" สวัสดีพี่..นี่พี่สาวผม พี่คับนั้นพี่ชาย ที่ผมพูดถึง พี่ชาย-วูชิน"
" ไม่ได้เจอกันนานนะจีวอน เธอยังน่ารักเหมือนเดิมเลย "
จีวอนยิ้มอย่างเขินอาย เมื่อถูกวูชินชม
" ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ "
เธอไม่ได้เจอวูชิน เลยตั้งแต่ที่เขาหายไป
" พวกผมกำลังจะกินเนื้อย่างนะ อยากได้ด้วยกันไหมอาจจะมี แอลกอฮอล์ นิดหน่อย"
"หื้ม เนื้อย่าง"
จีวอนทำท่าทาง ลังเลเพราะว่าวูชินในอดีตนั้น เขาก้าวร้าวมาก แต่ภาพปัจจุบัน เขาแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด
เธอไม่ได้สนิทกับวูชินสะด้วยสิบางทีเธออาจจะยังไม่รู้จักวูชินดี.
" ใช่แล้ว พวกเรามีกินมื้อค่ำของเราแล้วนะ "
วูชินยิ้มเมื่อเห็น แจมินพยายามพูดขึ้น
"นายคิดว่า อาหารกับแอลกอฮอล์ เป็นสิ่งเดียวกันเหรอ "
วูชินพูดขึ้น , จีวอนหันไปมองแจมิน..เธออยากจะคุยกับวูชิน..เธออยากจะขอบคุณเขาที่ช่วยเหลือน้องชายเธอ เพราะสำหรับเธอ เงินจำนวนนั้นมันมากสำหรับแจมิน
" เรายังไปร้านเหล้าไม่ได้หรอก น้องชายฉันยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย เอาเป็นเรากลับบ้านแล้วค่อยคุยกันดีกว่า ฉันอยากรู้ว่านายช่วยน้องฉันอะไรบ้าง" .
" เอ๊ะ เจ้าเด็กนี่กิน แอลกอฮอล์ เก่งนะ”
ขณะที่วูชินพูดขึ้น แจมินก็ทำหน้ารู้สึกผิด จีวอนถลึงตามอง แจมิน.
" น้องเดิม แอลกอฮอล์ แล้วเหรอ"
" นั่นมัน . . . . . . . . "
วูชินให้เขาดื่ม แอลกอฮอล์ เขามองไปที่วูชินอยากให้ เขาช่วยอธิบาย
" ส่งเขากลับบ้านแล้วเราไปกินกันโดยไม่มีเขา "
" หือ ? "
"นี่เป็นครั้งแรกที่ ฉันเจอ เพื่อนโรงเรียนเก่า หลังจากที่ เขากลับมา"จีวอนพูดขึ้น
ใช่แล้ว ตอนที่วูชินหายไปนั้น เขาหายไปก่อนที่ดันเจี้ยนจะเปิดขึ้น มันเป็นเรื่องที่ดังสุดๆ
" ไปกันเถอะ "
" เธอชอบเนื้อย่างเหรอ "
" ใช่ และฉันมีเรื่องจะคุยกับนายด้วย "
ก่อนที่จีวอนจะไป แจมินขว้า เเขนพี่สาวเขาไว้
" อย่าดื่มมากนะพี่”
" ก็ได้...น้องกลับบ้านก่อนเลย "
" ถ้าพี่รู้สึก เวียนหัวให้เรียกผมได้ทันทีนะครับ "
" โอ้...น้องกลับบ้านและอ่านหนังสือสะใกล้สอบแล้วไม่ใช่เหรอ "
จีวอนพูดอย่างเป็นห่วงแล้วตามวูชินไป
" นั่นรถนายเหรอ "
" เปล่า..ของน้องที่ทำงานกับฉันนะ "
หน้าต่างรถของซังกู เปิดลงมา
" สวัสดีครับพี่สาว ."
