px

เรื่อง : I Am In Mavel​ ฉันอยู่ในโลกมาร์เวล
ตอนที่ 29 เปลี่ยนเป็นการ์ด!


ตอนที่ 29 เปลี่ยนเป็นการ์ด!


 

กระแสพลังงานสีฟ้าแผ่ขยายครอบคลุมบริเวณโดยรอบไม่ว่าจะเป็นผนังหรือประตูเหล็กก็ไม่อาจทนต่อแรงระเบิดได้

 

“อ๊ากกก!”

 

เสียงกรีดร้องของ ดร.โซล่า ที่สวมแว่นตานั้นไม่มีนัยสำคัญ ร่างกายของเขากลายเป็นละอองเลือดและหายไป

 

ผนังของทางเดินถูกทำลาย ฝุ่นผงฟุ้งกระจายเข้าปกคลุม!

 

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีทุกอย่างก็สงบลง

 

บนเส้นทางหลบหนี สมิทซ์ ถอดหน้ากากออกจากใบหน้าเผยให้เห็นใบหน้าสีแดงที่น่ากลัว

 

เขามองความเสียหายที่เกิดขึ้นด้านหน้าเขาอย่างไม่แยแสพร้อมกับทิ้งประโยคไว้ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น“ ถึงแม้ว่าแกจะแข็งแกร่งสุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี” จากนั้นหันหลังกลับแล้ววิ่งออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

 

ชั่วครู่หนึ่งในกองเศษซากปรักหักพังมีเงาร่างหนึ่งพุ่งพรวดออกมา

 

“แค๊กๆๆ”

 

ไคล์ ไอออกมาพร้อมกับปัดฝุ่นบนร่างกายของเขาและมองไปที่หน้ากากมนุษย์บนพื้น ที่ตกอยู่ตรงปลายสุดของทางเดิน น้ำเสียงที่เย็นชาจนสุดขั้วของเขาก็ดังขึ้น “เรด สกัลล์ ครั้งต่อไป…ฉันสัญญาว่าครั้งต่อไป ถ้าฉันได้เจอนายอีก ฉันจะต้องฆ่านายให้ได้!”

 

ไคล์ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธมันเป็นครั้งแรกที่เขาเกือบตาย ตั้งแต่เขามาที่โลกใบนี้!

 

โชคดีที่โล่มนุษย์นั้นต่อต้านคลื่นพลังงานซะส่วนใหญ่ พร้อมกับการป้องกันของเกราะแขนจึงทำให้เขาได้รับบาดเจ็บแค่เพียงเล็กน้อย และเสื้อผ้าถูกเผาไปอีกนิดหน่อย

 

“ มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ฉันพลาดโอกาสที่จะได้รับ เทสเซอร์แรกต์ อัญมณีอวกาศ” ไคล์ ถอนหายใจอย่างลับ ๆ คราวนี้มันเป็นการสูญเสียที่ใหญ่จริงๆ และโอกาสที่จะได้เจอ เรด สกัลล์ ก็ถือเป็นเรื่องยาก

 

สุดท้ายแล้ว สมิทซ์ หรือ เรด สกัลล์ เป็นผู้ก่อตั้งองค์กรไฮดราแม้ว่าความแข็งแกร่งโดยรวมจะน้อยกว่า สตีฟ แต่ก็เป็นเรื่องยากมากที่จะป้องกันจากการลอบโจมตี 

 

ในเวลานี้มีเสียงเตือนภัยดังขึ้น ไคล์ กลับสู่ความรู้สึกของเขา และมองไปรอบๆ และเห็นว่าห้องควบคุมหลักได้รับความเสียหายอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง

 

เขาเห็นคอนโซลของห้องควบคุมหลักมีควันฟุ้งโขมงและที่หน้าจอสีแดงมีภาษาเยอรมันปรากฏข้อความแจ้งเตือนว่า 'ระเบิดจะเริ่มในอีก: 61 วินาที' จำนวนวินาทีนี้ยังคงลดลงเรื่อยๆ

 

และตรงข้ามกับหน้าจอของห้องควบคุมหลักมีชายหนุ่มที่หมดสติถูกมัดอยู่กับม้านั่ง และตรงผนังด้านข้างมีแผนที่ขนาดใหญ่ซึ่งมีธงหกผืนปักกระจายอยู่ทั่วแผนที่

 

หลังจากช่วยแก้มัดใช้ชายหนุ่มและวางเขานอนลงกับพื้นความสนใจของ ไคล์ ก็อยู่บนแผนที่อย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นก็มีข้อความปรากฏออกมา

 

[แผนที่โรงงานผลิตอาวุธของเยอรมัน]:

 

: แผนที่โรงงานผลิตอาวุธหกแห่งของเยอรมัน สามารถเปลี่ยนเป็นการ์ด ระดับสีขาว

 

สามารถเปลี่ยนเป็นการ์ดได้?

