TXV – 6 จับหมาป่าด้วยมือเปล่า
ดวงอาทิตย์ยังไม่ทันลับขอบฟ้าแต่มันก็มีแสงสว่างจากเสาไฟเสาหนึ่งที่สูงตระง่านขึ้นมามันเป็นเสาไฟของร้านน้ำชาซูชานมันส่องแสงสว่างไสวและมีลักษณะเป็นโคมไฟโบราณแบบดั้งเดิมมันทำให้รู้สึกเหมือนย้อนยุคไปในช่วงโบราณที่หรูหราและงดงาม
สถานที่แห่งนี้มันคงไม่เหมาะกับผู้คนทั่วไป !
รถโดยสารจอดริมถนนจากนั้นประตูก็ได้เปิดออก เซี่ยเหล่ยเดินลงมาพร้อมกับชุดสูทที่สง่างามและดูเป็นคนมีฐานะ
เซี่ยเหล่ยสูง 180 เซนติเมตรมีรูปร่างกำยำและร่างกายที่แข็งแรงพร้อมกับใบหน้าที่ดูสง่างาม เซี่ยเหล่ยในตอนนี้เขาดูเหมือนเป็นสมาชิกที่ทรงเกียรติในกลุ่ม
เซี่ยเหล่ยเดินผ่านประตูทางเข้าของร้านน้ำชาซูชาน
หลังที่เซี่ยเหล่ยเข้ามาข้างในแล้ว เขาเลือกสั่งน้ำชาราคาถูกและเลือกที่นั่งมุมเล็กๆของร้าน
มีผู้คนมากมายในร้านกำลังเพลิดเพลินอยู่กับชาของพวกเขา พวกเขาบางคนก็มีห้องส่วนตัวในร้านมันดูมีชีวิตชีวาและมีความสุข เซี่ยเหล่ยเริ่มที่จะมองไปรอบๆตัวของเขาแต่เขาก็ไม่ได้เจอหลีชิงฮัวเลย เขาจึงใช้ความสามารถของตาซ้ายเขาในการหาหลีชิงฮัว
ห้องพักส่วนตัวห้องหนึ่งมีผนังไม้และม่านไม้ไผ่ถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ในสถานการณ์ปกติคนอื่นไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องได้เลย…. ยกเว้นเซี่ยเหล่ยที่สามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนั้น
หลังนั้นไม่นานเซี่ยเหล่ยก็หยุดจ้องมองไปที่ห้องนั้นในห้องนั้นก็อยู่ไม่ไกลจากที่ที่เขานั่งซักเท่าไหร่
มีชายและผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้อง
ผู้ชายอายุประมาณ 40 ปี ท่าทางการพูดของเขามันดูคล้ายกับเจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นมีอายุประมาณ 27 หรือ 28 ปีเธอมีใบหน้าและรูปร่างที่ถือได้ว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามคนหนึ่ง
เซี่ยเหล่ยระบุได้ทันทีแล้วว่าชายคนนี้ต้องเป็นหลีชิงฮัวอย่างแน่นอนแต่สำหรับผู้หญิงคนนั้นเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ผู้หญิงคนนั้นเธอมีลักษณะท่าทางเหมือนไม่ค่อยเต็มใจและเธอแสดงท่าทีอึดอัด เธอแสดงถึงความรู้สึกที่ไม่เต็มใจที่จะมาดื่มน้ำชากับหลีชิงฮัว แต่ในทางตรงกันข้ามหลีชิงฮัวมองมาที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างสบายใจและอย่างมีความสุข ดวงตาของเขามองไปยังหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นและมองไปที่ก้นของเธอดูเหมือนว่าเขากำลังจะพยายามลวนลามผู้หญิงคนนั้นทางสายตา
ในขณะนั้นหลีชิงฮัวก็ได้เอื้อมมือไปจับมือของผู้หญิงคนนั้น เขาได้โอบกอดเธอและพูดอะไรบางอย่างกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนสีหน้าทันทีและก้มหัวของเธอลง เธอไม่กล้าจะสบตาหลีชิงฮัวในตอนนี้
ถึงแม้ว่าเซี่ยเหล่ยไม่ได้ยินสิ่งที่หลีชิงฮัวพูดแต่เขาก็เดาได้ “สถานการณ์แบบนี้มันดูเหมือนว่าเขานั้นใช้อำนาจของเขาในการบังคับผู้หญิงคนหนึ่งไปทำอะไรบางอย่างที่เธอไม่เต็มใจทำและมันเป็นการขืนใจของเธอ ถ้าสิ่งนี้มันเกิดขึ้นจริงมันคงจะเป็นโอกาสที่ดีเลยล่ะ !”
