เขาเข้าไปโดยทำลายกฏระเบียบต่างๆ ดังนั้นเขาควรจะถูกจับหรือรับโทษไหม ?
" ฮ่า ฮ่า . . . . . . . "
เมื่อทุกคนสนใจไปที่วูชิน วูชินจึงพูดกับ พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ ผลักเขา
" เอ่อออ . . . นายทำให้ฉันเกือบตายนะ "
" ฉัน . . . ฉันไม่ได้ผลักนาย . . . . . . . "
วูชินเข้าไปหา พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ผลักพลางพูดอย่างสนิท
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่เป็นไร ฉันยังสบายดีและยังมีชีวิตอยู่ . . นายอาจจะแปลกใจ แต่ไม่เป็นไร ยังไงสะฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ "
ไม่เพียงแต่ มีชีวิตอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้มีพลัง เคลีย ดันเจี้ยน 5 ดาว ด้วยตัวคนเดียว
" เอ่อ . . . . . . ? เฮ้ เฮ้ รีบหันกล้อง " .
คน จากสถานีโทรทัศน์ ที่อยู่บริเวณนั้นเริ่ม วุ่นวายกับการตั้งกล้อง
วูชินนั้น ถูกถ่ายภาพ และมีโฆษกบรรยาย
" เรากำลังทำข่าว ของ คุณ คัง..คนที่เผลอ ตกเข้าไปในดันเจี้ยนซึ่งตอนนี้เราจะสัมพาษณ์คนที่เกี่ยวข้องกับเข้ากัน"
เมื่อ จาง-มินชานเห็นผู้ประกาศข่าวอย่างนั้นเขาจึงรีบเข้าไปหาวูชินละเอาเสื้อโค้ท คลุมเขาไว้
" หือ ? "
วูชินรู้สึกสับสน
"ได้โปรดอย่าทำอะไร...ถ้าพวกเขาเห็นนาย พวกสื่อจะเข้ามารุม นายแน่ๆ "
ตอนนี้ จาง-มินชาน และ ซังกู ช่วยกัน กั้นนักข่าว ที่จะเข้ามารุมวูชิน
" ตอนนี้เขาพึ่งรอดชีวิตมาจากดันเจี้ยน 5 ดาวนะครับ เขายังไม่อยากให้สัมพาษณ์ "
นักข่าวหลายคน จำใบหน้า จาง-มินชานได้
" เขาไม่ใช่หัวหน้า กิลด์ค้อนนี่"
" หรือ ว่าอุบัติเหตุ ของผู้มีพลังนี้ เกี่ยวข้องกับกิลด์ค้อน "
" หรือว่า เหตุการณ์นี้ กิลด์ค้อนต้องการแย่งดันเจี้ยนไป"
จาง-มินชานได้ยินเสียงกระซิบที่นักข่าวพูดขึ้น
" หากพวกคุณกล่าวหา อะไรไป เราจะฟ้องคุณ "
มินชานพยายามกั้นนักข่าวที่ ต้องการข้อมูลอย่างมากจากวูชิน ในขณะที่ แฮมินกำลังไปเอารถมา
" หัวหน้าครับ ตรงนี้ "
ซังกู และวูชินรับเข้าไปนั่งในรถ เมื่อ มินชานตามเข้าไป แอมินก็รีบขับรถหนีไปจากฝูงชน
" เฮ้อ . . . ฉันรู้สึก เหมือนเป็น อาชญากรรม เลยแหะ"
มินชานถอนหายใจเมื่อได้ยินคำพูดวูชิน
" เฮ้อ . . .นี่ฉันอยู่ในฝันรึเปล่าเนี้ย"
หัวใจของมินชานเต้นแรงมาก... เขาไม่คิดว่าวูชินจะสามารถเคลียร์ดันเจี้ยน 5 ดาวได้ด้วยตัวคนเดียว นอกจากนี้ มันยังเป็นดันเจี้ยนใหม่อีกต่างหาก
" แล้วเกิดอะไรขึ้น ? "
" นายหมายถึงอะไร..อุบัติเหตุที่ฉันเข้าไปในดันเจี้ยนนะเหรอ "
"หมายถึง ดันเจี้ยนเป็นยังไง"
" อ่า...มันเป็นประสบการณ์ที่ ยากลำบากมาก "
