" นี่มันเกิดอะไรขึ้น "
วูชินขมวดคิ้ว เมื่อเขาเห็นมอนเตอร์ ประมาณ 20 ตัว
เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอ พวก ออค ที่นี่ พวกมันมีความเเข็งเเกร่ง มากจากสัมผัสนักรบของเขา และพวกมันยังอยู่กันเป็นกลุ่มอีกด้วย.
" ราคูล ริมาคู,ไร คีโอ อัลเฟ่น”
ซังกูประหลาดใจกับคำพูดของวูชินมาก
" พี่. "
ซังกูไม่ใช่ คนเดียวที่ประหลาดใจ พวกออค เองก็ประลาดใจมากเช่นกัน
[ ทำไมมนุษย์จากโลก พูดภาษาของออค ได้]
วูชินหัวเราะ พวกออค นั้นมีลักษณะคล้ายๆมนุษย์ พวกมันเป็นหนึ่งในเผ่าที่ถูกสร้างขึ้นจากโลกของอัลเฟ่น..วูชินสงสัยว่าทำไหมพวกมันถึงมาอยู่ใน ดันเจี้ยน
ดันเจี้ยนนี้ไม่ได้ถูก ทราเน็ตรุกรานเหรอ ทำไหมพวกมันจึงรุกรานโลก ?
[ ทำไหม ออคจาก อัลเฟ่น ถึงมาที่โลกแห่งนี้]
เมื่อวูชินถามคำถามพวกมัน , ออคตัวใหญ่ก็ก้าวออกมา
[ แกเป็นใคร ทำไหม มนุษย์จากโลกถึงรู้เรื่อง อัลเฟ่นและ ภาษาออค ]
[ ไม่สำคัญ..ฉันถามว่าทำไมพวกนายมาที่แห่งนี้ ]
[ เราเสียฐานทัพของเราไป ]
วูชินประหลาดใจกับคำพูดของออค.
[ หมายความว่า อัลเฟ่นถูกทราเน็ต ยึดแล้วเหรอ ]
ออคเงียบจากคำพูดของวูชิน...ทำไหมมนุษย์จากโลกถึงรู้เรื่องราวเกี่ยวกับโลกของอัลเฟ่น
มากมาย
[ ถูกต้อง..ประเทศหนึ่งของโลกเราได้หายไปและทราเน็ตได้ครอบครองทุกๆอย่าง เราสามารถอยู่ที่นี่ได้ เพราะว่าเราทำสัญญากับ ทราเน็ต]
[ สัญญา ]
[ โลกจะกลายเป็นฐานทัพใหม่ของเรา ]
การรุกรานโลก
วูชิน ขมวดคิ้ว พวกมันกล้าทำสัญญากับทราเน็ต เพื่อรุกรานโลก ที่ทราเน็ตไม่ได้เป็นเจ้าของ
" พวกมันต้องตาย...กล้าดียังไงมารุกรานที่นี่ "
เมื่อวูชินพูดภาษาเกา หลี ..ซังกูก็ถามขึ้น
" พี่..โอเครไหม"
" อะไรนะ ? "
" ผมคิดว่าพี่พูดภาษาแปลกๆ " .
ทันใดนั้น วูชินก็ เปิดสัมผัส และทักษะของนักรบขึ้น
< ความโกรธของนักรบถูกเปิดใช้งาน>
นี่เป็นความโกรธของวูชิน..หลังจากที่พวกออค เสียบ้านของพวกมันไป พวกมันกลับกล้ามารุกรานโลกของเขา
" ฉันไม่กลัวที่จะสู้กับพวกมันหลายๆตัว”
ถ้าสู้กันเป็นทีม เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้เสียเปรียบ
" ระดมยิง.. "
วูชินพูดขึ้น ทำให้ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ ระดมยิง เวทย์มนต์ของพวกมันใส่พวกออค
บูมม..ตูมม
เวทย์ ไฟ น้ำแข็ง และสายฟ้าระดมยิงไปที่ พวกออค ทันใดที่ ฝุ่น ระอองจาก ลง ซังกู ตกใจกับสิ่งที่เห็นมาก
" . . . .โห้ว..พวกมันไม่เป็นไรเลย "
ออค หมอผีใช้ เวทย์มนต์บาเรีย ป้องกันพวกมันไว้...วูชินยิ้มขึ้น
ไม่ว่า พวกมันจะเป็นออค หรือ อะไรก็ตาม วูชินไม่อนุญาติให้มันมาใช้โลกของเขา ในขณะที่เขาอยู่
" มาดูกันว่าพวกมันจะป้องกันได้อีกรอบไหม"
ถ้าเวทย์มนต์ของเขายังไม่รุนแรงพอ เขาก็จะเพิ่มพลังให้มัน
วูชินเปิดหน้าต่าง เวทย์มนต์ออกมา ทันใดนั้นเขาก็เพิ่ม ระดับของ ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ เป็น 10
" ครื้นๆ”
ลักษณะของ ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ เริ่ม เปลี่ยนไป พวกมัน มีผ้าคลุม และดูแข็งเเกร่งขึ้นอย่างชัดเจน
" ยิงได้.. "
คำสั่งของวูชินสั่งขึ้นอีกครั้ง.
