ขณะที่เธอเดินกลับ...เธอดึงหมวกของเธอลงและยิ้มโดยที่ไม่รู้ตัว
"เขาแปลกดีแหะ..."
เขาใส่หน้ากาก แล้วพาเธอไป เดท
นานมากแล้วที่เธอ...ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้
กริ้ง...
[วันนี้อย่า สระผมนะ เดียว ยา มันจะถูกล้างออก...แค่นอนไปเลย.. ]
"ห๊ะ...อะไรของเขาเนี้ย " .
เขาใช้ยาบางอย่างกับเธอ....ตอนแรกๆมันเหมือน ยุงกัดแต่ สักพัก เธอกลับรู้สึกสบายมากกว่า
จีวอนหัวเราะ และตอบกลับ
[..ได้ๆ...ขอบคุณ มากนะ พี่..วันนี้พี่ควรนอนได้แล้วนะ.. ]
เธอกลับมาหอ ค่อนข้างเร็ว...ดังนั้นเมื่อเธอกลับมาถึงหอพัก....แฮจินและนา-ยองกำลังจะออกไปทำงานกะ กลางคืน
" หือ ?พวกเธอจะไปทำงานตอนนี้เหรอ"
" . . . . "
แฮจิน และ นา-ยอง ไม่ตอบ จีวอน..พวกเธอเดินออกไปอย่างเงียบๆ..ทำให้จีวอนได้แต่ ถอนหายใจ
" เฮ้อ . . . "
เธอเคยโดนเมินมาแล้วดังนั้นเธอจึงไม่สนใจ..เธอรีบไปล้างหน้าแล้วออกมา เพื่อที่จะนอนเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ.. เธอเห็น กล่องใส่ขา ไก่ เต็มห้องของเธอเลย
' ดูเหมือนพวกนั้นจะชอบกินขาไก่กันนั้น '
" . . "
เธอคิดเรื่องที่วูชินเคยพูดว่า พวกนั้น เหมือน อ๊อคและก๊อบลิน
" อ๊ะ...ไม่ได้สิฉันไม่ควรเป็นเเบบนี้"
เธอไม่ควรตัดสินใครแบบนี้....จากนั้นเธอก็คิดเรื่องราวที่เจอมาวันนี้..และหลับไปพร้อมกลับรอยยิ้ม
*
เช้าวัน จันทร์
สำนักงานกิลด์ อแลนดัล
" 1"
" หยุด "
" 2"
" สอดรู้สอดเห็น "
วูชิน นั่งอยู่ที่โซ ฟา คอยนับ นิ้ว ทุกครั้ง ที่ซังฮูน... วิทพื้น
"เฮ้..ซังฮูน ”
" ครับผม "
ซังฮูน รีบ ลุกขึ้น
" นายมีอะไรจะพูด เพื่อตัวนาย เองไหม "
" ผมพยายาม ที่จะพิสูจน์ ความซื่อ สัตย์ ครับ " .
วูชินยิ้ม
วูชิน รู้ถึง ความปราถนาดีของ ซังฮูน นั้นเป็นเหตุผล ว่าทำไหม ซังฮูนยังมีชีวิตอยู่
" คิด..ก่อนทำ..คิด..ก่อนทำ"
" ครับผม "
" . . . . . . . "
" 1 "
"หยุด"
ซังฮูน ทำท่า วิทพื้น ค้างอยู่..และคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้คือ จาง-มินชาน
" โอ้..ท่านประธานอยู่ที่นี่เหรอครับ...คุณซังกูยัง..."
" ฉันบอกให้เขาพักเอง..นายได้รับ ข้อความฉันไหม "
" ครับผม..โอ้วปัญหา เรื่องการเป็นทหารได้ แก้ไขแล้วนะครับ "
" จริงเหรอ... "
" ครับ..ผม...เขาให้เงื่อนไข ว่าคุณต้องให้ความร่วมมือกับพวกเขา 10 ครั้งครับ.. ”
วูชินยิ้ม
"คุณทำงานดีมาก ผู้อำนวยการจาง...ฮ่าๆ"
" เดียวสักพัก..เราค่อยไปกินข้าวกัน... "
" ครับท่านประธาน"
วูชินรู้สึกดีขึ้นแล้ว...ดังนั้นเขาจึงไม่ ทรมาน ซังฮูนแล้ว...วูชินจึงปล่อยเข้าไป
" อ่า..เข้าดันเจี้ยนโดยไม่มีซังกูนี่มันออกจะน่าเบื่อแหะ ”
ทราเน็ต นั้นไม่ได้ บุกตลอดเวลา ดังนั้นเขาจึงพักผ่อนด้วยการนั่งลงที่โซฟา แล้ว ดูทีวี
วูชินนั้น จมอยู่กับการดูทีวี คำพูดของศาสตราจารย์ในรายงานนั้น เหมือนค้อน ตอกมาที่เขา
[ดันเจี้ยนนั้น ไม่ใช่เหมือง ในนั้นมี หินเลือดกระจายอยู่เต็มไปหมด ]
หินเลือดนั้นมีพลังงานของมัน
เเละพลังของหินเลือดนั้นมาจาก มานา
" มานา... "
หินเลือดนั้นถูกใช้เพื่อเพิ่ม พลัง มานา บนโลก
นี่สินะ เป็นเหตุผลว่าทำไหมถึงมีผู้มีพลังเยอะขึ้น...มันต้องการเปลี่ยนสภาพเเวดล้อมของโลกเพื่อที่จะมีพลังมานา พอให้ มอนเตอร์ บุกได้
"ศาสตราจารย์ชื่ออะไรนะ "
หลังจากนั้นเขา เขียน ชื่อของ ศาสตราจารย์ คนนี้ในโน๊ตของเขา ศาสตราจารย์ เจมส์ ท็อปเปอร์ จากประเทศอังกฤษ
ขณะที่เขาดูทีวีอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตู
" ท่านประธาน..มินชานเองครัล "
" เข้ามาได้ "
มินชานพูดกับวูชินด้วยสีหน้าที่เป็นปัญหา
" ติดต่อเราครับ"
" เกิดอะไรขึ้น "
" มีดันเจี้ยนแตกครับ..."
