ตอนที่ 34 ดาบเหล็กกล้าโซเดียมคาร์บอน!
“ในเมื่อ ไคล์ พูดแบบนั้นโล่นี้ก็มอบให้กับ สตีฟ”
ฮาเวิร์ด ครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า:“ ที่จริงยังมีอุปกรณ์อีกชิ้นหนึ่ง แม้ว่าส่วนประกอบไม่อาจเทียบเท่ากับโล่นี้ แต่มีคุณสมบัติในการฆ่านั้นสูงกว่าหลายเท่า”
“ ไหน? ขอให้ผมดูหน่อย” ไคล์ พูดกระตุ้น
“ รอสักครู่” ฮาเวิร์ด เดินไปเปิดกล่องอีกใบแล้วหยิบดาบยาวออกมาจากด้านใน
“ นี่คือ…” สายตาของ ไคล์ จ้องมองไปยังการ์ดสีฟ้าที่ปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
[ดาบเหล็กกล้าโซเดียมคาร์บอน]: ดาบยาวระดับสูงที่ทำจากโลหะผสม คาร์บอน การ์ดไอเท็ม ระดับ สีฟ้า
คาร์บอน เป็นโลหะชนิดหนึ่งที่มีความแข็ง มีความเหนียวในระดับสูงดังนั้นใบดาบจึงบางมาก ดาบยาวมีความคมและสามารถสร้างบาดแผลที่ไม่อาจรักษาได้ ทำให้เกิดการบาดเจ็บถาวร
ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้มากความ แค่คุณภาพระดับสีฟ้าก็พิสูจน์ให้เห็นว่าดาบยาวนี้ดีมาก
“ ดาบยาวทำจากเหล็กกล้าคาร์บอนโซเดียม” ไคล์ เอื้อมมือไปจับดาบยาวจากนั้นก็ดึงมันออกจากฝักทันใดนั้นแสงเย็นยะเยือกก็ส่องสว่างทั่วทั้งห้องใต้ดิน
นี่คือดาบมือเดียว ตรงกำบังมือถูกยืดออกเล็กน้อยมองแล้วเหมือนเป็นรูปไม้กางเขนเมื่อรวมกับใบดาบ การตีใบดาบทำให้คมที่สุด ไม่มีใครกล้าถามว่าสามารถตัดเหล็กได้ไหม
ฮาเวิร์ด อธิบายว่า:“ วัสดุโลหะที่ใช้ผสมกับคาร์บอนเพื่อสร้างดาบเล่มนี้นั้นมาจากรัสเซียและมันก็เพียงพอที่จะสร้างดาบมือเดียวขนาดเล็กนี้ได้ การออกแบบตามสไตล์ยุคกลางฉันหวังว่าคุณจะชอบมัน ”
"ผมชอบมันมาก." ไคล์ พยักหน้าโดยตรงและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจ
เนื่องจากเขามีเกราะแขนไวเบรเนี่ยมเป็นอุปกรณ์ป้องกันอยู่แล้ว ถ้าถามว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้คืออะไร แน่นอนเขาคงจะตอบโดยไม่ลังเล นั่นก็คืออาวุธโจมตีอย่างดาบยาวเล่มนี้อย่างแน่นอน เขาจะใช้มันแทนมีดกรุตข่าที่ค่อยๆสึกหลอเสื่อมสภาพและเริ่มใช้งานได้ไม่ค่อยดีแล้ว
“เมื่อมีโล่และดาบ บวกกับความแข็งแกร่งของพวกคุณการทำลายฐานโรงงานผลิตอาวุธของเยอรมันจะต้องประสบความสำเร็จอย่างงดงามแน่นอน”
จากนั้น ฮาเวิร์ด ก็หันไปพูดกับ ไคล์ ว่า:“ คุณเสนอแบบชุดรบที่คุณต้องการมาให้ฉัน คืนนี้ฉันจะสร้างชุดรบให้คุณ”
ไคล์ พยักหน้าตามความเป็นจริงแล้วเขาคิดจะแก้ไขจากชุดรบของกัปตันอเมริกาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งสิ่งที่เขาแทบจะรับไม่ได้จนต้องปรับเปลี่ยนนั่นก็คือ โทนสี ลวดลาย และ หมวก
