" หื้อ..นั้นมันเป็นประดูวาปนิ "
ประตูวาปนั้นถูกสร้างขึ้นจากผู้พิทักษ์มิติเหมือนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา ..แต่ที่ปรากฏขึ้นนี้มันดูมีขนาดเล็กมาก
ทันใดนั้น ซังกูก็คุกเข่า ต่อหน้าวูชิน.
" ผมขอโทษครับพี่ "
" หือ ? ทำไม ? "
" มันเป็นความผิดผมเอง..เมื่อวานผมซื้อรถทำให้ผมไม่ได้ดูข้อมูลเบื้องต้นของดันเจี้ยนเลย "
วูชิน ยิ้มขึ้น
"ไม่เป็นไรลุกขึ้นเถอะ"
วูชิน ยิ้มละทุบไปที่อก ซังกู ให้หายตื่นเต้น
' ฉันตื่นเต้นไปหน่อย'
ซังกูย้อนไปเมื่อ 2 วันก่อน เขานั้นเคยลงแต่ดันเจี้ยน 1ดาว และครั้งแรกสำหรับดันเจี้ยน 2 ดาวเขาเกือบจะตายเลย ดังนั้นเขาจึงตื่นเต้นมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะวูชินนั้น เขาคงตายไปแล้ว เข้าไม่สามารถที่จะเข้าดันเจี้ยน 4 หรือ 3ดาวได้เลยสำหรับเขานั้นดันเจี้ยน 4 ดาว เป็นเหมือนกับดัก เเห่งความตายดีๆนี่เอง
วูชินคิดเกี่ยวกับสถานการ์ณตรงหน้า
ประตูวาปนี้
เขาควรไปหรือไม่
เขาได้ค้นหาหิน ที่ใช้กลับออกจากดันเจี้ยนแล้วแต่มันไม่มี ดังนั้นนี่เป็นทางเดียวที่เขาต้องเผชิญหน้า
" ไปกันเถอะ "
" ครับผม พี่ชาย"
ถ้ามันเป็นนรก เขาก็จะตามวูชินไป..ซังกูตัดสินใจที่จะติดตามวูชิน เขาไม่สนใจกิลด์ วูชินนั้นเปรียบเสมือนแสงไฟสำหรับเขา
วูชิน ผ่านประตู วาปเข้าไป เขาไม่ได้รู้สึกเวียนหัว แต่เขารู้สึกเหมือนได้กลับไปที่โลก อัลเฟ่น ทันใดนั้น ภาพ รอบๆก็เปลี่ยนไป
อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเขา
" หือ ? "
วูชินประหลาดใจกับภาพตรงหน้าเขา..ต้นไม้ขนาดใหญ่ปรากฏตรงหน้าเขา ซึ่งมีเยอะมากเรียงรายกันอยู่
" พี่... "
ซังกูแสดงสีหน้าตก ใจ วูชินเห็นไปเจอซังกูที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย
" สงสัยว่าจะมีแค่ ร่างกายเท่านั้นที่สามารถข้ามมิติมาได้”
ทันใดนั้นซังกูก็ก้มมอง ช่วงล่างของวูชิน(5555+) เขามี ไอ้นั้นใหญ่มาก (555+)
หลังจากนั้น วูชินก็เอาเสื้อผ้าออกมา และทิ้ง ให้ซังกูใส่
วูชินใส่เสื้อผ้าของเขาอย่างระมัดระวัง เขาสังเกตุรอบๆ ประตูวาป นั้นตั้งอยู่บนหินภายในระยะ 5 เมตรนี้ไม่ว่าจะทิศไหนเขาก็เจอแต่ ต้นไม้
" ฉันว่าเราอยู่ในดันเจี้ยน 4 ดาวจริงๆแล้วละ "
วูชินยิ้ม
หลังจากซังกูสวมซื้อผ้าเสร็จ เขาก็มองวูชินอย่างเคร่งเครียด ความผิดพลาดเล็กๆนั้นอาจจะทำให้เขาตายได้เลย
