้ว่าทำไม ดั๊ก ถึงเย็นชากับเขาในอาทิตย์ก่อน ใจแคบจริงๆเลย ! - “ ถ้าใครกล้าเรียกฉันปิศาจอ้วกต่อหน้า มิสไดน่า ล่ะก็ ฉันสาบานเลยฉันจะอัดมันจนแม่มันจำไม่ได้เลย ! “ - ดั๊ก พูดต่อ
“ งั้นก็ดีกันไว้ ฉันจะไม่บอกใครเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ! “ – จางเทีย ทำใจดีเนื่องจากเขาเองก็ไม่อยากคืนเงิน – “ แต่ให้ฉันพูดอะไรถ้า ฮิสก้า ถามเกี่ยวกับนายล่ะ ? “
“ บอกว่าฉันเข้าไปแล้วอยู่ที่นั่นสามชั่วโมง ! ฉันคุยกับ แบร์ลี่ เรื่องนี้แล้ว “
“ โอเค นายเข้าไปทำ 3 ชม. อีกอย่างตอนนายออกมาเธอยังออกมาส่งนายและจูบนายด้วย อีกอย่างเธอยังขอให้นายกลับไปหาเธออีก ! “
“ ดีมากน้องชาย “ - ดั๊ก ตบไหล่ จางเทีย ด้วยความตื่นเต้นราวกับเจอเพื่อนซี้
จางเทีย ได้แต่ยอมมันจริงๆ
คาบต่อมาคือคาบงานไม้ อีกสองชั่วโมงต่อมานักเรียนทุกคนในชั้น จางเทีย ก็ได้เลื่อยไปเลื่อยไม้ในเวิร์คช็อปของโรงเรียน พวกเขาก็ยังคงเรื่อยไม้ไปเรื่อยๆจนมือปูดขึ้นมาจนกระทั่งออดดังขึ้นมา
คาบเรียนในตอนบ่ายนันคือการฝึกร่างกายและการทดสอบ ก็อย่างเช่นเคย เกรซ นั้นมักจะเป็นที่สนใจเสมอ เขาได้สร้างสถิติในการสควอทและยังทำสถิติโจมตีติดต่อกันเพิ่มขึ้นจากเดิมด้วยสถิติ 320 กก.และโจมตี 123 ครั้ง แม้แต่ผู้ฝึกยังคิดว่า เกรซ น่ะเกิดมาเพื่อเป็นนักสู้
ถ้าเทียบกับ เกรซ แล้ว สิ่งที่คนในองค์กรทำได้นั้นธรรมดาไปเลย มีแค่ แบกแดด เท่านั้นที่ติดท็อป 20 ในการวิ่ง 100 ม.ได้ในวเวลา 10.8 วินาทีและทำให้องค์กรพอมีหน้ามีตาได้บ้างง สำหรับสมาชิกคนอื่นๆเอา จางเทีย เป็นตัวอย่าง เขาทำสถิติอะไรไม่ได้เลย ผู้ฝึกสอนจะบันทึกแค่สามอันดับแรกในการวิ่ง 100 ม.แต่ที่ จางเทีย ทำได้นั้นต่ำกว่าอันดับสิบอีก ที่เขาเคยทำได้ดีที่สุดคือที่เก้าด้วยเวลา 11.6 วินาที ส่วนที่สามของกลุ่มนั้นคือ 11.2 วินาที ขนาดต่างกันแค่นี้คนที่ได้อันดับสูงระหว่างนี้ก็มีตั้ง 4-5 คน สถิติของเขาไม่ได้เป็นอะไรที่พิเศษเลย สำหรับไอ้อ้วน แบร์ลี่ แน่นอนว่าเขาเลวร้ายที่สุดเพราะใช้เวลาไป 13.7 วินาทีแต่เขาไม่เคยอายในสถิตินั้นเลย
หลังจากเรียนคาบบ่ายจบ จางเทีย ก็ได้สถิติส่วนตัวกลับมา
จางเทีย
100 m——11.6 วินาที
Bench press——90 กก.
Deep squat——170 กก.
แรงหมัด——หมัดขวา 240 กก., หมัดซ้าย 190 กก.
แรงกระทืบเท้า——270 กก.
โจมตีต่อเนื่อง——48 ครั้ง
ความอึด : 4
นี่คือยุคที่จัดอันดับโดยพลังในการต่อสู้ สถิติของ จางเทีย ในฐานะเด็ก 15 ปีนั้นน่าสงสารซะเหลือเกิน ก่อนที่จุดชีพจรจุดแรกจะถูกปลุกขึ้นมา ความต่างของร่างกายระหว่างนักสู้มืออาชีพและคนธรรมดาที่อายุพอๆกันนั้นต่างกันมหาศาลล
“ ฉันน่าจะรีบปลุกชีพจรให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ! “ - เด็ก 15 ปีผู้น่าสงสารคิดกับตัวเอง