pinkbuffy11661886 วันที่แล้ว
สนุกมาก
แสดงความคิดเห็น
หลังจากการพูดคุยกันระหว่าง วูชินกับแม่ของเขา
" แม่ ลาออกเถอะ "
" ฉันออกไม่ได้ "
"แม่..ผมสามารถทำเงินได้มากมาย จากการทำงานของผมแค่ครี่งวันนะ"
วูชินเปิด แอพ ธนาคารโชว์บัญชีของเขาให้ แม่ของเขาดู
" แม่..ผมจะทำเงินให้ได้มากๆ..สำหรับผม แม่และโซอาคือความรับผิดชอบของผม ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะเป็นหัวหน้า ครอบครัว”
" วูชิน...ลูก "
แม่ของเขาพูดอะไรไม่ ออก น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างช้าๆ เพราะคำว่า หัวหน้าครอบครัวมัน วนอยู่ในหัวของเธอ
ลูกชายคนโตของเธอและสามีของเธอ ที่ได้หายตัวไป
เธออยู่กับโซอาที่บ้านหลังเล็กๆ เธออดทนกับความลำบากมากมายตั้งแต่ที่สองคนนั้นหายตัวไป
วูชิน เข้าไปกอดแม่ของเขาที่น้ำตาไหลออกมา
ขณะที่แม่ลูกของคนพูดกันอยู่ ผู้จัดการร้าน คิม-ซูโนวก็พูดขึ้น
"โอ้ว .. ฉันไม่อยากพูดอะไรนะ? ถ้าคุณลาออก ทางร้านจะวุ่นวาย...รอจนกระทั้ง ฉันหาจ้างคนได้ก่อนนะแล้วคุณค่อยลาออก”
ใบหน้าของวูชินกระตุกจากคำพูดของ ผู้จัดการร้าน คิม-ซูโนว เขาต้องการให้แม่ของเขาออกจากงานห้องครัวนี้ อย่างรวดเร็วแต่ว่าแม่ของเขาตอบเร็วกว่า
" ฉันมีความรับผิดชอบพอ..ดังนั้นฉันจะยังไม่ลาออก..มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินดังนั้นฉันจะไม่พูดอะไร "
" งั้นแม่ทำงานที่นี่อีกแค่ 1 สัปดาห์นะครับ.โซอาต้องการแม่กว่าผม"
น้ำตาของแม่วูชินยังคงไหลไม่หยุดเพราะเรื่องต่างๆที่เธอแบกรับมานั้นมากมายเหลือเกิน
" แม่...บรรยากาศนี่มันเศร้าๆนะ "
ซังมี เริ่มที่จะร้องไห้ แม่ของเธอ คิม-ซูโนว จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าให้ เธอรู้สึกประหลาดใจมากซึ่งเธอไม่เคยเห็นลูกสาวเธอเป็นอย่างนี้
ปกติลูกสาวเธอจะเรียกแม่ครัวคนนี้ด้วยอารมณ์เสีย แต่วันนี้ ลูกสาวเธอดูแปลกมาก
หลังจากแม่ของ วูชินร้องไห้เสร็จ เธอจึงเริ่มพูดคุยกับหัวหน้าของเธอ คิม-ซูโนว
"ฉันคิดว่าฉันจะลางานไปในวันนี้ ถ้าคุณไม่ให้ฉันลา..ฉันจะลาออก "
น้ำเสียงของเธอ ดูเด็ดขาดมาก มันไม่มีทางเลือก เพราะว่าถ้าเธอไม่มาทำงานในวันพรุ้งนี้ มันจะเกิดปัญหาตามมาแน่ๆ
"โอเคร..คุณแม่..ขอให้มีความสุขกับพี่ชาย วูชินนะคะ”
" . ขอบคุณมาก..คุณ ซังมี ”แม่ของวูชินกล่าว
ลี-ซูเกียงรู้สึกแปลกใจที่ ลูกสาวเจ้าของร้านซังมี พูดจากับเธออย่างเป็นมิตร
" พี่ชายย..เดินทางปลอดภัยนะ..ฉันจะได้เจอพี่อีกไหม..อ่อใช่..นี่เบอร์ของฉัน "
ซังมี แย่งโทรศัพท์ของวูชินไปแล้วใส่เบอร์เธอ ลงไป
"หุหุ..ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ.คุณแม่"