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้เห็น ดันเจี้ยนที่แตกออก มา ด้วยตาของเขาเอง
" มันอยู่ที่ไหน "
" มันอยู่ที่ แดกู ครับ สถานที่คือ ทางออกที่ 3ของสถานี จุกจัน ครับ”
" แล้ว ซังฮูนกลับไปรึยัง"
" ยังครับ เขาอยู่ด้านนอก "
"เตรียมรถฉันให้พร้อม " .
" ครับผม "
นี่เป็นครั้งแรกที่ อแลนดัล จะร่วมงานกับ กระทรวงกลาโหม..
*
"อื้ม."
จีวอนหลับสนิทมาก เธอตื่นมาอย่างงัวเงีย...
" ห๊า.... "
4 ทุ่ม 20 นาที
เธอหลับไปทั้งวัน...นี่เธอไม่ได้กิน แอลกอ ฮอลแต่ ทำไหมเธอถึง หลับลึก ขนาดนี้
จีวอน ไม่มีเวลาอาบน้ำ ล้างหน้า ดังนั้น เธอจึงหยิบหมวกและวิ่งไปอย่างไว
" เอ่อ..สวัสดี "
" อ่า ครับ"
ยาม หน้า หอพัก ของเธอรู้สึก งงๆ เมื่อเห็นจีวอนทักเขา..
" นั่นใครนะ? "
เมื่อเธอมาถึงที่ทำงานของเธอ...เธอรีบตอกบัตรและ เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
" ขอโทษที่มาสายคะ "
ทันใดนั้น สายตาทุกคน จ้องไปที่จีวอน
จีวอนรีบถอดหมวกของเธอแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้า..
" พระเจ้า" .
" นั้นคือ..จีวอนเหรอ"
" . . . พี่ "
ทุกคนดูประหลาดใจกับจีวอน มาก เมื่อเห็นเธอ
หลังจากเธอใส่ชุดทำงานเธอแล้ว เธอมักจะใส่หมวกของเธอทำงานแต่เมื่อเธอดูกระจก
" หือ ? "
" เอ่อ . . . . . . . "
เธอแปลกใจ และไม่มี คำพูดกับสิ่งที่เธอเห็น...
" จีวอน...ผมของคุณ"
" พี่...ใบหน้าของพี่ "
ที่ทุกคนแปลกใจในปฏิกิริยา จีวอนมองตัวเองอีกครั้งในกระจก
แผลที่ศีรษะ ของเธอและ ใบหน้า ได้หายไป
" หน้าของฉัน.."
ทันใดนั้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา
วูชิน นั้นเอง....เขาทายานั้นกับเธอ
น้ำตาของเธอไหลออกมา พร้อมกับ ที่เธอเปิดหา เบอร์ ของวูชิน
[ เลขหมายที่ ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ]
" อ่า . . ."
เขาเลือกที่จะไม่รับโทรศัพท์ ในเวลานี้....เธอรู้สึกมีความสุขและ ซาบซึ้งในสิ่งที่เขาทำให้มาก
[ ข่าวด่วน......จังหวัด แดกู ทางออกที่ 3 สถานี จุกจัน ตอนนี้ ได้เกิดดันเจี้ยนแตกขึ้น...คะ และตอนนี้ ผู้มีพลัง คัง-วูชินได้เข้าไปในดันเจี้ยนเเล้ว ]
โทรทัศน์ที่แขวนอยู่ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ ผ้าของเธอ พูดข่าวออกมา...นั้นทำให้จีวอนหันหน้าของเธอไปที่ ข่าวนั้น....
By Mheeezaa ลงดันวุ้ย ลงดัน