" ฉันจะเตรียมตัวสักครู่ นายระวังด้วยละ "
ทันใดนั้นซังกูก็เริ่มมองรอบๆ
วูชินเปิดร้านค้า แห่งความสำเร็จอีกครั้งเพื่อเตรียมพร้อม ถึงแม้ว่าเขาจะเลเวล 10 แต่เเต้มโบนัสของเขามากกว่า เลเวล 10ทั่วไป อย่างไรก็ตาม นี่เป็นดันเจี้ยน 4 ดาว มันอาจจะอันตรายมากสำหรับเขา
สำหรับเนโครแมนเซอร์นั้น สามารถจัดการมอนเตอร์ระดับต่ำได้อย่างไม่มีปัญหา แต่มันจะมีปัญหาเมื่อ เขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งเเกร่งตัวเดียว
เค้าไม่รู้ว่าจะมีมอนเตอร์แบบไหนโผล่มา ดังนั้นเขาจึงใช้แต้มอัพไปทาง เวทย์มนต์ ที่ใช้สำหรับการดำรงชีวิต และอัพความสามารถของ นักรบ
<สัมผัสแห่งนักรบ>
สามารถรับรู้ความแข็งเเกร่งของศัตรูตรงหน้าได้ 1 ตัว
<ความโกรธของนักรบ>
เมื่อนักรบ เกิดความโกรธ
ความแข็งแรง,ความว่องไว,เลือด จะเพิ่มขึ้น 50 %
ระยะเวลา 30 วินาที ใช้เวลาคูลดาวน์ : 60 นาที
< กระโดด>
ใช้พลังงาน : 1
<พุ่งเข้าใส่ >
ใช้พลังงาน : 1
< โจมตี >
การโจมตีเพิ่มขึ้น + 100 % จากพลังพื้นฐาน
ใช้พลังงาน : 1
ความโกรธของนักรบและ สัมผัสแห่งนักรบ นั้นเป็น สกิลติดตัว นอกจากนี้ เขายังซื้อทักษะ พวก กระโดด,โจมตี,พุ่งเข้าใส่ ซึ่งเป็นทักษะของนักรบอีกด้วย
'แค่นี้น่าจะพอแล้วที่เหลือคือ...ค่าสถานะ '
< สถานะ >
ความแข็งเเกร่ง 30 ความว่องไว 30 ความอึด 30 ปัญญา 30
เวทย์มนต์ : 25 พลังกาย : 0 อัตราการฟื้นฟู: 10 อัตราการฟื้นตัว : 10
การควบคุม : 34
แต้มที่เหลือ : 0 คะแนน
เขามีแต้มที่ยังไม่ได้ อีก 20 แต้มเมื่อเขาเลเวล 10 เขาใช้มันสำหรับ อัพ เวทย์มนต์และการควบคุม อีกส่วนหนึ่งเขาซื้อ ยา จากร้านค้าแห่งความสำเร็จของเขา เพราะเขาคิดว่าเขาอาจจะต้องวิ่งไปใช้เวทย์มนต์ไป ขณะต่อสู้
สำหรับ ค่าสถานะตอนนี้ ฉันคงต้องเพิ่ม ช่องเก็บของ แล้วแหะ
เขาตัดสินใจ เพิ่มช่องมิติของเขาประมาณ 12 ช่อง
<ฉันซื้ออะไรเพิ่มไม่ได้ละแหะ>
สำหรับการขยายช่อง เก็บของ นั้น ถ้าจะขยายอีก 6 ช่อง ต้องใช้เเต้มถึง 10000 แต้ม เลยทีเดียว
นี่น่าจะเพียงพอสำหรับเขาแล้วสำหรับเตรียมตัวต่อสู้
" ไปกันเถอะ "
" ครับพี่ ว่าแต่ . . . . . . . "
" อะไร ? "
" พี่สามารถใช้ มิติช่องเก็บของได้ด้วยเหรอครับ"
วูชินสามารถเอา ไม้คทาและเสื้อผ้าออกมาจากมิติช่องเก็บของได้ซึ่งสำหรับวูชินมันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย
" ใช่ " .