เซี่ยเหล่ยเกิดมีความคิดบางอย่าง !
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหลีชิงฮัวก็ได้ออกมาจากห้องไม้ไผ่ห้องนั้น เขาเดินออกมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นเธอเดินตามและเขา เธอเงียบมาก เธอไม่เอ่ยปากอะไร แล้วเธอพยายามปกปิดหน้าตาและหลีกเลี่ยงจากสายตาของผู้คนโดยรอบ
ทันใดนั้นเซี่ยเหล่ยขนลุกขึ้นจากโต๊ะน้ำชาแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงินและเขาเมื่อจ่ายเงินแล้วก็ออกจากร้านน้ำชาทันที
ภายใต้แสงไฟบนพื้นท้องถนนหลีชิงฮัวได้โอบกอดเอวของผู้หญิงคนนั้นและเดินไปตามทาง พวกเขากำลังเดินไปทางตะวันตก หลีชิงฮัวไม่รู้ตัวเลยว่าโดนเซี่ยเหล่ยสะกดรอยตามอยู่ มือของเขาก็ได้เริ่มละลาบละล้วงเข้าไปที่ก้นของเธอมันเป็นสิ่งที่ทุเรศมากๆสำหรับเซี่ยเหล่ย เขาเรียกคนแบบนี้ว่าพวกเฒ่าหัวงู แล้วผู้หญิงคนนั้นรู้สึกอายมากและไม่สามารถต่อต้านมือของหลีชิงฮัวได้เลยที่มาแตะต้องร่างกายของเธอ
ไม่กี่นาทีจากนั้นหลีชิงฮัวพาผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในโรงแรมและรีบนำเธอเข้าห้องนอนทันที !
และเมื่อหลีชิงฮัวพาเธอเข้าห้องนอนไปแล้ว เขาจึงเข้าไปลวนลามผู้หญิงคนนั้น เขาทั้งกอดทั้งจูบและสัมผัสร่างกายเธออย่างเร้าร้อน
“หัวหน้าหลี รอเดี๋ยวสิ ! ฉันขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวฉันจะมาดูแลคุณหลังอาบน้ำเสร็จตกลงไหม ?” หญิงสาวคนนั้นพูดอย่างเจ้าเล่ห์
หลีชิงฮัวหัวเราะเบาๆ “เป็นเด็กดีมาก ! ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ผมจะดูแลเรื่องของสามีของคุณ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งกล้วยๆสำหรับผม”
“คุณใจกว้างจังเลย !” ผู้หญิงคนนั้นเดินไปหลีชิงฮัวแล้วก็จูบเขาหลังจากนั้นเธอก็ถอดชุดของเธอและเดินไปยังห้องน้ำ
หลีชิงฮัวนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขเขาสูบบุหรี่แล้วก็รอผู้หญิงคนนั้นอาบน้ำเสร็จแล้วมาให้บริการเขา เขาไม่รู้ตัวเลยว่าข้างนอกนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนมองเขาอยู่หน้าประตูอยู่ตลอดเวลา
ประตูนั่นมันไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเซี่ยเหล่ยเลย เขาสามารถมองเห็นหลีชิงฮัวนอนอยู่บนเตียงและเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในห้องอาบน้ำ
ประตูห้องน้ำมันเป็นกระจกมันไม่ได้ถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์ มันยังมีช่องเล็กๆที่ทำให้เขาเห็นโดยช่องนั้นกว้างแค่ 1 นิ้วเท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นมีผิวขาวซีด เซี่ยเหล่ยเห็นเธออาบน้ำจากช่องว่างนั้นน้ำที่ค่อยๆไหลผ่านตัวเธอไป ผ่านผิวอย่างช้าๆ ผ่านเรือนร่างของเธอ ผ่านเอวที่เพรียวบางของเธอและผ่านก้นของเธอ ในตอนนี้ภาพเหล่านี้มันเป็นสิ่งที่กระตุ้นเซี่ยเหล่ยอีกครั้ง !
