ฟลอร่าไม่ได้ตั้งใจจะเตือนพวกเขาเลย แต่เธอกลับสนใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังท่านหญิงเมอร์ลิน อีสลีย์
หมอกวิญญาณที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้และการกระเพื่อมของวิญญาณที่มีพลังเหล่านั้น ... ฟลอร่าสนใจ เขามีศักยภาพ พรสวรรค์ที่เหมาะกับเส้นทางแห่งพลังวิญญาณ
ดวงตาของฟลอร่ากลอกไปรอบ ๆ จากนั้นเธอก็ร่ายมนตร์ลอยตัวและขยับไปหาอีสลีย์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน
“ เฮ้ ที่รัก เจ้าอยากมาที่ถ้ำสัตว์ป่าไหม? พี่ใหญ่สามารถแนะนำเจ้ากับที่ปรึกษาได้!” เธอเอื้อมนิ้วสีขาวออกแล้วแตะเบา ๆ ให้อีสลีย์
อีสลีย์ตัวสั่นราวกับว่าเขาถูกไฟฟ้าดูด สีชมพูปกคลุมใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างรวดเร็ว
ฟลอร่าลอยอยู่ตรงหน้าอีสลีย์ หมอกหนาลอยอยู่ด้านหลังของเธอ อากาศชื้นแต่อีสลีย์เหงื่อออกที่ฝ่ามือของเขา ฉากนั้นกลายเป็นภาพวาดที่ในสายตาเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่อบอุ่นเช่นนี้ ตั้งแต่คู่หูในวัยเด็กของเขาถูกสังหาร โดยตระกูลซิลเวอร์ เฮรอน
ฟลอร่าปรากฏตัวในวัยเยาว์ เธอมีรูปร่างผอมและรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา เบื้องหลังดวงตาสีเขียวอมดำเหล่านั้นมีบางสิ่งอยู่เบื้องหลัง ทุกท่วงท่าไม่ว่าจะเป็นการเลิกคิ้วหรือการมองเพียงเล็กน้อยจะปลดปล่อยบางสิ่งที่มีเสน่ห์อย่างไม่อาจต้านทานได้ เช่นเดียวกับเสียงของเธอมีการผสมผสานของบางสิ่ง
เสื้อผ้าของเธอน่าดึงดูดพอ ๆ ผมสีพาสเทลของเธอ มันม้วนเป็นรูปดอกไม้โดยมีเพียงปอยผมหลายอันห้อยอยู่ใกล้หูของเธอ ผ้าคลุมลูกไม้สีแดงเข้มปิดผมและใบหน้าด้านหนึ่งของเธอ กระโปรงผ้าโปร่งยาวสีแดงเข้มบนตัวเธอค่อนข้างโปร่ง ดอกกุหลาบสีแดงเข้มหลายดอกถูกเย็บรอบจีบ
เธอไม่ได้สวมรองเท้า เท้าที่เรียบและขาวสะอาดเหล่านั้นจะปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวจากใต้กระโปรงกึ่งโปร่งใสของเธอ
สำหรับอีสลีย์ทุกส่วนบนฟลอร่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้ามีเสน่ห์ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาควรมองไปที่ใด
“ ข้า - ข้า” อีสลีย์กลืนน้ำลายและพยายามจะตอบ แต่สิ่งที่เขาทำได้คือการพูดติดอ่าง
ฟลอร่ายิ้มเพราะความพยายามของเธอสำเร็จ ก่อนออกจากถ้ำสัตว์ป่าไปกับซันเดอร์ เพื่อนร่วมงานพ่อมดที่ความสัมพันธ์ดีกับเธอได้ขอให้เธอค้นหาผู้มีพรสวรรค์ที่มีพลังวิญญาณเกิน 20 ดูเหมือนพ่อมดต้องการความสามารถเช่นนี้เพื่อวงเวทย์ที่สมบูรณ์
เธอไม่พบระหว่างทางและเธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบใครที่นี่