หลังจากนั้น สตีฟ ก็กล่าวขึ้นว่า:“ ทีมของเราได้ระดมพลได้หลาย 100 นาย และมีสมาชิกเกือบ 100 นาย ที่ติดตั้งอาวุธพลังงานใหม่ของเยอรมันเป็นอาวุธหลัก และมีอาวุธธรรมดาเป็นอาวุธสำรอง พวกเขาทุกคนเป็นทหารระดับสูงมีฝีมือที่แข็งแกร่ง”
“ ดูเหมือนว่าตราบใดที่มีคำสั่งเข้ามาเราจะสามารถดำเนินการได้ในวันพรุ่งนี้” ปากของ ไคล์ ยกขึ้นเล็กน้อยและดวงตาก็ดูเย็นชา
ขอฉันดูหน่อยสิว่านายจะสามารถซ่อนตัวได้นานแค่ไหน เรด สกัลล์!
ฟิวรี เห็นใบหน้าที่เย็นชาของ ไคล์ ทำให้เขาถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกสมเพชทหารเยอรมัน หลังจากถูกปีศาจตนนี้จ้องมอง
วันต่อมา
ในเช้าวันนี้คำสั่งโจมตีก็ถูกส่งมาอย่างเป็นทางการ
ผู้ที่รับผิดชอบสูงสุดคือ จ่าสิบเอกไคล์ และ สิบโทสตีฟ ซึ่งทั้งสองจะต้องนำกองกำลัทหาร 500 นายเข้าสู่เขตของข้าศึกโดยมีเป้าหมายแรกคือฐานโรงงานผลิตอาวุธซึ่งอยู่ห่างจากแนวสู้รบ 30 ไมล์!
คำสั่งโจมตีคือ แผนดาราขาว!
ในตอนบ่าย ห้องใต้ดินของฐาน
คาร์เตอร์ เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและมองไปรอบๆจากนั้นก็วิ่งไปยังทิศทางของห้องวิจัย
เธอเพิ่งเปิดประตูห้องวิจัย ทันใดนั้น เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงพร้อมกับแสงสีฟ้าสว่างวาบออกมาเล็กน้อย คนสองคนที่สวมชุดวิทยาศาสตร์ถูกคลื่นลมซัดล้มลงไปกองกับพื้น
“ สตาร์ค คุณโอเคไหม?” คาร์เตอร์ ตะโกนขึ้นและจ้องมองไปที่ ฮาเวิร์ด และผู้ช่วยของเขาที่นั่งอยู่บนพื้น
“ไม่เป็นไรฉันพึ่งศึกษาพลังงานใหม่ของกองทัพเยอรมันและมันเกิดขัดข้องนิดหน่อย” ฮาเวิร์ด ลุกขึ้นยืนพร้อมกับถามอย่างสับสนว่า“ คุณมาทำอะไรที่นี่? ไคล์ กับ สตีฟ กำลังจะไปทำภารกิจเร็ว ๆ นี้ไม่ใช่เหรอ”
"ฉันมาหาคุณเพราะเรื่องนี้เช่นกัน!" คาร์เตอร์ มองไปที่ห้องทดลองที่ว่างเปล่าพร้อมกับขมวดคิ้ว “ ฉันคิดว่าพวกเขาอยู่กับคุณที่นี่”
ฮาเวิร์ด ส่ายหัวและพูดว่า“ ไม่ มีแค่ ไคล์ ที่เข้ามารับชุดรบเมื่อคืน หลังจากนั้นฉันก็ไม่เห็นพวกเขาทั้งสอง บางทีพวกเขาอาจจะอยู่ที่ลานจัตุรัส”
“ สองคนนี้จริงๆเลย” คาร์เตอร์ กระแทกเท้าของเธอและรีบวิ่งไปที่ลานจัตุรัสของฐาน
เมื่อ คาร์เตอร์ มาที่ฐานฝึกซ้อมเธอพบว่าเหล่าทหารมากมายต่างก็รุมล้อมและพยายามเบียดเข้าไปด้านในเพื่อมองบางสิ่งบางอย่าง
ในขณะเดียวกันด้านในของเหล่าทหารที่พากันรุมล้อมมีเสียงเย็นชาดังขึ้น:“ ฟังคำสั่งของฉันทุกคนนั่งลงอยู่กับที่!”
