" โอเคร..น่าจะพอละ ..มานี่มา..”
" ขอบคุณครับพี่...”
แม้ว่าร่างกายและจิตใจของซังกูจะเหนื่อยล้า แต่เขาก็ยังมาโค้งขอบคุณ นี่เป็นสิ่งที่ทำให้วูชิน ชอบซังกู...
ร่างกายของซังกูเต็มไปด้วยบาดเเผล
วูชินจึงส่งพลังวิญญาณ ส่วนหนึ่งเพื่อรักษา ซังกู...
" ขอบคุณครับ "
วูชินหยิน หนังสือ สกิล มาให้ ซังกูสองเล่ม
"เรียนทักษะ พวกนี้สะ.. "
"ครับ..."
ซังกูรับหนังสือมาด้วย จิตใจที่ ซาบซึ้ง...ทันใดนั้นตาของเขา เบิกกว้างเพราะพลังงานที่ปล่อยมาจากหนังสือ..
"พี่ไม่ใช้...หนังสือ สกิลพวกนี้เหรอ.."
" อื้มไม่จำเป็น...มันเป็นสกิล เพิ่มความเร็วและผิวเหล็ก...”
สกิลเร่งความเร็วนั้นเขาได้มาจากตอนเคลียร์ดันเจี้ยน นากา และผิวเหล็กนั้นเขาก็พบมันจากข้างใน วิหาร ยักษ์
" ขอบคุณครับพี่ "
มันดูเหมือนว่า ความฝันของนักเวทย์เปลวเพลิงของเขาจะค่อยๆอยู่ไกลออกไปแต่จะดีกว่าถ้าเขามีหลายๆความสามารถ...
"ขอโทษครับพี่....ทำไหมเราไม่ มุ่งเป้าไปที่ ความสามารถเดียว ละครับ"
ซังกูถามคำถามที่เขาสงสัยออกไป...สำหรับผู้มีพลังแล้วพวกเขามีข้อจำกัดด้าน พลังเวทย์มนต์ และ ด้านพลังกาย..แม้ว่าพวกเขาจะมีหลายความสามารถแต่มันก็ไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าพวกเขาสามารถใช้มันได้ทั้งหมด
"มันดีสำหรับนาย..ถ้านายอยากมีชีวิต รอด ก็เรียนมันไว้สะ.. "
" . . . . . . . "
"รีบๆเรียนสะ...เรายังต้องไปขายหินเลือดอีกนะ”
"ครับพี่... "
เมื่อซังกู เรียน ตำรา สกิลเร่งความเร็ว..เสร็จแล้ว ก็เหมือนมี ข้อมูลการใช้งานสกิล เข้ามาในหัวของเขา..
" อ่า..."
" ลองใช้มันสิ" .
ซังกู เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว....ซึ่งมันเร็วกว่าที่สายตาของมนุษย์จะ ตามทันได้..อีกทั้งมันยังใช้เวทย์มนต์น้อยกว่า เวทย์มนต์ บนชุดเกราะของนากา อีกด้วย....ซังกู มองดูตัวเขาด้วยความประหลาดใจ..
" เรียนอันนี้ด้วย.. "
"ครับผม "
ซังกูเรียน สกิล ผิวเหล็กเมื่อวูชินพูดขึ้น..
"เป็นไงบ้าง "
"ครับ.. "
" เอาแขนมานี่ "
ซังกู ยื่นเเขนไปให้วูชิน จากนั้น วูชินก็เรียกหอกกระดูกมา....
" พี่จะตีผมเหรอ... "
"ลองเปิดใช้ สกิล ผิวเหล็ก...”
วูชิน เหวี่ยง หอกกระดูกใส่ เเขน ของซังกู และทำให้ มันสะท้อนออกมา วูชิน ยิ้มด้วยความพอใจ...
' อย่างน้อย นี่น่าจะทำให้ ซังกู มีโอกาสรอดชึวิต มากขึ้น..'
วูชิน ยกเลิกทักษะ ทหารโครงกระดูกของเขาและ พูดกับซังกู...
" โอเคร เรากลับออกจากดันเจี้ยนกันเถอะ..แล้วเดียวกลับเข้ามาที่นี่ใหม่ ได้เวลาที่นายต้อง สู้กับพวกก็อบลินด้วยตัวเองแล้ว " .
" อะไรนะครับ ? "
" นายไม่เป็นอะไรหรอก...หยุดเป็นเด็กได้แล้ว... "
นี่มัน 1 เดือนมาแล้วที่ ซังกูได้ พบกับวูชิน
ตอนนั้นเขา ได้ เป็นผู้มีพลังระดับ F และเกือบตายด้วย ไฟฟ้าช๊อต ของ ฮอบก๊อบลิน แต่ตอนนี้เขามีความสามารถพอที่จะสู้กับมอนเตอร์ได้แล้ว
" นายจะได้เป็นผู้มีพลังระดับ A ที่ใช้เวลาในการเติบโต 1 เดือน "
ซังกูรู้สึกว่า ที่วูชินพูดนั้นไม่ใช่เรื่องตลก...