 

“มันคือการปลดล็อคความสามารถของระบบหรือไม่?” ไคล์ กระพริบตาและปากของเขาก็แสยะยิ้ม

 

“เรด สกัลล์ นายหนีได้หนีไป ฉันจะทำลายรังของนายทีละแห่ง”

 

ไคล์ เพิ่งเปลี่ยนแผนที่บนผนังเป็นการ์ดและทันใดนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาในห้องและทั้งสองก็มองหน้ากันอย่างรวดเร็ว

 

“ไคล์?”

 

“สตีฟ?”

 

หลังจากช่วยเหลือทหารที่ถูกคุมขัง สตีฟ ก็ได้ยินเสียงระเบิดที่รุนแรง เขาจึงรีบมาที่นี่ทันที

 

"เกิดอะไรขึ้นที่นี่?" สตีฟ ตกใจมากเขามองไปรอบ ๆ ห้องควบคุมที่มีสภาพพังทะลาย

 

“ฝีมือของ เรด สกัลล์ ผู้บัญชาการของไฮดร้า มันต้องการหยุดฉันจึงโจมตีด้วยการยิงระเบิดพลังงาน” ไคล์ ยักไหล่จากนั้นก็ชี้ไปที่ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้น:“ นั่นคือคนที่นายกำลังตามหาใช่ไหม?”

 

“บัคกี้!” สตีฟ เห็นชายหนุ่มคนนั้นก็รู้สึกดีใจมาก เขารีบเข้าไปหาและต้องการปลุกเขาให้ตื่นขึ้น

 

“ฉันว่าตอนนี้เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อน” ไคล์ กล่าวขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่หน้าจอหลักซึ่งมีตัวเลขที่กำลังนับถอยหลังอยู่และตอนนี้มันเหลือเวลาเพียงแค่ครึ่งนาที

 

สตีฟ พยักหน้าจากนั้นก็แบกเพื่อนของเขาไว้บนหลัง และเมื่อพวกเขากำลังเตรียมตัวออกไป ทันใดนั้น ไคล์ ก็เห็นอะไรบางอย่างบนโต๊ะคอนโซล

 

【กุญแจรถ】:

 

กุญแจรถยนต์ที่เป็นเอกสิทธิ์ของ โยฮัน สมิทซ์ รถขับเคลื่อนสี่ล้อที่สร้างขึ้นด้วยเทคโนโลยีระดับสูงของเยอรมันและมีแรงม้าที่น่าทึ่ง การ์ดสีขาว

 

“เอาล่ะรีบไปกันเถอะ!” ไคล์ หยิบกุญแจรถและวิ่งนำ สตีฟ ไปที่โรงรถของโรงงาน

 

การนับเวลาถอยหลังครึ่งนาทีสิ้นสุดลงแล้ว และในเวลาเดียวกันการระเบิดครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นในโรงงาน ประกายไฟทำให้ถิ่นทุรกันดารสว่างสดใสในเวลากลางคืน

 

ใกล้กับตาข่ายเหล็กมีทหารอเมริกาที่เคยถูกจับจำนวนมากอยู่ที่นี่ พวกเขาปล้นอาวุธปืนพลังงาน ชุดเกราะ และสังหารทหารเยอรมันที่ประจำการอยู่ที่นี่จนเกือบหมด จากนั้นก็พากันมารวมตัวอยู่ที่นี่

 

ในช่วงเวลาที่เปลวไฟกำลังโหมกระหน่ำจากการระเบิด เสียงเครื่องยนต์ดังคำรามขึ้น รถยนต์หรูหรามีสไตล์แล่นออกมา

 

“ฟังคำพูดของผม! พวกนายติดตามผมกลับไปที่ฐานของเรา!” ไคล์ ตะโกนขึ้น จากนั้นเหยียบคันเร่งจนสุดแล้วชนตาข่ายเหล็กจนเกิดเป็นช่องเปิดทางออกไปข้างนอก

 

“ ไปพวกเรา! ตามไป!!"