" มันแย่มาก ที่ฉันไม่สามารถเอา ของต่างๆออกมาได้ "
จิงๆแล้วเขามาสาย เพราะเขา วุ่นอยู่กับการเก็บหินเลือด เข้าไปใน มิติย่อยของเขา
วูชินรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องบอก ความจริง
จาง-มินชานจ้องไปที่วูชิน
" ช่วงนี้นายทำตัวเงียบๆสักพักนะ ทางกิลด์ค้อนเราจะกั้นนักข่าว ให้ "
มินชาน กลืนน้ำลายของเขา
" นายจะได้เข้ากิลด์ค้อนไหม ความสามารถของนายได้รับการพิสูจน์แล้ว ถ้านายเข้านายจะได้ตำแหน่งรองประธานแน่นอน และนายยังมีสิทธิ์ เลือกลูกทีมของนายอีกด้วย "
ซังกูฟังบทสนทนาอย่างตกใจ เขากลืนน้ำลายลงไป
เขาเข้าใจได้เลยว่าตอนนี้เกาหลีมีผู้มีพลังระดับ A แค่ 10 คนในเกาหลี และวูชิน อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาทำให้เขา เป็นที่สนใจมาก
ซังดูแทบ หยุดหายใจแล้วหันไปมอง วูชิน เพื่อรอคำตอบจากเขา
*
"ชิทำไหม หมอนั้นไปอยู่ตรงนั้น "
ประธาน กิลด์ ปาร์ค-แซงโกล มองอย่างอารมณ์เสีย เขาโมโหที่ จาง-มินชานปรากฏอยู่บนข่าว
ในตอนแรกเข้าไม่สน ใจเนโครแมนเซอร์ ชื่อวูชิน นั้นเลย
ถ้ามินชานกลับมา..เขาคงต้องลงโทษ มินชานอย่างหนัก
" หือ ? "
แต่เมื่อ บาเรียหายไป กล้องต่างๆจับภาพไปที่เขา วูชิน ที่เดินออกมานั้นทำให้ปาร์คเเซงโกล ลุกขึ้นออกจากเกาอี้
" นี่มันบ้าชัดๆ "
เขา ลงดันเจี้ยน 5 ดาวคนเดียว
มันเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่า ปาร์ค-แซงโกลจะมั่นใจว่าเขาทำได้ เพราะว่าเขาเป็น ผู้มีพลังระดับ A แต่คนนี้เป็นแค่ผู้มีพลังระดับ C
" หรือว่าจริงๆแล้วเขา อยู่ระดับ A "
นี่เทียบไม่ได้เลยกับ ปาร์ค-จินวู คนๆนี้ เป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมมากกว่า
" นี่มันบ้าชัดๆ "
สัญชาติญาณของ จาง-มินชาน ถูก
เขาเห็น จาง-มินชาน ออกมาปกป้องวูชินดังนั้น เขามั่นใจว่า จาง-มินชานต้องได้ตัวคนนี้มาเข้ากิลด์แน่ๆ
*
ณ..ฮวารังกิลด์ หัวหน้ากิลด์ ลี-แซงโฮ เขานั่งอ่านรายงานการสอบสวนอย่างถี่ถ้วน
" นายมั่นใจรายงานนี้นะ"
"ประมาณ 70% ครับ "
" อืม . . . . . "
ลี-แซงโฮ ขมวดคิ้ว
ผู้มีพลัง คัง-วูชิน ถูกเขียนอยู่ในรายงานนี้ ซึ่งเป็นข้อสรุปต่างๆ
เขาหายตัวไป 5 ปี และยังไม่มีข้อมูลใดๆเลย แถมเขายังเป็นแค่ผู้มีพลังระดับ C
หัวหน้าทีมสนับสนุนน คิดอย่างหนักก่อนที่จะพูด
" ท่านประธาน มีทางเดียวที่เราจะติดต่อเขาได้”
" มีอะไรเหรอ ? "
" ตอนนี้ คัง-วูชิน ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่ "
" . . . . . . . ! "
เมื่อได้ยินดังนั้น ลี-แซงโฮ จึงยิ้ม
*
" ฮ่าๆ..ฉันชอบส่วนนี้จิงๆ"
" มันดูตลกมากครับพี่.."
