otrwavekung1798 วันที่แล้ว
แตกต่างกับพี่จักรพรรดิเงาเลย5555
แสดงความคิดเห็น
วูชิน มาถึง ซางดัง ประมาณ 11 โมง เขาโทรหาแม่ของเขาาเพราะเขาไม่เห็นเธอเลย
" ครับ..แม่..เเล้วเจอกันครับ"
หลังจากสิ้นสุดการโทร .วูชินก็มองซังกู
" เราคงไม่มีอะไรกับจนกว่าจะ บ่าย 3 นายอยากกินอะไร "
" ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากครับ...พี่ชาย"
" เฮ้...นายหยุดทำแบบนี้เลย"
"ไม่ครับ.ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากครับ ให้ผมพาพี่ไปที่ไหนดี"
" อื้มม..รสชาติอาหารแบบไหนนะที่ทำให้เราเหมือนรู้สึกได้กลับมายังโลก "
" . . . . . . . "
เขากำลังมีปัญหา เขาไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร..ทันใดนั้นซังกูก็พูดขึ้น
" ฮ่าๆ...ผมจะพาพี่ไปร้านอาหารเกาหลี ผมรู้จักที่นึง"
" อืม . . . . . . ไปที่นั่นกันเถอะ”
วูชินมองออกไปนอกหน้าต่าง ซังกู ชี้ไปยังสถานที่ๆจะไป วูชิน ขยี้ตาอย่างไม่น่าเชื่อ
" ตรงนั้นเหรอ "
" ใช่ " .
[คิมบับ-เวิร์ล]
ทันใดนั้น ซังกูว่าแอบว่าตัวเอง
" ตอนนี้ฉันมีเงินเยอะ..แต่พี่ชายยังประหยัดเหมือนเดิม”
วูชินและซังกู เลือกเมนูที่เขาอยากกินกันที่งคู่ .วูชิน สั่ง ราเมนและข้าวห่อสาหร่าย เขามีความสุขมากที่ได้เห็นอาหารที่มาเสิร์ฟ
' ว้าาว..นี่มัน.'
เขานึกถึงความทรงจำเก่าๆของเขา ม
นี่มันรสชาติที่เขาไม่ได้กินมานาน แล้ว 20 ปีที่เขาเป็นเนโครแมนเซอร์ตอนนี้เขา รุ้สึกเหมือนนักเรียน ม ปลาย ปี 3 อีกครั้งง
"พี่ชาย ดันเจี้ยนไหนที่เราจะลงต่อ"
"อื้ม..นายมี ตารางข้อมูลของระดับ มอนเตอร์ไหม " .
" มีครับ "
" งั้นเราค่อยตัดสินใจจากข้อมูลแล้วกัน”
"ครับ..งั้นเราไป ดูข้อมูลกันที่ร้าน คาเฟ่ แล้วกัน”
พวกเขาทั้งคู่มุ่งหน้าไปที่ร้าน คาเฟ่ นางฟ้า..วูชินต้องการกินบางอย่างที่ทำให้เขาจดจำความรู้สึกของการได้กลับมายังโลกอีกครั้ง เขาจึงถามบาริสต้า
" มีเมนูอะไรแนะนำบ้างที่กินแล้วทำให้เกิด ความรู้สึกสดชื่น รู้สึกดี"
" คุณต้องการรสชาติแปลกๆ..ฉันแนะนำ มอคค่า "
หลังจากเขาสั่งกาแฟเสร็จ วูชินก็บ่นขึ้นมาว่า
" ราคากาแฟของที่นี่เกือบจะแพงพอๆกับ อาหารกลางวันเลย "
วูชิน มองไปรอบๆ ภายในร้าน
" ร้านแบบนี้ ราคาประมาณเท่าไหร่ "
" คาเฟ่แบบนี้ผมไม่แน่ใจนะครับ น่าจะประมาณ 1 ล้านดอลล่า "
คาเฟ่นี้มันมีพื้นที่ขนาดใหญ่ และยังสูงอีกด้วย
ขณะที่ วูชินกำลังนั่งจิบ กาแฟและเล่นเกมส์โทรศัพท์ของเขาอยู่ ซังกูก็นำข้อมูลบางอย่าง บน แท็บเล็ตของเขามาให้ดู
"พี่..ผมได้มาแล้ว"
" โอเครมาดูกัน..เอ๊ะ..ฉันจะเปิดหน้านี้ยังไง "
" มันใช้เหมือนโทรศัพท์ครับ"
" ผมได้ยินมาว่า ดันเจี้ยน 4 ดาวนั้นค่อนข้างแตกต่างจากดันเจี้ยน3-1 ดาวมากๆ"