" อ่า..สวัสดี "
จากนั้นจีวอนก็ เข้าไปนั่งด้านหลังตามวูชินไป
" พี่...จะให้ผมพาไปที่ไหน "
" นายคิดว่าที่ไหน ที่มีร้านเนื้อย่างอร่อยๆละ"
" ผมมีที่ ๆผมไปบ่อยๆ มันอาจจะไม่ดีมากและคนไม่เยอะ "
วูชิน ขมวดคิ้ว เขาต้องการกินเนื้อย่างที่อร่อยๆ
" . หรือว่ามันไม่อร่อยเหรอ"
" ไม่ใช่ครับ..ผมรับประกันว่ามันอร่ย "
ขณะที่เขาขับรถ ทั้งสองคนด้านหลังก็ไม่ได้คุยกันเลย?
" ทำไหมเธอต้องใส่หมวกนั้น เธอไม่ได้สระผมเหรอ "วูชินพูดขึ้นทำลายความเงียบ
" . . . . . . . "
ซังกูถอนหายใจจากคำถามของวูชิน ถึงแม้เขาจะเป็นคนเข้าใจยาก แต่เรื่องผู้หญิง เขากลับถามคำถามแบบนั้น.. ?
วิธีที่เขาปฏิบัติต่อผู้หญิงนั้น ซื่อบื้อเกินไป
" ปะ . . . เปล่าค่ะ ฉันชอบใส่หมวก”
วูชินพยายามนึกเรื่องอดีต เขาจำได้ว่า เธอสวยที่สุดในโรงเรียน
" อ่อ...ผมประหลาดใจมากที่แจมินบอกว่าเธอเป็นพี่สาวของเขา”
นี่คืออะไร..ทำไหมวูชินถึงทำตัวสบายๆแบบมีมารยาทละ..จีวอนรู้สึกว่าเหมือนเธอกำลังอยู่ในจังหวะของวูชิน
" ฉันก็แปลกใจนะ ปกติแจมินไม่พูดเรื่องที่โรงเรียนของเขาดังนั้นฉันจึงไม่รู้ว่าเขาถูกรังแกบ่อยๆยังไงก็ขอบคุณนายมาก"
" อ่อ ไม่เป็นไรหรอก แจมินเองก็ช่วยฉันมากเหมือนกัน . . . . . . . "
จีวอนจำที่แจมินเคยบอกเธอได้
" ฉันได้ยินว่านายไถเงินเขานะ "
" ฮ่าๆๆฉันแค่ยืมนะ...ทำไมนายขับรถช้าจังซังกู "
" เราอยู่ในเขตโรงเรียนนะ..พี่ "
" . . . . . . . "
ขณะที่จีวอนหัวเราะ..รถของซังกูก็ผ่านถนนหลักที่มีงานก่อสร้างอยู่ และมีแสดงนีออนอยู่เต็มไปหมด
"หื้ม...มันเหมือนเกิดดันเจี้ยนแตกออกมาที่นี่เลย"
" ครับพี่...แต่ก่อน ตรงนี้เป็นที่ว่างเปล่า พวกเขาพึ่งมาก่อสร้างเมื่อเดือนที่เเล้ว "
" หื้ม..ทำไมถึงมีเขตก่อสร้างใหญ่ๆสร้างใกล้สถานีใต้ดิน"
" อ่อนี่เป็นบ้านที่..คิม-เกียงชูล จะย้ายเข้ามา"
" เขาคือใคร "
" อะไรนะ ? "
" ฉันถามว่า คนๆนั้นเป็นใคร "
เขาไม่รู้จัก คิม-เกียงชูล ได้ยังไง เขาเป็นถึง 10ผู้มีพลังยอดเยี่ยม ในเกาหลี
" พี่ไม่รู้จัก คิม-เกียงชูล เหรอ"
" ไม่นะ "
"เขาเป็นผู้มีพลังระดับ A ในเกาหลีและดูเหมือนเขาจะเป็นอันดับ 1"
" แล้วทำไหมเขาถึงสร้างบ้านของเขาใหญ่ขนาดนี้ละ "
" นี่ไม่ใช่ บ้านของ คิม-เกียงชูล ทั้งหมด แต่เขาใช้ คิม-เกียงชูล ในการโฆษณา"
สำหรับสถานที่ ใกล้ๆ ดันเจี้ยน นั้นอันตรายมากมันเหมือนถือระเบิดเวลาไว้ในมือ ถ้าดันเจี้ยนไม่ถูก เคลียร์ภายใน30วัน มันจะระเบิดออกมา แต่ถ้ามีผู้มี พลังระดับสูงมาอยู่ใกล้ๆ พวกเขาจะเคลียร์มัน นี่เป็นเหตุให้นักอสังหาริมทรัพย์ นำ ผู้มีพลังมาโฆษณา
หลังจากฟังซังกูอธิบายแล้ว วูชินก็เข้าใจในทันที
" ดังนั้น ถ้าเรายกระดับของเขาเราก็ได้ที่อยู่อาศัยฟรีนะสิ " .