ตอนนี้สำหรับซังกูแล้ว เขายอม ตายได้เพื่อกิลด์นี้...
" ครับพี่"
วูชินและซังกู ยังคง เคลียร์ดันเจี้ยน อีก 2 วัน
*
ภายในรถของซังกู ในระหว่างที่พวกเขากำลังกับ โซล
ดวงตาของซังกู....นั้น ขอบตาดำมาก เขาไม่ได้นอนมาแล้ว 8 วัน แต่ว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
วูชินได้ให้เขาเรียน ตำราเวทย์มนต์ มากมาย และฝึกฝนอย่างหนักในระยะเวลาที่ผ่านมา
[ ก่อนถึงทางขึ้นเขา 5 กิโลเมตร ]
ซังกูพยายามเอารถเข้าที่พักรถ อย่าง ระมัดระวัง ทันใดนั้น ตาของวูชินก็ ลืมตาขึ้น....
" ยังไม่นอนเหรอครับพี่... "
"ฉันแค่หลับตาเฉยๆนะ..."
ซังกูคิดว่า วูชินหลับ...เขาคิดผิด..
" นี่นายง่วงเหรอ "
" ครับ ผมว่าจะไปซื้อ สักหน่อย "
" อ่า..งั้นเราไปหาอะไรกินกันเถอะ.."
ในตอนกลางคืน อากาศ หนาวพัดมา ในระหว่างที่เขา อยู่ที่ จุดพัก...
ร้านบางร้านเริ่ม ปิดแล้ว....นั้นทำให้ ซังกูและ วูชินนั่ง...กิน อุด้ง และราเมนกันอยู่..ที่จุดพัก
ซังกูเอาแต่นั่ง สับ ผงก เขาแทบไม่มีแรงเลย..ดังนั้นวูชินจึงแบ่งพลังวิญญาณ จากเกราะวิญญาณของเขาไปให้ซังกู เพื่อฟื้น พลังกาย ให้ซังกู...และในทันที ทำให้ซังกู สดชื่นขึ้น..
ถ้าซังกูไม่ได้ พลัง จากที่วูชินคอยเเบ่งให้เขาตลอด...ซังกูคงไม่มีแรงอยู่รอดจนถึง 8 วัน ในดันเจี้ยน
" ขอบคุณครับพี่.."
ความเหนื่อยล้าของเขาหายไปแต่ สภาพจิตใจของเขายังคงอ่อนล้าอยู่...หลังจากที่วูชิน กลืน อุด้ง หมดเขาก็พูดขึ้น
" ฉันรู้ว่า ความเหนื่อยล้าของนายได้หายไปแล้ว...แต่ว่าสภาพจิตใจที่อ่อนล้าของนายยังคงอยู่เนื่องจากนายยังไม่ได้ นอน นายต้องทำให้มันเป็นปกติ สำหรับการไม่ได้นอน เป็นเวลานานๆ ฉันไม่สนใจว่านายจะใช้วิธีไหน แต่นายต้องทำให้ได้... "
"ครับพี่.. "
นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้วูชินพาซังกู อยู่ในดันเจี้ยนเป็นเวลา นานๆ
ขณะที่วูชินกำลัง กิน ซุป อุด้ง...เขาหัวเราะเมื่อหันไปดูทีวีที่ผนังง
" เธอเหมือนคนที่ฉันเคยรู้จักเลยนะ "
ซังกูหันไป ดูทีวี ตามวูชิน เขาอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพในทีวี
" โอ้ว...เธอน่ารักจริงๆ เธอเหมือนพวกเอลฟ์เลย "
" เธอไม่ใช่เอลฟ์"
"และเอลฟ์ ก็ไม่ได้สวยทั้งหมดนะ.."
" . . . . . . . "
ในเกาหลี ถ้าผู้หญิงที่สวย...พวกเธอจะถูกเรียกว่า เอลฟ์ ซังกูพยายามที่จะตอบโต้คำพูดวูชินกลับแต่เขาไม่ทำ...เพราะเขาคิดว่าบางที วูชิน คงรู้จักเอลฟ์จริงๆ..
" อ่า..รีบๆกินกันเถอะ....ทุกคนรอพวกเราอยู่ "
" ครับ พี่ "
สำหรับ กิลด์ อแลนดัลนั้น..พวกเขาไม่ได้จ้างพนักงานสำหรับ ทีมซัพพอตเพิ่มเลย และในกิลด์นี้ก็มีผู้มีพลัง เพียงแค่ 2 คน คือ เขาและวูชิน..
