otrwavekung1797 วันที่แล้ว
อ่อโอเค ผมควรจะรู้ตัวตั้งแต่หล่อนทำตัวมนุษย์ป้าตอนแรกล่ะ
แสดงความคิดเห็น
ปั้งง
ทันทีที่เข้า เข้ามาในประตูวาป เขาระมัด ระวังมากขึ้น
ทีมสุดท้าย ที่เข้า มาเคลียร์ ที่นี่ได้หนีศัตรู มาที่ ตรงนี้ เขาเห็นร่องรอยการต่อสู้อยู่เต็มไปหมด
"กี้....กี้"
เขามองสำรวจอย่างผ่านๆเห็น ก๊อบลิน อยู่ระหว่างต้นไม้ ทันใดนั้นวูชินก็ เรียก หอกกระดูกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว..และปาใส่พวกมัน
ปั้ก....ปั้กกก...ปั้ก..
หอกกระดูก แทงเข้าไปที่ ก๊อบลิน 3 ตัว ที่แอบซ่อนตัวอยู่ จากนั้นวูชินจึง ขยายประสาทสัมผัสของเขาให้กว้างขึ้น...และยังไม่พบ สิ่งมีชีวิตอื่นๆ
พวกก๊อบลินนี้เป็นเพียง พวกสอดแนม
วูชินเห็นศพ พวกก๊อบลินมากมาย และยังมีพวกโทรล บ้าง นิดหน่อย ซึ่งศพของโทรลนั้นมีค่ามาก แสดงว่า กลุ่มล่าสุดนั้น เร่งรีบในการต่อสู้อย่างมาก
เมื่อแสงประตู วาปจะหายไปก็มี คนเข้ามาอีกคนนึง...
"บ้าจริง..ฉันทำมันอีกแล้ว"
วูชิน ขมวดคิ้วเมื่อ ลี-หยุนหวี่ ปรากฏตัวออกมา
" อะไร ? "
"อะไร...หมายความว่าไง ฉันไม่ได้บ้าและเข้ามา ดันเจี้ยนนี้เพราะนาย... "
" . . . . . . . "
หลังจากที่เขาถอนสายตาจาก ลี-หยุนหวี่....วูชินก็เริ่มเดิน
หยุนหวี่ จับไหล่ วูชิน
" นายมันบ้าไปแล้วที่ไปคนเดียว...ฉันจะนำหน้านาย ส่วนนายเป็นนักเวทย์ อยู่ด้านหลัง ฉันคอยซัพพอตฉัน"
" . . . . . . . "
วูชิน ก้มมอง หยุนหวี่ที่ สัมผัสเขา...สำหรับวูชินแล้วเขาไม่ให้ใครแตะต้องตัวของเขาถ้าเขาไม่อนุญาติ
" เธออยากโดนตีใช่ไหม.. "
" หือ อะไร ? "
ปั้กก..
ทันใดนั้นวูชิน ตบไปที่หน้าของ หยุนหวี่
แก้มของเธอแดง เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะหลบมัน เธอโมโหแล้ว ตอบโต้ด้วยความโกรธของเธอ
" ไอ้บ้านี้....."
ชางง
แหวน ของเธอกลายเป็นดาบและเธอเหวี่ยงมันใส่วูชิน แต่ทันใดนั้น วูชินก็เรียก คทาเหล็กมาป้องกันเธอไว้
ปั้กกก
วูชิน เตะไปที่ หน้าแข้งของ เธอ..
" อ๊ะ อัก ! "
เธอล้มลง แต่ก่อนที่เธอจะล้มถึงพื้นวูชิน จับคอเธอขึ้นแล้วตบเธออีกรอบ
จากนั้นวูชินก็เหวี่ยง เธอไปที่พื้น
" ฮีกกกก . ไอ้ . . . . . . . "
จากนั้นวูชินก็ ใช้คทาเหล็กชี้มา ที่ปลายจมูกของเธออีกครั้ง
" ถ้าเธอพูดอีกคำ....รู้ใช่ไหมจะเกิดอะไรขึ้น"
" . . . . . . . "
" หรือถ้าเธออยากตายฉันจะตัดหัวเธอทิ้งสะ.. "
" อี๋อี๋ . . . . . . . "
หยุนหวี่ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้...อย่างไหร่ก็ตาม..เธอรู้ว่าวูชินไม่ได้พูดเล่น
วูชินเรียกหอกกระดูกขึ้นมาแล้วแทงมันไปข้างๆ หยุนหวี่
" ถ้าเธอตาย ก็โทษที่ เธออ่อนเเอ เองเถอะ...."
วูชิน เรียกหอกกระดูก และแทงมันไปที่ด้านตรงข้ามกับ หอกกระดูกอีกอัน
" วิญญาณของเธอเต็มไปด้วยความชั่วร้าย.."