" . . . . . . . ถูกต้องแล้ว "
วูชินเริ่มจับที่ การ์ดของผู้มีพลังที่ จาง-มินชาน ดำเนินการให้ วูชินได้ระดับ Cและซังกูได้ระดับ D
'ฉันควรไปที่สำนักงานเพื่อยกระดับของฉันแล้วสินะ '
จีวอนประหลาดใจเมื่อเห็นการ์ดของผู้มีพลัง ของวูชิน
" วูชิน นายเป็นผู้มีพลังระดับ C เหรอ "
" หือ ? ใช่"
" แจมินบอกฉันว่านายอยู่ระดับ F"
" อ่า...ระดับมันขึ้นนะ" .
จีวอนมองวูชินใหม่อีกครั้ง แจมินเคยบอกว่าวูชินทำเงินได้เยอะมากๆ สำหรับเขาถ้าเป็นผู้มีพลังระดับ Cแล้ว เธอจึงเข้าใจแล้วว่าทำไหมเขาถึงทำเงินได้มาก
"ผมถามคุณหน่อยสิ"
" หือ ? "
จีวอนตื่นเต้นกับคำถามของวูชิน เธอหวังว่าคำถามของเขาคงไม่ซับซ้อนอะไรมาก แต่ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็ว
" เกิดอะไรขึ้น กับเธอกัน "
" หือ ? "
วูชินนั้นอยากรู้เรื่องอดีตของเธอ
" เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ....ดังนั้น... "
"ฉันไม่......."
วูชินคิดสักพักจากนั้น จีวอนก็มองไปที่วูชิน แต่เมื่อเธอมองวูชิน วูชินกัลบมองออกไปนอกหน้าต่าง...หัวใจของเธอกลับเต้นแรง
มันนานแล้วที่ไม่มีใครจำเธอได้ตั้งแต่ 5 ปีที่แล้วนี่เป็นครั้งแรก ที่มีคนจำเธอได้แล้วยังไม่แสดงปฏิกิริยา รังเกียจหรือขยะแขยงเธอเลย ดังนั้น เธอจึงไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าของเธอ จีวอนจึงพยายามดึงหมวกลงมาปิดใบหน้าเธอมากขึ้น
*
หลังจากผ่านเขตก่อสร้างขนาดใหญ่มา ซังกูก็จอดรถ ที่ เนินเขา นอกเมือง บริเวณนี้ไม่มีสถานีใต้ดิน ดังนั้นมันจึงเป็นที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัย
" ไอ้ย่า..ลูกชาย ฉันอยู่ที่นี่"
" ย่า ! "
" โอ้..เธอเป็นเพื่อน ซังกูเหรอ "
"เปล่าครับ นั้นเป็น พี่ชายกับพี่สาวของผม"
" โอ้วว..พี่ๆซังกู..เชิญนั่ง "
ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ใต้ตึก แถวมีแค่ 5 โต๊ะที่นั่ง และดูเหมือนวูชินจะเป็นลูกค้าคนแรก
ที่นี่จะใช่ร้านที่อร่อยแน่ๆเหรอ เขามาที่นี่พร้อมกับความคาดหวังสูง
"นี่คือร้านยายนายเหรอ "
" ไม่ใช่ครับ มันเป็นร้านของเพื่อนยายนะครับ" .