"อ่าครับ "
สำหรับ มิติช่องเก็บของ นั้น มีผู้มีพลังระดับ B ใช้ได้น้อยมากในเกาหลี
"พี่..สุดยอดมาก... " .
" หยุดเล่นได้เเล้ว รักษาชีวิตดีๆ”
" ครับ ! "
วูชิน ยกระดับการต่อสู้ของเขาขึ้นเพราะนี่คือดันเจี้ยน 4ดาว เวทย์มนต์ ตรวจสอบของเขาไกลขึ้น
" มีพวกมัน 3 ตัวอยู่ด้านหน้าเรา ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร "
"เราควรทำยังไง "
" นายตีพวกมันแล้ว หนีออกมาตอนที่มันจะโจมตี ฉันจะเรียกทหารโครงกระดูกออกมา”
ซังกู หน้าซีด เขานึกภาพ ตัวเขาระเบิดออกแล้วกลายเป็นทหาร โครงกระดูก เขาไม่อยากตายแบบนี้
" เลิกงี่เง่าได้แล้ว ไม่ต้องกลัว ฉันให้นายไปรับ เท้าแทนฉันไม่ใช่ให้ไปตาย"
วูชินปล่อยตัวผ่อนคลายและเร่งประสาทต่างๆให้สูงขึ้น
" ไป...... "
ตู้มม
คำสั่งของวูชิน..ทำให้ซังกูปาลูกไฟเขาออกไป
ปั๊ค !
ลูกไฟตกกระทบและ สะเก็ดมันกระจายไปรอบๆ
" หือ ? "
สำหรับสถานีใต้ดินนั้นไม่น่าเป็นห่วง. . .แต่นี่เป็นป่า...เมื่อมีไฟมันจะมาพร้อมกับ
"กรั้ดดดดดดดด "
มันคำรามน่ากลัวมาก, จระเข้ มากมายปรากฏขึ้นมา ชื่อของมัน คือ คร็อกโคไดล์
บูม บูม
มันตัวใหญ่ขนาดเท่าวัว...และยังมีฟันที่ใหญ่เหมือนมีดอีกตัว
' ชิบหายแล้ว'
ความรู้สึกของ ซังกูนั้น มองสถานการ์ณด้านหน้า อย่างหวาดกลัว เขาคิดอะไรไม่ออกนอกจากต้องวิ่งหนีเท่านั้น..ทันใดนั้น วูชินก็เดินไปด้านหน้าเขา
คร็อกโคไดล์ LV 31
นี่คือ เป็น สัมผัสแห่งนักรบแน่ๆ
ในทันทีนั้น วูชินกระโดด เข้าไปเหมือนนักสู้โอลิมปิค พวกมันอ้าปาก ใส่อย่างดุร้าย แต่วูชินกระโดดสูงถึง 3 เมตร เพื่อหลบพวกมัน....ซังกูนั้นได้แต่อ้าปากค้าง
เขาเคลื่อนไหวแบบนั้นได้ยังไง
ขณะที่เขา กำลังจะตกนั้น เขาหยิบ คทาเหล็กของเขาด้วยสองมือ แทงเข้าไปที่หัว คร็อกโคไดล์
การเคลื่อนไหวของวูชินนั้น สมบูรณ์แบบ มาก
ซังกูเห็นการเคลื่อนไหวของวูชิน นั้นมันสวยงามมากสำหรับเขา
ดังนั้น . . . . . . .
" อ่า...หนังของพวกมันเเข็งเเรงจริงๆ "
เขาดู โหดร้ายและรุนแรงมาก
*
*ในหน้าสถานี ทางออกที่ 11 ของสถานี กวานชุน * .