" พี่...ถ้าเรากลับไปแล้วเราจ้างพนักงานเพิ่มไหม.."
" นายเริ่มกิน ราเมนเถอะ.. "
" ครับ.. "
ถึงแม้ว่าซังกูจะไม่พูดเรื่องนี้..วูชินก็คิดเรื่องนี้อยู่ดี ถ้ามันเป็นทีม ซัพพอต เขาให้มินชานเป็นคนจัดการ...แต่ถ้าสำหรับผู้มีพลังแล้ว วูชิน กำลังคิดอยากจะรวบรวมผู้มีพลังเพื่อเป็นเพื่อนร่วมรบของเขาอยู่เหมือนกัน...
เขาจะเลือก ผู้มีพลัง ที่เข้ามาสมัครและฝึกสอน พวกนั้นเอง...
จากนั้น ผู้ สมัครชุดถัดไปเขาจะให้ ซังกูเป็นผู้สอน...
วูชิน ยิ้มเมื่อเห็น ซังกู รีบกิน ราเมน
" กินช้าๆเถอะ.. ."
" ครับพี่.. "
วูชินจ้อง มอง ผู้หญิงในทีวีอีกครั้ง เธอใช้เวทย์มนต์ ทำให้แขนของ คนพิการ งอกออกมา..
" หือ ? "
ผู้หญิงคนนี้คล้ายคนในความทรงจำของวูชิน...จากนั้นก็มีตัว คำบรรยาย ด้านล่าง..
" หื้ม... เมโลดี้ "
เธอมาที่นี่ ทำไหม...เธอมาที่นี่โดยผ่าน ทาง ผู้ทักษ์ มิติ เหมือนเขา เหรอ..
คำถามมากมายอยู่ในหัวของ วูชิน...
" ฉันต้องไปถามเธอ... "
ดูเหมือนว่าเขาต้องไปที่ อเมริกา..
*
เมื่อ ซังกู จอดรถที่สำนักงาน..วูชินก็แบ่งพลังงานส่วนหนึ่งให้ซังกูอีก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลา ตี2 แต่ พวกสมาชิกกิลด์ก็รอพวกเขาอยู่..
" ยินดีต้อนรับกลับ.. "
จาง-มินชาน รอพบวูชิน ดูเหมือนว่าเขาจะมีบางอย่างที่จะพูดกับวูชิน แต่ว่า วูชินชิงพูดก่อน..
" เตรียมเรื่องบินไปอเมริกาให้ฉันหน่อย.. "
" อ้าว..ท่านประธานรู้แล้วเหรอครับ "
" หือ ? "
" ท่านประธานไม่ได้พูดถึง คำเชิญ เหรอครับ.. "
" หื้ม..ขอรายละเอียดหน่อยสิ"
" กิลด์ ไททั้นได้ปล่อยข้อมูลของคนที่เขาช่วยเหลือจากดันเจี้ยน ออกมาแล้วครับ พวกเขาเรียกเธอ ว่า นางฟ้า เมโลดี้...และประธานกิลด์ไททั้น ได้ส่งคำเชิญไปทั่วโลกเพื่อพูดคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องนี้"
" โอเคร...ซื้อตั๋วให้ฉันเลย...เดียวฉันต้องไปพบ เมโลดี้พอดี.. " .
เมื่อเขาได้ยิน คำพูดของวูชิน เขากังวลมาก...ว่า วูชินจะไปก่อ เรื่องอะไรอีกรึเปล่า..
"โอ้ว มีบางเรื่องที่ผมต้องบอกท่านประธาน.. "
" มีอะไร..."
" แม่ของท่านประธาน รู้แล้วว่า ท่านประธานเคลียร์ดันเจี้ยน 6ดาว "
" ห๊ะ..แล้วเธอว่าอะไรไหม.. "
" เธอแค่กังวล เกี่ยวกับ ท่านประธานมากครับ"
นี่เป็นข่าวดีที่สุดที่เขาได้ยินมาเลย...
" แล้วมีอะไรอีกไหม ? "
" มีครับ "
" อะไรอีกล่ะ "
มินชานยื่นกระดาษ A-4 มาให้วูชินดู
" นี่มันอะไรกัน..หมายเรียกตัวเหรอ.."
วูชินขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ มินชาน..
" นี่มันอะไรกัน ? "
" พวกเขาต้องการให้ท่านประธาน ไปที่สถานีตำรวจ..ครับ.."
" ทำไมละ.."
" ประธานกิลด์ ฮวารัง แจ้งข้อหา ทำร้ายร่างกายครับ "
โอ้ บ้าจิง..
วูชิน ขมวดคิ้ว
By Mheeezaa มีอะไรแนะนำ คอมเม้นไว้ได้นะครับ