แจมินขมวดคิ้ว เขาไม่มีสมาธิกับการเรียนเพราะว่า วูชิน ซังกู และแมวของเขา นั่งดูรายการตลกกันอยู่และเขายังสงสัย ทำไหม แมวถึงหัวเราะได้
เมื่อดูพวกเขา แจมินต้องพูดออกมา
" เฮ้..ฉันมีสอบนะ เบาเสียงลงหน่อยสิ"
"โอเคร...แจมิน "
วูชิน กดปุ่มลด เสียง ลงไปแค่ขีดเดียว
" อิอิอิ...ฉันขอโทษนะ นักเรียนแจมิน" .
" ฮ่าๆๆ."
แจมินถอนหายใจ
ทำไหมบ้านเขาถึงกลายเป็นแหล่งของคนที่ไม่มีที่ไปละเนี้ย
" นายไม่ต้องกังวลหรอก "
" ฮ่าๆ..เรื่องอะไรละ "
วูชินให้ตอบคำถามในขณะที่ตาเขามองทีวีอยู่
" นี่มันตั้ง 3 วันแล้วที่นักข่าว อยู่ด้านนอก "
เสียงของแจมินเริ่มดูเหนื่อยๆ
" พี่ไม่เคยดู ในอินเตอร์เน็ทเหรอครับ มีคนเขียนเกี่ยวกับคนที่ ลงดันเจี้ยน 5 ดาวคน เดียวผมรู้ว่าเป็นพี่แน่ๆ "
" ฉันก็คิดว่าตอนนี้ฉันกำลังดังนะ" .
แจมินส่ายศีรษะของเขา มองดูวูชินตอบอย่างไม่รู้ร้อน รู้หนาวอะไร
วูชินเริ่มรำคานแจมินที่ชอบชวนเขาคุยเวลาดูทีวี ดังนั้นเขาจึงหยิบเงินขึ้น
" อ่า..ตอนนี้ฉันกำลังลำบากนายช่วยไปซื้อส้มให้หน่อยสิ "
" นักเรียน แจมิน ซื้อมา 2 ถุงนะ "
คนพวกนี้ดูไม่ลำบากเลย ดูผ่อนคลายกว่าเขาสะอีก สำหรับแจมินแล้ว กลายเป็นเขาที่ลำบากแทนสะมากกว่า
" พี่ นี่มันช่วงสอบผมนะ " .
"เงินที่เหลือนายเอาไป ช้อปปิ้งได้เลย . "
วูชินเอาตังให้ แจมิน 50 ดอลล่า แจมินทำสีหน้าเซงๆ แต่ก็ลุกออกจาก ที่นั่งของเขา
" ต้องการอะไรเพิ่มไหม "
" นักเรียนแจมิน ฉันต้องการเมโลน่า ไอศครีมนะ "
"ครับ..ครับบ...คุณพี่ ”
" . . . . . . . "
ทันใดนั้น วูชินก็เพิ่มเสียงขณะที่แจมินออกไป
" พี่เราไม่ได้รบกวน นักเรียนแจมินใช่ไหม "
"ฮ่าๆ..ไม่ว่าเราจะไปที่ไหนก็จะมีนักข่าวตามเราไปตลอด นะ"
พวกนักข่าวมาหาพวกเขาที่บ้าน ทำให้พวกเขาใช้ชีวิตลำบากมาก ดังนั้น พวกเขาจึงมาหลบอยู่ที่บ้านแจมิน แทน
"พี่...ไม่สนใจข้อเสนอของกิลด์ค้อนเหรอครับ"
" อืม . . . . ทำไมเหรอ ? "
มันเป็นโอกาสที่ดี และ พวกเขาไม่ได้ให้ต่ำแหน่งรองประธาน ง่ายๆ
" เฮ้อ . . . ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ "
กริ้งง..
