“ เฮ้เกรย่า! ขอหนึ่งในส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ หรือบางอย่างให้ข้า!” ทันใดนั้นเสียงที่สะอาด แต่มีเสน่ห์ก็ดังขึ้นมา
ผู้คนมองไปที่ที่มาของมัน
ฟลอร่าลอยอยู่ในอากาศสวมชุดผ้าคลุมสีแดงเข้มของนาง นางค่อยๆลอยเข้าไปในห้องพร้อมกับพึมพำ“ เฮ้อาจารย์ข้าคิดผิดเกี่ยวกับท่าน ท่านไม่ได้ดื้อรั้นเหมือนก้อนหิน ท่านใจดีมาก! ท่านก็รู้ว่าข้าต้องการส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ ดังนั้นท่านจึงบุกเข้ามา! ความรุนแรงและความรัก! ข้าชอบมัน!"
ซันเดอร์ ซึ่งเพิ่งถูกเรียกว่า "หินดื้อ" โดยนักเรียนของเขาไม่สนใจฟลอร่าอย่างสิ้นเชิง เขาก้มลงและมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์
อังกอร์เห็นฟลอร่าขณะที่ซันเดอร์ก้มลง เมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของฟลอร่า เขาก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นใน วันนั้นบนดาดฟ้าของเรือตาแดงทันที
เด็กหญิงที่ลอยอยู่คือ“ แม่มดเลือด” ฟลอร่า ผู้ซึ่งสิ่งเหนือธรรมชาติยอมทุกอย่างในวันนั้น!
ไม่ใช่รูปลักษณ์ที่สดใสของฟลอร่า ที่ดึงดูดความสนใจของ อังกอร์เป็นเงาที่ซุ่มซ่อนอยู่ข้างหลังนาง ตอนนี้อังกอร์มองมาที่มันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
ในขณะที่เขาจำได้ย้อนกลับไปที่เรือตาแดง เมื่อฟลอร่าและซาบอท บินเข้าหาวาฬเมฆา เมื่ออังกอร์มองไปที่พวกมันในระยะไกลเขาก็เห็นเงาบางอย่างอยู่ด้านหลังฟลอร่า
ตอนนี้ฟลอร่าอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่สิบเมตรและในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นเงาได้ดี มันเป็นร่างมนุษย์ที่สวมเสื้อคลุมขาดรุ่งริ่งติดอยู่ที่หลังของฟลอร่าอย่างเงียบ ๆ
ร่างนั้นสังเกตเห็นการจ้องมองของอังกอร์และค่อยๆยกหมวกที่ขาดวิ่นออกจากใบหน้า
ในวินาทีต่อมาลูกไฟสีเขียวเข้มสองก้อนและกะโหลกสีขาวซีดปรากฏต่อหน้าอังกอร์
โครงกระดูกซ่อนอยู่ใต้เสื้อคลุม!
สิ่งที่อังกอร์เพิ่งเห็นทำให้เขาถอยหลังด้วยความกลัวและล้มลงก้นจ่ำเบ้า
เนื่องจากซันเดอร์มองมาที่เขาทุกคนก็ให้ความสำคัญกับเขาเช่นกัน ทุกคนสังเกตเห็นการกระทำของเขา
มีอะไรทำให้ อังกอร์ตกใจไหม?
ด้วยคำถามนี้ผู้คนจึงมองตามสายตาของอังกอร์ พวกเขาเห็นเพียงฟลอร่าที่ตะโกนและขอส่วนปฏิทินดาวเคราะห์
ฟลอร่ามีบุคลิกที่น่ากลัวและกระหายเลือดอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามรูปลักษณ์ของนางสวยงามมาก แล้วอะไรที่ทำให้ อังกอร์กลัวมาก?
ซันเดอร์เหลือบไปด้านข้างที่ฟลอร่า จากนั้นมองไปที่แองกอร์อีกครั้ง รอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นรอบริมฝีปากของเขา
“ เจ้าสามารถเห็นยมทูตแดง”
นั่นไม่ใช่คำถาม ซันเดอร์มีความแน่ใจ
ยมทูตแดงคืออะไร?
