เขายังอึ้งกับค่า ‘ ค่าออร่า ‘ อยู่ จางเทีย ทนไม่ไหวเลยต้องเปิดมันดู มันก็คล้ายกับสองตัวเลือกที่เปิดมาดูเมื่อวาน มีข้อความอยู่ด้านบนแต่ค่านี้ทำให้เขาเข้าใจได้ดีกว่าเดิม
---- ต้นไม้นั้นถือเป็นสะพานระหว่างสสารกับสิ่งมีชีวิต ออร่านั้นเกิดมาจากพลังงานชีวิตที่ผลิตขึ้นมาจากการรวมกันของพืชและสสาร มันเป็นรากฐานของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่ต้องพึ่งการรอดและการพัฒนาเพื่อที่จะอยู่รอด ยิ่งค่าออร่ามากเท่าไหร่ ต้นไม้ยิ่งโตเร็วขึ้น ด้วยค่าออร่าที่มีสิ่งมีชีวิตอื่นๆจะมีพลังงานมากขึ้นและพัฒนาได้เร็วขึ้น
มันก็คล้ายกับข้อความสองอันก่อนหน้า คำอธิบายของค่าออร่านั้นทำให้ จางเทีย ต้องช็อคไปอีกครั้ง จางเทีย อ่านซ้ำกว่าอีก 10 รอบและในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมทุกคนจึงชอบสีเขียว สีเขียวน่ะคือสีของต้นไม้และต้นไม้นั้นเป็นตัวแทนของการมีอยู่ของออร่า,อาหาร,แหล่งน้ำและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ยิ่งที่นั้นสีเขียวมากเท่าไหร่ยิ่งหมายความว่ามีต้นไม้และสิ่งมีชีวิตอื่นมากเท่าไนหั้น ลองคิดดูถึงที่ที่มนุษย์สามารถอยู่และเอาตัวรอดได้ระหว่างทะเลทรายกับภูเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้สิน ปกติแล้วตัวเลือกหลังน่ะเหมาะกว่าเพราะมันมีแหล่งทรัพยากรและออร่ารึพลังงานชีวิต
เมล็ดเล็กๆที่ฝังเข้าไปในดินนั้นจะโตเป็นต้นไม้ที่ใหญ่โตในเวลาหลายปี ไม่ใช่ว่ามันวิเศษหรอกเหรอ ? มันเป็นแค่เมล็ดเท่านั้นแต่มันกลับเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่ออยู่ในดิน การเปลี่ยนแปลงนี้คือการปล่อยพลังงานชีวิตออกมาเมื่อสองอย่างอยู่รวมกัน ต้นไม้จะเปลี่ยนเป็นสสารและพลังงานที่แผ่นออกมานั้นมนุษย์และสัตว์สามารถดูดซับได้โดยตรงผ่านทางอาหาร,อากาศและออ่ร่าซึ่งมีประโยจชน์ต่อสิ่งมีชีวิตและมันคือสะพานที่เชื่อมระหว่างสสารกับสิ่งมีชีวิต อย่างที่ จางเทีย กังวลเอาไว้ กฎการคงอยู่ของการทำงานร่วมกันของจักรวาลและธรรมชาตินั้นคือการทำงานร่วมของสสาร, ต้นไม้และสิ่งมีชีวิตทุกชนิด ต้นไม้นั้นสามารถให้ออร่ากับสิ่งมีชีวิต ส่วนสิ่งมีชีวิตก็ควรดูแลว่าพวกต้นไม้จะไม่ถูกทำลายและปรับสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมกับมัน ครูเคยสอนเขาถึงเหตุผลที่โลกนั้นโดนทำลายก่อนเกิดภัยพิบัติ เพราะมนุษย์น่ะได้ทำลายธรรมชาติและขัดกฎของจักรวาล ตอนนั้นมนุษย์ทำตัวหยิ่งยะโส พวกนั้นทำราวกับทุกสิ่งที่ได้มาเหมือนเป็นของตายและทำลายดินแดนที่พวกเขาต้องอาศัยอยู่ เมื่อทำลายแล้วแทนที่จะขอบคุณรึตอบแทน พวกนั้นกลับต้องการอยากได้เพิ่มขึ้น สุกท้ายก็ได้เกิดปัญหาตามมา นี่เป็นสิ่งที่โรงเรียนสอนพวกเขาถึงการเกิดขึ้นของภัยพิบัติและการลงโทษของพระเจ้า มีหลายโรงเรียนได้คิดว่าตัวเองคือมนุษย์ที่กลับมาเกิดใหม่ ในสายตาของพวกนั้นแล้วการเกิดภัยพิบัติและการลงโทษของพระเจ้านั้นคือจุดพลิกผันของการทำตัวใหม่ของมนุษย์
เมื่ออ่านข้อความแรกเสร็จ จางเทีย ก็คิดอยู่สักพักก่อนจะอ่านข้อความต่อมา
--- ในเย็นวันที่ 13 พฤษภาคม ปี 889 มีมันฝรั่งเริ่มงอกออกมาใน Castle of Black Iron ออร่าใน Castle of Black Iron ได้เพิ่มขึ้นช้าๆ คำเตือน เจ้าของปราสาทผู้หล่อเหลาและวิเศษ ออร่าใน Castle of Black Iron นั้นรจะเติบโตขึ้นมาโดยตรงขึ้นอยู่กับจำนวนต้นไม้พันธ์ต่างๆที่เกิดในมิติ ยิ่งมีต้นไม้มากเท่าไหร่ที่ทำให้สภาพแวดล้อมสมบูรณ์จะยิ่งได้ออร่าในมิติเพิ่มมากขึ้น
หลังจากอ่านข้อความที่สองแล้ว จางเทีย ดีใจอย่างมากเพราะเขาพบความลับอีกอย่างเกี่ยวกับมิตินี้ เขารู้ว่ามันฝรั่งที่งอกออกมานั้นให้ค่าออร่า 0.3 หน่วย แล้วต้นไม้อย่างอื่นล่ะ ? ลองเอาต้นไม้ใบสีม่วงของเพื่อนบ้านเขามาเป็นตัวอย่าง แม้ว่า จางเทีย จะแยกชนิดต้นไม้ไม่ได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าต้นไม้นั่นให้ออร่าเยอะกว่ามันฝรั่งแน่ๆ เรื่องที่ออร่านั้นจะให้มามากเท่าไหร่นั้น จางเทีย ยังตอบไม่ได้คงต้องรอไปเรื่อยๆแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ จางเทีย มองไปที่มิติรอบๆและคิดกับตัวเอง – “ยังไงก็ตาม ถ้ามันโตแล้วล่ะก็ “ – อยู่ๆเขาก็คิดแปลกๆขึ้นมา เพราะเขาอยู่ใน Castle of Black Iron และมีความลับมากมายที่เขายังไม่รู้ จางเทีย เลยต้องเก็บความคิดแปลกๆของตัวเองเอาไว้ก่อน
เขาเปิดค่าสเตตัสลงไป เขาลองกดเลือกไปที่เมนูอื่นและเปิดตัวเลือก ‘ การสร้างมิติและภูมิประเทศ ‘ ในตอนที่เขากดเลือกตัวเลือกนี้ครั้งล่าสุด ระบบได้บอกว่า ‘ เพราะค่าสามอย่างของ Castle of Black Iron นั้นเป็น 0 ทำให้ตัวเลือกนี้ไม่สามารถใช้งานได้ ! ‘ จางเทีย อยากรู้ว่าจะมีอะไรให้เขาแปลกใจอีกเพราะค่าสามอย่างนั้นไม่ได้เป็น 0 แล้ว
ในตอนที่เขากดเลือกมันขึ้นมาดูมันก็ทำให้เขาแปลกใจจริงๆ --- มีเมนูย่อยสามอย่างโผล่ออกมาตรงหน้าเขา
---- ชั้นผิว
---- ชั้นใต้ดิน
----- ใต้น้ำ