ถ้าเธอสามารถนำอีสลีย์กลับไปที่ถ้ำสัตว์ป่าได้ พ่อมดจะตอบแทนเธออย่างดี เธอไม่สนใจรางวัล แต่เธอได้ค้นคว้าเกี่ยวกับแหล่งที่มาของโรคระบาดที่แพร่กระจายทางเลือดและเธอต้องการเชื้อโรคที่มาจากหุบเหวปีศาจจากโลกที่ปนเปื้อน เพื่อนร่วมงานบังเอิญมีเชื้อโรคดังกล่าว
สิ่งที่จะกลายเป็นของอีสลีย์ เมื่อเขาถูกส่งไปหาพ่อมดผู้ซึ่งมีชื่อเสียงจากการทดลองอันโหดร้ายของเขา ในระหว่างที่เขาดึงสมองออกจากสิ่งมีชีวิต ... นั่นคงไม่ใช่เรื่องของเธอ
"อะไร? เจ้าไม่อยากมาเหรอ” ฟลอร่าลากคอเสื้อของอีสลีย์พร้อมกับหัวเราะคิกคักแบบเด็ก ๆ แรงดึงเบา ๆ และมันก็ขยับเข้ามาใกล้กันเป็นพิเศษ
อีสลีย์ไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนี้ เขารู้สึกได้เพียงใบหน้าของเขาร้อนและหัวใจของเขาก็เต้นอย่างรุนแรง ฉากแห่งความสุขที่เขาไม่เคยฝันถึงระหว่างการเป็นทาสของเขา เริ่มฉายชัดในใจ
ผู้นำทางจากหอคอยแห่งเฮอริเคน ท่านหญิงเมอร์ลินยืนอยู่ข้างอีสลีย์ เธอมั่นใจในพรสวรรค์ของอีสลีย์มากและเชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้อาจกลายเป็นพ่อมดทางการได้ เธอยังแอบตัดสินใจที่จะเดิมพันทรัพยากรอันมีค่าของเธอกับ อีสลีย์ เธอรอเพียงการกลับไปที่องค์กรของเธอและดำเนินการอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอไม่ได้คาดหวังว่าฟลอร่าจะเข้ามาขว้างทางของเธอ
อย่างไรก็ตามท่านหญิงเมอร์ลินทำได้เพียงแค่ทนกับความโกรธของเธอด้วยฟันของเธอที่กัดแน่น เธอไม่สามารถต่อต้านฟลอร่าได้ สิ่งที่เธอทำคือมองอีสลีย์ด้วยความกังวลหวังว่าชายหนุ่มจะไม่ตัดสินใจเร็วเกินไปและกำจัดเสน่ห์ปลอม ๆ ของฟลอร่า
อีสลีย์เป็นเพียงชายหนุ่มที่ไม่มีประสบการณ์มากนัก เขาไม่สามารถควบคุมของตัวเองได้ ด้วยการที่ฟลอร่ายั่วยวนเขาให้เข้าใกล้และมีเพียงความคิดของเขาที่ถูกผู้หญิงลากไปรอบ ๆ
“ ก็ได้…” อีสลีย์พึมพำด้วยดวงตาสีหมอก
ฟลอร่าหัวเราะเบา ๆ และเตรียมที่จะลากอีสลีย์ออกไป อย่างไรก็ตามทันใดนั้นเสียงตะโกนก็หยุดเธอ
“ ฟลอร่า! การเอาอีสลีย์ออกไปแบบนั้นหมายความว่าในที่สุด เจ้าก็ตัดสินใจที่จะต่อต้านหอคอยแห่งเฮอริเคน?”
ฟลอร่าเหล่ตาและมองไปที่ผู้ที่พูดกับเธอ
ชายและหญิงสวมเสื้อคลุมพ่อมดที่ดูลึกลับโผล่ออกมาจากหมอกหนาในทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีดำขอบทอง เขาบินไปในอากาศ ทุกครั้งที่เขาโบกไม้เท้าโลหะร่างของเขาจะพุ่งไปหลายร้อยเมตร
ในขณะที่หญิงสาวที่อยู่ข้างๆเขาถูกปกคลุมไปด้วยบุปผาน้ำและเดินบนน้ำ ดูเหมือนจะมีเงาที่ยาวและเพรียวบางในน้ำใต้เท้าของเธอ
ชายวัยกลางคนเป็นคนเตือนฟลอร่า
“ เจลลอล ผู้บุกเบิกมิธริล …” เมื่อรู้ตัวว่าใครมาแล้ว ฟลอร่า ไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ของเธออีกต่อไปและแทนที่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและไร้อารมณ์ "อะไร. เด็กก็เต็มใจ เจ้าต้องการหยุดเขาหรือ?”