 

เหล่าทหารอเมริกันเมื่อเห็น สตีฟ และ บัคกี้ ผู้โด่งดังนั่งอยู่ในรถและรู้ทันทีว่าเป็นพวกเดียวกัน ดังนั้นจึงพากันวิ่งไปยังทิศทางที่รถแล่นเข้าไปในถิ่นทุรกันดารในตอนกลางคืน

 

คืนหนึ่งผ่านไป

 

ท้องฟ้าสดใสในเวลายามเช้า คาร์เตอร์ มาที่สถานีสื่อสารของฐานฝึกอบรมเพื่อสอบถามถึงข่าวคราว

 

“เมื่อคืนที่ผ่านมา ไคล์ และ สตีฟ ทั้งสองคนได้หายตัวไปในเขตพื้นที่ของข้าศึกซึ่งเป็นที่ตั้งโรงงานผลิตอาวุธของเยอรมัน ทางเบื้องบนได้ส่งทีมค้นหาออกไปค้นหาแล้ว หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกไม่นานคงได้ข่าว”

 

หลังจาก หัวหน้าเบรนด์ ได้รับโทรเลขเขาก็หันมาพูดกับ คาร์เตอร์ อย่างใจเย็น:“ เป็นเพราะคุณ เราไม่เพียงจะสูญเสียเจ้าหน้าที่ทหารที่ดีที่สุดเท่านั้น แต่ยังมีความเสียงต่อชีวิตของทหารหลายร้อยนาย!”

 

“หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาฉันยินดีที่จะรับผิดชอบทุกอย่าง”  คาร์เตอร์ ยังคงตอบโต้อย่างสงบเธอไม่เชื่อว่าชายทั้งสองจะเสียชีวิตได้อย่างง่ายดายในสนามรบ

 

“ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ในตอนนี้…” ถ้อยคำของ เบรนด์ เพิ่งพูดไปครึ่งทางและทันใดนั้นเขาก็หยุดพูดและหันไปทางด้านนอก

 

บรื้น!! บรื้น!! 

 

มีเสียงดังกระหึ่มของเครื่องยนต์ใกล้เข้ามา

 

“ ดูสินั่นอะไรน่ะ?”

 

"โอ้พระเจ้า!"

 

ทหารในฐานที่เตรียมการฝึกซ้อมหันไปมองในทิศทางของเสียง ด้วยความประหลาดใจ และในไม่ช้าพวกเขาก็แยกออกเป็นสองฝั่งอยู่ข้างถนน

 

พวกเขาเห็นรถคันหรูขับเข้ามาอย่างช้าๆ โดยมี ไคล์ นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ และมี สตีฟ บัคกี้ ที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมานั่งอยู่ที่เบาะด้านหลัง

 

และไม่ไกลออกไปมีทหารอเมริกาหลายร้อยนายที่ถืออาวุธปืนพลังงาน และสวมเกาะของทหารไฮดร้า เดินเข้ามาอย่างช้าๆ ใบหน้าของพวกเขาในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

 

พวกเขากลับมาแล้ว!

 

“นั่นมัน…….” เบรนด์ มองไปที่เหล่าทหารอเมริกาที่ถืออาวุธปืนพลังงาน และสวมชุดเกราะของศัตรูที่สร้างจากเทคโนโลยีที่ทันสมัยเดินเข้ามาในฐานอย่างช้าๆและมันทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก

 

นี่เป็นการปล้นอาวุธยุทโธปกรณ์จากโรงงานอาวุธของศัตรูหรือไม่?

 

'ให้โอกาสผมได้แสดงความสามารถในฐานะทหาร! '

 

คำพูดที่มั่นคงของ ไคล์ ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เขาไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ผู้ที่เข้ามาในฐานฝึกอบรมกลายเป็นวีรบุรุษที่สร้างปาฏิหาริย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

“ มันไม่จริงใช่ไหม..!”

 

เบรนต์ พึมพำกับตัวเองและทันใดนั้นเองไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นำในการปรบมือ มีเสียงปรบมือดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฐานฝึกอบรม

 

เสียงปรบมือดังสนั่นราวกับฟ้าร้อง และใช้เวลาอยู่นานกว่ามันจะสงบลง

รีวิวผู้อ่าน