ตัวเลือก ‘ ชั้นใต้ดิน ‘ และ ‘ ใต้น้ำ ‘ นั้นยังเป็นสีเทา ตามที่เขารู้มา จางเทีย รู้ว่าพวกมันยังใช้การไม่ได้ดังนั้นเขาจึงกดตัวเลือกแรก เมื่อมันเปิดขึ้นมา ภาพสามมิติของพื้นที่ 0.09 ตร.ม.ก็โผล่มาตรงหน้าเขา หลังจากดูดีๆแล้ว จางเทีย ก็พบว่าภาพนี่คือภาพแสดงมิติแห่งนี้ ภาพทั้งหมดมันถึงกับบอกถึงเหล็กที่เขาเอาไว้กั้นเขตด้วย เขารู้สึกว่าภาพตรงหน้านั้นน่าจะหมุนเพื่อดูมุมต่างๆได้ ไม่คาดคิดว่ามันหมุนไปตามการหมุนของ จางเทีย และสแดงตำแหน่งตามที่เขาอยากดู ความตื่นเต้นของเขาเพิ่มขึ้นและลองหมุนมันไปรอบๆเพื่อดู Castle of Black Iron ให้ได้ทุกมุมเท่าที่เป็นไปได้ นอกจากฟังก์ชันการหมุนแล้วมันยังขยายรึย่อได้ด้วย ในตอนที่เขาใช้สองนิ้วดึงไปทิศทางตรงข้ามกันบนแผนที่ มันจะขยายขึ้นมา ถ้าเอานิ้วสองนิ้วขยับเข้าหากันมันก็จะย่อลง ในตอนที่เขาขยับมือไปทางทิศไหน แผนที่ก็จะเปลี่ยนตาม เขาสามารถดูรายละเอียดในแผนที่โดยปรับเปลี่ยนไปตามขนาดและมุมได้ตามต้องการ
มันน่าสนใจจริงๆ ! จางเทีย ลองเล่นกับมันสักพักราวกับเล่นของเล่น เขาเล่นกับมันไปนานกว่า 10 นาทีก่อนจะค่อยๆศึกษารายละเอียดอื่นๆ แม้ว่ามันจะชื่อ ‘ การสร้างมิติและภูมิประเทศ ‘ แต่มันคงไม่เรียบง่ายแบบนั้น
เขาเห็นว่าไม่มีตัวเลือกอื่นในการใช้งานภาพสามมิติ ในตอนที่เขารู้สึกสงสัยและอยากจะ ‘ สร้าง ‘อะไรบางอย่างขึ้นมาก็ได้มีตัวหนังสือโผล่มาตรงหน้าเขา
----- เจ้าของปราสาทผู้หล่อเหลาและวิเศษ การสร้างทุกอย่างนั้นจะอยู่ในคอนเซ็ปต์ ‘ การสร้างที่มองเห็นได้ ‘ ตั้งชื่อมันและลองนึกภาพภูมิประเทศไว้ในหัว Castle of Black Iron จะสร้างมันให้กับคุณเอง
หือ ! ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ! จางเทีย ลองทำดู เขาลองปรับแผนที่และมองลงไป จางเทีย มองไปที่ตำแหน่งด้านซ้ายบนของแผนที่และจินตนาการว่ามีบ่อน้ำที่มีพื้นที่ 10 ตร.ม. อยู่ๆก็ได้มีเงาสีฟ้าซีดๆโผล่ออกมาตรงนั้น แม้ว่ามันจะเบลอแต่จากภาพที่โผล่ขึ้นมาแล้วมันเหมือนกับที่เขาคิดเอาไว้ การสร้างนี่กินพลังงานจริงๆ ด้วยความสามารถของ จางเทีย ในตอนนี้เขายังไม่สามารถจินตนาการรายละเอียดทั้งหมดของบ่อน้ำได้ ดังนั้นแล้วเงาสีฟ้าซีดๆนั้นจึงออกมาได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ในแผนที่ เขาไม่สามารถทำให้มันชัดเจนได้แม้ว่าเขาจะเพ่งสมาธิไปในภาพในหัวเท่าไหรก็ตาม ตอนนั้นเองก็ได้มีข้อความอีกอันโผล่ขึ้นมา
----- เจ้าของปราสาทผู้หล่อเหลาและวิเศษ ภูมิประเทศที่คุณสร้างนั้นมีรายละเอียดต่ำกว่า 5% คุณต้องการให้ระบบใช้กฏการสร้างโดยธรรมชาติเพื่อเติมรายละเอียดที่ขาดหายไปหรือไม่ ? หลังจากที่ใช้กฎนี้แล้ว คุณสามารถปรับเปลี่ยนมันได้ตามใจ !