มินชานและแฮมิน มองเข้าไปใน บาเรียที่กั้นพวกเขาอยู่ บาเรียยังไม่หายไป แสดงว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ด้านใน
" นานแค่ไหนเเล้วที่พวกเขาเข้าไป "
" เขาอาจจะไม่สามารถ ฆ่า คร็อกโคไดล์ ได้ก็ได้"
" หรือพวกเขาอาจจะฆ่าพวกมันได้ "
" แล้วถ้าเจอมันมากกว่า 3ตัว มันจะไม่ยากเกินไปสำหรับพวกเขาเหรอ "
" . . . . . . . "
คร็อกโคไดล์ นั้นเป็นมอนเตอร์ที่ ฆ่ายากมาก มันต้านทานการโจมตี ทางกายภาพ และเวทย์มนต์
แต่ถ้ามีหอกเหล็ก อันหนึ่ง สามารถที่จะแทงเข้าไปในปากมันได้ ซึ่งนั้นเป็นจุดอ่อนของ คร็อกโคไดล์ แต่สำหรับดันเจี้ยน 4 ดาว นั้นไม่อนุญาติให้นำอาวุธจากภายนอกเข้าไปข้างใน
เฉพาะ ผู้มีพลัง และไอเท็มจากอีกโลกเท่านั้นที่จะผ่านเข้า ประตูวาปได้
" อืม...พวกเข้า อาจจะสู้กับ คร็อกโคไดล์ ด้วยมือเปล่าได้ "
" แต่ว่าแม้ว่าพวกเขาจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ได้ แต่ อาหาร และน้ำก็ยังเป็นปัญหาอยู่ดี"
" อ่า . . . เฮ้อ . . . "
มินชานและแฮมินรู้สึกเหมือนปล่อยคนบริสุทธิ์เข้าไปตายโดยไม่มีเหตุผล
*
ฉ่าๆ ฉ่าๆ
ซังกู นั่งเสียบ เนื้อจระเข้ เผาไฟ โดยที่ ตาของเขามองรอบๆ
" พี่ชาย..รสชาตินี้มันอร่อยมาก "
"เนื้อจระเข้ จะอร่อยถ้านายทำให้มันนิ่มนะ”
" พี่สุดยอดมากครับพี่ชายย.. "
ในสายตาของซังกู นั้นวูชิน เปรียบเสมือน พระเจ้าสำหรับเขาเลย
เขาเอา ต้นโอ้ค มาเป็นเเก้ว เบียร์ และเทเบียร์ใส่เพื่อกิน
เขาเอาเหล้าเข้าดันเจี้ยนด้วย
" นายต้องกิน เนื้อ คร็อกโคไดล์ คู่กับเบียร์นะ มันอร่อยมาก " .
"โห้วว พี่ มันอร่อยมาก "
ซังกูยกนิ้วโป้ง 2 นิ้วให้มันเลย
วูชินนั้นชอบเบียร์ที่โลกอัลเฟ่นมาก เขาจึงซื้อมันจากร้านค้าความสำเร็จ
เขาไม่คิดว่าเขาจะได้สัมผัสรสชาตินี้อีกแล้ว
" กินเยอะๆนะ นี่เเห่งนี้กว้าง เรายังต้องล่าพวกมันทั้งหมด "
" ครับ พี่ "
พวกเขาไม่มี ข้อมูลเกี่ยวกับ หินเวทย์มนต์ที่ใช้กลับ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องล่าทั้งหมดป่า แต่อย่างไรก็ตาม คร็อกโคไดล์ ได้ให้แต้มความสำเร็จของ กับเขา 30เเต้มต่อตัวเลยทีเดียว
มันมากกว่า 10 เท่า จากการฆ่า แร็ควี่
' ฉันคิดว่า ฉันเลเวลเพิ่มขึ้น นิดหน่อยนะ "
วูชิน ยิ้ม เมื่อเข้าคิดเกี่ยวกับป่ามากมาย
By Mheeezaa เข้าสู่การ กินเนื้อจระเข้ กัน5555+ ดันเจี้ยน 4ดาว น้ำตาจะไหล