" . . . . . . . "
วูชินก้าวถอยหลังออกมา
"ถ้าเธอตามฉันมาอีก เธอจะโดนตี.....ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ก็อยู่ เงียบๆ แล้วฉันจะพาเธอกลับออกไปด้วย. "
" . . . . . "
เธอจะพูดแต่เธอ ไม่พูด..เธอพยายามกัดริมฝีปากของเธอไว้.
วูชินยิ้มเมื่อเห็น เธอพยายามข่ม อารมณ์ไว้...
หอกกระดูกของวูชิน พัฒนา ขึ้น มันเต็มไปด้วย หนาม...เขาถือมันไว้ทั้งสองมือ แล้วหันหลังให้เธอ
" นายมันบ้า...ที่จะทำอะไรด้วยตัวคนเดียว..นี่มันดันเจี้ยน 6ดาว นะ "
เธอตะโกนอย่างโกรธแค้น..แต่ทันในนั้นวูชินก็ ใช้เวทย์มนต์
ป้า ป้า ปาก !
ศพของพวกก๊อบลิน ระเบิดออกมากลายเป็น ทหารโครงกระดูก..
" คี คี คี...”
พวกมันมายืนต่อหน้า วูชิน.
" เฮ้อ...ทำไหมวันนี้ต้องเป็นหยุดของ ซังกูด้วยนะ... "
วูชินเริ่ม รู้สึก อยากพาซังกูมาด้วย ก็วันนี้แหละ...
จากนั้นวูชิน ก็พา ทหารโครงกระดูกเข้าไปในป่า
*
สำหรับ สัตว์กินเนื้อ อย่างพวกโทรลนั้น พวกมันตาม กลิ่น ได้เก่งมาก ตอนนี้มี โทรล 2ตัว ตามกลิ่นวูชิน เข้ามาในถ้ำ
เมื่อมันเข้ามา พวกมันเห็น มนุษย์นั่ง กินอาหารอยู่ ทันใดนั้น ตามันก็ ลุกวาว..
" หื้อ...โอ้ววมี ลูกค้ามาแหะ”
ปั้คคคคค
เวทย์มนต์ ต่างๆปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว..รอบๆวูชินนั้น มี ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ มากมาย เพียงแค่ 3 วินาที พวกโทรล ก็ ไหม้เกรียมละถูกเหวี่ยงออกมาจากถ้ำ
"บีบีไปเก็บส่วนผสมมาด้วยนะ...รีบๆไปหน่อย เดียวพวกมันจะตายสะก่อน...... "
บีบี นั่งเก็บเลือดของพวกโทรล
"อื้ม..ตอนนี้ฉันอิ่มแล้ว ได้เวลาเก็บเลเวล อีกครั้งแล้ว."
*
" คูคูคู.."
ยักษ์กินคน
พวกมันเป็น 1 ใน เชื้อสายของเผ่ายักษ์
" คีคีคีคี "
ทหาร โครงกระดูกของเขา วิ่งเข้า เผชิญ หน้ากับพวก ก๊อบลิน และ พวกโคบอล...ทุกๆครั้งที่วูชินตัดหัวของพวกมันได้ เขาก็มีทหารโครงกระดูกเพิ่ม ขึ้นด้วย...ส่วนบีบีนั้น เธอนั่งอยู่บน หัวของวูชินแทน ที่จะวิ่งบนพื้น....
"โอ้.... "
บั้คคคค..
วูชินได้ยิน เสียงดังจากด้านที่ ทหารโครงกระดูกของเขาไป...สงสัยว่า พวกทหารโครงกระดูกของเขาจะได้เผชิญ หน้ากับ พวกยักษ์เข้าสะแล้ว
ยักษ์กินคน
พวกมันสูงถึง 4 เมตร ร่างกายของพวกมัน มีขนาดใหญ่ และ มันไม่ใส่ เสื้อผ้า...ด้วยความที่มันมีเชื้อสายของพวกยักษ์ นั้นทำให้ กำปั้นของมัน อันตรายมาก...
มันสามารถ จับก้อนหินใหญ่ๆแล้วโยนใส่ศัตรูได้ และถ้ามันจับ พวกต้นไม้ มันก็ สามารถเอาต้นไม้นั้นมาไล่ ทุบเหมือนกระบองอันนึงได้เลย
มันเป็น นักล่าที่อันตรายที่สุดของป่า นี้เลย..
" โอ้วว ในที่สุดก็เจอมันสักที "
มันให้ค่าประสบกาณ์และแต้มความสำเร็จ สูงมาก และมอนเตอร์ ตัวนี้ มักจะมีหินเลือดขนาดใหญ่
" คู้.. "
ยักษ์กินคน คำรามออกมาเพื่อข่มขวัญ พวกศัตรูมัน แต่มันใช้ไม่ได้กับพวก ทหารโครงกระดูกที่ไร้ซึ่งความกลัว
แต่อย่างไรก็ตาม
วูชิน คง ไม่สามารถสู้กับ ยักษ์ที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ได้..แต่เขามีวิธีที่จะสู้กับมัน..