เซี่ยเหล่ยรีบปิดตาทันที !
ในการใช้ความสามารถของตาซ้ายในครั้งนี้ เซี่ยเหล่ยไม่มีประสาทหลอนเข้ามาแทรกแล้ว มันทำให้เขาสามารถใช้ดวงตาซ้ายของเขาได้เชี่ยวชาญมากขึ้น ตราบใดที่เขาใช้ความสามารถมองทะลุในช่วงระยะเวลาหนึ่งเขาจะต้องใช้พลังกายค่อนข้างมากและหลังจากนี้มันก็คงไม่มีภาพหลอนเกิดขึ้นกับเขาอีกแล้ว
หลีชิงฮัวกำลังรอ…. และ เซี่ยเหล่ยก็กำลังรอเช่นกัน
ผู้หญิงคนนั้นได้ออกจากห้องน้ำในไม่กี่นาทีต่อมา ร่างกายของเธอก็ถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงหนึ่งผืนเท่านั้น ผิวสีขาวซีดและร่างกายที่ผอมเพรียวของเธอบวกกับผ้าเช็ดตัวที่ปกคลุมร่างกายเธอเพียงน้อยนิดทำให้หลีชิงฮัวนั้นตาลุกเป็นไฟทันที !
“โอ้ แม่สาวน้อย ! ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ! ” หลีชิงฮัวกระโดดขึ้นไปบนเตียงทันทีและด้วยความใจร้อนของเขาก็ได้ดึงผ้าเช็ดตัวของเธอออกและผลักเธอลงบนเตียงและจากนั้นเขาก็กดเธอลงเหมือนหมาป่าที่หิวโหยกำลังจะกินเหยื่อ !
ปัง ! ประตูห้องเปิดถูกออกมาอย่างกะทันหันและเซี่ยเหล่ยก็วิ่งเข้าไปในห้องด้วยโทรศัพท์
เซี่ยเหล่ยใช้โทรศัพท์มือถือบันทึกภาพของหลีชิงฮัวและผู้หญิงคนนั้นที่นอนอยู่ด้วยกันบนเตียงและภาพนั้นมันยังเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน !
ผู้หญิงคนนั้นตกใจเมื่อเห็นเซี่ยเหล่ยและกรี๊ดออกมา “อ๊ายยย…. ใครกันเนี่ย !”
หลีชิงฮัวมองไปที่เซี่ยเหล่ยที่พุ่งพรวดเข้ามาในห้องเขารู้สึกงงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเขาก็โกรธมากและตะโกนไปว่า “มึงเป็นใคร ? ใครอนุญาติให้มึงเข้ามา ? หยุดการถ่ายภาพเดี๋ยวนี้ !”