หลังจากนั้น วูชินและแม่ของเขาก็ออกจากร้านอาหาร
" อืม . . . . เราจะไปไหนกันดีคับ,แม่ "
แม่ของเขาลากวูชิน เดินไปในทางที่แตกต่างจากทางกลับบ้านเดิมๆ
" แม่อยากรู้ว่า ลูกมีความสัมพันธ์อะไรกับ คุณ ซังมี"
" อ่อ..เธอเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนคับ,ทำไหมเหรอแม่ "
" อืม "
วูชินยิ้มกับคำพูดของแม่ของเขา
" แม่ไม่ได้สนใจในตัวเธอ.แต่แม่สนใจในสิ่งที่ลูกอยากจะพูดกับแม่มากกว่า "
" เรากำลังจะไปที่ไหนคับแม่"
" ลูกจะรู้เองเมื่อถึง "
ลี-ซูเกียงพาลูกชายของเธอเดินไปทาง อพาทเม้น ที่เคยเป็นที่อยู่เก่าของพวกเขาซึ่งอยู่ที่ไม่ไกลจากบ้านใหม่ของเธอ....อพาทเม้นนั้นคือ กิลด์ ค้อน. ซึ่งเป็นกิลด์ที่โดงดังขึ้นมาในประเทศนี้นอกจากการก่อสร้างกิลด์นี้แล้วก็ยังมีการสร้างสวนสาธารณะขึ้นมาใกล้ๆอีกด้วย
เธอแวะซื้อ ขวดเครื่องเดิมแอลกอฮอลและ ดอกไม้ในร้านสะดวกซื้อ
เขาเดินผ่านสวนสาธารณะเข้ามาในที่เงียบสงบ ที่มี อนุเสาวรีย์ตั้งอยู่
มีหลายพันคนเสียชีวิตจากการที่ดันเจี้ยนถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว วูชินก็หายตัวไปในวันนั้น
วูชิน วางดอกไม้และเทเหล้า ลงไปหน้าอนุเสาวรีย์ด้วยใจที่หนักอึ้ง
" สามี นี่คือวูชิน เขากลับมาแล้ว " แม่ของวูชินพูดขึ้น
เมื่อแม่ของเขาพูดขึ้น วูชินก็เข้าไปกอดแม่ของเขาที่กำลังร้องไห้ออกมาอย่างหนัก.
' พ่อ '
วูชินเริ่มนึกเรื่องราวที่เกี่ยวกับพ่อของเขา ที่ผ่านมามากมาย
"โอเคร..ตอนนี้ลูกบอกมาได้แล้ว "
" แม่หมายถึงอะไรคับ "
" ลูกอยู่ที่ไหนมา ในช่วงเวลาที่หายไป"
" . . . . . . . "
เมื่อเขาเห็นสีหน้าจิงจังของแม่ของเขา เขาก็ติดสินใจที่จะบอกความจริงกับแม่ของเขา
" อื้มม...ผมคิดว่ามันเกิดขึ้นตอนที่ดันเจี้ยนถูกปล่อยออกมา.ตอนนั้นผมถูกเรียกไปยัง ดาว ที่ถูกเรียกว่า อัลเฟ่น ”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เเม่ของเขาคงไม่เชื่อแต่ตอนนี้ ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว
" โอเคร..แล้วลูกทำอะไรที่นั้น "
เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง วูชินคิดสักพักก่อนที่จะพูดออกมา
" ที่นั้นมันไม่ได้อันตรายมาก มันดูเหมือนเกมส์มากกว่า .มันมี การเลเวลอัพ การไล่ล่า.พวกผมถูกเรียกมาให้เข้าร่วมกับสงคราม การต่อสู้ แต่แม่ไม่ต้องคิดมากนะ ผมเป็นผู้ใช้ มอนเตอร์ ผมใช้มอนเตอร์สู้ แล้วดูอยู่ไกลๆ"
" . . . . . . . "
คำพูดของวูชินทำให้แม่ของเขาหน้าชาไปเลย
" อ่า..แม่เป็นห่วงลูกมากแต่ลูกกลับมาจากเล่นเกมส์เหรอ...."
หือ ? มันไม่ใช่แบบนั้น...
By Mheezaa มาละจ้าาาบทซึ้ง ปาดน้ำตาแปบ
pinkbuffy1166สนุกมาก