ตู้ม...บูมมมมมมม
เมื่อลูกบอลไฟ โจมตีไปมันระเบิดออก...เวทย์ น้ำเเข็งได้แช่ เเข็งพื้นที่รอบๆไว้ และยังมี สายฟ้า ที่โจมตีพวก ออค อีก แต่ว่า สายฟ้ามีผลต่อพวกมันมาก เพราะอาวุธที่พวกมันใช้คือ ท่อนเหล็ก
[ ความกล้าหาญแห่งนักรบ]
" โจมตีพวกมันไม่ให้ตั้งตัว "
คำสั่งของวูชินดังขึ้นอีกครั้ง.. ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ เมื่อพวกมันเลเวลเพิ่มขึ้น ระยะยิง ความถี่ในการยิง และพลังโจมตีของพวกมันก็เพิ่ม ขึ้นอย่างมหาศาล
พวก ออค เว้น ระยะห่างจากพวก วูชินได้ดี แต่ขณะที่พวกมันจะโจมตีวูชินพรรคพวกมันกว่าครึ่ง ก็ตายหมด และเมื่อพวกมันจะถอย วูชินก็ เรียก ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ 40 ตัว มาล้อมพวกมันไว้ไม่ให้หนี
ตู้มม.
กระดูกของพวก ออคระเบิดขึ้น ...วูชินยิ้ม
" การเรียกครั้งนี้ ค่อนข้าง แตกต่างแหะ"
เขาใช้กระดูกของพวก ออค ที่ตายในการ เรียกพวกทหารโครงกระดูก
" คีคีคีคี"
เเต้ม 40 แต้มของเขาถูกใช้จนหมด แต่ว่าเขาไม่สนใจ
"ดี..ไปกันเถอะ "
" คีคีคีคี"
วูชิน ยก คทาเหล็กของเขา เตรียมที่จะโจมตี ทันใดนั้นพวกทหารโครงกระดูกก็ มาอยู่ข้างหลังเขาอย่างรวดเร็ว..พวกออคนั้นแข็งแรงมาก...พวกทหารโครงกระดูกนั้นอ่อนแอมากเมื่อเจอการโจมตีจากพวกออค หัวของพวกมันแตกออกแต่ว่าวูชินไม่สนใจ
ทุกครั้งที่ พวกออค โจมตีทหารโครงกระดูก พวกมันจะเจ็บและทหารโครงกระดูก ตัวอื่นจะแทงพวกมันต่อ พวกมันนั้นถูกฆ่า ด้วย ดาบของทหารโครงกระดูกตัวอื่นที่เข้ามาโจมตีพวกมันอย่างต่อเนื่อง
ไม่ว่าพวกออค จะกล้าหาญอย่างไร พวกมันก็มีจำนวนน้อยกว่า ลูกน้องของวูชินสะอีก..ขณะที่วูชินฆ่าออค ตัวสุดท้ายเสร็จ
" บางที..รอบหน้า อาจจะมีมนุษย์ปรากฏขึ้นที่ดันเจี้ยน”
" พี่ชาย..คุณพูดเรื่องตลกอีกแล้ว"
หลังจากการต่อสู้จบลง...ซังกูก็เหมือน คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้แล้ว เขารีบหยิบไอเท็ม จากพวกออค มา
*
*ในหน้า สถานี กวานจุน ณ ทางออกที่ 11*
คิม-แฮมินเกาที่แก้มของเขา
" หัวหน้า..นี่เราดูเครียดกันไปไหม"
" นานแค่ไหนแล้ว "
" 6 ชั่วโมงและ 20 นาที "
พวกนั้น ใช้เวลา 25 ชั่วโมง 20 นาทีในดันเจี้ยน
นี่หมายความว่า พวกนั้นรอดชีวิต ไปได้ 1วันในดันเจี้ยน
" เอ่อ . . .หัวหน้า..บาเรียมัน "
จาง-มินชานมองเห็น บาเรียที่หายไป
ขอให้ออกมาอย่างมีชีวิตเถอะ
เขาพูดคำนั้นออกไปแต่ว่าไม่มีอะไรปรากฏออกมาจากล่างบันได
" อ่า . . . . . "
เมื่อ เขาถอนหายใจเล็กน้อย เขาได้ยินเสียงเท้าคน ที่บันได
" อ่า..บางทีผมอาจจะต้องเอารถเข็นมาในเวลาหน้า "
พวก วูชินและซังกู พวกเขาแบก เสื้อเกราะและอาวุธของพวกออคมา มากมาย
" . . . . . . . . . ยินดีด้วยที่กลับมาอย่างปลอดภัย "
มินชานวิ่งลงบันไดมา และเขาเข้าไปกอด วูชิน..
" ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ล่ะ "
" อะไร ? "
" อ่า..ออกไปก่อน..ช่วยเอาพวกนี้ไปด้วย"
" อ่า . . . . . "
วูชินและซังกู ได้เอาถุง2 ถุงที่บรรจุ หินเลือดขนาดใหญ่ และยังมี พวกอุปกรณ์ ต่างๆของพวกออค รวมถึง วัสถุดิบต่างๆ ที่ได้มากจาก ประตูวาปที่พวกเขาเข้าไป ออกมาเพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน
" นายบอกฉันว่า หินเลือดนั้นแลกได้ที่ร้านแลกเปลี่ยนแต่พวก..ไอ้เท็มอื่นๆเขาไม่รับ "
" โอเครครับ...กรุณารอสักครู่ "
มินชาน หยิบ เครื่องสแกนออกจากถุงของพวกเขา แล้วเขาใช้มันแสกนพวกอาวุธ,ชุดเกราะและวัตุดิบต่างๆ
" พวกนี้..เป็นไอเท็มปกติ..ถึงแม้ว่าจะไม่มีพวกอาวุธประดิษฐ์..แต่มันค่อนข้างจะแพงมากเพราะมันมาจากดันเจี้ยน "
" แล้วผมจะขายมันได้ที่ไหน "
" โดยปกติแล้วหน่วยสนับสนุนของกิลด์จะดูแลมันนะครับ . . "
มินชานหยุดพูด..เขามองดูวูชินเพื่อดู ปฏิกิริยาของเขา
"ถ้าคุณเข้ากิลด์จะมีทีมสนับสนุนมาดูแลคุณเรื่องพวกนี้. . . "
" มันดูสะดวกดีนะ”
" ทำไมคุณไม่มาที่กิลด์ เราละ ผมสัญญาว่าจะดูแลพวกคุณอย่างดี”
" อ่า..ไม่เป็นไรหรอก ทำไมพวกคุณไม่ซื้อ พวกนี้ไปละ..พวกผมจะได้ทำงานสะดวกๆ"
" . . . . . . . "
มินชานซื้อของจากวูชินทั้งหมด ซึ่งเขาค่อนข้างให้ราคาดี
110 , 000 ดอลล่า
" กำไร ที่นี่ไม่ดีเลย "
" ฉันก็ว่างั้นแหละ"
" . . . . . . . "
ในภายจิตใจของจาง-มินชาน ดูเหมือนพวกเขาไม่ได้รับอันตรายอะไรเลยจากดันเจี้ยน
' พวกเขาอาจจะระดับ A เลยก็ได้ '
มินชานหัวใจเต้นแรง ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะเข้าไปด้านในกับวูชินในดันเจี้ยนเลย เขาอยากเห็นวิธีที่วูชิน ใช้ในดันเจี้ยนพวกนี้
" ฉันขอเบอร์นายหน่อยได้ไหม " .
" ไม่ "
" ให้ฉันเถอะ "
" นายนี่น่ารำคาญนะ. "
" . . . . . . . "
แน่นอน
มินชานไม่อยากสูญเสียผู้มีพลังที่เขาจับตาอยู่ ถึงแม้มินชานจะให้ความช่วยเหลือพวก ซังกูและวูชิน แต่ดูเหมือนวูชินจะไม่ได้รู้สึก ขอบคุณเขาเลยสักนิด
" ไว้บังเอิญเจอกันคราวหน้าละกันนะ "
" . . . . . . . "
เมื่อเงินเข้าบัญชี วูชินก็ลุกขึ้นและเดินออกไป...มินชานไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้ง เขาไว้ได้อีกแล้ว
" แล้วเจอกันนะ "
" อืม..โอเึี "
" ฮ่าๆๆ..ไปกันเถอะ "
แฮมิน ตามทั้งสองไปที่ลานจอดรถ....แต่สำหรับมินชานเขานั่งลงอย่างเศร้าๆ...ทันใดนั้น แฮมินก็วิ่งกลับเข้ามา
"หัวหน้า..ผมได้แล้ว "
" ได้อะไรมาบ้าง ? "
" นี่เป็นเบอร์โทรของเขา " .
มินชาน หันไป มองดู เบอร์โทรที่ แฮมินได้มา
[คัง-วูชิน...010-12xx-xxxx ]
" นายแน่ใจนะ นี่ไม่ใช่เบอร์ปลอม"
"ถ้าเขาให้ง่ายๆทำไหมเขาถึงให้เบอร์โทรกับผมยากหนักละ "
"อ่อ...ผมไม่แน่ใจครับ"
มินชาน ขมวดคิ้ว . เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ แบบนี้
' หรือว่าเขา เชี่ยวชาญในการเจรจา '
มินชาน คิดว่า วูชิน เป็นเด็กหนุ่มที่ ไม่มีประสบกาณ์ในการเข้าสังคม เขาคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่อีกครั้ง เมื่อเขาคิดอยู่นานเขาจึงถาม มินชานขึ้น
" เมื่อกี้นายบอกว่าเขาตั้งใจให้เบอร์นายเหรอ "
"ครับ..เขาบอกว่าเขาต้องการดื่มโซจูกับผม ครั้งหน้า "
" . . . . . . . "
เขาไม่รู้เลย..ว่าวูชินคิดอะไรอยู่ข้างใน
By Mheeezaa ปมมาแล้ว