ดันเจี้ยน 3ดาวนั้น มันจะยังคงลักษณะสถานีรถไฟไว้แต่ถ้าดันเจี้ยน 4 ดาวนั้น มันจะเป็นเหมือนอีกโลกหนึ่งเลย
ถ้าเขา ต้องการเลื่อนระดับเร็วขึ้น วูชินต้อง เข้าดันเจี้ยนระดับสูงๆขึ้นไปอีก
" ว่าแต่ใครเป็นคนจัดระดับดันเจี้ยน "
"พวกเขาวัดค่า "
"หื้ม วัดค้า "
"ใช่ครับ..ดันเจี้ยนจะมีพลังงานของมัน”
"ดันเจี้ยนเวลาที่มัน รีเซ็ต นั้นน มันจะมีพลังงานออกมาซึ่งเราสามารถวัดได้ พวกเขาเลยตัดสินมันจากพลังงานของดันเจี้ยน"
"อย่างแรก ฉันต้องการ ประสบการณ์และข้อมูลเกี่ยวกับดันเจี้ยน 4ด าว นายลองหาข้อมูลเกี่ยวกับมันแล้วมาอธิบายให้ฉันฟังละกัน"
วูชินใช้เวลาที่เหลือ ในการทำความเข้าใจ ดันเจี้ยน 4ดาวข้อมูล แผนที่ เกี่ยวกับมัน โดยมีซังกูเป็นผู้อธิบาย
เมื่อเวลานัดมาถึง วูชินและซังกู ก็ออกจากร้านคาเฟ่
" พี่ชาย..ผมสามารถดูเรื่องเล็กๆพวกนี้แทน พี่ได้นะ”
" ไม่เป็นไรหรอก...แม่ของฉันเป็นคนอยู่บ้าน...ดังนั้นเธอควรจะเห็นมัน "
" ครับพี่ ถ้าพี่ต้องการอะไร พี่โทรหาผมได้ตลอดครับ "
เขาโค้ง เคารพ วูชินก่อนที่เขาจะเดินจากไป
" หึหึ..ฉันได้คนรับใช้ดีแหะ "
บางครั้งซังกูก็ ทำอะไรมากเกินแต่ เเต่วูชินก็ยังคงความสุภาพ อ่อนน้อมไว้อยู่ .. หลังจากนั้น วูชินจึงมุ่งหน้าไปร้านอาหาร ซังมี
ซังมี นั่งอยู่ที่เค้าเตอร์ ในขณะที่เธอเล่น เกมส์มือถืออยู่ เมื่อเธอเห็น วูชิน เธอก็โยนมือถือทิ้งละหันมาคุยกับวูชิน
" เอ่ออ..พี่ คุณกินอะไรมารึยัง "
" อ่ออ..ฉันกินแลิวว "
"พี่อยากดื่มกาแฟไหม ? "
" ไม่ละ ฉันจะรีบกลับทันที แม่ ฉันละ "
" รอสักครู่นะคะ เดียวฉันเรียกเธอให้" .
ซังมี มุ่งหน้าไปที่ห้องครัว และเธอเห็นเเม่ของวูชินกำลังทำความสะอาดพวกจาน สกปรกอยู่
"..คุณแม่ค่ะ พี่วูชินมาหานะ "
" อ่อ..โอเครคะ..คุณซังมี เดียวฉันทำงานนี้เสร็จแล้วจะตามไป"
ทันใดนั้น บรรยากาศในห้องครัวก็เกิดการคุยกันขึ้น
" คุณนายลีคงจะมีความสุขมากๆนะ ลูกชายของเขา ทำเงินได้มากแล้วยังจะซื้อบ้านอีก " .
"ว้าฉันอิจฉาเธอจัง ถ้าลูกชายฉันเหมือนวูชินนะ ฉันจะลาออกจากงานเลยแหละ "
" ไปเถอะ..ลูกชาย คุณรออยู่นะ "
"แต่ฉันยังต้องทำงานส่วนนี้อีกนะ"
เพื่อนที่ทำงาน ของเธอ นั้นไม่ได้สร้างปัญหาใดๆให้เธออีกเลย ตั้งแต่ลูกเธอ เป็นผู้มีพลังและสร้างความน่าเชื่อถือให้เจ้าของร้าน
ตอนนี้เขาจำได้แล้ว ซังมีนั้นเกาะติดวูชินมากแม้วูชินจะบอกว่าไม่ได้ชอบเธอ
ขณะที่ วูชินกินกาแฟ ที่ซังมีผสมกาแฟให้ แม่ของเขาก็ออกมา
"โอ้..ลูกอยู่ที่นี่ เหรอ "
"อื้อ..ไปกันเถอะ"
" แล้วเราจะไปดูบ้านทำไหม ในเมื่อเราไม่มีเงิน "
แม่เขาถามวูชิน...วูชินรู้สึกเหมือนจะร้องไห้
" แม่คิดว่าเราไม่มีเงินเหรอครับ...นี่ครับเงิน..”