ทุกคนถามในใจ
ฟลอร่ากำลังคุยเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับเกรย่า เมื่อนางได้ยินคำพูดของ ซันเดอร์นางรีบหันไปมอง อังกอร์ด้วยความประหลาดใจในสายตาของนาง
ซันเดอร์มองไปที่ อังกอร์มาตลอดและอังกอร์ก็เพิ่งรู้ว่าชายคนนี้กำลังคุยกับเขา อังกอร์ลังเลและพูดติดอ่าง“ยมทูตแดง? ท่านหมายถึง…ชายชุดดำข้างหลัง…ผู้หญิงคนนั้น?”
อังกอร์ไม่รู้ว่าจะอธิบายโครงกระดูกอย่างไร
ซันเดอร์ยิ้ม“ โครงกระดูกของคนตาย? ขอแก้ไข. นั่นคือยมทูตแดง เจ้าเห็นมันจริงๆ ดี."
"ดี"? ซันเดอร์กำลังสรรเสริญใครบางคน ?? และยมทูตแดง? ที่ไหน? หลังฟลอร่า? ไม่เห็นอะไรเลย!
พ่อมดทุกคนใช้คาถาทรูไซ้ หรือคาถาที่คล้ายกันเพื่อตรวจสอบเพียงเพื่อออร่าความโกรธของฟลอร่า พูดถึงแล้วลำบากใจ.
“ อัยยะยา เห็นหนูน้อยแดง ??” ทันใดนั้นฟลอร่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าอังกอร์พร้อมกะพริบตา
อังกอร์รู้สึกประหลาดใจมากกับการเคลื่อนไหวของฟลอร่า และถามคำถามโง่ ๆ ว่า“ ใคร - หนูน้อยแดงคือใคร?
ฟลอร่าชี้ไปที่เงาข้างหลังนาง “ ดูนี่สิ”
“ หึ…” อังกอร์มองไปที่โครงกระดูกสีซีดที่ซ่อนอยู่ในเสื้อคลุมแล้วกลืนน้ำลาย
“ อา เห็นหนูน้อยแดงจริงๆด้วย…”
เมื่อมองไปที่สีหน้าหวาดกลัวของอังกอร์ ฟลอร่าก็ได้ความคิดใหม่ "ฮิฮิ. แดงน้อยทักทายเขา!”
“ ฮิฮิฮิ…” ที่อ่อนนุ่มและยืดเยื้อมาถึงแก้วหูของอังกอร์
อังกอร์สั่น เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างระมัดระวังและเจอยมทูตแดงพูดแค่นั้น ภายในเบ้าตาสีเข้ม ลูกไฟสีเขียวเข้มเปลี่ยนเป็นดวงจันทร์สีขาว พวกมันยังเปลี่ยนเป็นรูปร่างตลกเหมือนดวงจันทร์ดวงใหม่ จากนั้นเมื่ออังกอร์เฝ้าดูด้วยความสยดสยองโครงกระดูกก็ยื่นแขนโครงร่างที่สั่นสะท้านออกมาจากใต้เสื้อคลุมที่ขาดวิ่นและค่อยๆยื่น…ดอกกุหลาบสีแดงเลือดไปทางอังกอร์
"ดอกกุหลาบ?" อังกอร์ผงะเล็กน้อย "สำหรับข้า?"
เปลวไฟในเบ้าตาของเขากระพริบ มันพยักหน้า
อังกอร์พยายามยื่นมือไปที่ดอกกุหลาบ
ฟลอร่าไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตามเมื่อนางเห็นอังกอร์ยื่นมือออกไป การแสดงออกของนางก็ดูน่ากลัว
ซันเดอร์ไม่ได้เข้าร่วมในการสนทนา ในตอนนี้เขาดูจริงจังด้วยเหตุผลบางอย่าง
แน่นอนทุกคนเคยเห็นการกระทำของอังกอร์ อย่างไรก็ตามพวกเขามองไม่เห็นยมทูตแดง เมื่อเด็กชายยื่นมือออกไปซันเดอร์และฟลอร่าก็เปลี่ยนทัศนคติ ข้อสรุปเดียวที่เป็นไปได้คือ -
“ มีบางสิงอยู่ที่นี่ซึ่งมีเพียง ฟลอร่า, ซันเดอร์และ อังกอร์เท่านั้น ที่สามารถมองเห็นได้ มันเรียกว่ายมทูตแดง และ อังกอร์กำลังจะเอาบางอย่างไปจากมัน”
“ แต่ทำไมฟลอร่าและซันเดอร์ถึงเปลี่ยนทัศนคติอย่างรุนแรง?”