" ออกมา..โกเลม.”
วูชินเรียก หนึ่งในครอบครัวของเขาออกมา
แสงต่างๆปรากฏขึ้นและ พุ่งลงสู่ ดิน ทันใดนั้นก็มี หัว ละมือปรากฏออกมาจากพื้นดิน
" คู้.....”
บีบีกระโดดขึ้นไปบนหัวของโกเลม ซึ่งมันเป็นที่ ๆ บีบีชอบมาก
"ขยี้มัน.. "
" โกเลม...ไปๆ..."
" คู้”
คำสั่งของวูชิน ทำให้โกเลม พุ่งเข้าไปโจมตี ยักษ์กินคนที่สูงกว่าตัวมัน 1 เมตร
แต่สำหรับโกเลม ระดับ 1 นั้น มันยังอ่อนแอ ....การโจมตีของมันไม่สามารถทำอันตรายกับพวกยักษ์ได้แต่มันดึงความสนใจพวกยักษ์ได้
วูชินกระโดดขึ้นหลัง โกเลมและวิ่งไปบนตัวมัน เขาเปลี่ยนอาวุธเป็น ค้อน...
"อ้ากกกกก "
โกเลมพุ่งเข้าไปกอดยักษ์..............จากนั้นวูชิน ก็ใช้ค้อนของ เขาตีเข้าไปที่หัวของ ยักษ์กินคน
" ปั้คคคคคค ”
ยักษ์กินคน ส่ายหัวอย่างมึน...ทันทีที่วูชิน ตกถึงพื้นเขาก็ถือค้อนไว้บนไหล่อีกครั้ง
" กอดมันไว้แน่ๆ โกเลม เดียว ฉันจะตีมันอีก"
"คู้... "
" นายท่าน ออกแรงอีกหน่อยคะ....เมี้ยวว "
" คู้... "
วูชิน กระโดด ขึ้น ใช้ โกเลมเป็นบรรได อีก แต่คราวนี้ เขากระโดดสูงขึ้นอีก เพื่อ เพิ่ม พลังการโจมตีให้ตัวอีก
ปั้คคคค
เสียงของกระโหลกของยักษ์กินคนแตกละเอียดทำให้มันล้มลง...หนังของมันหนามากซึ่ง ดาบไม่สามารถที่จะฟันมันเข้าได้เลยและมันยัง ต้านทาน เวทย์มนต์สูงอีกด้วย
ในตอนนี้พวกทหาร โครงกระดูกและ ทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ของเขา ไม่สามารถที่จะล้มพวกยักษ์ได้ ถ้าเขาไม่มีอาชีพ ขั้น 2 อย่างนักรบ เขาคงไม่สามารถจัดการมันได้แน่ๆ
" บีบี ไป ตรวจรอบๆกับโกเลมทีสิ... ”
"โอเคร...โกเลม เราไปเดินเล่นกันเถอะ"
จากนั้นวูชินก็เริ่ม ทำลายชิ้นส่วนของยักษ์กินคน เพื่อเอา ส่วนผสมมาทำเป็นยา..มันไม่ใช่งานยากอะไรแต่วูชินก็อยากทำมันเอง มากกว่า
" เฮ้ออ...ฉันไม่น่าให้ ซังกู พักเลย"
วูชินบ่นไป ขณะที่เขา ชำแหละ ยักษ์กินคน
" นายท่าน..มานี่เร็ว ดูนั้น.. " .
" ทำไม ? "
วูชินรีบเก็บของและวิ่งไป ตามเสียงของบีบี เมื่อเขามองไปยังจุดที่บีบีบอก
" หือ ? "
ป่ามัน เปลี่ยนไป
ป่ามันมีการแยกออกจากกัน
เมื่อมองลงไปลงไปที่หน้าผา ที่อยู่ ด้านหน้า ของเขา มันดู อัศจรรย์มัน มันเป็นหน้าผา ลึก 300 เมตร
เมื่อเขาเดินสำรวจไป รอบๆ...ทันใดนั้น ความทรงจำเกี่ยวกับสถานที่แห่งที่ ก็ ปรากฏออกมา
" นี่มันเป็น ที่ราบสูง...ทราทรูนิ ”
ใบหน้าวูชิน เริ่ม จริงจัง
นอกจากนี้ มันยังมีชื่ออื่น..
" วิหาร แห่ง ยักษ์”
วูชิน มองเข้าไป ในสถานที่ เเห่ง นั้น อย่างเคร่งเครียด....
By Mheeezaa เอาละ ได้เวลาบู้กับพวกยักษ์ละทีนี้..
otrwavekungอ่อโอเค ผมควรจะรู้ตัวตั้งแต่หล่อนทำตัวมนุษย์ป้าตอนแรกล่ะ