'พรึบ! '
ทหารอเมริกันหลายพันคนนั่งเงียบ ๆ ณ จุดนั้นทันทีปล่อยให้ฉากที่มีชีวิตชีวาในจัตุรัสก่อนหน้านี้หายไปอย่างเงียบ ๆ
ที่ส่วนนอกสุดของฝูงชนมีเพียง คาร์เตอร์ ที่เพิ่งมาถึงและเธอยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ
เมื่อเธอจ้องมองไปข้างหน้า เธอเห็นกองกำลังติดอาวุธ 500 นาย ที่เตรียมออกไปทำภารกิจจู่โจมกำลังล้อมรอบพื้นที่ด้านใน ในขณะที่ทหารในฐานฝึกที่เหลือต่างก็ล้อมรอบอยู่ด้านนอกอีกชั้นหนึ่ง
ในพื้นที่วงกลมที่มีรัศมีห้าเมตร ชายหนุ่มที่มีร่างกายแข็งแกร่งสองคนกำลังยืนเผชิญหน้ากัน
คนหนึ่งสวมชุดรบสีน้ำเงินขาวลายดาวสีเงินที่แสดงถึงความยุติธรรมของทหารอเมริกัน และสวมหมวกคลุมสีน้ำเงินเข้ม ที่ด้านหลังของเขามีโล่โลหะหลากสีติดตั้งอยู่ที่นั้น
ส่วนอีกคนสวมชุดรบสีดำทอง สัญลักษณ์โลโก้ทรวงอกเป็นรูปไม้กางเขนกลับหัวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความตาย เนื่องจากไม่มีหมวกจึงเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา และด้านหลังเป็นดาบมือเดียวพร้อมฝักห้อยไว้อยู่
“ สตีฟ ไคล์ พวกคุณกำลังทำบ้าอะไรกัน” คาร์เตอร์ มองไปที่ชายทั้งสองคนในจัตุรัสที่ล้อมรอบไปด้วยทหารหลายพันนายอย่างสับสน
ในพื้นที่ส่วนกลาง ไคล์ จ้องมองที่ สตีฟ และพูดอย่างเยือกเย็น:“ สตีฟ พวกเรากำลังจะออกไปทำภารกิจและใกล้จะถึงเวลาตามแผนการที่วางไว้ แต่นายก็ยังมาท้าประลองฉันอีก?”
"ใช่! เรามาอุ่นเครื่องก่อนเข้าสู่สถานการณ์จริง” สตีฟ กล่าวอย่างหนักแน่นพร้อมกับกำมือของเขาและตั้งท่าเตรียมพร้อม
“ถึงแม้จะเป็นนายแต่ฉันก็ไม่อ่อนข้อให้หรอกนะ” ไคล์ เอ่ยขึ้นอย่างเฉยชา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไม สตีฟ ถึงต้องการประลองกับเขาให้ได้ แต่เขาก็จะไม่อ่อนข้อให้
สตีฟ พูดอย่างใจเย็น:“นายมีเท่าไหร่ใส่มาให้หมด”
"เอางั้นก็ได้ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน." ไคล์ ยิ้มจางๆ เขาไม่ได้ดึงดาบที่อยู่ด้านหลังทำแค่เพียงกำหมัดตั้งท่าต่อสู้
วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนที่ดีที่สุดให้นาย