เซี่ยเหล่ยไม่สนใจต่อคำตะโกนของหลีชิงฮัวและยังคงบันทึกภาพต่อไปตลอดเวลาที่บันทึกภาพเขาและผู้หญิงคนนั้นเขาอยู่ในตำแหน่งที่แนบเนื้อติดกันมากๆ
“เวร เอ้ย !! มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ?” หลีชิงฮัวรีบลุกออกจากเตียงแล้วจะคว้าโทรศัพท์ของเซี่ยเหล่ย เขาตื่นตระหนกและระแวงมากในตอนนี้
เซี่ยเหล่ยไม่รอช้าที่จะให้หลีชิงฮัวถึงตัวเขา เขาใช้เท้าของเขาถีบไปที่ท้องของหลีชิงฮัว !
“อั๊กกก…. !” หลีชิงฮัวส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวดและก็ลงไปนอนกองที่พื้น !
ผู้หญิงคนนั้นรีบหาโทรศัพท์อย่างบ้าคลั่งและเธอกำลังจะโทรไปหาตำรวจแต่เมื่อเธอกำลังจะกดโทรออกเธอก็หยุดการกระทำนั้นลง ? เหตุผลที่เธอหยุดลงเพราะว่าหลีชิงฮัวเป็นถึงหัวหน้าตำรวจและถ้ามีคนกล้าทำแบบนี้กับหัวหน้าของตำรวจ แล้วจะโทรไปหาตำรวจเพื่ออะไร ? ไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้อย่างแน่นอนถ้าเธอไปบอกเรื่องนี้กับตำรวจ ?
เซี่ยเหล่ยหยุดการบันทึกภาพและวางโทรศัพท์ของเขาไว้ข้างๆตัว เขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว มันไม่จำเป็นต้องบันทึกภาพเพิ่มเติมอีก !
“มึง….” หลีชิงฮัว หายใจอย่างรุนแรงและเงยหน้าแค่ได้มองเซี่ยเหล่ยอย่างไม่พอใจ “มึงเป็นใคร ? มึงต้องการอะไร ?”
เซี่ยเหล่ยดึงเก้าอี้มานั่งตรงหน้าของหลีชิงฮัวและผู้หญิงคนนั้นและพูดอย่างชิลๆว่า “ถามว่าผมเป็นใคร ? แต่ผมตอบได้นะว่าคุณเป็นใคร คุณคือ หลีชิง-ฮัวหัวหน้าตำรวจของเมืองห่ายจู ใช่มั้ย ?”
หลีชิงฮัวไม่ได้ยอมรับหรือปฎิเสธคำพูดของเซี่ยเหล่ยแม้แต่น้อย เขาเฝ้ามองเซี่ยเหล่ยอย่างใกล้ชิดและคิดจะทำอะไรบางอย่าง
“ผมตั้งใจจะมาหาคุณที่นี่และผมก็ต้องการให้คุณทำสิ่งเหล่านี้” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“มึงมันโ...” ทันใดนั้นหลีชิงฮัวเห็นความโกรธที่มันออกมาจากสายตาของเซี่ยเหล่ยและกลืนคำพูดตัวเองทันที “อย่ามาทำเรื่องไร้สาระ กูไม่รู้จักมืง แล้วจะให้กูทำสิ่งที่มึงขอได้ยังไง ? เอาโทรศัพท์ของมึงมาให้กู กูว่าเราคุยกันได้ กูจะแสร้งทำเหมือนกับว่าเหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้น”
เซี่ยเหล่ยหัวเราะแบบไม่เต็มใจ “หลีชิงฮัว คุณนี้โง่จริงๆไม่เข้าใจสถานการณ์ที่คุณกำลังเผชิญอยู่หรอ ? กฎหมายต่อต้านการทุจริตเป็นเรื่องที่เข้มงวดมากในขณะนี้คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณถ้าผมปล่อยภาพนี้ออกไปให้สื่อทั้งหลาย ?”
“คุณ…. บอกราคามาต้องการเท่าไหร่ ?” หลีชิงฮัวพยายามกลบเกลื่อนเรื่องให้มันจบลง
“ผมไม่ต้องการเงินของคุณ ผมต้องการความยุติธรรม !” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ความยุติธรรม ?” หลีชิงฮัวจ้องมองไปที่เซี่ยเหล่ย “ความยุติธรรมอะไร ?”