เฮโรไลรู้สึกอยากเป็นลม เมื่ออังกอร์ทำทุกอย่างที่เป็นอยู่ นางจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญไป เฮโรไลพยายามที่จะหยุดอังกอร์ แต่ก่อนที่นางจะขยับตัวได้พลังอันยิ่งใหญ่ได้บีบอัดนางไว้ นางไม่สามารถแม้แต่จะมีแรงพอที่จะพูดได้
นางได้ยินเสียงคนรอบข้างกระซิบกัน นางเป็นคนเดียวที่ไม่สามารถขยับได้! นางมองผู้ชายคนนั้นด้วยความกลัว ซันเดอร์ไม่แม้แต่จะมองมาที่นางและเขาก็ยังขังนางไว้ได้
ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ซันเดอร์รู้ว่าเฮโรไลกำลังจะทำอะไร เขาปิดการเคลื่อนไหวของเฮโรไล โดยไม่สนใจใคร
ช่างเป็นสิ่งที่น่ากลัว
…
ในที่สุดมือของ อังกอร์ก็เชื่อมต่อกับยมทูตแดง
ความรู้สึกเย็น ๆ แผ่ซ่านจากนิ้วของเขา
กระดูกรู้สึกอย่างไร? รู้สึกเหมือนจริง ยังมีบางอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจของอังกอร์ แม้ว่าจะเป็นเวลาสั้น ๆ
ด้วยความไม่แน่ใจ อังกอร์จึงหยิบดอกกุหลาบที่สดใสเป็นพิเศษจากยมทูตแดง
มันแดงกว่าเลือดสด
เมื่ออังกอร์หยิบดอกกุหลาบความวุ่นวายเล็ก ๆ ก็เกิดขึ้นจากคนรอบข้าง
อังกอร์ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำไปนั้นเป็นภาพที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงสำหรับคนอื่น ๆ เมื่อเขายื่นมือเข้าไปในพื้นที่ที่ไม่รู้จักอากาศก็พร่ามัวและทันใดนั้นมือที่ว่างเปล่าของเขาก็ถือดอกกุหลาบสีแดงสด
การดึงบางสิ่งจากอากาศบาง ๆ ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับสิ่งเหนือธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ... อังกอร์เป็นมนุษย์ที่ไม่ได้เริ่มเรียนรู้ช่องทางมานา มันเป็นไปได้อย่างไร?
มันเป็นเรื่องจริง? "ยมทูตแดง" อยู่ที่นี่และไม่มีใครสามารถมองเห็นได้แม้จะมีเวทมนตร์?
อังกอร์มองดอกกุหลาบในมือ มันสว่างมากและให้กลิ่นหอมมาก แต่นอกเหนือจากคุณสมบัติเหล่านี้แล้วมันก็เป็นเพียงดอกกุหลาบธรรมดา
เมื่ออังกอร์ตรวจดูดอกไม้ ฟลอร่าก็ปิดปากด้วยความตกใจ นางมองไปที่อังกอร์อย่างสิ้นหวังจากนั้นก็เหลือบไปที่ซันเดอร์ นางคิดว่านั่นเป็นเพียงการเล่นตลกหนูน้อยแดง ที่ไม่มีอยู่จริงในโลกนี้ มันไม่สามารถโต้ตอบกับความเป็นจริงได้ โดยไม่ต้องใช้คาถาพิเศษ
นางไม่คาดคิดมาก่อนว่า อังกอร์หยิบดอกกุหลาบขึ้นมาจริงๆ! นอกจากนี้มันยัง "กลายเป็นความจริง" กุหลาบปรากฏขึ้นในโลกนี้!
เหลือเชื่อ!
เมื่อเห็นว่าอังกอร์ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นฟลอร่าก็รีบหันไปทางซันเดอร์และพูดด้วยท่าทางเศร้า ๆ “ อาจารย์ท่านมาหาเขาใช่ไหม ข้าถูกไหม? ข้า! ข้ารู้แล้ว สงสัยว่าทำไมจู่ๆท่านถึงดีกับข้า นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม!”