ตอนที่ 35 ไคล์ VS สตีฟ
บนลานจัตุรัสมีทหารอเมริกันมากกว่าหนึ่งพันคนนั่งล้อมรอบพื้นที่ตรงกลางเอาไว้
ไคล์ และ สตีฟ ยังคงอยู่ในความเงียบอยู่ครู่หนึ่งและในช่วงเวลาต่อมาทั้งคู่ก็วิ่งเข้าหากัน
ในสายตาของผู้คนที่อยู่รอบๆ แค่เพียงพริบตาพวกเขาก็เข้าใกล้กันอย่างรวดเร็ว
"ระวัง."
สตีฟ เอ่ยตะโกนเตือน ไคล์
เขาเข้าใกล้ระยะที่สามารถโจมตีได้มือซ้ายของเขาถูกรวบเป็นหมัดแล้วกระแทกไปที่ใบหน้าของ ไคล์ อย่างรุนแรง
โอ้ พี่ชายคนนี้ไม่คิดจะออมมือเลยแฮะ!
ไคล์ ยกมือขวาขึ้นป้องกันหมัดของ สตีฟ โดยไม่คิดที่จะใช้ เกราะแขนไวเบรเนี่ยมเข้าป้องกัน
'ตูม! '
เมื่อเห็นว่า ไคล์ ป้องกันหมัดของเขาได้ สตีฟ ก็งอเท้าซ้ายแล้วกระแทกไปที่ท้องของ ไคล์ ในทันที
สตีฟ พลิกแพลงการโจมตีและใช้จังหวะและเวลาในการออกอาวุธให้รวดเร็วที่สุด เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดพร้อมกับสร้างแรงกดดันที่รุนแรงเพื่อบดขยี้อีกฝ่าย
ไคล์ หลบไปด้านข้างพร้อมกับยกเท้าซ้ายกวาดเตะไปที่ขาของ สตีฟ
"ฮึม?" สตีฟ ขมวดคิ้วเขาไม่คิดเลยว่าการโจมตีที่รวดเร็วของเขาจะถูก ไคล์ แก้ทางได้
เขากัดฟันเอาไว้แน่นและไม่คิดที่จะถอยหลังกลับ ยังคงริเริ่มที่จะโจมตีด้วยหมัดอย่างต่อเนื่อง
'ตูม!, ตูม! ตูม! '
แม้ว่าจะเป็นการประลอง แต่พวกเขากลับระเบิดการโจมตีที่รุนแรงเข้าใส่กันอย่างต่อเนื่อง!
“นี่เหรอการต่อสู้ของทหารระดับสูง”
“นี่..พวกเขาสามารถฆ่าคนธรรมดาด้วยหมัดรึไม่?”
“เฮ้ เพื่อนนายถอยหลังไปอีกนิดได้ไหม ฉันกลัวโดนลูกหลง!”
ทหารจำนวนมากตกตะลึงและทหารที่นั่งอยู่ด้านในสุดกลืนน้ำลายและขยับตูดไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัว เกรงว่าการต่อสู้ของชายทั้งสองจะลุกลามมาถึงพวกเขา
ไคล์ ปิดกั้นหมัดของ สตีฟ อีกครั้งแม้ว่ามันจะง่ายดาย แต่การป้องกันทุกครั้งก็ใช้แรงอย่างมากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงหอบหายใจออกมาเล็กน้อย
สิ่งนี้ทำให้ สตีฟ แอบดีใจและรู้สึกว่าการโหมกระหน่ำโจมตีของเขาเป็นความคิดที่ถูกต้อง แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็เห็นใบหน้าที่เย็นชาของ ไคล์ กำลังแสยะยิ้ม
หืม? นี่เขากำลังยิ้ม
หน้าผากของ สตีฟ เอ่อล้นไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ แต่ในเวลานี้ทั้งสองคนต่อสู้กันมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดกลางคัน
“นี่คือพลังโจมตีของนาย”
ปากของ ไคล์ ยังคงยิ้มพร้อมกับเอ่ยกับ สตีฟ
“ น่าเสียดายที่นายไม่เข้าใจจุดเด่นของตนเองจึงยอมละทิ้งจุดเด่นไปใช้จุดด้อย” ไคล์ ส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนท่าทางจากที่คอยตั้งรับเปลี่ยนเป็นการโจมตีโต้กลับ
จุดเด่นของ สตีฟ คือ การป้องกัน แต่เขารู้ดีว่าการโจมตีของ ไคล์ นั้นแข็งแกร่งมาก ดังนั้นเขาจึงเร่งโจมตีโดยไม่เปิดโอกาสให้ ไคล์ ได้มีเวลาได้ตั้งตัว แต่การโจมตีไม่ใช่จุดเด่นของเขา
และตอนนี้ถึงเวลาที่ ไคล์ จะโต้กลับ!
ควับ!
ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!
............
ทั้งหมัด ทั้งลูกเตะมากกว่าหนึ่งโหลถูกระดมไปที่ สตีฟ!
ทักษะการต่อสู้ของ ไคล์ พลิกแพลงรวดเร็วเกินไป
สตีฟ ต้องการที่จะโต้กลับ แต่เขาถูกทั้งหมัดทั้งลูกเตะระดมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง เขาไม่สามารถต้านทาน ไม่อาจโต้กลับ และไม่อาจป้องกันได้อย่างสมบูรณ์
“นายรู้รึยังว่าความผิดพลาดของนายนั้นคืออะไร!” ไคล์ ยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมกับกระแทกหมัดไปที่ สตีฟ อย่างรวดเร็วโดยไม่ให้เขาได้มีโอกาสต้านทานแม้แต่น้อย
ในตอนนี้ สตีฟ ทำได้เพียงยกมือขึ้นปิดหน้าและถูกทุบตีราวกับเป็นกระสอบทรายอยู่เพียงฝ่ายเดียว
“นี่มันอะไรกัน?”
