otrwavekung1798 วันที่แล้ว
ถ้าแปลเรื่องอื่นต่อก็ขอให้เปลี่ยน จาก ทำไหม เป็น ทำไม น่ะครับ ทำไหมอ่านแล้วแปลกๆ
แสดงความคิดเห็น
" ไอ้ย่า..เจ้าตัวร้ายย...แม่เป็นลูกมากรู้ไหม"
คำพูดนี้เหมือนตบเข้าที่หน้าวูชิน เขาก็แค่บอกความจริงกับแม่ของเขาเอง
"ไอ้ย่า..ลูกใช้เวลา 5 ในการเล่นเกมส์แต่ตอนนี้ ลูกกลับมาแล้ว"
- - หื้มม มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย
" ยังไง แม่ก็ยังคิดว่า แม่ดีใจที่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัย"
วูชินคิดว่า จะบอกแม่ของเขาในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ แต่เขาก็ยกเลิกความคิดนั้นไป
ใครจะไปสนว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ ?
ฉันกลับถึงบ้าน,และแม่ก็มีความสุขก็พอแล้วว.
*
" หือ ? ทำไหมแม่ตาแดง แม่ร้องไห้มาเหรอ? "
" ไม่นะ,ทำไหมแม่ต้องร้องไห้ละ? "
"ไม่,แม่ร้องไห้,หนูรู้ว่าทำไหมแม่ร้องไห้ "
" ทำไมเหรอโซอา? "
" แม่มีความสุขที่ได้กินเนื้อใช่ไหม "
" หือ..ฮ่าๆ..ถูกแล้ว..แม่ดีใจที่พี่ชายลูกซื้อเนื้อมา ดังนั้นเเม่จึงร้องไห้"
วูชินมองแววตาของแม่ของเขา มันไม่ใช่แววดาแห่งความเศร้า แต่มันเป็นเเววดาเเห่งความสุข
หลังจากออกจากสวนสาธารณะ วูชินพาโซอาและแม่ของเขา ไปกินเนื้อย่าง ซึ่งร้านนี้มันแพง แต่ก่อนพวกเขาไม่เคยได้มาร้านนี้เลย
ชี ชี ชี.
เสียงเนื้อย่างที่ดูน่าอร่อยนี้ถูกวูชิน ย่างอยู่ เมื่อย่างเสร็จแล้ว เขาคีบมันไปวางไว้ที่จาน โซอา.ในขณะที่โซอา กินเนื้อย่างอยู่นั้น .เธอคีบชิ้นเนื้อในส่วนของเธอไปวางบนจานของแม่ของเธอ
" แม่คะ ลองกินสิ..มันอร่อยมากเลยนะ"
" โอเครจ้า..เนื้อที่โซอาหยิบให้อร่อยมากเลย "
แม่ของเขากินเนื้อย่างอย่างมีความสุข ดังนั้นโซอาจึงยิ้มและมองไปที่วูชิน .
" หนูชอบเนื้อย่างมากๆเลย หนูดีใจที่พี่พาหนูมา "
"จริงหรอ..โซอาชอบที่พี่พามากินเนื้อย่างเหรอ "
" ใช่ค่ะ หนูชอบมาก..มินซูชอบเยาะเย้ยหนู.เขาชอบพูดว่าเขาได้กินเนื้อเยอะมาก "
" มินซู ? "
" เขาเป็นคนรวยที่สุดในชั้นเรียนของเรา พ่อของเขาเป็นผู้มีพลัง ดังนั้นเขาจึงรวยมาก”
" หื้ออ..ไม่ต้องอิจฉาเขาหรอก โซอา..โซอาอยากได้อะไรบอกพี่ชายเลย พี่ชายก็เป็นผู้มีพลังเหมือนนกัน "
"ว้าาวว..จริงเหรอ..พี่ชายดีที่สุดเลยย..หนูชอบพี่ชาย "
ขณะที่โซอาหัวเราะอย่างสนุกสนานนั้น แม่ของเขาดูกังวลเกี่ยวกับเขามาก
" แม่ไม่แน่ใจว่าลูกควรที่จะทำมันนะ "
" ผมไม่เป็นไรครับแม่.ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นและผมไม่ทำสิ่งที่เป็นอันตรายนะคับ ดังนั้นแม่ไม่ต้องกังวลเลย "
" หื้อ...พี่ชายอยู่ในอันตรายย "
"ไม่ใช่โซอา...พี่ชายไม่อันตรายนะ "
ขณะที่ บรรยากาศเริ่มตรึงเครียด วูชินก็ทำงานย่างเนื้อต่อและ หยิบโซจู(เหล้าของเกาหลี)เทไปในแก้วของแม่ของเขา
" อะไรกันน..ลูกชายคนนี้กลับมาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นและมานั่งกิน โซจูกับแม่ได้แล้วเหรอนี่"
" ผมก็คิดงั้นแหละคับ..แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมดื่ม โซจูนะคับ "
" หือ ? นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกได้ดื่มโซจูเหรอ ? ลูกต้องเรียนรู้วิธีกินจากผู้ใหญ่นะ..เร็วเข้าเอาเเก้วมาสิ"