“คุณมีหลานชายที่ชื่อว่าเฉินฉัวหู่ใช่มั้ย ? บังเอิญว่าผมทำงานอยู่ที่ไซต์งานก่อสร้างของมันและตาของผมก็ถูกเผาด้วยสะเก็ดไฟฟ้าของโรงงาน เขาจ่ายเงินให้ผม 10000 หยวนสำหรับค่ารักษาตัวลงตัวในโรงพยาบาลแต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจริงๆคือ 200000 หยวนแถมหมอยังบอกว่าตาของผมจะบอด 100% ”
“ตาของคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรหนิ ?”
“บังเอิญว่าผมโชคดีที่ตาของผมไม่ได้บอดแต่มันทำให้ทัศนวิสัยของผมเปิดกว้างกว่าที่เคยเป็นมา !” เซี่ยเหล่ยมองอย่างไม่พอใจไปที่ หลีชิงฮัว “คุณคิดว่า 10000 หยวนมันพอหรอ ?”
หลีชิงฮัวรีบส่ายหน้าทันที “มันไม่พอ มันไม่พอ...”
รอยยิ้มมุมปากได้ปรากฎบนหน้าของเซี่ยเหล่ย “จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากหรอกจากไอ้เฉินฉัวหู่ ผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลเพียงแค่ 1000 หยวนละ 9000 หยวน ผมก็ได้เก็บไว้ยามฉุกเฉินอย่างไรก็ตามการที่หลานชายสุดที่รักของคุณไปพาลูกน้องไปหาผม เพื่อให้ผมจ่ายเงินสำหรับเครื่องเชื่อมไฟฟ้าและหม้อแปลงไฟฟ้าของเขา มันไม่มากเกินไปไหนหรอ ?”
หลีชิงฮัว พยักหน้า “ใช่ มันมากเกินไป มันมากเกินไป..”
เซี่ยเหล่ยพูดต่อ “โชคดีที่ผมออกมาจากโรงพยาบาลก่อนและพวกมันก็ไม่ได้เจอผมแต่บังเอิญว่ามีเพื่อนของผมถูกพวกมันรุมทำร้ายจนต้องนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลตอนนี้และยังมีค่ารักษาพยาบาล 8000 หยวน ไหนคุณลองบอกผมซิ ว่าเรื่องนี้ควรจะทำยังไง ?”
“นี่….” หลีชิงฮัวเขายังมีเล่ห์เหลี่ยมเหมือนสุนัขจิ้งจอกที่มากประสบการณ์และเขาก็ไม่ได้สนใจกับประเด็นเหล่านี้เลย
“เรื่องนี้หัวหน้าหลี จะทำอย่างไร ?” เซี่ยเหล่ยถาม
หลีชิงฮัวคิดอยู่สักครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เมื่อผมกลับไปผมจะจับตัวเขาและคนร้ายทั้งหมด คุณสามารถเอาเงิน 9,000 หยวนของคุณคืนไปและไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายเครื่องเชื่อมไฟฟ้าและหม้อแปลงไฟฟ้าในโรงงานสำหรับค่ารักษา 8,000 หยวนของเพื่อนคุณผมจะจ่ายให้เป็น 10000 หยวนจากเงินของผมเอง ตกลงมั้ย ?”
เซี่ยเหล่ยส่ายหัว “ไม่ !”
ในตอนนี้ความโกรธของหลีชิงฮัวได้เต็มเปี่ยมถึงขีดสุดแล้วแต่เขายังสามารถเก็บอาการไว้ได้ดีและยังมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะพูดว่า “เอาล่ะเด็กหนุ่ม บอกมาสิว่าคุณต้องการอะไร ?....”
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################