วูชินเอาโทรศัพท์ ที่แสดงบัญชีให้แม่เขาดู ..เธอคิดว่าเขาคงได้เงินประมาณ 5000 ดอลล่า
" ส...สา...สามแสนเหรียญ "
แม่ของเขาพูดอย่างติดอ่าง..และซังมีเปิดตาขึ้นน
" โอ้ว้าว 380000ดอลล่า..แสดงว่า คุณเป็นผู้มีพลังที่ยอดเยี่ยมมาก"
ผู้มีพลังนั้นเขาสามารถทำเงินได้มากซึ่ง ซังมีเองยังไม่เคยเห็น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้มีพลังสามารถทำเงินได้มหาศาลล
" อ่า..คุณนายลีคุณมีลูกชายที่เยี่ยมมาก วันเดียวเขาหาเงินได้เป็น แสนเลย"
พนักงานคนอื่นเริ่มพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับ แม่ของวูชินและวูชินมากขึ้น
ทันใดนั้น แม่ของวูชินก็ได้สติและบอกวูชิน
"วูชิน. "
" ไปดูบ้านกัน "
วูชินหัวเราะเมื่อเขา มองดูแม่ของเขาทำท่าทางแปลกๆ
*
วูชินพาเธอไปเลือกบ้านหลายหลังมากจากที่ นายหน้าขายบ้านแนะนำ เธอดูมีความสุขมากเหมือนเธออยู่ในความฝัน เลย เธอชอบบ้านทุกๆหลังที่เธอได้เข้าดู
ในเวลานี้ พวกเขาไม่สามารถซื้อบ้านได้ด้วยราคา 300 000 ดอลล่า
ขณะที่การเลือกบ้านที่พวกเขามาข้ามปัญหาจากสถานที่ที่ไม่คาดคิด
" หนูไม่ชอบบ้านหลังนี้.."
เมื่อโรงเรียน เลิก โซอาก็เข้าร่วม ในการเลือกซื้อบ้านด้วย และเธอมักไม่ชอบบ้านที่เข้าไปทุกหลัง
" ทำไหม ลูกไม่ชอบบ้านหลังนี้ละโซอา"
" มันไม่มีสุนัขในบ้านหลังนี้ แม่สัญญากับหนูว่า ถ้าเรามีบ้าน แม่จะซื้อหมาให้”
" เอ่อ...เด็กนี่ "
ประมาณครึ่งปีก่อนนั้น โซอาอยากได้ หมา มาเลี้ยงแต่ว่าบ้านเธอมีขนาดเล็กมากๆดังนั้นเเม่ของเธอจึงสัญญาว่าจะซื้อให้หลังจากได้บ้านใหม่
แต่วูชินคิดว่า โซอาเป็นเด็กน่ารัก เขาหัวเราะและบอกคนขายหาบ้านใหม่
" ราคามันค่อนข้าแพงนะครับ. " คนขายบอก
"ขอดูก่อน.. "
มีบ้าน อยู๋2 หลังที่คนมาหาซื้อบ้าน มักจะชอบเมื่อเข้ามาดู
" โอ้ว้าว ! บ้านหลังนี้ ดีจริงๆ”
โซอา กระโดดอย่างมีความสุขเมื่อเธอเห็นบ้านหลังนี้ บ้านหลังนี้มีขนาด 2ชั้น และมีสวนหลังบ้านเล็กๆ
"โอเคร ฉันจะซื้อบ้านหลังนี้"
วูชินตัดสินใจอย่างรวดเร็ว...แต่ตัวแทนคนขายบ้านนั้นมีสีหน้าอึดอัด
" บ้านหลังนี้มีราคา 603000ดอลล่า นะครับซึ่ง มันค่อนข้างต่างจากราคาที่คุณระบุไว้นิดหน่อย "
" ไม่เป็นไรครับ..เดียวผมเซ็นสัญญา"
" โอเครครับงั้นเรากลับสำนักงานกัน"
ตัวแทนขายบ้านนั้นโทรหาเจ้าของบ้านเพื่อนัดเจอ กันที่ออฟฟิต...ส่วนวูชินนั้น โทรหาซังกู
" เฮ้ ซังกู..ฉันกำลังจะซื้อบ้าน..แต่ว่ามันมีปัญหานิดหน่อย...ฉันยืมเงินนายก่อนได้ไหม "
[ . . . ]
[ เอ่อ..พี่ชายผมกำลังจะซื้ออย่างอื่นและกำลังจะเซ็นสัญญานะครับ ]
" หมายความว่า นายไม่อยากให้ฉันยืมเงินเหรอ "
[ ไม่ครับ..มันเป็นเกียร์ติมากที่ผมได้ให้พี่ชายยืมเงิน ]
วูชิน ยิ้มออกมา
"เมื่อเราไปลุยดันเจี้ยนรอบหน้า..ฉันจะจ่ายคืนให้พร้อมดอกเบี้ย " .
[ ขอบคุณครับ..พี่ชาย ]
ตอนนี้เขาแก้ปัญหาเรื่องเงินได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ สำนักงานของพนักงานขายบ้านอย่างรวดเร็ว..
By Mheeezaa นี่สิพระเอกของจริง ไม่มีก็ขู่แล้วยืม 5555555555+
otrwavekungแตกต่างกับพี่จักรพรรดิเงาเลย5555