“ก่อนหน้านี้ จ่าไคล์ ยังตกเป็นฝ่ายตั้งรับ แค่เพียงพริบตา สิบโทสตีฟ กลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด?”
“ ฉันไม่เข้าใจ…”
ทันใดนั้นทหารอเมริกันบางนายที่เฝ้าดูอยู่ก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองไปยังฉากที่น่าทึ่งในพื้นที่ตรงกลาง
“เฮ้ พลทหารนั่งลงอย่ายืนบังคนอื่นเขา” จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากฝูงชน และทหารบางคนหันกลับไปมองและเห็นว่า โจเซฟ ที่สวมเครื่องแบบทหาร ซึ่งไม่รู้ว่ามายืนมองอยู่ที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่เป็นคนตะโกนขึ้น
โจเซฟ มองไปที่ชายหนุ่มทั้งสองคนแล้วพูดว่า“ ทักษะการต่อสู้ของ สตีฟ นั้นแย่กว่า ไคล์ มาก - ถ้า สตีฟ มีเทคนิคการต่อสู้มากมายแล้ว ไคล์ ก็มีเทคนิคการต่อสู้ที่มากกว่า”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ โจเซฟ ก็ถอนหายใจด้วยรอยยิ้ม:“ เด็กคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดในหมู่สัตว์ประหลาดจริงๆ!”
“เอานี่ไป”
ในพื้นที่กึ่งกลาง หมัดตรงของ ไคล์ กระแทกเข้าไปที่ใต้ท้องของ สตีฟ จนร่างกายของเขาลอยละลิ่วไปด้านหลัง
สตีฟ ร้องลั่นโล่ที่ด้านหลังของเขาไถลไปกับพื้นและร่างของเขากระเด็นเข้าหาทหารที่อยู่ด้านข้าง
“ตอนนี้นายพอจะรู้ถึงช่องว่างระหว่างนายกับฉันรึยัง ถ้านายเป็นศัตรูของฉัน นายได้ตายไปมากกว่า 50 รอบแล้ว” ไคล์ เอ่ยออกมาอย่างเย็นชาพร้อมกับมองลงไปที่ สตีฟ ที่ล้มอยู่บนพื้น
ความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองคนนั้นแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
ถึงแม้จะไม่ใช่การประลองเป็นตาย แต่ความแข็งแกร่งของ ไคล์ ก็ยังคงบดขยี้ สตีฟ อย่างที่ โจเซฟ พูดไว้ทักษะการต่อสู้ของทั้งสองนั้นห่างไกลกันเกินไป!
ทักษะการต่อสู้ของ สตีฟ ไคล์ มีมันทั้งหมด!
แม้ว่า สตีฟ จะมีความสามารถในการเรียนรู้ได้รวดเร็ว แต่เขาก็ยังต้องการเวลาในการเรียนรู้และต้องฝึกฝนเพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญบวกกับต้องมีอารมณ์ในการต่อสู้ที่แท้จริง
ไคล์ แตกต่างออกไป เขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ เขาสามารถใช้ความสามารถในการ์ดได้โดยตรง ซึ่งเป็นเหมือนเกมออนไลน์ที่ไม่จำเป็นต้องฝึกฝน
“มันยังไม่จบ…” สตีฟ ดิ้นรนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากปากของเขา จากนั้นก็เอ่ยต่ออีกว่า:“ ฉันยังไม่ยอมแพ้ วันนี้ฉันยังสามารถสู้ต่อได้!”
"ก็แล้วแต่นาย...." ไคล์ ยักไหล่และกำลังจะโจมตีต่อ แต่การเคลื่อนไหวของ สตีฟ ทำให้เขาเผยสีหน้าแปลกใจ
สตีฟ ดึงโล่ที่อยู่ด้านหลังมาไว้ที่มือข้างซ้าย
“ ใช่ อย่างงั้นแหละ ไม่งั้นมันน่าเบื่อเกินไป” ไคล์ กล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็พุ่งเข้าหาในทันที
ในครั้งนี้ สตีฟ ไม่ได้โจมตี เขามองไปที่ ไคล์ ซึ่งกำลังพุ่งเข้ามา เขายกโล่ขึ้นอย่างสงบและในทันใดนั้นมือซ้ายของเขาก็โบกสะบัดโล่ที่อยู่ในมือออกไป!
เขาใช้โล่เป็นอาวุธขว้างโจมตีในระยะไกล!
รูม่านตาของ ไคล์ หดแคบลง เขามองไปที่โล่ที่พุ่งเข้ามาจากนั้นก็กำหมัดแล้วกระแทกสวนออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อโล่ถูกกระแทกมันก็คล้ายกับบูมเมอแรง มันย้อนกลับไปหา สตีฟ
“ โล่นี้ - ไม่เลว!”
ไคล์ พึ่งจะเอ่ยจบ และทันใดนั้น สตีฟ ก็กระโดดขึ้นไปบนอากาศคว้าจับโล่ด้วยมือซ้ายจากนั้นกระแทกโล่จากบนลงล่าง
ไคล์ ทำได้เพียงใช้ศอกขึ้นป้องกันและดันโล่ที่ตกลงมาเอาไว้
ด้วยแรงที่กดทับจากบนลงล่างบวกกับความแข็งแกร่งของ สตีฟ ทำให้เข่าของ ไคล์ ข้างหนึ่งทรุดลงไปที่พื้น
เป็นครั้งแรกที่ ไคล์ ตกอยู่ในสถานะเสียเปรียบ!