ด้วยเหตุนี้ฟลอร่าก็มองไปที่ ซาบอท อย่างท้าทาย หมีบ้าพยายามแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่รู้เรื่อง
ผู้มาเยือน ได้แก่ เจลลอล“ ผู้บุกเบิกมิธริล” จาก หอคอยแห่งเฮอริเคน และ เฮโรไล มอเรย์สมุทร จาก สถาบันเกาะปะการังขาว พวกเขาทั้งสองเป็นพ่อมดทางการ คนดัง. โดยเฉพาะ เจลลอล. เขาเชี่ยวชาญด้านการเล่นแร่แปรธาตุและได้รับตำแหน่ง“ ผู้บุกเบิกมิธริล” เพียงอย่างเดียวแสดงให้เห็นถึงความรู้ที่ยอดเยี่ยมของเขาเกี่ยวกับคุณสมบัติที่เปลี่ยนแปลงของธาตุโลหะ
เจลลัลไม่ได้แข็งแกร่งนัก แต่ชื่อของนักเล่นแร่แปรธาตุทำให้ตัวเองมีตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ในโลกพ่อมดทางใต้ แม้แต่ซันเดอร์ก็ไม่ต้องการทำให้เขาเป็นศัตรูโดยไม่มีเหตุผล
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขามาที่นี่เพราะข้อความของซาบอท เขาขอความช่วยเหลือ นั่นคือเหตุผลที่ฟลอร่ามองไปที่ ซาบอท
ซาบอท ไม่มีทางเลือกจริงๆ เรือตาแดง ถูกบังคับโดย ซันเดอร์ และ ฟลอร่า ให้มองหาร้านอาหารของบาร์บี้ที่ น่านน้ำปีศาจ และไม่มีใครรู้ว่าพ่อมดอารมณ์แปรปรวนสองคนนี้จะตัดสินใจสังหารผู้มีพรสวรรค์ทุกคนบนเรือหลังจากที่พวกเขาพบสิ่งที่ต้องการหรือไม่ ซาบอท มาจาก เมืองหุ่นยนต์ลอยน้ำ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวทั้งคู่ อย่างไรก็ตามภารกิจของเขาคือเพื่อให้แน่ใจว่าผู้มีพรสวรรค์ทุกคนมาถึงทวีป เฟย์ โดยไม่ถูกแตะต้อง ดังนั้นเขาจึงแจ้งเตือนไปยังองค์กรทั้งสามในกรณีนี้
เจลลอล เข้าถึงฝูงชนในพริบตา ก่อนอื่นเขาพยักหน้าไปทางซันเดอร์เพื่อเป็นการทักทายและแน่ใจว่าซันเดอร์จะไม่เข้ามาแทรกแซงก่อนจะหันไปหาฟลอร่า
“ ดูการไหลเวียนวิญญาณของอีสลีย์อน่างละเอียด ฟลอร่า เขาได้เรียนรู้ ช่องทางหกแฉกนิพานของ หอคอยแห่งเฮอริเคน แล้ว เจ้าวางแผนที่จะพาเขาไปและขโมยความลับของเราหรือ?”
ในโลกแห่งเวทมนตร์ทุกองค์กรต่างก็มีวิธีการสร้างช่องทางของตัวเอง การมองดูวิธีการของคนอื่นอาจส่งผลให้เกิดความเกลียดชังต่อองค์กรนั้น ๆ อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ทุกกรณี มีวิธีการจัดช่องทางที่ดีและไม่ดี วิธีการที่องค์กรเผยแพร่อย่างเปิดเผยมักมีจุดมุ่งหมายเพื่อสาธารณะและวิธีการดังกล่าวไม่ได้มีประสิทธิภาพจริงๆ
นอกจากนี้พ่อมดส่วนใหญ่ยังคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตอย่างไร้กังวล การให้ช่องทางรวบรวมพลังวิญญาณของพวกเขาเป็นครั้งคราวไม่ใช่สิ่งที่ร้ายแรง แน่นอนวิธีการจัดช่องที่มีค่าและหายาก มีมาตรการด้านความปลอดภัยของตัวเอง ความรู้ดังกล่าวส่วนใหญ่สามารถเข้าถึงได้เฉพาะสมาชิกหลักขององค์กรพ่อมดเท่านั้น ในขณะที่อยู่ภายใต้ข้อ จำกัดมากมาย
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมไม่ค่อยมีการต่อสู้ระหว่างพ่อมดด้วยเรื่องของช่องทางรวบรวมพลังวิญญาณ
อย่างไรก็ตามข้ออ้างของ เจลลอล ก็ยังเพียงพอที่จะทำให้ฟลอร่าไม่พอใจ
แสงสีเขียวปรากฏขึ้นที่ดวงตาของเธอ ฟลอร่าวิเคราะห์อีสลีย์เพื่อดูแบบจำลองภายในที่สร้างขึ้นโดยพลังวิญญาณของเขา ดังที่ เจลลอล กล่าวว่ามันเป็นรูปแฉกที่วาดด้วยเส้นประและเส้นทึบ
ฟลอร่าพูดว่า“ มันเป็นแค่โมเดลเล็ก ๆ ใคร ๆ ก็เห็นวิธีสร้าง ทำเป็นเรื่องใหญ่”
ด้วยเหตุนี้ ฟลอร่า จึงกลับไปที่ ซันเดอร์ และไม่นึกถึง อีสลีย์ อีกเลย
อีสลีย์ยังคงลังเล เขารู้สึกผิดหวัง เจลลัลสังเกตเห็นสภาพของเขาและจ้องมองเขา“ หลบไปข้างหลัง เจ้าทำอับอายขายหน้าพอแล้ว”
ใบหน้าของอีสลีย์ซีดลงอย่างรวดเร็ว เขากลืนน้ำลายและถอยหลังด้วยความกลัว
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสังเกตเห็นร่องรอยของความไม่พอใจที่แฝงอยู่ในดวงตาของเขาและหมัดที่กำแน่นของเขาซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อ