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของวูชินก็ดังขึ้น
" ครับ..แม่...อะไรนะนักข่าวมาอีกแล้วเหรอ...ครับ...อะไรนะ"
ซังกูเริ่มสงสัย ว่าอะไรทำให้วูชิน แปลกใจจากการคุยโทรศัพท์
" เฮ้อ...ผมเข้าใจครับ เดียวผมไปเมื่อมีโอกาส"
" พี่เกิดอะไรขึ้น"
ซังกูถามวูชินทันทีที่วูชินวางโทรศัพท์
หน้าวูชินพลันเคร่งเครียด
" ซังกู”
" ครับ พี่ "
" ประเทศเรา รวมกันรึยัง(หมายถึงเกาหลีเหนือ+เกาหลีใต้นะ)"
"ยังนี่ครับ"
" . . . . . . . "
วูชินพนมมือขึ้น
" เฮ้..ซังกู นายคงต้องไป เปียงยางกับฉันแล้วละ"
"อะไรนะ ทำไหมเราต้องไปที่นั้น"
" ไปฆ่า คิม-จังกิลกัน”
"อะไรนะเขาตายแล้วเหรอ "
" ถ้าเขาตายแล้วทำไหมประเทศยังไม่รวมกันอีกละ "
"ลูกชายของเขาได้รับตำแหน่งแทน...."
" . . . . . . . "
" . . . . . . . "
หลังจากคิดแปบนึง วูชินก็พูดขึ้น
" งั้นเราไปฆ่าไอ้ลูกหมานั้นกัน "
" อะไรนะ? "
วูชินตอบซังกูด้วยสีหน้าจิงจัง
" ทำไหมพี่ต้องทำแบบนี้"
" พวกนั้นแปะ ประกาศ หน้าฉันและต้องการให้ฉันเข้าร่วมกองทัพ"
" . . . . . . . "
" . . . . . พี่ "
"ไปกันเถอะพวกเราไปรวมประเทศกัน ก่อนที่ฉันจะเข้าร่วมกับกองทัพ "
" . ใจเย็นๆลูกพี่ ประเทศเรารวมไม่ได้ด้วยการฆ่าคนๆเดียวหรอกนะครับ "
" ทำไหมจะไม่ได้ละ.. "
" มันไม่ได้ครับ.. "
ซังกูคิดเกี่ยวกับ สถานการณ์ ตอนนี้ของพวกเขา
" อ่า...พี่ "
" อะไร ? "
" เมื่อผู้มีพลังไปที่กองทัพ..พวกเขาจะให้ ภารกิจที่พิเศษนะครับ”
" ทำไม ? "
" พวกเขาเป็นกลุ่มแรกที่ไปถึงที่นั้น ตอน ดันเจี้ยน ปรากฏออกมา"
" หื้ม.."
" มันเหมือนทำงานเพื่อสาธารณะ ครับ พี่ไม่ต้องเข้ากองทัพ แต่พวกเขาอาจจะต้องการให้พี่ช่วยในการ ต่อสู้กับมอนเตอร์บ้างในบางครั้ง"
" อย่างนั้น ฉันควรเข้าร่วมเหรอ "
"อีกทางเลือกนึงคือพี่ต้องเป็นสมาชิกของกิลด์ครับ"
ขณะที่ ซังกู กำลังเค้นสมองเพื่อคิด...
" ทำไหมพี่ไม่ใช้โอกาสนี้เข้าร่วม กิลด์ละ "
" อืม . . "
เค้าคิดเกี่ยวกับมัน
เขาไม่ต้องการเข้ากิลด์ ดังนั้น วูชินจึงคิดไอเดียขึ้นมาได้
" เฮ้..ซังกู”
" ครับ พี่ "
" เรามาสร้าง กิด์กัน "
" อะไรนะครับ "
วูชิน อมยิ้ม
" เตรียมตัวให้พร้อม เราจะ สร้างกิด์กัน"
เขาไม่อยากก้มหัวให้ ใครดังนั้นง่ายมาก เขาก็แค่ สร้างกิลด์ขึ้นมา ก็แค่นั้นเอง
By.. Mheezaa ปวดท้อง วันนี้ ตอนเดียวนะ - -