---- ใช่.....ไม่
เป็นธรรมดาที่เขาจะเลือก ‘ ใช่ ‘ ในตอนที่เขากดเลือก บ่อสีฟ้าเบลอๆก็ชัดเจนขึ้นมา บ่อที่ดูสวยยิ่งกว่าที่เขาคิดโผล่ขึ้นมาที่ด้านบนซ้ายของแผนที่ เขามองไปตรงนั้นก่อนจะสูดหายใจเข้าสลึกๆ แม้ว่ามันจะเป็นการเสียหน้าแต่เขาก็ต้องยอมรับว่าระบบน่ะเก่งกว่าเขา หลังจากฝึกคิดเลขในใจโดยใช้ลูกคิดอยู่หลายวัน สิ่งเดียวที่เขาคิดในใจได้ก็คือลูกคิด สำหรับเขาตอนนี้แล้วมันยากที่จะจินตาการการใช้ลูกคิดให้คล่องได้ นี่คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องสระน้ำเลย
หลังจากสร้างภูมิประเทศขึ้นมาแล้วเขาก็สามารถปรับเปลี่ยนมันได้ง่ายกว่าเดิม การปรับเปลี่ยนขนาดและขอบนั้นทำง่ายเหมือนกับนวดแป้ง สำหรับรายละเอียดอื่นๆเขายังไม่สามารถสร้างมันด้วยมือได้ แต่ฟังก์ชัน ง การสร้างมิติและภูมิประเทศ ‘ นี้ก็ทำให้เขาสนใจอย่างมากและยังช่วยอำนวยความสะดวกมากกว่าที่ จางเทีย คาดเอาไว้ ด้วยฟังก์ชันนี้ จางเทีย จะเห็นได้ทั้งปราสาทและมันเหมือนกับเป็นของเล่นที่น่าสนใจ --- โคตรน่าสนใจเหี้ยๆ !
อยู่ๆเขาก็ต้องตกใจจนเด้งข้นมาเมื่อมีข้อความโผล่ขึ้นมาบนบ่อสีฟ้าและทำให้ จางเทีย ช็อค
----- ภูมิประเทศนี้ต้องการพลังงานดังนี้
พลังานที่เก็บ ---- 56,879
ค่าออร่า ---- 6,878
ค่าความดี ---- 912
คุณต้องการที่จะสร้างมันมั้ย ?
---- ใช่......ไม่
สร้างห่าอะไรล่ะ ! เมื่อมองไปที่ข้อมูลพวกนั้นกับค่าสเตตัสตัวเอง จางเทีย ก็แทบร้องไห้ออกมา ตามค่าที่ได้มาปัจจุบันแล้วแม้ว่าเขาจะทำงานบ้านทุกอย่างรวมถึงกวาดพื้น,ซักเสื้อผ้า เขาก็จะได้ค่าความดีมาแค่ 3 หน่วยต่อวัน หมายความว่าเขาต้องทำงานบ้านอย่างน้อย 2 ปีเพื่อเพิ่มค่าความดี 912 หน่วย สำหรับค่าออร่าเขาพอหวังได้จากการที่มันฝรั่งงอกออกมา มันง่ายที่จะปลูกพืชในดินแดนนี้ เมื่อต้นไม้มีชีวิต ค่าออร่าก็จะเพิ่มขึ้นเองแต่พลังานที่เก็บไว้นี่แหละที่ทำให้เขาสิ้นหวังจริงๆ มันต้องการค่าพลังงานตั้ง 56,879 หน่วย แร่ไพไรต์หนัก 1 กก.น่ะแลกพลังงานได้แค่ 0.2 หน่วย นี่แปลว่าเขาต้องใช้แร่หนักกว่า 140,000 เลยรึไง ?
ในที่สุด จางเทีย ก็ตระหนักได้ว่าเขาคงซื้อของเล่นที่เรียกว่า ‘ การสร้างมิติและภูมิประเทศ ‘ ไม่ได้ ดูเหืมอนว่าระบบนั้นจะมีกฏเคร่งครัดเรื่องการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม จะสร้างโดยที่มีของอย่างอื่นไม่พองั้นระบบคงไม่สนใจ ทุกอย่างข้างในมิตินี้จำเป็นต้องใช้วัตถุดิบต่างๆและความพยายามอย่างมาก ไม่มีเงินหล่นมาจากท้องฟ้าเฉยๆหรอกแม้ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักก็ตาม นี่แหละเป็นเหตุผลว่าทำไม่ถึงไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีของเล่นได้ !
จางเทีย ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปเช็คฟังก์ชันที่เขาสามารถเลือกซื้อได้
เขาปิดฟังก์ขัน ‘ การสร้างมิติและภูมิประเทศ ‘ ลงไปและเลือกฟังก์ชัน ‘ การจัดการสิ่งมีชีวิตและเผ่าพันธุ์ ‘ ขึ้นมาดู...