" นายพาพวกเรามาที่นี่เพื่อเพิ่มรายได้ให้เพื่อนยาย นายรึไง "
" หึหึ..มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ในย่านนี้ ร้านนี้มีชื่อเสียงที่สุดในเรื่องเนื้อย่าง”
วูชินมีสีหน้าสงสัย แต่อย่างไรก็ตามอาหาร ก็มาบางอยู่ตรงหน้าของเขา
โอ้...เนื้อย่างนี้ อร่อย
" นี่เป็นครั้งเเรกที่ผมกินเหล้ากับพี่ ดังนั้นผมรู้สึกเป็นเกียรติมากครับ "
" เติมอีก..”
ซังกูเติมโซจูให้เเก้วของวูชิน
" รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้ดื่มกับศิษย์เก่า"
" อ่า . . . . . . . . . "
นี่เขาเหมือนมาเฟียเลยทุกๆคำที่เขาพูดลงท้ายด้วยคำว่าพี่
" โห้วว...มันอร่อย " .
หลังจากที่เขากินโซจูเขาก็ วางเนื้อย่างลงไป หลังจากที่มันสุกแล้วเขากินพร้อมซอส ..
" อ่า นี่มันอร่อย”
ทุกครั้งที่เเก้วของวูชินหมด ซังกูก็เติมให้ทันที
" หือ ? ทำไหมเธอไม่กินละ...กินเถอะฉันจ่ายเอง "
" . . . . . . . "
ซังกูแอบมองวูชินและจีวอน
สถานการ์ณแบบนี้ ดูเหมือนพวกเขาจะเจอกันครั้งแรกในรอบ 5 ปีจริงๆ
' บางที พี่ชายอาจจะคุ้นเคยผู้หญิง '
ซังกูคิดวิธีต่างๆขึ้นเพื่อให้พวกเขาคุ้นเคยกัน
" พี่ชาย..มาเล่นเกมส์กัน " .
" หือ ? เกมส์"
ซังกูขว้าขวดเหล้า ขึ้นมา และเริ่มพูดภาษาท้องถิ่นขึ้น..นี่เป็นประสบการ์ณใหม่ของวูชิน
สถานการณ์ไปเร็วมากเกินกว่าที่วูชินจะหยุดมัน
วูชินมีประสบการ์ณมากมายเกี่ยวกับเกมส์
ด้านล่างโต๊ะ มี ขวดเปล่า 12 ขวด วางอยู่ จีวอน ใช้แขนของเธอวางที่โต๊เหมือนหมอน เพื่อที่จะนอน
เมื่อเขาดูจีวอน...ซังกูพลางสะกิดไหล่ เธอ..
" ดื่ม ดื่ม แอลกอฮอล์.."
วูชิน หน้าเเข็งขึ้น เขามาที่นี่เพื่อกิน เนื้อย่างที่อร่อยๆทำไหมซังกูถึงพยายามให้เขาดื่ม แอลกอฮอล์ อย่างหนักกัน
" นั่ง "
" ครับผม "
เวลาผ่านไปสักพัก จีวอนเคลื่อนไหว ทำให้หมวกที่เธอสวมตกลงมา
" หือ ? "
ซังกูขยี้สายตา..เขาแทบไม่เชื่อสายตา..
หัวด้านซ้ายของจีวอน ไม่มีผม มันเป็น แผลจากบน จนแทบจะถึงดวงตา
" . . . . . . . "
ซังกูมอง วูชินเพื่อดูปฏิกิริยา แต่ดูเหมือน วูชินไม่ได้สนใจที่จะมองจีวอน
By Mheezaa พักบู้มาบท ชิวๆกันบ้าง