"พ่อคงจะภูมิใจมาก..ถ้าเขาเห็นลูกโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้ ลูกสามารถกินโซจูกับแม่และยังมากินเนื้อย่างได้อีก”
เขาไม่ได้รู้อะไรมากแต่ว่า เครื่องดื่มที่นี่ อร่อยกว่าที่โลก อัลเฟ่น
อย่างไรก็ตามเขาหนีจาก นรกมาแล้ว ตอนนี้เขามีความกับครอบครัวของเขาแล้ว
" ตอนนี้ พวกเรามีความสุขดีแล้วครับแม่ "
" นั้นสินะ " แม่ของวูชินตอบ
" ฉันด้วย ฉันด้วย " โซอายิ้มตอบขึ้นมาอีกคน
*
แม่ของเขาดูเหมือนจะเมา เพราะเธอเอาแต่คิดถึงเขาตลอดเวลา.เขาจึงพาแม่และโซอากลับมาที่บ้านก่อนที่เขาจะออกไป
เขาถอนเงินจาก ธนาคารและวางเงินไว้ ที่บนโต๊ะห้องครัว 1000 ดอลล่า
จิงๆแล้วเขาอยากให้เงินทั้งหมดกับแม่ของเขา แต่ว่า เขาก็ยังต้องการเงินส่วนหนึ่งเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียมในการเข้าดันเจี้ยนอีกครั้ง
วูชินต้องการย้ายบ้าน ในเร็วๆนี้
20 ปีที่ผ่านมา เค้าคิดถึงเพื่อนคนแรกที่เขาได้มาถึงโลกนี้ แจมิน
" อื้มม..ฉันต้องคืนเงินเขานี่นา”
สำหรับวูชินนั้น ใครดีมาเขาก็ดีกลับ แต่ใครร้ายมาใส่เขา เขาจะร้ายกลับให้มากกว่า
ในขณะที่เขาจะไปบ้านแจมิน วูชินได้แวะซื้อ โซจูและไก่ย่างที่ร้านสะดวกซื้อ ก่อนที่เขาจะเดินไปบ้านแจมินต่อ .
วูชินกด กริ้งและกดรหัสผ่าสำหรับเข้าบ้านของแจมิน
ตี้ดๆ ตี้ดๆตี้ดๆตี้ดๆตี้ดๆ
" บ้าจริง...เขาเปลี่ยนรหัสผ่านน"
ในเวลานี้ เเจมินคงเรียนอยู่ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่รอ
แจมิน มองอย่างประหลาดใจเมื่อเห็น วูชินยืนอยู่หน้าบ้านของเขา
"โอ๋...นายกลับมาแล้วเหรอ "
"ห๊ะ...พี่มาทำไม "
" อ่อใช่...ไปกินไก่กัน”
แจมินเหลือบมองวูชิน.ก่อนที่เขาจะเปิดประตูบ้าน
วูชินทำตัวสบายๆมากภายในบ้านของแจมิน เขาจัดการวางไก่ไว้บนจานต่างๆ
" อ่า..เอาแก้วมาหน่อย " .
" อ๊ะ..รอแปบนึง "
" นี่นายควรที่จะมีแก้วของนายด้วยนะ "
"อะไรนะ..พี่..ผมเป็นแค่นักเรียนนะ "
"นายกินได้ทุกอย่างที่ ฉันให้นายกินน้า . . . "
"อ่อ....ผผ..ผมม "
วูชินเท โซจู สองแก้ว
"โอเคร..ดื่มกันเถอะ"
" ครับ "
รสชาติของโซจูนั้นค่อนข้างขมและบาดคอหลังจากแจมินกินโซจู เสร็จเขาก็หยิบไก่กินเข้าไปต่อ แล้วจึงถามคำถามวูชิน
"การไปดันเจี้ยนของพี่เป็นไงมั้ง"
" แน่นอน..อ่อใช่ ฉันมีของขวัญให้นายด้วย"
วูชินซื้อของฝากมาให้ แจมิน ซึ่งมันเป็นของที่ราคาแพงมาก
" พี่..... "
" ไม่ต้องตกใจ..นั้นมันแค่เล็กๆน้อยๆ..นี่เป็นเงินที่ฉันยืมนาย ”
วูชินหยิบเงิน 500 ดอลล่าจากกระเป๋าของเขาเอาให้วูชิน
" นี่มันมากเกินไปกว่าที่ผมให้พี่ยืมอีก...บอกตามตรง ผมไม่ได้ต้องการมัน พี่ตอบเเทนผมเยอะแล้ว "
" แล้วทำไหมนายเปลี่ยนรหัสผ่าน ละ" .
"เอ่อ..คือ..."
วูชินยิ้มเมื่อเห็นแจมิน สะอึก
" ส่วนที่เหลือเป็นค่าเช่าสำหรับชั้นบน"
ห๊ะ.. ? หมายความว่า เขาต้องการอยู่ที่นี่ต่อ ?
แจมินแทบไม่เชื่อหูตัวเอง.
BY Mheeezaa นี่สิพระเอกตัวจริง ขู่เด็กอีกแล้วว555+ สงสัยอะไรหรืออยากให้ปรับปรุงอะไรเม้นบอกไว้นะครับ
otrwavekungถ้าแปลเรื่องอื่นต่อก็ขอให้เปลี่ยน จาก ทำไหม เป็น ทำไม น่ะครับ ทำไหมอ่านแล้วแปลกๆ